ΔΥΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΟΨΗ

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

«Αγαπημένη\ο μου,

Δε με απασχολεί τι θα σκεφτείς εσύ, οι συγγενείς και οι φίλοι που δε συμφωνούν μαζί ΜΟΥ. Αποφάσισα να αποχωρίσω από τα καθήκοντά μου, αν και εξακολουθώ θεωρητικά να είμαι μνηστήρας, σύζυγος, πατέρας. Μη με κρίνεις βιαστικά, έχω τους δικούς μου λόγους. Δε ρώτησες ποτέ ΕΜΕΝΑ πώς αισθάνομαι σε αυτόν τον ρόλο. Αν με κρίνεις ή στεναχωρηθείς για αυτή την απόφαση που πήρα, φανερώνεται ότι σκέφτεσαι μόνον τον εαυτό σου και όχι ΕΜΕΝΑ. Θα μιλήσω όποτε αισθανθώ υπέροχα, μόνος μου. Σκοπός μου δεν ήταν να σε πονέσω, σκοπός μου ήταν να ζήσω, να ανασάνω καλύτερα. Όχι ότι δεν ανάσαινα και πριν. Μην παρεξηγείς ό,τι γράφω. Εάν με βλέπεις σε άλλο ρόλο και δυσκολεύεσαι, συνήθισέ το απλά. Τράβα ένα block και ένα delete και μην έχεις επαφή μαζί μου. Αλλά να θυμάσαι ότι δε σε πρόδωσα (λάθος κατάλαβες). Αν κάτι κλονίστηκε μέσα σου για ΜΕΝΑ, σημαίνει ότι δεν το θεμελίωσες γερά. Ζήσε όπως θέλεις, με τους ανθρώπους που θέλεις, χωρίς ΕΜΕΝΑ. Δεν απαιτώ από σένα να συναινείς στην απόφαση που πήρα, παρόλο που είχαμε συμφωνήσει και οι δυο στη σχέση ζωής που είχαμε πριν. Κάποτε και γω ήμουν ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ, αντιδρούσα σε τέτοια αλλαγή. Ήμουν προκατειλημμένος και δογματικός. Μετά (τώρα δηλαδή), άλλαξα. Την καρδιά μου καλύτερα από σένα την ξέρω ΕΓΩ. Θα ΜΕ βλέπεις κατά αραιά διαστήματα μέσα από τα βιβλία που θα γράφω για το χώρο από τον οποίο έφυγα (δεν τολμώ ούτε το όνομά της να προφέρω). Και θα κλείσω όμορφα με τα λόγια ενός νεαρού. «Ανδρέα ήθελα να αποκτήσω οικογένεια χάρη σε σένα. Δεν το έκανα τελικά. Με εμπόδισε όχι η δική σου απόφαση, αλλά το ότι βρέθηκαν τόσοι οικογενειάρχες, αλήτες πραγματικά, να σε κρίνουν που άφησες το σπίτι σου. «Πνίγομαι» ανάμεσα σε τέτοιους (έντιμους, που παρόλες τις δυσκολίες δεν εγκαταλείπουν την εστία τους)».

Θα μπορούσε να είναι ένα γράμμα προς τη μνηστή, τη σύζυγο, το παιδί. Πρόκειται για αποσπασματική απομαγνητοφώνηση του 20λεπτου μηνύματος του Ανδρέα Κονάνου προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα που έμεινε ενεό μπροστά σε μια απροσδόκητη εξέλιξη. Ο χαρισματικός ομιλητής που γέμιζε ασφυκτικά τις Εκκλησίες, δεν ανήκει πια στο εκλεκτό τάγμα των ιερουργών. Απεκδύθηκε τα ράσα του και αισθάνθηκε την ανάγκη να εξηγήσει το γιατί.

Περιχαρακώνοντας το «εγώ» του μίλησε για τις ανάγκες του και μετά πέρασε στην αλληλεπίδρασή του με το κοινό.

Δύο τα στρατόπεδα που παρατάχθηκαν στην απέναντι όχθη:

• Αυτοί που καλωσόρισαν την απόφαση του π. Ανδρέα.
• Αυτοί που απογοητεύτηκαν, θύμωσαν και πικράθηκαν 

Η πρώτη παράταξη, ενσωματώθηκε ομαλά στο νέο, προσωπικό του κύκλο. Η δεύτερη παράταξη ήταν αυτή που δέχτηκε επίπληξη και κλήθηκε να σηκώσει όλο το βάρος της απόφασης του ιερέα.

Συνοπτικά:

• Οι πιστοί εμφανίζονται ως εγωιστές αφαιμάκτες της αγάπης του προς εκείνους. 
• Τους παροτρύνει να ξεχάσουν, όλα όσα αντιπροσώπευε, όσα πρόσφερε, ως τώρα έτσι απλά. Και χωρίς να τον κρίνουν. Λες και μπορεί με μια εντολή απλή να σβήσει τη μνήμη. Λες και ο πόνος είναι ένα συναίσθημα που πατώντας ένα κουμπί, παύει να υπάρχει σε λίγα λεπτά, λίγες ώρες, λίγες μέρες.
• Από τη μια υμνεί την ταπεινότητα, από την άλλη όλα περιστρέφονται γύρω από αυτόν. Τα προβλήματά του, τα πλάνα του, οι καιροσκόποι που τον κυνηγούν για να πάρουν λίγη δόξα από ‘κείνον…
• Πέφτει σε αντιφάσεις. Τη μια στιγμή λέει ότι «πνίγεται» και στο επόμενο λεπτό το παίρνει πίσω. Παρατηρεί πως ό,τι και να πει, παρεξηγείται.
• Μεταθέτει την ευθύνη του αρνητικού αντίκτυπου σε όλους όσους αντιδρούν σε μια απόφαση που ο ίδιος έχει πάρει.
• Κάνει επίκληση στην αυθεντία (στον Κύριό μας) για να σφραγίσει τα στόματα όσων ασκούν κριτική ή παράπονο.
• Χαρακτηρίζει εμμέσως πλην σαφώς δογματικό και προκατειλημμένο όποιον έχει μείνει με την πικρία στην ψυχή και δεν μπορεί να ξεπεράσει την εγκατάλειψη.
• Αναφέρει την Εκκλησία απλά ως «χώρο».

Κύριε Ανδρέα Κονάνο:

Αναλάβατε αυτό τον ρόλο εκούσια και συνειδητά, όταν πήρατε την ευχή της ρασοφορίας. Κερδίσατε στην αρχή την εμπιστοσύνη πολλών. Υπήρξατε ένας διακεκριμένος ιεροκήρυκας που μετέδιδε λόγο Θεού, μέσα από τα Ιερά Μυστήρια. Ένας ευαίσθητος κληρικός που προσέγγιζε τους πονεμένους, απάλυνε τις πληγές τους και τους έδινε άφεση αμαρτιών, κάτω από το πετραχήλι. Η ατελεύτητη και άνευ όρων προφορά προς το ποίμνιό σας ήταν αυτονόητη για έναν ιερέα. Το γνωρίζατε εξ’ αρχής.

Με παράπονο διαπιστώσατε ότι όλοι αυτοί δε σκεφτήκαν εσάς, παρά μόνον τον εαυτό τους. Ίσως να προσεύχονταν για εσάς, ίσως να μοίραζαν τις σκέψεις σας παντού, ίσως να ευχαριστούσαν το Θεό που σας έφερε στο δρόμο τους και πολλά ακόμα. Αλλά αυτό ούτε πέρασε από τη σκέψη σας. Αν κάποιος φέρθηκε εγωιστικά, αυτοί δεν ήταν οι πιστοί. Ήσασταν εσείς. Κάθε σας σκέψη και πρόταση είχε και ένα «ΕΓΩ» μέσα. Πώς θα μπορούσε να εδραιωθεί η ολοκληρωτική αγάπη του ιερέα για το ποίμνιο, όταν το Εγώ σας διεκδικούσε την πρωτοκαθεδρία;

Διδάξατε ότι στα δύσκολα, μπορούμε να το βάζουμε στα πόδια και να αφήνουμε στην πνευματική τύχη τους όσους φροντίζαμε ως τώρα. Ήσασταν ο λόγος που πολλοί θα γύριζαν στην Εκκλησία. Αλλά όπως είπε και ο νεαρός εκείνος, τους φρενάρατε. Ξέρετε κάτι; Όσοι ζούσαν την αυταπάρνηση, την προσφορά και την αγάπη προς τον άνθρωπο μέσα από εσάς, ως κληρικό, δε βίωναν κάτι μεμπτό. Βίωναν το αυτονόητο, το ιδανικό. Όσοι ζητούσαν να λαμβάνουν, δεν ήταν απαραίτητα εγωιστές. Ίσως έψαχναν το δρόμο τους. Όσοι πόνεσαν και εξέφρασαν τον πόνο τους είτε με θυμό είτε με λύπη, δεν ήταν αλήτες. Αισθάνθηκαν μάλλον ανίσχυροι και ορφανεμένοι. Όσοι σας εμπιστεύτηκαν στο δρόμο προς την αγιότητα, στην πορεία, τους αφήσατε το χέρι, και δε θα μπορούσαν να ναι ευγνώμονες για αυτό. Αυτά θα σκεφτόταν λοιπόν ένας καλοπροαίρετος, όπως είπατε και σεις.

Ο Χριστός μίλησε στην καρδιά σας όπως μας ομολογήσατε. Και στη δική μας μίλησε αλλά σήμανε συναγερμό ότι κάτι ανορθόδοξο συνέβη. Ποια εκ των έσω πληροφόρηση, ήταν η πιο έγκυρη; Αν ήταν θέλημα Θεού να γίνει έτσι, θα το μάθουμε εν καιρώ. Η πικρία στην ψυχή μέχρι τότε θα παραμείνει.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Σχόλιο για την “παραίτηση” του π.Ανδρέα Κονάνου [mp3 2020]
– Τι είχε πει στον π. Ανδρέα Κονάνο ο διάβολος;
– Δυο αναμμένα κάρβουνα…