του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
αρθρογραφεί για katanixi.gr

‘’ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει, δεν έχει αλλαγή
όσο γυρεύεις να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
ο δρόμος δεν έχει αλλαγή”
“Επιφάνια” Γιώργου Σεφέρη,1937

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Αναδημοσιεύουμε από το Ιστολόγιο Κατάνυξη.

Αλλαγή..

Κοσμίδης Ν. Ελευθέριος

Αλλαγή, τι καλούδια και ποια μυστήρια να εσωκλείνει τούτη η λέξη. Λέξη ταλαιπωρημένη και σακατεμένη από τους Έλληνες πολιτικάντηδες 40 χρόνια τώρα. Κάποτε μας την τάιζαν σε υπερβολικές δόσεις μέσα από μια ρηχή συνθηματολογία και έπειτα εξοστρακίστηκε για να διώξουμε το κακό που πάθαμε, λες και η αλλαγή έφταιξε για όλες τις συμφορές μας.

Από μόνη της η αλλαγή είναι δομικό συστατικό της ίδιας μας της ύπαρξης. Μέσα στα κύτταρά της είναι χαραγμένη η αυτού μεγαλειότης, η ελπίδα! Έτσι μπορεί και αναταράζει το νου του ανθρώπου τόνε τραβάει ν’ αγωνιστεί με όλη του τη δύναμη και να πετύχει προς τη νέα του πορεία.

Η αλλαγή μπορεί να ’ναι κακή (μια συμφορά, μια θεομηνία, ο θάνατος, ο πόλεμος) και μας επιβάλλεται συνήθως βίαια. Εκείνη η αλλαγή είναι αγενής, δε ρωτάει τη γνώμη μας, δε μας συστήνεται, τότε όλα τα κύτταρα του ανθρώπου νευριάζονται, κι αντιπαλεύουνε λυσσαλέα την κακή αλλαγή, να την αποτρέψουνε, ή να περιορίσουνε τα δηλητηριάσματα που σέρνει ξωπίσω της σαν προίκα, και κερνάει τους απρόθυμους, τους χλιαρούς, τους ηττοπαθείς, και σπέρνει τα πικρά της άνθη: τη μιζέρια, την κατάθλιψη, την απραξία, την παραίτηση.

Είναι και η καλή αλλαγή, που την προκαλεί κάποιος μοναχός του. Αυτήν η αλλαγή, κρύβει μέσα της την δράση, την ενεργοποίηση του ανθρώπου και βήματα προς ένα καλύτερο αύριο, μια ζωοποιό προσδοκία, δε χρειάζεται να είναι κανείς αξιωματούχος, ή ηγέτης για να καταφέρει κάποια αλλαγή στη ζωή του. Αρκεί να ναι ψυχωμένος, αποφασιστικός, πεισματάρης και ονειροπόλος. Να αγωνιστεί με πίστη και ταπεινό φρόνημα «… γενηθήτω το θέλημά Σου…» και έπειτα θα πείσουν τους άλλους τα έργα του.

Μα και στη σάρκα μας καθώς από βρέφη γινόμαστε παιδιά, από παιδιά, έφηβοι, ή για κάποια χρόνια στο πλατύσκαλο της ωριμότητας, μετά αρχίζουνε οι ρυτίδες, τα άσπρα τα μαλλιά μέχρι το γήρας, βιώνουμε στο πετσί μας την αλλαγή, χέρι-χέρι μαζί της, περπατούμε στο δρόμο της ζωής.

Μπορεί όμως να ‘ναι η αλλαγή αυτοσκοπός; Μπορεί να είναι αποστολή; Είτε μας επιβάλλεται η κακή αλλαγή, είτε την κυνηγάμε προσχεδιασμένα, πάντοτε είναι απόφαση για δράση. Δράση ως αντίδραση, ή ως αφορμή, για να ανταπεξέλθουμε. Στο σύγχρονο μάνατζμεντ, η διαχείριση των αλλαγών διδάσκεται, γίνεται στα πλαίσια του στρατηγικού σχεδιασμού μιας επιχείρησης και μετά από αξιολόγηση, λαμβάνονται αποφάσεις. Σε προσωπικό επίπεδο κάποιος μπορεί να είναι πιο συντηρητικός και άλλος πιο προοδευτικός, αλλιώς αντιδρά ο ένας στις αλλαγές και αλλιώς ο άλλος.

Κάνοντας ο καθένας από εμάς την αυτοκριτική του, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει πως ο χρόνος, που αμείλικτα κυλάει προς τα μπρος, δε χαρίζεται. Τα όποια χαρίσματα και οι αρετές που δε δουλεύτηκαν επιδέξια υπό την καθοδήγηση έμπειρου πνευματικού, τα προηγούμενα χρόνια, τώρα χάνονται. Ο χαρακτήρας μας γίνεται λιγότερο εύπλαστος. Στον αντίποδα, οι αδυναμίες και τα πάθη μας όταν δεν πολεμιούνται να ξεριζωθούν, να γράφει νίκες ο αγωνιζόμενος εναντίον τους, πάντοτε με την ευχή του γέροντα, προς δόξαν Θεού, αυτά με τον καιρό θεριεύουν, παίρνουν δικαιώματα και γινόμαστε ολοένα και πιο ιδιότροποι και ανυπόφοροι για την οικογένειά μας.

Ο αγώνας της αλλαγής του εαυτού μας, που τούτες δω τις μέρες ποτίζεται από το θολερό νερό της κρίσης, γίνεται σαν βάλτος που μας πνίγει. Όσο κινούμαστε με απόγνωση και απελπισία τόσο μας καταπίνει…

Εμείς λοιπόν, που είμαστε εν πολλοίς στη μέση του βάλτου και ζητούμε την αλλαγή, ζητούμε ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας, δεν πρέπει να ξεχνούμε τις μεγάλες δυνάμεις, που έχουμε συμμάχους:

• τον Σταυρό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού:

.. Ὢ μεγάλης δυνάμεως σταυροῦ, ὅσην μεταβολὴν τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων κατειργάσατο…

Αγ.Ἰωάννου Χρυσοστόμου – Εἰς τὴν Ὕψωσιν τοῦ τιμίου Σταυροῦ

• τη Δέσποινα του κόσμου την Παναγία.

… Μεταβολὴ τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγὴ τῶν ἀσθενούντων ὑπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σῷζε πόλιν καὶ λαόν, τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν…

Μικρά παράκλησις

• Τον φύλακα Άγγελό μας

… Κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου και οδήγησον με εις οδόν σωτηρίας…

• και τον γέροντα μας (υπακοή)

«δι’ αυτά και δι’ όλα έγινα πτώμα».

«δια την κάθε μίαν ψυχήν όπου λαμβάνει βοήθειαν, δοκιμάζει τον πόλεμον όπου έχει»

«εξατονεί από διανοητικήν υπερκόπωσιν και από τους πειρασμούς, όπου δι’ όλους πάσχει»

Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού : Έκφρασις μοναχικής εμπειρίας

‘Ερρωσθε.