Άρθρο της Ελένης Καμπούρη
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Όχι μόνο απροϋπόθετη αγάπη σε αυτούς που δεν το χρειάζονται, αλλά ανιδιοτελής και έμπρακτη αγάπη στα παιδιά των Μητροπόλεων και Ενοριών σας, που δικαίως την αξίζουν και την δικαιούνται…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Πριν λίγες μέρες διάβασα κάτι που έγραψε μία φίλη μου νοσηλεύτρια στο facebook και ήταν πραγματικά συγκλονιστικό! Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 7500 υγειονομικοί σε αναστολή, χωρίς δουλειά, χωρίς μισθό, αλλά κανείς δεν αντιδρά. Κανείς δεν φαντάζεται πως είναι να είσαι στο δρόμο χωρίς λεφτά και με μία οικογένεια να περιμένει τα προς το ζειν. Και δεν είναι μόνο οι υγειονομικοί. Υπάρχουν κι άλλοι πολλοί άνθρωποι που σε λίγο καιρό θα βρεθούν σε παρόμοιες θέσεις. Έρχεται η σειρά των Ιερέων και πολλών άλλων επαγγελμάτων.

Την στάση των κυβερνώντων την ξέρουμε, εξάλλου αυτοί οδήγησαν χιλιάδες συνανθρώπους μας στην ανέχεια. Τι στάση όμως κρατάει η ΔΙΣ και όλοι οι Επίσκοποι της Ελλαδικής Εκκλησίας; Δείχνουν την ίδια αγάπη που δείχνουν και στους εμβολιασμένους αδελφούς μας; Ή μήπως η αγάπη είναι προνόμιο μόνο για το 60% των συνανθρώπων μας; Τι κάνουν οι επιχώριοι Επίσκοποι για τους τυχόν τιμωρημένους υγειονομικούς ή και άλλους εργαζόμενους, που ίσως να έχουν στην περιφέρεια τους; Τους βοηθούν να θρέψουν τις οικογένειές τους τώρα που είναι χωρίς μισθό, ή τους λένε, ”πηγαίνετε να εμβολιαστείτε” γιατί αλλιώς δεν είστε ούτε χριστιανοί, ούτε άνθρωποι αλλά είστε ναζιστές, αδελφοκτόνοι, είστε εκτός εκκλησίας και διάφορα τέτοια όμορφα λόγια αγάπης; Τους παρέχουν κάποιου είδους βοήθεια από τα συσσίτια των Μητροπόλεών τους ή και εδώ συντελείται ένας απαράδεκτος ποιμαντικός διαχωρισμός ανάμεσα σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους; Τους στηρίζουν οικονομικά όπως θα έπρεπε, για να θρέψουν τα παιδιά τους και τις οικογένειές τους; 

Και αυτά τα μέλη της Εκκλησίας, έχουν ανάγκη της πνευματικής παρηγοριάς τους Επισκόπου τους. Άραγε τους προσφέρουν οι σημερινοί Επίσκοποι την συμπόνια, την παρηγοριά  και την πατρική αγκαλιά που τόσο έχουν ανάγκη σε αυτή τη δύσκολη  στιγμή της ζωής τους; Τους φέρονται σαν στοργικοί πατέρες και ποιμένες ή μήπως ούτε την απλή κοσμική συμπόνια δεν δείχνουν, αλλά αντίθετα δείχνουν ένα πολύ σκληρό πρόσωπο; Θα έπρεπε οπωσδήποτε να τους στηρίξουν για ανθρωπιστικούς λόγους και μόνο, γιατί είναι άνεργοι και έχουν πρόβλημα επιβίωσης με τις οικογένειές τους. Το κάνουν όμως;

Αυτός δεν ήταν πάντα ο ρόλος της Εκκλησίας έτσι όπως την δημιούργησε ο ίδιος ο Κύριός μας; Να βοηθάει τον φτωχό, τον αδύναμο, τον κατατρεγμένο, τον συκοφαντημένο, τον περιθωριοποιημένο, τον αδικημένο, τον διωκόμενο, τον ληστή, τον φυγά, ακόμα και αυτόν τον δολοφόνο ή τον εγκληματία; Πόσο μάλλον αυτούς οι οποίοι δεν είναι ούτε εγκληματίες ούτε φονιάδες, αντιθέτως τόσο καιρό έδιναν τη ζωή τους στα νοσοκομεία ή σε άλλες δομές και υπηρετούσαν τον άνθρωπο και το γενικό καλό. Μήπως ξεχάσαμε όταν τους χειροκροτούσαμε στα μπαλκόνια την στιγμή που εκείνοι κατέρρεαν από την κούραση για να διακονήσουν σωστά τον ανθρώπινο πόνο; Ας θυμηθούμε τον μακαριστό Αρχιμανδρίτη Πατέρα Γερβάσιο Ραπτόπουλο που έλεγε χαρακτηριστικά ότι “καρντάσια” του είναι όλοι οι άνθρωποι των φυλακών ή τον Άγιο Διονύσιο τον εν Κεφαλληνία ο οποίος έκρυψε και φυγάδευσε τον δολοφόνο του αδελφού του. 

Δεν επιθυμώ να κατηγορήσω ιατρικές πράξεις και φαρμακευτικά σκευάσματα ούτε σκοπεύω να αναφερθώ σε εκβιασμούς και επιβολή διάφορων καταστάσεων και πρακτικών. Δεν είναι εκεί το θέμα και αλλού πρέπει να εστιάσουμε. Στην αγάπη και την συμπόνια που επιβάλλεται να δείχνουμε στον κάθε πονεμένο συμπολίτη μας. Όπως φροντίζουμε ασκέρια ολόκληρα από μετανάστες, έτσι να σταθούμε και στους αδελφούς μας τους έλληνες, οι οποίοι έχασαν τις δουλειές τους ή βρίσκονται σε αναστολή λόγω των αποφάσεων της κυβέρνησης. Δεν πρέπει η Εκκλησία να δείξει την ίδια αναλγησία. Δεν της ταιριάζουν τέτοιες ενέργειες και πρακτικές. 

Ας κάνει ο καθένας την αυτοκριτική του. Εξάλλου όλοι θα κριθούμε μια μέρα όταν φύγουμε από τον μάταιο αυτό κόσμο. Άραγε όταν μας ρωτήσει ο Κύριός μας αν Του δώσαμε φαγητό, αν Του δώσαμε νερό, αν Τον φιλοξενήσαμε, αν Του δώσαμε ρούχα, αν Τον περιθάλψαμε στην αρρώστια Του, αν Τον επισκεφτήκαμε στην φυλακή, εμείς τι θα Του απαντήσουμε; Δεν θα πρέπει οι Επίσκοποι και οι Μητροπολίτες να συντρέχουν αυτούς τους ανθρώπους;

Διδάξτε μας ορθά κύριοι Επίσκοποι με το παράδειγμά σας και βοηθήστε αυτούς τους συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε ανάγκη. Δείξτε μας το πραγματικό φιλάνθρωπο και φιλεύσπλαχνο πρόσωπο της Ορθοδοξίας, αυτό που μόνο ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας διδάσκει. Μη συναινείτε σε αυτόν τον διωγμό που βιώνουν οι συνάνθρωποί μας. Αγκαλιάστε τους, φροντίστε τους, βοηθήστε τους ακόμη κι αν δεν  συμφωνείτε μαζί τους.

Ήρθε ο καιρός να αποδείξετε την αγαπητική σας διάθεση, που τόσο καιρό υποστηρίζετε και διαλαλείτε. Όχι μόνο απροϋπόθετη αγάπη σε αυτούς που δεν το χρειάζονται, αλλά ανιδιοτελής και έμπρακτη αγάπη στα παιδιά των Μητροπόλεων και Ενοριών σας, που δικαίως την αξίζουν και την δικαιούνται. 

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra