Ο Ποντίφικας σε συζήτηση του τέθηκε για το νέο του βιβλίο δεν παρέλειψε να εξαπολύσει δαιμονικές νουθεσίες και να χαρακτηρίσει το σεξ και το φαγητό “θεϊκές απολαύσεις”…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Εν αρχή ήν η… πτώσις. Στον κήπο της Εδέμ, η γυνή τείνοντας ευήκοα ώτα, ανοίγει συζήτηση με τον όφι, ο οποίος εισάγει την αμφιβολία στην Εύα. Και εκείνη, αντί να στρέψει τα νώτα της και να απομακρυνθεί, πληροφορείται ότι ο Δημιουργός τούς «εξαπάτησε», ώστε να μη γίνουν Όμοιοι με Εκείνον».

Και συνεχίζει με ανυπακοή, τρώγοντας τον απαγορευμένο Καρπό, ώστε να αποκτήσουν ο Αδάμ και εκείνη την Παντογνωσία, τη Θέωση και την Ελευθερία. Αντ’ αυτών, έρχεται η Οργή Κυρίου για την πτώση τους και διώχνονται από τον Παράδεισο.

Στην Παλαιά Διαθήκη, εν συνεχεία, η κλιμάκωση της απομάκρυνσης από τον Θεό εξελίσσεται, με τον Μωσαϊκό νόμο να προσπαθεί να κρατήσει τα έθνη σε επικοινωνία με τον Δημιουργό τους και με τον Δεκάλογο να δικάζει τις αμαρτίες του νου, των λόγων και των έργων.

Κατά τη μετάβαση στην Καινή Διαθήκη, ο Ιησούς κάνει λόγο για ελαφριές αλλά και για βαριές παραβάσεις απέναντι στον Θεό, μέσα από τις παραβολές του, τις διδαχές του και τα κατηγορώ του απέναντι στους Φαρισαίους. Νηστεύει, νουθετεί, θυσιάζεται για να λυτρώσει τους ανθρώπους από τα οψώνια του θανάτου.

Κατά τον 4^ο αιώνα μετά Χριστόν, ένας μοναχός από τον Πόντο, ο Ευάγριος, με γνώμονα την Αγία Γραφή, συντάσσει μια λίστα με τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα, τα οποία και επισημοποιεί ο Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, δύο αιώνες αργότερα. Οκνηρία, ζηλοφθονία, αλαζονεία, απληστία, οργή, λαιμαργία και λαγνεία αποτελούν τη λίστα, με το κάθε πάθος να εκπροσωπείται και από ένα διαφορετικό δαιμόνιο. Τα δύο τελευταία, η λαιμαργία και η λαγνεία, έχουν άρρηκτη σύνδεση μεταξύ τους, καθώς είναι άμεσα ταυτισμένα με την ηδονή της ψυχής, μέσω του σώματος. Η γαστριμαργία υπερβαίνει πολλές φορές την κάλυψη της χρείας του σώματος, εξού και η γέννηση της βουλιμίας. Με το πάθος αυτό, ο άνθρωπος μετακινεί όλη του την προσοχή στην ικανοποίηση του φθαρτού, δηλαδή της σάρκας, και κατά συνέπεια απομακρύνεται από τα πνευματικά αγαθά που είναι ψυχωφελή για εκείνον.

Η λαιμαργία έχει ειδωλολατρικές ρίζες, αφού οι πάσχοντες από αυτήν θεοποιούν την κοιλιά τους, κατά τον Απόστολο Παύλο (Φιλιπ. 3.19). Η υπέρμετρη τροφή προσφέρεται ως θυσία στη γαστέρα και παραγκωνίζεται η Θυσία στον Κύριο μέσω της νηστείας.  Η νηστεία συναντάται ως αρετή στην Αγία Γραφή και είναι δείγμα αφοσίωσης στον Κύριο και όπλο κατατρόπωσης των δαιμόνων.

Παλαιά Διαθήκη:

Α΄ Βασ. 7,6: «…και ενήστευσαν εν τη ημέρα εκείνη».

Β΄ Βασ. 1,12: «Και εκόψαντο και έκλαυσαν και ενήστευσαν έως δείλης».

Ψαλμ. 108,24: «Τα γόνατά μου ησθένησαν από νηστείας».

Ιωήλ 2,15: «Σαλπίσατε σάλπιγγι εν Σιών, αγιάσατε νηστείαν».

Καινή Διαθήκη:

Ματθ. 4,2 : «Και νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα ύστερον επείνασε».

Ματθ. 6,16: «Όταν δε νηστεύητε, μη γίνεσθε, ώσπερ οι υποκριταί, σκυθρωποί».

Ματθ. 17,14-23 «Τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία.»

Πραξ. 13,2-3: «Λειτουργούντων δε αυτών τω Κυρίω και νηστευόντων.»

Α΄ Κορινθ. 7,5: «…ίνα σχολάζητε τη νηστεία και τη προσευχή…»

Η γαστριμαργία, σύμμαχη και αδερφό πάθος με τη φιληδονία (ή λαγνεία), είναι η ρίζα όλων των κακών και έχει εχθρό τη συνετή νηστεία. Σύμφωνα με τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό: “Ρίζα τούτων πάντων των παθών, και ως αν είποι τις πρωταίτιαι φιληδονία, φιλοδοξία και φιλαργυρία, αφ’ ων αποκτάται παν κακόν”.

Η ηδονή είναι η κατευθυντήριος δύναμη της ψυχής και ισοδυναμεί με την ευχαρίστηση, την απόλαυση που αισθάνεται ο άνθρωπος από τη βίωση μιας κατάστασης ή μιας ιδέας. Η φιληδονία (φιλώ+ηδονή) είναι η αγάπη την οποία αισθανόμαστε γι’ αυτήν την πράξη και κατ’ επέκταση για το αντικείμενο ή την ιδέα που προκαλούν αυτήν την ευχαρίστηση. Θα μπορούσε η φιληδονία να είναι Θεϊκής προελεύσεως. Η διαφορά είναι ότι η Θεία ηδονή έχει μια εσωτερική γαλήνη, ενώ η ηδονή εκ του πονηρού φέρνει μια εσωτερική αναταραχή. Πόσες φορές, εξάλλου, δεν έχουν ομολογήσει στον πνευματικό τους οι πεσόντες στη φιληδονία, τύψεις, ενοχές και βάρος ψυχής;

Η περίπτωση του Αδάμ και της Εύας ήταν μια ηδονική αιχμαλωσία στην ιδέα της θεοποίησης, η οποία ήταν δοσμένη εκ του πονηρού και προξένησε πόνο και οδύνη, πνευματικό και σωματικό θάνατο. Γι’ αυτό και οι Άγιοι Πατέρες αναφέρουν ότι “η ψευδής και απατηλή ηδονή” έφερε την πτώση και το θάνατο στον Αδάμ και στην Εύα.

Στην Καινή Διαθήκη βρίσκουμε αναφορές του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού προς τα σαρκικά πάθη:

Στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (κεφάλαιο 8)

“1 Κι ο Ιησούς πήγε στο Όρος των Ελαιών. 2 Τα χαράματα όμως γύρισε πάλι στο ναό κι όλος ο λαός ερχόταν κοντά του. Έτσι, κάθισε και τους δίδασκε. 3 Τότε οι νομοδιδάσκαλοι και οι Φαρισαίοι φέρνουν μια γυναίκα, που την είχαν πιάσει να διαπράττει μοιχεία, και αφού την έστησαν στη μέση, 4 του λένε: Δάσκαλε, η γυναίκα αυτή πιάστηκε την ώρα που διέπραττε μοιχεία. 5 Και στο νόμο, ο Μωυσής μας έχει δώσει την εντολή να λιθοβολούμε αυτού του είδους τις γυναίκες. Εσύ, λοιπόν, τι λες; 6 Αυτό όμως το έλεγαν για να τον παγιδέψουν, ώστε να έχουν κάτι να τον κατηγορήσουν. Αλλ’ ο Ιησούς έσκυψε κάτω κι άρχισε να γράφει με το δάχτυλό του πάνω στο χώμα. 7 Επειδή όμως επέμεναν να τον ρωτούνε, ανασήκωσε το κεφάλι του και τους είπε: Όποιος από σας είναι αναμάρτητος, πρώτος ας της ρίξει πέτρα. 8 Έπειτα ξανάσκυψε κάτω κι έγραφε πάνω στο χώμα. 9 Εκείνοι, λοιπόν, όταν το άκουσαν αυτό, άρχισαν, από τους πρεσβυτέρους ως και τους πιο απλούς, να φεύγουν ο ένας κατόπιν του άλλου, ώσπου έμεινε μόνο ο Ιησούς και η γυναίκα που βρισκόταν στη μέση. 10 Ανασήκωσε τότε το κεφάλι του ο Ιησούς και της είπε: Γυναίκα, πού είναι αυτοί; Δε σε καταδίκασε κανένας; 11 Κι εκείνη απάντησε: Κανένας, Κύριε. Τότε ο Ιησούς της είπε: Ούτε κι εγώ σε καταδικάζω. Πήγαινε κι απ’ εδώ και μπρος μην αμαρτάνεις πια.”

Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (Κεφάλαιο 5):

“27 Ακούσατε ότι λέχθηκε στους αρχαίους (η εντολή): Να μη μοιχεύσεις. 28 Εγώ όμως σας λέω, ότι όποιος κοιτάει γυναίκα με σαρκική επιθυμία, έχει κιόλας διαπράξει μοιχεία μαζί της μέσα στην καρδιά του. 29 Γι’ αυτό, αν σε σκανδαλίζει το δεξί σου μάτι, βγάλε το και πέταξέ το από πάνω σου, γιατί σε συμφέρει να χαθεί ένα από τα μέλη σου, παρά να πεταχτεί ολόκληρο το σώμα σου στη γέεννα. 30 Κι αν το δεξί σου χέρι σε σκανδαλίζει, κόψε το και πέταξέ το από πάνω σου, γιατί σε συμφέρει να χαθεί ένα από τα μέλη σου, παρά να πεταχτεί ολόκληρο το σώμα σου στη γέεννα. 31 Ειπώθηκε ακόμα πως: Όποιος χωρίσει τη γυναίκα του, να της δώσει γραπτό διαζύγιο. 32 Εγώ όμως σας λέω πως, όποιος χωρίσει τη γυναίκα του για κάθε άλλο λόγο εκτός από πορνεία, την κάνει μοιχαλίδα, και όποιος παντρευτεί χωρισμένη γίνεται μοιχός.”

Στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (Κεφάλαιο 19)

“3 Τον πλησίασαν τότε οι Φαρισαίοι πειράζοντάς τον και λέγοντάς του: Επιτρέπεται στον άντρα να χωρίσει τη γυναίκα του για οποιαδήποτε αιτία; 4 Κι αποκρίθηκε εκείνος και τους είπε: Δε διαβάσατε ότι από την αρχή ο Δημιουργός τούς δημιούργησε άντρα και γυναίκα 5 και είπε: Γι’ αυτό θα εγκαταλείψει ο άντρας τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα προσκολληθεί στη γυναίκα του, και θα γίνουν οι δύο μια σάρκα; 6 Επομένως δεν είναι δύο, αλλά μια σάρκα. Εκείνο, λοιπόν, που ο Θεός ζευγάρωσε ο άνθρωπος να μην το χωρίζει. 7 Του λένε: Τότε γιατί ο Μωυσής έδωσε εντολή να της δώσει γραπτό διαζύγιο και να τη χωρίσει; 8 Τους λέει: Εξαιτίας της σκληροκαρδίας σας, σας επέτρεψε ο Μωυσής να χωρίσετε τις γυναίκες σας, όμως από την αρχή δεν έχει γίνει έτσι. 9 Και σας λέω τούτο, ότι όποιος χωρίσει τη γυναίκα του, για λόγο άλλο εκτός από πορνεία, και παντρευτεί άλλη, γίνεται μοιχός και όποιος παντρευτεί χωρισμένη γυναίκα, γίνεται μοιχός. 10 Του λένε οι μαθητές του: Αν είναι τέτοια η προϋπόθεση του δεσμού του άντρα με τη γυναίκα του, τότε δε συμφέρει να παντρευτεί κανείς. 11 Κι εκείνος τους είπε: Δεν μπορούν όλοι να δεχτούν την αλήθεια αυτή, αλλά μόνο εκείνοι στους οποίους έχει δοθεί αυτή η χάρη. 12 Γιατί υπάρχουν ευνούχοι, που από την κοιλιά των μητέρων τους γεννήθηκαν έτσι, και υπάρχουν ευνούχοι που ευνουχίστηκαν από τους ανθρώπους, και υπάρχουν ευνούχοι που ευνουχίστηκαν μόνοι τους για τη βασιλεία των ουρανών. Όποιος μπορεί να το δεχτεί αυτό, ας το δεχτεί.”

Στο Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο (Κεφάλαιο 10)

“2 Ήρθαν τότε οι Φαρισαίοι και θέλοντας να τον παγιδέψουν τον ρωτούσαν αν επιτρέπεται στον άντρα να χωρίσει τη γυναίκα του. 3 Κι εκείνος τους αποκρίθηκε: Τι σας πρόσταξε ο Μωυσής; 4 Εκείνοι του απάντησαν: Ο Μωυσής επέτρεψε στον άντρα να δίνει γραπτό διαζύγιο και να τη χωρίσει. 5 Τότε ο Ιησούς τους είπε: Εξαιτίας της σκληροκαρδίας σας ο Μωυσής έγραψε σε σας την εντολή αυτή. 6 Από την αρχή όμως της δημιουργίας ο Θεός τους έπλασε άντρα και γυναίκα: 7 Γι’ αυτό και θα εγκαταλείψει ο άντρας τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα προσκολληθεί στη γυναίκα του, 8 και θα γίνουν οι δύο μια σάρκα. Επομένως δεν είναι πια δύο, αλλά μια σάρκα. 9 Εκείνο, λοιπόν, που ο Θεός συνένωσε, ο άνθρωπος να μην το χωρίζει. 10 Στο σπίτι, λοιπόν, οι μαθητές τον ρωτούσαν πάλι για το θέμα αυτό. 11 Και τους λέει: Όποιος χωρίσει τη γυναίκα του και παντρευτεί άλλη, διαπράττει μοιχεία σε βάρος της. 12 Κι αν μια γυναίκα χωρίσει τον άντρα της και παντρευτεί άλλον διαπράττει μοιχεία.”

(Ο Κύριος, εδώ, προτρέπει η σχέση μεταξύ συζύγων να είναι μοναδική και πιστή. Εκεί ευλογείται η ένωση, με σκοπό τη σωτηρία των ψυχών τους και όχι την υπέρμετρη ικανοποίηση των σεξουαλικών αναγκών. Δυο ψυχές σε ένα σώμα αγωνίζονται για τη σωτηρία και όχι για την ευημερία του θνητού σώματός τους).

Στην Προς Κορινθίους Α’ επιστολή του (Κεφάλαιο 6), ο Απόστολος Παύλος γράφει:

“15 Δεν ξέρετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη του Χριστού; Να πάρω, λοιπόν, τα μέλη του Χριστού και να τα κάνω μέλη πόρνης; Να μη γίνει τέτοιο πράγμα! 16 Ή μήπως δεν ξέρετε πως αυτός που έρχεται σε σαρκική επαφή με πόρνη, γίνεται ένα σώμα μαζί της; Γιατί, όπως λέει η Γραφή: «Οι δύο θα γίνουν ένα σώμα». 17 Εκείνος, όμως, που προσκολλάται στον Κύριο, γίνεται ένα πνεύμα μαζί του. 18 Μακριά από την πορνεία λοιπόν! Όποιο άλλο αμάρτημα κι αν διαπράξει ο άνθρωπος, αμαρτάνει έξω απ’ το σώμα του. Εκείνος, όμως, που πορνεύει, αμαρτάνει μέσα στο ίδιο του το σώμα! 19 Ή μήπως δεν ξέρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, που βρίσκεται μέσα σας, που το έχετε λάβει από τον Θεό, κι επομένως δεν σας ανήκει; 20 Γιατί αγοραστήκατε με πληρωμή τιμήματος. Δοξάστε, λοιπόν, πραγματικά τον Θεό και με το σώμα σας και με το πνεύμα σας, τα οποία ανήκουν στον Θεό.”

Αυτή ήταν (και είναι μέχρι σήμερα) η στάση της Εκκλησίας και οι αναφορές στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη απέναντι στις σαρκικές αμαρτίες και στους έχοντες σαρκικά πάθη.

2008 μ.Χ. Το Βατικανό, με εγκύκλιο που υπογράφει ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣτ΄, ανανεώνει τη λίστα με τα θανάσιμα αμαρτήματα, προσθέτοντας ακόμη εφτά στα ήδη υπάρχοντα: Η παρέμβαση στα ανθρώπινα γονιδιώματα, τα ναρκωτικά, η ρύπανση του περιβάλλοντος, η κοινωνική και οικονομική αδικία, η ξεδιάντροπη συσσώρευση πλούτου, η παιδεραστία και η έκτρωση αποτελούν τις προσθήκες στο νέο κατάλογο.

Παρόλα αυτά, η παραίνεση του Πάπα εν έτει 2020 είναι να γίνει το εμβόλιο (που περιέχει γενετικά γονιδιώματα) πρώτα στους φτωχούς. Άλλη δήλωση του Πάπα, σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, μας διαβεβαιώνει ότι: “Το σεξ και το φαγητό είναι θεϊκές απολαύσεις. Η ευχαρίστηση προέρχεται απευθείας από τον Θεό. Δεν είναι ούτε καθολική, ούτε χριστιανική, ούτε οτιδήποτε, είναι απλώς θεϊκή. Η απόλαυση της τροφής και η σεξουαλική ικανοποίηση προέρχονται από τον Θεό”. (βιβλίο: “TerraFutura: Conversations With Pope Francis on Integral Ecology”.) Και με τις δηλώσεις αυτές δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρανόηση.

«Είστε (σίγουρα) καθολικός Αγιότατε;» τον ρώτησε ένας δημοσιογράφος, μετά την αιρετική τοποθέτησή του σε θέματα ιδιαίτερης κοινωνικής ευαισθησίας.

«Είμαι σίγουρος ότι δεν έχω πει ούτε ένα πράγμα που δε συμπεριλαμβάνεται στο δόγμα της εκκλησίας».

Εμείς πάλι δεν είμαστε και πολύ σίγουροι. Αναρωτιόμαστε, μετά από τέτοιες δηλώσεις, από πού την αντλεί τόση βεβαιότητα ότι είναι ο άξιος και αλάθητος διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Σύναξις Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών, Αιρεσιάρχου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου Α΄Λεχθέντα και πραχθέντα