Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Τίθεται το ερώτημα μήπως και άλλα στοιχεία ξένα προς την πίστη και την παράδοση έχουν εισέλθει στην Εκκλησία και δεν καταλάβαμε τίποτε;

Λάβαμε το ακόλουθο κείμενο προς δημοσίευση στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση από τον κ. Αναστάσιο Παλτίδη, για τον ψεύτικο και κατασκευασμένο Άγιο Βασίλη της Δύσης καθώς και για τον αληθινό, Μέγα Βασίλειο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Παραμύθια και ΑΛΗΘΕΙΑ

Αναστάσιος Παλτίδης

Ο Άγιος Βασίλης είναι ο αγαπημένος άγιος των παιδιών. Το ερώτημα για την ύπαρξη του όσο και η σχέση του κοκκινοφορεμένου με την άσπρη γενειάδα παππού με την Ελληνική Χριστιανική Παράδοση παραμένει διαχρονικό.

Ο δυτικός κόσμος γνωρίζει έναν Άγιο Βασίλη η εικόνα του οποίου είναι συνδυασμός μύθων και παραδόσεων ολόκληρης της Ευρώπης. Για τους καθολικούς ο Άγιος Νικόλαος είναι ο Santa Claus, Ολλανδοί μετανάστες ήταν αυτοί που εξήγαγαν τη λέξη στην Αμερική τον 17^ο αιώνα. Το 1823 ο πάστορας Κλεμέντ Κλάρκ έγραψε ένα παιδικό ποίημα σε εφημερίδα της Νέας Υόρκης, όπου περιέγραφε τον Άγιο Νικόλαο σαν καλικάντζαρο που έμπαινε στα σπίτια από την καμινάδα και ταξίδευε με ιπτάμενο έλκηθρο που το έσερναν οκτώ τάρανδοι.

Ο επίσημος σχεδιαστής του Αη Βασίλη που καθιέρωσε η κόκα κόλα το 1931 και όλοι αυτόν γνωρίζουμε πλέον είναι ο Huddon Cundblom. Παρουσίασε τον Αη Βασίλη στα χρώματα της εταιρείας (κόκκινο-άσπρο) με πρωτοχρονιάτικα δώρα. Αυτή η διαφήμιση έμελλε να γίνει σήμα δημοτικότητας και να κατακτήσει όλο τον κόσμο.

Στη χώρα μας με την πλούσια Ελληνορθόδοξη Χριστιανική παράδοση εδώ και μερικές δεκαετίες επικράτησε ο τύπος αυτός της κόκα κόλα εκτοπίζοντας τον αληθινό Άγιο που ήταν ψηλός ασκητικός (αδύνατος) με μαύρα μαλλιά και γένια το αντίθετο ακριβώς αυτού του τύπου που προβάλλεται σήμερα και είναι λυπηρό που τα τελευταία χρόνια νουθετηθεί και στις Εκκλησίες μας σε στολισμούς κ.α., θεατρικά έργα παίζονται σε Χριστουγεννιάτικες γιορτές ενοριών με κεντρικό τον τύπο αυτό.

Πρόσφατα σε ενορία της Α. Θεσσαλονίκης παίχτηκε θεατρικά το κινηματογραφικό έργο της Disney «Πολικό Εξπρές» (ήμουν ο ίδιος θεατής). Έχουμε πλήρη ταύτιση με τον κόσμο – εκκοσμίκευση, (ο θέλων φίλος είναι του κόσμου εχθρός του Θεού καθίσταται). Επιβεβαιώνεται το γραφικό «Εσται γαρ καιρός οις της υγιούς διδασκαλίας οικανέξονται και από μεν της αλήθειας αποστρέψουσιν, επιδέ τους μύθους εκτραπήσονται, (Προς Τιμοθ. Βπ.4). Ο Μέγας Βασίλειος αυτός ο όντως μέγας Άγιος της Εκκλησίας μας, υπήρξε επίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας, ήταν Πανεπιστήμων και συνέγραψε θαυμάσια θεολογικά έργα και θεία λειτουργία, επιτέλεσε θαυμαστό φιλανθρωπικό έργο και πλήθος θαυμάτων.

Προ ετών στο Άγιο Όρος άκουσα από γνωστό γέροντα πως η εφεύρεση και διάδοση αυτού του ψεύτικου Άη Βασίλη είναι έργο του πονηρού, που εκδικείται τον Άγιο από τον οποίο ταπεινώθηκε. Παραθέτουμε ολίγα από σχετική διήγηση (που περιέχεται στο βιβλίο Νέος Θησαυρός αρχική έκδοση 1858 Άγιο Όρος) επί ημερών του Αγίου υπήρχε κάποιος άρχων (προτέριος), ευσεβής, που είχε θυγατέρα όμορφη και μονογενή.

Τη ενέργεια του πονηρού ένας δούλος του ερωτεύθηκε την κόρη και προσέφυγε σε έναν Έλληνα μάγο, με την βοήθεια του οποίου αρνήθηκε ενώπιον του διαβόλου εγγράφως την πίστη του στον Χριστό και το Βάπτισμα του. Τα όργανα του πονηρού ενέβαλαν στην κόρη την επιθυμία για τον νέο και με τις απειλές ότι θα κρεμασθεί , αναγκάσθηκαν οι γονείς να κάνουν τον γάμο. Έκτοτε ο νέος ουδέποτε πήγαινε στην εκκλησία, ούτε το σημείο του Σταυρού έκανε, αυτό υπέπεσε στην αντίληψη της γυναίκας του η οποία τον οδήγησε στον Άγιο, όπου με δάκρυα ομολόγησε όλη την αλήθεια. Ο Άγιος υπέβαλλε τον νέο σε νηστεία ενώ και ο ίδιος νήστευε και προσευχόταν εκτενώς επί σαρανταήμερο.

Όταν συμπληρώθηκε το σαρανταήμερο εκκάλεσε πάντας τους κληρικούς και Χριστιανούς να συναχθούν στην Εκκλησία όπου τους ζήτησε να προσευχηθούν για το απολωλός πρόβατο και αφού έκαναν αγρυπνία όταν εισήλθαν στη Θεία Λειτουργία ήλθαν οι δαίμονες να αρπάξουν τον νέο, αυτός έμφοβος έτρεξε και γαντζώθηκε από τον Άγιο φωνάζοντας, σώσε με, τότε ο Άγιος επιτίμησε τους δαίμονες λέγοντας: “δεν σας αρκεί η δική σας απώλεια, αλλά ήλθατε και στο Ναό του Θεού να αρπάξετε και τούτον”, ο δε διάολος απεκρίθη: “αδικείς με Βασίλειε” την φωνή αυτή άκουσαν όλοι οι παριστάμενοι επανέλαβε το ίδιο προσθέτοντας πως ο νέος μόνος του ήλθε προς αυτόν και αρνήθηκε την πίστη του δεικνύοντας την γραπτή ομολογία του.

Με την προτροπή του Άγιου όλος ο λαός ύψωσε τα χέρια κράζοντας με δάκρυα το Κύριε Ελέησον ενώ ο Άγιος είπε στον διάβολο ότι δεν θα κατεβάσουν τα χέρια έως ότου αποδώσει το έγγραφο. Μετά από ώρες ιδού το έγγραφου ήλθε επί του αέρος στα χέρια του Άγιου ο οποίος με τη διαβεβαίωση του νέου για τη γνησιότητα του το έσχισε ευχαριστώντας τον Θεό και συνέχισε τη Θεία Λειτουργία.

Τίθεται το ερώτημα μήπως και άλλα στοιχεία ξένα προς την πίστη και την παράδοση έχουν εισέλθει στην Εκκλησία και δεν καταλάβαμε τίποτε; Οι Άγιοι πατέρες έχουν αναφέρει προφητικά πως η αλλοίωση των δογμάτων θα γίνεται σιγά και ανεπαίσθητα για να μην αντιδράσει ο λαός, μόνο λίγοι θα αντιλαμβάνονται και θα αντιδρούν. Μήπως αυτό συμβαίνει στις μέρες μας; Ο νοών νοείτω.