Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ἐκεῖνος πού ἕνωσε τελείως τίς αἰσθήσεις του μέ τόν Θεόν, μυσταγωγεῖται στήν θεολογία ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεόν» (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ι΄ Μέρος

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἀναφέρουν γιά τόν Παράδεισο στά γραπτά κείμενά τους ὅτι: «Ὁ Παράδεισος εἶναι καθαρά τρόπος ζωῆς».

Λέγοντας πρός ὅλους ἐμᾶς, κάτι πολύ σημαντικό, ὥστε νά κατανοήσουμε ὅτι:

– «Αὐτός πού ἔχει τούς καρπούς τοῦ Πνεύματος φτάνει στόν Π α ρ ά δ ε ι σ ο, μέ τό νά ἔχει μεταβληθεῖ ὁ ἴδιος σέ Παράδεισο.

Κατά δέ τήν ἐμπειρία τῶν Ἁγίων μας, ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἐν σχέσει μέ τόν ἄνθρωπο βιώνεται ὡς Παράδεισος, ἤ βιώνεται ὡς Κόλαση».

Πώς γίνεται ὅμως, «ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἐν σχέσει μέ τόν ἄνθρωπο» νά βιώνεται ὡς Παράδεισος;

Φέρνουν σέ μᾶς τό φωτεινότερο παράδειγμα οἱ Ἅγιοι Πατέρες: «Καί ὅλη τή νύχτα, ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ, ὁ Παῦλος παραμένοντας σέ πύρινο φωτισμό, ἐργάζεται τή νοερή ἐργασία μέ σωματικά γυμνάσματα, καί ἀπολαμβάνει τό ἀθάνατο συμπόσιο τῶν ἀθανάτων φυτῶν τοῦ Παραδείσου.

Σ᾿ αὐτόν τόν Π α ρ ά δ ε ι σ ο, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀφοῦ ὑψώθηκε, ἄκουσε ἄρρητα ρήματα, τά ὁποῖα δέν ἐπιτρέπεται νά τά ἀκούσει ἄνθρωπος πού εἶναι ἀκόμη ἐμπαθῶς προσκολλημένος στά ὁρατά.

– «Ὅτι ἡρπάγη εἰς τόν παράδεισον καί ἤκουσεν ἄῤῥητα ῥήματα, ἅ οὐκ ἐξόν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι» (Β´ Κορ. 12, 4).

Ὅταν γίνει κανείς μέτοχος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί γνωρίσει τήν ἐπιφοίτησή Του μέ κάποια ἀνέκφραστη μέσα του ἐνέργεια καί εὐωδία, ὥστε ἡ εὐωδία νά περνᾶ καί στήν ἐπιφάνεια τοῦ σώματος, τότε δέν ὑποφέρει στό ἑξῆς νά μένει στά ὅρια τῆς φύσεως.

Ἀλλά ἐπειδή ἔχει ὑποστεῖ τήν καλή ἀλλοίωση μέ ἐνέργεια τοῦ ῾Υψίστου, λησμονεῖ τήν τροφή, τόν ὕπνο, ξεπερνᾶ τά σωματικά, περιφρονεῖ τή σωματική ἀνάπαυση.

Ὅλη τήν ἡμέρα, ἐνῶ βρίσκεται σέ κόπους καί ἀγῶνες σωματικούς, δέν αἰσθάνεται κανένα κόπο ἤ σωματική ἀνάγκη, πείνα, δίψα, ὕπνο ἤ τίς ἄλλες ἀνάγκες τῆς φύσεως, γιατί ἔχει χυθεῖ ἀόρατα ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέ ἀνέκφραστη χαρά μέσα στήν καρδιά του».

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἔζησε μέσα του μέ τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν ἀγάπη τοῦ Παραδείσου καί γνώρισε τό μέγα ἔλεος τοῦ Θεοῦ, μᾶς λέγει ὅτι: «Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρός τόν Θεόν διά τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾿οὗ καί τήν προσαγωγήν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τήν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν, καί καυχώμεθα ἐπ᾿ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ.

Οὐ μόνον δέ, ἀλλά καί καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονήν κατεργάζεται, ἡ δέ ὑπομονή δοκιμήν, ἡ δέ δοκιμή ἐλπίδα, ἡ δέ ἐλπίς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διά Πνεύματος Ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν.

Ἔτι γάρ Χριστός ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν κατά καιρόν ὑπέρ ἀσεβῶν ἀπέθανε» (Πρός Ρωμ. 5, 1-6).

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, στήν ὁμιλία του αὐτή γιά τήν ἀληθινή ἀγάπη γιά τήν ὁποία κάνει λόγο τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο, γράφει τά ἑξῆς:

“Τόν ἄνθρωπο πού δέν μ π ό ρ ε σ ε νά συντρίψει ἡ ἄγρια θάλασσα, μπόρεσαν νά τόν συντρίψουν λίγα δάκρυα ἀγάπης. (19)

– Τόσο μεγάλη εἶναι ἡ δύναμή της!

– Θέλετε νά δεῖτε καί τόν ἴδιο τόν Ἀπόστολο Παῦλο νά κλαίει;

Νά τί λέει σέ ἄλλη περίπτωση:

– “Τρία χρόνια συνέχεια δέν ἔπαψα νύχτα καί ἡμέρα νά νουθετῶ μέ δάκρυα τόν καθένα σας”

– «διό γρηγορεῖτε, μ ν η μ ο ν ε ύ ο ν τ ε ς ὅτι τριετίαν νύκτα καί ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον» (Πράξ. 20, 31).

Ἡ μεγάλη του ἀγάπη τόν ἔκανε νά φοβᾶται, μήπως πάθουν κανένα κακό οἱ ἀγαπημένοι του χριστιανοί, καί γι’ αὐτό μέ δάκρυα τούς συμβούλευε.

Τό βλέπουμε καί στόν πάγκαλο Ἰωσήφ.

Αὐτός ὁ βράχος, πού ἔμεινε ἀλύγιστος μπροστά στήν ἀκαταμάχητη δύναμη τῆς ἀκόλαστης ἐκείνης γυναίκας καί στή φωτιά τῆς ἁμαρτίας, ὅταν εἶδε τ’ ἀδέλφια του, τά ὁποῖα μάλιστα τόν εἶχαν πουλήσει, τόν εἶχαν ρίξει σ’ ἕναν λάκκο καί εἶχαν θελήσει νά τόν σκοτώσουν, συγκινήθηκε, συγκλονίστηκε ψυχικά.

Καί, ἐπειδή δέν μποροῦσε νά συγκρατήσει τά δάκρυά του, μπῆκε στό διπλανό δωμάτιο κι’ ἔκλαψε.

Τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης ὁ Κύριος, λίγο πρίν παραδοθεῖ στούς Ἰουδαίους καί σταυρωθεῖ, τήν ὀνόμασε νέα:

– «Σᾶς δίνω μιά νέα ἐντολή», εἶπε στούς μαθητές Του, «νά ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τόν ἄλλο

– «Ἐντολήν καινήν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καί ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰωάν. 13, 34).

– Γιατί, ὅμως, τήν ὀνομάζει ν έ α ἐντολή, ἀφοῦ καί στήν Παλαιά Διαθήκη ὑπῆρχε;

Ἐπειδή τήν ἔδωσε μέ νέο τρόπο, βελτιωμένο, ἀνώτερο.

Γι’ αὐτό πρόσθεσε:

– «Ὅπως σᾶς ἀγάπησα Ἐγώ ἔτσι ν’ ἀγαπᾶτε κι’ ἐσεῖς ὁ ἕνας τόν ἄλλον».

– «Ἡ ἀγάπη μου γιά σᾶς, ἤθελε νά τούς πεῖ, δέν εἶναι ἀνταπόδοση σέ κάτι ποῦ μου προσφέρατε, γιατί ἐγώ πρῶτος σᾶς ἀγάπησα.

Μέ τόν ἴδιον τρόπο κι’ ἐσεῖς πρεπεῖ νά εὐεργετεῖτε τούς συνανθρώπους σας, ὄχι ἀνταποδοτικά, ἀλλ’ ἀπό ἀγάπη αὐθόρμητη».

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, μέσα ἀπό τήν οὐρανοδρόμο Κλίμακα, ἀναφέρει γιά τόν σύνδεσμο τῆς ἐναρέτου τριάδος τῶν ἀρετῶν τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδος, καί τῆς ἀγάπης,τά ἑξῆς:

12. “Ἡ αὔξησις τοῦ φόβου εἶναι ἀρχή τῆς ἀγάπης. (20)

Καί τό τέλος τῆς ἁγνείας εἶναι προϋπόθεσις τῆς θεολογίας.

Ἐκεῖνος πού ἕνωσε τελείως τίς αἰσθήσεις του μέ τόν Θεόν, μυσταγωγεῖται στήν θεολογία ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεόν.

Ἐάν ὅμως οἱ αἰσθήσεις δέν ἔχουν ἑνωθῆ μέ τόν Θεόν, εἶναι δύσκολο καί ἐπικίνδυνο νά θεολογῆ κανείς.

Ἐάν δηλαδή ὁ ἄνθρωπος δέν καταστῆ ἡγιασμένο δοχεῖο τῆς Χάριτος, δέν μπορεῖ νά γίνῃ θεολόγος”.

13. Ὁ ἐνυπόστατος Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, σέ ἐκεῖνον πού θά κατοικήση, θά χαρίση τελεία ἁγνότητα καί καθαρότητα, νεκρώνοντας τόν θάνατο, (δηλαδή τά πάθη πού νεκρώνουν τήν ψυχή).

Μετά ἀπό τήν ν έ κ ρ ω σ ι αὐτή, ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ φωτίζεται καί γίνεται γνώστης τῆς θεολογίας.

(Ὁ ἁγνός γνωρίζει τόν Ἁγνόν), ἐφ᾿ ὅσον “ὁ Λόγος Κυρίου, δηλαδή ὁ Υἱός τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, ἁγνός –ἐστι– διαμένων εἰς αἰώνα αἰῶνος”

– «Τά λόγια Κυρίου λόγια ἁγνά, ἀργύριον π ε π υρ ω μ έ ν ο ν, δοκίμιον τῇ γῇ κεκαθαρισμένον ἑπταπλασίως» (Ψαλμός 11, 7).

– Καί, «Κύριε, σῶσον τόν βασιλέα, καί ἐπάκουσον ἡμῶν, ἐν ᾗ ἄν ἡμέρᾳ ἐπικαλεσώμεθά σε» (Ψαλμός 19, 10).

Καί ὅποιος δέν ἐγνώρισε κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπο τόν Θεόν, ὁμιλεῖ περί Θεοῦ «στοχαστικῶς».

14. Ἡ ἁγνεία ἀνέδειξε θεολόγο τόν μαθητήν –ἅγιο Ἰωάννη τόν Εὐαγγελιστή– ὁ ὁποῖος μέ τήν ἁγνεία του αὐτή ἀξιώθηκε νά κηρύξη καί νά στερεώση τά δόγματα τῆς Ἁγίας Τριάδος”.

Ἀδέλφια μου, αὐτό τό κεφάλαιο τῆς ἀγάπης εἶναι ἄπειρο καί ἀξόδευτο γιά ἐμᾶς οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουμε ἀκόμη τήν πείρα τῆς ἐξόδου ἀπό τό ὁλόδικό μας, τό «ἐγώ».

Ἄς ἔχουμε πάντοτε τόν φόβο τοῦ Θεοῦ μέσα στό βάθος τῆς καρδιᾶς μας, μέ τήν συνεχή μνήμη τῆς εὐχῆς τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μόνο μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή διά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ θά φτάσουμε στήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον μας: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Ἀφοῦ πρῶτα μέ τήν ἀληθινή πίστη θά ἐννοήσουμε τό ὕψος, τό βάθος καί τό πλάτος τῆς ἀληθινῆς μετανοίας, ὥστε νά φτάσουμε τήν ἀρετή τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης τῶν Ἁγίων Πατέρων, γιά τήν ὁποία ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Σιναΐτης γράφει:

«Ἀγάπη, προφητείας χορηγός·

ἀγάπη, θαυμάτων παρεκτική·

ἀγάπη, ἐλλάμψεως ἄβυσσος…

Ἀγάπη τελευταία βαθμίς

εἰς τάς θείας ἀναβάσεις τῶν ἀρετῶν.

Ὁ περί ἀγάπης λόγος, ἀγγέλοις γνώριμος· κἀκείνοις κατά τήν ἐνέργειαν τῆς ἐλλάμψεως· Ἀγάπη γάρ ἐστίν ὁ Θεός, ᾧ πρέπει δόξα, ὕμνος, τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 19. «Ἡ χριστιανική ἀγάπη». Ἀπό τό βιβλίο «Θέματα ζωῆς». Τόμος 1ος. Ὁμιλίες τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου. https://agiosminas.gr
• 20. Περί ἀγάπης, ἐλπίδος καί πίστεως. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου.(Διά τόν σύνδεσμον τῆς ἐναρέτου τριάδος τῶν ἀρετῶν. – Λόγος Λ΄. Οὐρανοδρόμος Κλῖμαξ). http://users.uoa.gr https://www.sinaimonastery.com

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– «Αγάπη γαρ εστίν ο Θεός» (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄)