Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη

«Τί σημασία έχει αν τα κάνουμε όλα, πηγαίνουμε στην Εκκλησία, μεταλαμβάνουμε, πανηγυρίζουμε και ενώ έρχεται η νέα χρονιά εμείς παραμένουμε στάσιμοι στα πνευματικά;»

Οι λόγοι του Γέροντα μας, ακριβώς επειδή πηγάζουν κατευθείαν από την Ορθόδοξη καρδιά του, είναι λόγοι ζωογόνοι, δυνατοί. Φέρουν μέσα τους την αγιοπνευματική και Πατερική παράδοση της Εκκλησίας μας.

Είναι ακόμα γεγονός αδιαμφισβήτητο, ότι έχουν πλέον άλλη δύναμη μέσα μας. Τώρα που ο Γέροντας μας δεν βρίσκεται σωματικά ανάμεσά μας, έχουμε τις ομιλίες του και τα βιβλία του, να συνεχίσουν να μας διδάσκουν και να μας μορφώνουν Ορθόδοξα.

Γεμάτος είναι ο κήπος του Γέροντα ευωδιαστά άνθη. Αυτά συλλέγουμε εδώ, για να γευτούμε το νέκταρ της Πίστης, και να ξαναθυμηθούμε, όσα η αγάπη του Γέροντα, μας πρόσφερε αφειδώλευτα.

Εις μνημόσυνον αιώνιον!

Μετά από κάποια Χριστούγεννα….

“…και ενώ πέρασαν πια τα Χριστούγεννα, μου ζήτησαν πολλοί από εσάς να μιλήσω για τη μεγάλη Δεσποτική Εορτή της Γέννησης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Προβληματιζόμουν, γιατί πραγματικά τί σημασία έχει αν περνούν ξανά και ξανά τα Χριστούγεννα συμβατικά; Τί σημασία έχει αν τα κάνουμε όλα, πηγαίνουμε στην εκκλησία, μεταλαμβάνουμε, γιορτάζουμε, πανηγυρίζουμε και, ενώ έρχεται η νέα χρονιά, εμείς παραμένουμε στάσιμοι στα πνευματικά;

Ποια σημασία έχουν όλα αυτά αν δεν αισθανθούμε το Χριστό να γεννιέται στις καρδιές μας, αν δεν αλλάζει τίποτα μέσα μας και στις οικογένειες μας;

Περνούν τα χρόνια, έρχονται πάλι Χριστούγεννα, περνούν οι γιορτές, έρχεται ένας καινούριος χρόνος, η ανέχεια και η μιζέρια συνεχίζονται και δεν έχουμε εισπράξει τίποτα. Οι τσέπες μας παραμένουν άδειες από κεφάλαιο πνευματικό και δεν έχουμε να ξοδέψουμε, δυστυχώς τίποτα.

Έτσι με το παραμικρό πρόβλημα …πανικοβαλλόμαστε, ανυπομονούμε, αγχωνόμαστε και τελικά …το κενό επικρατεί, το άδειο είναι μας, παραμένει τεράστιο.

Και όμως ο Χριστός δίνει πλούσια τη Χάρη Του σε όλους. Αρκεί να τον ζητήσουμε πιο ουσιαστικά. Χαίρομαι λοιπόν για όσους ενδιαφέρονται για τα πνευματικά…Βλέποντας κάποιον να έχει μέριμνα για την πνευματική του πρόοδο, αυτός με ενθουσιάζει, μου αρέσει, με ευχαριστεί, χαίρομαι για αυτόν…

Γεννηθήκαμε χριστιανοί Ορθόδοξοι και θα πρέπει να αισθανόμαστε αυτήν την ειδική τιμή, ειδική ευλογία που μας έκανε ο Θεός και μας καλεί στον Μεγάλο Του Δείπνο. Η χαρά του Κυρίου είναι έκδηλη, πως περιμένει τους ανθρώπους. Ετοίμασε ένα πλούσιο δείπνο και μας περιμένει. Ένα λοιπόν στοιχείο της σχέσης μας με τον Χριστό είναι να καταλάβουμε την κλήση, την τιμή που μας έχει κάνει, και να την διατηρήσουμε αυτήν την τιμή, ώστε στο τέλος να απολαύσουμε.

Θα πρέπει μέσα μας η κλήση αυτή να ενεργήσει με την προθυμία μας, τη θέληση μας να ανταποκριθούμε…Αυτή η αίσθηση ότι είμαστε διαλεχτοί από τον Χριστό πρέπει να μας συγκροτεί, να μας δίνει δύναμη, να μας εμψυχώνει, να ευχαριστούμε το Θεό για αυτήν την κλήση. Να μην αποτύχουμε στο τέλος!”

1. από το βιβλίο του π. Νικολάου Μανώλη, Βίωμα Ορθοδοξίας
2. από το κήρυγμα του με θέμα “Η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου”

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI