Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ἄν, λοιπόν, φυτέψουμε τήν ἀγάπη στήν καρδιά μας, θά εἴμαστε ἅγιοι» (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Θ΄ Μέρος

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς λέγουν ὅτι: «Ὁ ἄνθρωπος θά κριθεῖ ὡς ψυχοσωματική ἑνότητα, ὡς ὅλος ἄνθρωπος καί πάλι, διότι αὐτό εἶναι τό δίκαιο, καθώς ὅ,τι ἔπραξε –καλό ἤ κακό– ἡ ψυχή στήν ἐπίγεια ζωή της τό ἔπραξε μέ τό σῶμα της.

Ἔτσι αὐτό τό ἀνακαινισμένο σῶμα θά εἶναι πνευματικό καί ἄφθαρτο, ὄχι ὅμως καί ἄϋλο, ἀφοῦ ἄϋλος εἶναι μόνο ὁ Θεός.

Ὡς κτιστό, θά ἔχει κάποια ὑλικότητα. Θά ἔχει τίς ἴδιες διαστάσεις.

Θά εἶναι διακριτό, θά ἔχει, δηλαδή, σχῆμα ἀναγνωρίσιμο».

Ἡ ψυχή πού δέν πεθαίνει ποτέ ὀντολογικά, γιατί εἶναι κατά χάριν ἀθάνατη, θά συνδεθεῖ ξανά μέ τό δικό της ἀνακαινισμένο πλέον σῶμα.

Ἔτσι θά ἀνασυγκροτηθεῖ, πάλι ὁ ὅλος ἄνθρωπος. Καί θά ἀναγνωρίζεται ποιός εἶναι ὁ καθένας.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, μᾶς λέγει ὅτι: «Τό σῶμα ἐκεῖνο θά εἶναι τό αὐτό καί οὐκ αὐτό». “Θά εἶναι αὐτό τοῦτο τό σῶμα, πού ὑπῆρξεν ἐπί τῆς γῆς, ἀλλά μέ ἰδιότητες διαφορετικές”.

Ἔτσι τό ἀναστημένο καί ἀνακαινισμένο ἀνθρώπινο σῶμα θά εἶναι ἄφθαρτο καί πνευματικό, διότι παύει πλέον νά εἶναι θνητό.

Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, σημειώνει ἀκόμη ὅτι οἱ νέες ἰδιότητες τοῦ ἀναστημένου μας σώματος θά εἶναι ἡ ἀθανασία, ἡ ἀφθαρσία καί ἡ ἀτρεψία.

Αὐτό σημαίνει ὅτι δέν θά ἀρρωσταίνει, δέν θά πονᾶ, δέν θά γερνᾶ. Οὔτε θά ἔχουμε καί τά λεγόμενα «ἀδιάβλητα» πάθη τοῦ θανάτου καί τῆς φθορᾶς.

Ἀδιάβλητα πάθη εἶναι ὅσα δέν ἐξαρτῶνται ἀπό τή θέλησή μας, πλήν ὅμως εἰσῆλθαν μετά τήν παράβαση στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Ὅπως πείνα, δίψα, κόπος, πόνος, δάκρυ, φθορά, θάνατος, δειλία, ἀγωνία, ὕπνος, ἀσθένεια… καί τόσα ἄλλα δεινά.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, στήν ὁμιλία του αὐτή γιά τήν ἀληθινή ἀγάπη γιά τήν ὁποία κάνει λόγο τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο, γράφει τά ἑξῆς:

“Γι’ αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συμβουλεύει τούς πιστούς νά ἐπιδιώκουν σέ κάθε περίσταση τήν ὁμοφροσύνη, νά θεωροῦν τούς ἄλλους ἀνώτερους ἀπό τόν ἑαυτό τους. (17)

Γιά νά μή διαλύεται ἡ ἀγάπη ἀπό τήν κενοδοξία, νά εἶναι μονοιασμένοι, νά τιμοῦν ὁ ἕνας τόν ἄλλο, νά ὑπηρετοῦν ὁ ἕνας τόν ἄλλο.

“Ἡ ἀγάπη μᾶς κάνει ἄμεμπτους, γιατί ἐμποδίζει τήν πλεονεξία, τήν λαγνεία, τόν φθόνο καί ἄλλα πάθη νά κυριέψουν τήν ψυχή.

Γενικά, δέν ὑπάρχει πάθος, δέν ὑπάρχει ἁμάρτημα πού νά μήν τό καταστρέφει ἡ ἀγάπη.

Εὐκολότερα μπορεῖ νά γλυτώσει ἀπό τοῦ καμινιοῦ τίς φλόγες ἕνα ξερό κλαδάκι, παρά ἀπό τῆς ἀγάπης τήν φωτιά ἡ ἁμαρτία.

Ἄν, λοιπόν, φυτέψουμε τήν ἀγάπη στήν καρδιά μας, θά εἴμαστε ἅγιοι.

Ναί, γιατί ὅλοι οἱ ἅγιοι μέ τήν ἀγάπη εὐαρέστησαν τόν Θεό.

– Γιά ποιό λόγο ὁ Ἄβελ ἔγινε θῦμα φόνου καί ὄχι φονιᾶς;

Γιατί εἶχε σφοδρή ἀγάπη στόν ἀδελφό του καί δέν μποροῦσε νά τοῦ κάνει κακό οὔτε ὅταν ἐκεῖνος τόν σκότωνε.

– Γιά ποιό λόγο ὁ Κάϊν φθόνησε τόν Ἄβελ καί τόν θανάτωσε;

Γιατί στήν ψυχή του δέν εἶχε ἀγάπη.

– Γιά ποιό λόγο οἱ δυό γιοί τοῦ Νῶε, ὁ Σήμ καί ὁ Ἰάφεθ, ἀπέκτησαν καλή φήμη;

Γιατί ἀγαποῦσαν πολύ τόν πατέρα τους καί δέν ἀνέχονταν νά τόν δοῦν γυμνό.

– Καί τόν τρίτο, τόν Χάμ, γιατί τόν καταράστηκε ὁ Νῶε;

Γιατί δέν ἀγαποῦσε τόν πατέρα του καί τόν π ε ρ ι γ έ λ α σ ε.

– Μά καί τοῦ Ἀβραάμ ἡ μεγάλη φήμη ποῦ ὀφείλεται;

Στήν ἀγάπη πού ἔδειξε τόσο στόν ἀνηψιό του Λώτ ὅσο καί στούς Σοδομῖτες, πού γιά τήν σωτηρία τους μεσολάβησε στόν Θεό.

Γεμᾶτοι ἀγάπη, γεμᾶτοι φιλοστοργία, γεμάτοι συμπόνια ἦταν οἱ ἅγιοι.

Σκεφτεῖτε τόν Ἀπόστολο Παῦλο, πού ἐνῶ καί στή φωτιά ἔπεφτε, ἐνῶ ἔμενε ἀκλόνητος στίς δοκιμασίες, ἐνῶ δέν φοβόταν παρά μόνο τόν Θεό, ἐνῶ δέν λογάριαζε τίποτα, οὔτε κι’ αὐτόν ἀκόμα τόν Ἅδη, ὅταν εἶδε τά δάκρυα ἀγαπητῶν του προσώπων, λύγισε.

Αὐτός ὁ ἀλύγιστος, συγκινήθηκε καί εἶπε:

– “Γιατί κλαῖτε καί μοῦ σ κ ί ζ ε τ ε τήν καρδιά;”.

– “Ἀπεκρίθη τε ὁ Παῦλος· τί ποιεῖτε κλαίοντες καί συνθρύπτοντές μου τήν καρδίαν;”.

«Ἐγώ γάρ οὐ μόνον δεθῆναι, ἀλλά καί ἀποθανεῖν εἰς Ἱερουσαλήμ ἑτοίμως ἔχω ὑπέρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ» (Πράξ. 21, 13).

– Καί θά ρωτήσετε: Μπόρεσαν τά δάκρυα νά συντρίψουν τήν διαμαντένια ἐκείνη ψυχή;

– Βέβαια.

Γιατί, ὅπως ὁ ἴδιος ἔλεγε, ὅλα τά ὑπερνικοῦσε μέ τήν δύναμη τῆς ἀγάπης, ὄχι ὅμως καί τήν ἴδια τήν ἀγάπη, πού τόν ἔπνιγε καί τόν κατανικοῦσε.

Νά τί ἀρέσει στόν Θεό!”.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, μέσα ἀπό τήν οὐρανοδρόμο Κλίμακα, ἀναφέρει γιά τόν σύνδεσμο τῆς ἐναρέτου τριάδος τῶν ἀρετῶν τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδος, καί τῆς ἀγάπης,τά ἑξῆς:

10. Ἐάν τό πρόσωπο πού ἀγαποῦμε γνήσια, μᾶς μεταβάλλη ἐξ ὁλοκλήρου μέ τήν παρουσία του καί μᾶς κάνη φαιδρούς καί χαρωπούς καί χωρίς λύπη, τί δέν θά προξενῆ ἄραγε τό πρόσωπο τοῦ Δεσπότου, ὅταν ἐπισκέπτεται μυστικά τήν καθαρή ψυχή;”. (18)

11. Ὁ φόβος, ὅταν εἰσχωρήσῃ πραγματικά σέ μία ψυχή, λυώνει καί κατατρώγει τά ρυπαρά πάθη τῆς σαρκός.

“Κ α θ ή λ ω σ ο ν ἐκ τοῦ φόβου σου τάς σάρκας μου”. «Καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τάς σάρκας μου· ἀπό γάρ τῶν κριμάτων σου ἐφοβήθην», λέγει σχετικά ὁ Ψαλμῳδός (Ψαλμός 118, 120).

Ἐνῷ ἡ ὁσία ἀγάπη, ἄλλους συνηθίζει νά τούς κατατρώγη, ὅπως εἶπε ὁ σοφός:

«Ἐκαρδίωσας ἡμᾶς, ἐκαρδίωσας»· δηλαδή «μᾶς ἐπλήγωσες στήν καρδιά» (Ἆσμα 4, 9).

Ἄλλους τούς κάνει ὡρισμένες φορές νά ἀγάλλωνται καί νά λάμπουν ἀπό χαρά, ὅπως πάλι ἀναφέρεται στήν Γραφή:

– «Ἐπ᾿αὐτῷ ἤλπισεν ἡ καρδία μου καί ἐβοηθήθην καί ἀνέθαλεν ἡ σάρξ μου» (Ψαλμός 27, 7).

– Καί· «Καρδίας εὐφραινομένης πρόσωπον θάλλει» (Παρ. 15, 13).

Ὅταν λοιπόν ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος συγχωνευθῇ κάπως μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τότε καί ἐξωτερικά στό σῶμα του σάν σέ καθρέπτη δείχνει τήν ἐσωτερική λαμπρότητα τῆς ψυχῆς.

Κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπο ἐδοξάσθη καί ἐκεῖνος ὁ θεόπτης, ὁ Μωϋσῆς.

Ὅσοι κατέκτησαν τήν ἰσάγγελη αὐτή βαθμίδα, ξεχνοῦν πολλές φορές τήν σωματική τροφή.

Καί νομίζω ὅτι δέν τήν ἐπιθυμοῦν καί τόσο συχνά, πράγμα ὄχι ἀπίστευτο, ἀφοῦ συμβαίνει καί ὁ μή κατά Θεόν πόθος νά κόβη πολλές φορές τήν ἐπιθυμία τοῦ φαγητοῦ.

Αὐτῶν πού ἔφθασαν πλέον σέ τέτοια ἀφθαρσία νομίζω ὅτι καί τό σῶμα τους δέν θά ἀσθενῆ τόσο εὔκολα.

Διότι κατά κάποιον τρόπο ἐξαγνίσθηκε πλέον καί ἀφθαρτοποιήθηκε.

Ἡ φλόγα δηλαδή τῆς ἁγνότητος ἔσβησε τήν φλόγα τῶν σαρκικῶν παθῶν καί ἀσθενειῶν.

Νομίζω ἀκόμη ὅτι καί τό φαγητό πού τρώγουν δέν τούς προξενεῖ καμμία εὐχαρίστησι.

Διότι ὅπως οἱ ὑπόγειες φλέβες τοῦ νεροῦ ποτίζουν μυστικά τίς ρίζες τῶν φυτῶν, ἔτσι καί τίς ψυχές αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, τίς τρέφει μυστικά τό οὐράνιο πῦρ”.

Ἀδέλφια μου, αὐτό τό κεφάλαιο τῆς ἀγάπης εἶναι ἄπειρο καί ἀξόδευτο γιά ἐμᾶς οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουμε ἀκόμη τήν πείρα τῆς ἐξόδου ἀπό τό ὁλόδικό μας, τό «ἐγώ».

Ἄς ἔχουμε πάντοτε τόν φόβο τοῦ Θεοῦ μέσα στό βάθος τῆς καρδιᾶς μας, μέ τήν συνεχή μνήμη τῆς εὐχῆς τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μόνο μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή διά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ θά φτάσουμε στήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον μας: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με».

Ἀφοῦ πρῶτα μέ τήν ἀληθινή πίστη θά ἐννοήσουμε τό ὕψος, τό βάθος καί τό πλάτος τῆς ἀληθινῆς μετανοίας, ὥστε νά φτάσουμε τήν ἀρετή τῆς ἔμπρακτης ἀγάπης τῶν Ἁγίων Πατέρων, γιά τήν ὁποία ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Σιναΐτης γράφει:

«Ἀγάπη, προφητείας χορηγός·

ἀγάπη, θαυμάτων παρεκτική·

ἀγάπη, ἐλλάμψεως ἄβυσσος…

Ἀγάπη τελευταία βαθμίς

εἰς τάς θείας ἀναβάσεις τῶν ἀρετῶν.

Ὁ περί ἀγάπης λόγος, ἀγγέλοις γνώριμος· κἀκείνοις κατά τήν ἐνέργειαν τῆς ἐλλάμψεως· Ἀγάπη γάρ ἐστίν ὁ Θεός, ᾧ πρέπει δόξα, ὕμνος, τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 17. «Ἡ χριστιανική ἀγάπη». Ἀπό τό βιβλίο «Θέματα ζωῆς». Τόμος 1ος. Ὁμιλίες τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου. https://agiosminas.gr
• 18. Περί ἀγάπης, ἐλπίδος καί πίστεως. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου.(Διά τόν σύνδεσμον τῆς ἐναρέτου τριάδος τῶν ἀρετῶν. – Λόγος Λ΄. Οὐρανοδρόμος Κλῖμαξ). http://users.uoa.gr https://www.sinaimonastery.com

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– «Αγάπη γαρ εστίν ο Θεός» (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄, Η΄)