του Ανδρέα Μπουλάκη
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Καί νά πού ἡ δύσμοιρη πατρίδα μας μπῆκε καί πάλι σέ προεκλογική περίοδο. Στή μόνη σοβαρή ἀσχολία μας ἐπί περίπου διακόσια ἒτη τώρα, ὅπου ἀλλάζουμε τυράννους … δημοκρατικά. Θά ἒχουμε ἂραγε φέτος τετραπλές ἐκλογές; Τριπλές μόνο;; Κύριος οἶδε. Τά γραμματοκιβώτιά μας γεμίζουν ἢδη μέ διαφημιστικά τῶν … σωτήρων μας, ἐνῶ στό σατανοκούτι κονταρομαχοῦν οἱ ἐπίδοξοι διεκδικητές τῶν θέσεων ἐξουσίας διά τό ποιός εἶναι ἱκανότερος γιά τήν καρέκλα. Ὁ καθένας μας λοιπόν θά ἀποφασίσει σέ ποιόν πολιτικό θά στηρίξει τίς ἐλπίδες του, λησμονώντας τόν στίχο: «Ἐπικατάρατος ὁ ἂνθρωπος, ὅς τήν ἐλπίδα ἒχει ἐπ΄ ἂνθρωπον καί στηρίζει σάρκα βραχίονος αὐτοῦ ἐπ΄ αὐτόν, καί ἀπό Κυρίου ἀποστῆ ἡ καρδία αὐτοῦ» (Ἱερεμίας 17,5). Ἂς θυμηθοῦμε λοιπόν τί γνώμη εἶχε γιά τούς πολιτικούς ἕνας ἅγιος τῶν γραμμάτων μας, ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

Στό βιβλίο ¨Οἱ Ἒμποροι τῶν Ἐθνῶν¨, ἒγραφε γιά τό γενεαλογικό δένδρο τῆς πολιτικῆς: «Ἡ γενεαλογία τῆς πολιτικῆς εἶναι συνεχὴς καὶ γνησία κατὰ τοὺς προγόνους της.

Ἡ ἀργία ἐγέννησε τὴν πενίαν.

Ἡ πενία ἐγέννησε τὴν πεῖναν.

Ἡ πεῖνα ἐγέννησε τὴν ὄρεξιν.

Ἡ ὄρεξις ἐγέννησε τὴν αὐθαιρεσίαν.

Ἡ αὐθαιρεσία ἐγέννησε τὴν λῃστείαν.

Ἡ λῃστεία ἐγέννησε τὴν πολιτικήν.

Ἰδοῦ ἡ αὐθεντικὴ καταγωγὴ τοῦ τέρατος τούτου. … Πάντοτε ἀμετάβλητοι οἱ σχοινοβάται οὗτοι, οἱ Ἀθίγγανοι, οἱ γελωτοποιοὶ οὗτοι πίθηκοι (καλῶ δὲ οὔτω τοὺς λεγομένους πολιτικούς). Μαῦροι χαλκεῖς κατασκευάζοντες δεσμὰ διὰ τοὺς λαοὺς ἐν τῇ βαθυζόφῳ σκοτίᾳ τοῦ αἰωνίου ἐργαστηρίου των… » 

Στό ἂρθρο «Τίς ἠμύνθη περί πάτρης;» στήν ἐφημερίδα Ἀκρόπολις τοῦ 1896 ἒγραφε: «Καί τί πταίει ἡ γλαῦξ, ἡ θρηνοῦσα ἐπί ἐρειπίων; Πταίουν οἱ πλάσαντες τά ἐρείπια. Καί τά ἐρείπια τά ἒπλασαν οἱ ἀνίκανοι κυβερνῆται τῆς Ἑλλάδος. Αὐτοί οἱ πολιτικοί, αὐτοί οἱ βουλευταί, ἐκατάστρεψαν τό ἒθνος, ἀνάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν ὅλοι τους! … Μεταξύ δύο ἀντιπάλων μετερχομένων τήν αὐτήν διαφθορά, θά ἐπιτύχει ἐκεῖνος ὅστις εὐπρεπέστερον φορεῖ τό προσωπεῖον κ’ ἐπιδεξιώτερον τόν κόθορνον.

 Ἂμυνα περί πάτρης θά ἦτο ἡ εὐσυνείδητος λειτουργία τῶν θεσμῶν, ἡ ἐθνική ἀγωγή, ἡ χρηστή διοίκησις, ἡ καταπολέμησις τοῦ ξένου ὑλισμοῦ καί πιθηκισμοῦ, τοῦ διαφθείροντος τό φρόνημα καί ἐκφυλίσαντος σήμερον τό ἒθνος, καί ἡ πρόληψις τῆς χρεοκοπίας.»

Συνεπῶς, κατά τόν Παπαδιαμάντη (καί αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια) μητέρα τῆς πολιτικῆς εἶναι ἡ ληστεία! Άλλά ποιός ἒδωσε δύναμη σ’αὐτό τό θηρίο ἂν ὂχι ἐμεῖς, ὁ λαός, πού φαγωνόμαστε γιά τό ποιό … τελώνιο εἶναι καλύτερο; Φυσικά

δέν μποροῦμε νά τοποθετήσουμε στό ἲδιο τσουβάλι τό σύνολο τῶν κομμάτων ἀλλά ὅλα τά πολιτικά κόμματα εὐθύνονται (μέ διαφορετικό ποσοστό ἕκαστο) γιά τήν ἂθλια σημερινή κατάσταση. Γι’αὐτό βρῆκε ἕτοιμο τό έδαφος ὁ σημερινός ἂθεος, ἀχάριστος, ἐκκλησιομάχος καί βλάσφημος πρωθυπουργός, ὥστε νά μήν περιοριστεῖ ἁπλῶς στήν ἀφαίρεση τούβλων (ὅπως ἒπραξαν οἱ προκάτοχοί του) ἀλλά νά γκρεμίζει καί τούς τοίχους τοῦ οἰκοδομήματος τῆς πατρίδος μας. Ὅλοι μας λοιπόν ἒχουμε εὐθύνη (ἂλλος λιγότερο, ἂλλος περισσότερο) γιά τήν ἂβυσσο εἰς τήν ὁποία κυλίεται ἡ Ἑλλάς. Λυποῦμαι βαθύτατα γιά ὅσους (θέλοντας νά δικαιολογήσουν τά ἀδικαιολόγητα) ἀπολογοῦνται πώς ὑπηρετοῦν τούς κυβερνῶντες ἐκτελώντας τίς ἐντολές τους, διότι πρέπει νά ὑπηρετήσουν καί νά προστατεύσουν τόν θεσμό καί ὂχι τό πρόσωπο. Κάποιοι μάλιστα ἐνῶ ἐπαίρονται ὅτι ἀγωνίζονται γιά τήν Ὀρθοδοξία, ὑπηρετοῦν καί … ἂλλον κύριο! (ἒστω καί ἂν ὑπηρετοῦν τόν θεσμό καί ὂχι τό πρόσωπο). Καί ὁ Ἀντίχριστος, αὒριο, θεσμός θά εἶναι. Κυβερνήτης τοῦ κόσμου. Ὁπότε, σήμερα τόν Τσίπρα, αὒριο τόν Ἀντίχριστο;

Εὒχομαι γιά χάρη τῶν ἐλαχίστων πού ἡ προσευχή τους εἶναι εὐάρεστη στόν Θεό καί διά πρεσβειῶν τῆς Κυρίας Θεοτόκου, νά μᾶς ἐλεήσει ὁ Κύριος καί ἀφοῦ πετάξει ὅλους αὐτούς τούς γελωτοποιούς καί πιθήκους, νά μᾶς χαρίσει ἂρχοντα μέ ἀρετές καί ἁγιότητα, ὥστε νά ἀναστηθεῖ ἡ πατρίδα μας.