Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Η απόλυτη εξαφάνιση αυτής της μεγάλης γιορτής από την εκπαιδευτική κοινότητα, αυτόματα αποκόπτει και απομακρύνει τους νέους μας από την ευλογία των Αγίων Τριών Ιεραρχών αλλά και από τη γνωριμία με το πνεύμα των Οικουμενικών Διδασκάλων.

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Αποτίμηση της Εορτής των Τριών Ιεραρχών: Η στρατιά των παγκοσμιοποιητών πολεμά αυτή την Εορτή στα σχολεία!

Της Ελένης Παπασταματἀκη

Μας καλεί η Εκκλησία μας να γιορτάσουμε στις 30 του μηνός Ιανουαρίου, τρεις μεγάλους Αγίους, τρεις λαμπρούς φωστήρες που κοσμούν το Ουράνιο στερέωμά της. Τρεις Ιεράρχες που αφιέρωσαν τη ζωή τους στη διακονία του Λόγου πρωτίστως, και ακολούθως, στη διακονία του ποιμνίου. Για να διακονήσει κανείς θεάρεστα το ποίμνιο προϋποθέτει η διακονία του Λόγου να είναι αληθινή, γνήσια και με σωτηριολογική διάσταση. Πράγμα το οποίο επιμόνως αγνοούν και παρακάμπτουν ηθελημένα οι σημερινοί Επίσκοποι. Ας αφήσουμε όμως τον ζοφώδη κόσμο των σύγχρονων Ιεραρχών και ας φωτιστούμε από το υπέρλαμπρο φως του πνεύματος των Αγίων μας, του Μ. Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Εξεχόντως οι μορφές τους κοσμούν τη θεόσδοτη Εκκλησία μας, καθώς έφτασαν και οι τρεις τους σε μεγάλα μέτρα πνευματικής τελείωσης, αγωνίσθηκαν τον καλόν αγώνα, και ως δοχεία της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος σε συνδυασμό με τις σπινθηροβόλες τους διάνοιες και την άριστη απόκτηση της ανθρώπινης σοφίας, μας παρέδωσαν βαθύ θεολογικό πλούτο μέσα από τα εξαιρετικά συγγράμματά τους. Ως Πατέρες και Διδάσκαλοι, οι οποίοι έγραφαν και θεολογούσαν και ερμήνευαν την Αγία Γραφή και φανέρωναν την Αλήθεια, διακρίθηκαν στη συνείδηση της Εκκλησίας αντικρούοντας τις κακοδοξίες εν καιρώ κινδυνευούσης πίστεως. Ανδρείοι και γενναιότατοι στο φρόνημα, σπιθαμή δεν υποχώρησαν και δε συμβιβάστηκαν με την αίρεση και την κακοδοξία.

Κατέχοντας σε τέλειο βαθμό τη σοφία της εποχής τους και χάριν της φιλομάθειάς τους, διακρίθηκαν στις τότε γνωστές επιστήμες. Τους ανέδειξε η Εκκλησία μας προστάτες των γραμμάτων και της παιδείας και έτσι τους τιμούμε μέχρι σήμερα. Ο κοινός εορτασμός τους καθιερώθηκε μετά από οπτασία που είχε ο Μητροπολίτης Ευχαΐτων Ιωάννης ο Μαυρόπους, ώστε να μπει ένα τέλος στις διαμάχες μεταξύ των τριών αντιμαχόμενων παρατάξεων, των υποστηρικτών των τριών Αγίων Ιεραρχών για το ποιος από τους τρεις Αγίους ήταν ο σπουδαιότερος. Η πρόταση του κοινού εορτασμού τους, ανάπαυσε το πλήρωμα της εκκλησίας και έκτοτε καθιερώθηκε.

Και ενώ ο κοινός εορτασμός τους, όπως προαναφέραμε, ανάγεται στην εποχή της βασιλείας Αλεξίου του Κομνηνού (1081-1118), η γιορτή των Τριών Ιεραρχών άρχισε από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας να θεωρείται και σαν γιορτή της Παιδείας. Αυτή η ενέργεια είναι απόλυτα δικαιολογημένη, καθώς πρώτοι αυτοί οι Άγιοι συνδύασαν κατά τον καλύτερο τρόπο την αρχαία ελληνική κληρονομιά με τη χριστιανική διδασκαλία και τη θύραθεν παιδεία με τον χριστιανισμό προτρέποντας τους νέους «… όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων». (Μ. Βασίλειος)

Σύμφωνα λοιπόν, με αυτό το παλιό έθιμο η Σύγκλητος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου των Αθηνών το 1841 αποφάσισε η γιορτή των Τριών Ιεραρχών και Οικουμενικών διδασκάλων, να θεωρείται και σαν γιορτή των ελληνικών γραμμάτων, πράγμα το οποίο αναγνώρισε αργότερα και η Πολιτεία με σχετική Νομοθεσία. Την αξία και τη σπουδαιότητα που είχε η σύζευξη των δύο αυτών γιορτών, μας το δίνει ο εθνικός μας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, ο οποίος στον πανηγυρικό του λόγο στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1881 έλεγε. «Ο νεώτερος Ελληνισμός ταυτίσας την εορτή των Γραμμάτων μετά της εορτής των Τριών Ιεραρχών, απέδειξε πόσο ευκρινή είχε την συνείδησιν του χαρακτήρος, δι ου ηθέλησε να περιβάλη την εθνικήν ημών εκπαίδευσιν, καθ’ ότι, ετόνισε, παιδεία και πίστις, πίστις και παιδεία υπήρξαν οι δύο πόλοι, περί ους έδει να στρέφεται η πνευματική και εθνική ημών διάπλασις».

Στα σχολεία παραδοσιακά την ημέρα αυτή πραγματοποιούνταν εκκλησιασμός των μαθητών και ομιλία εκπαιδευτικού με σχετικό περιεχόμενο. Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια επιτελείται μια στοχευμένη υποβάθμιση του εορτασμού της εορτής των Τριών Ιεραρχών εκ μέρους της Πολιτείας. Μέσα σε όλη την αντιχριστιανική λαίλαπα που εξαπλώνεται σε όλους τους τομείς της ζωής, αναπόφευκτα πολεμήθηκε και αυτή η τόσο σημαντική γιορτή. Έτσι με το άρθρο 1 παρ. 11 του Ν. 1157/1981, αναφέρεται η ημέρα της εορτής των Τριών Ιεραρχών ως αργία για τους εκπαιδευτικούς. Σχετική εγκύκλιος της Γενικής Δ/νσης Σπουδών του 2016 επισημαίνει ότι ως αργία θεωρείται και η γιορτή των Τριών Ιεραρχών. Επί κυβέρνησης Σύριζα αυτό ήταν που επικράτησε, καθώς η απόφαση της αργίας απομακρύνει τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές από τον ουσιαστικό εορτασμό αυτών των μεγάλων Αγίων της Ορθοδοξίας μας. Η παρούσα κυβέρνηση κατά την περσινή χρονιά επανέφερε τον σωστό εορτασμό της εορτής των Οικουμενικών Διδασκάλων με την αρ.πρωτ.Φ1/3495/ΓΔ4/10-1-2020 εγκύκλιο του Υ.ΠΑΙ.Θ. που ενημερώνει ότι η 30^η Ιανουαρίου αποτελεί ημέρα εορτασμού των Τριών Ιεραρχών στις σχολικές μονάδες όπου και θα πραγματοποιηθούν σχετικές εκδηλώσεις καθώς και εκκλησιασμός των μαθητών. Επισήμανε μάλιστα, ότι δε θα πραγματοποιηθούν μαθήματα.

Αυτό όμως παραήταν χριστιανικό και Ορθόδοξο και θα ήταν ουτοπία να το επιτρέψουν σε μια Ελλάδα που αποχριστιανοποιείται. Γι’ αυτό η Υπουργός Παιδείας κ. Κεραμέως, εξέδωσε άμεσα νέα εγκύκλιο όπου ναι μεν ενημέρωνε για την τέλεση εορταστικών εκδηλώσεων, αλλά ταυτόχρονα συμπλήρωνε, “πως τα μαθήματα θα διεξάγονταν κανονικά κατά τις υπόλοιπες ώρες”.

Τα παραπάνω ίσχυαν μέχρι πέρυσι, γιατί φέτος η Εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας φανέρωσε ακόμα πιο απροκάλυπτα το αντιχριστιανικό πνεύμα της κυβέρνησης, που άλλωστε είναι διάχυτο και κυριαρχεί παντού και με την πρόφαση της υποτιθέμενης πανδημίας. Έτσι, ο φετινός εορτασμός των Αγίων Τριών Ιεραρχών, σύμφωνα με την επονείδιστη Εγκύκλιο του Υπουργείου προέβλεπε ότι θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 29 Ιανουαρίου με εορταστικές εκδηλώσεις με διάρκεια έως δύο διδακτικές ώρες. Το «έως δύο διδακτικές ώρες» σημαίνει καταρχήν ότι στοχοποιείται και αυτός ο χριστιανικός εορτασμός και οδηγείται στην ολοκληρωτική αποδόμηση, καθώς ο προκλητικά περιορισμένος εορτασμός των δύο ωρών εύκολα μπορεί να εξαφανιστεί εντελώς κατά τα επόμενα σχολικά έτη.

Αλλά και αυτό να μη συμβεί τις επόμενες χρονιές, ήδη προκαλείται ισχυρό πλήγμα και εξευτελισμός, διότι ο εορτασμός με διάρκεια δύο διδακτικών ωρών αφορά σε άλλους δευτερευούσης σημασίας εορτασμούς στις σχολικές μονάδες. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι κατά την ίδια σχολική χρονιά και μόλις δύο ημέρες πριν, ανακοινώθηκε Εγκύκλιος από το Υπουργείο, σχετική με τον εορτασμό του Ολοκαυτώματος των Εβραίων. Σε αυτήν την ανακοίνωση προβλέπεται ο εορτασμός για τη μνήμη του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος, για δύο διδακτικές ώρες. Εδώ παραλείπεται το «έως δύο». Το Υπουργείο αναβιβάζει τον εορτασμό των Εβραίων, την ίδια στιγμή που υποβιβάζει τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών και όλα αυτά στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας!

Ακούστηκαν μάλιστα και προτροπές διευθυντών να εορταστεί το Ολοκαύτωμα των Εβραίων κατά τις δύο ώρες της Παρασκευής, ώρες δηλαδή που θα αφιερώνονταν για τον ελάχιστο εορτασμό των Αγίων Τριών Ιεραρχών! Ω! πόσο πολεμείται η Ορθοδοξία μας και οι Άγιοί μας! Πόσο καίει τον άρχοντα του κόσμου τούτου η μνήμη των Αγίων μας!

Επιπρόσθετα, το «έως και δύο διδακτικές ώρες» αφήνει στη «διακριτική» ευχέρεια του εκάστοτε διευθυντή σχολικής μονάδας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης να διαμορφώσει αναλόγως των πεποιθήσεών του τον σχετικό εορτασμό. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει, ότι αν ο διευθυντής εμπνέεται από τα πρόσωπα των Τριών Ιεραρχών θα εξαντλήσει στο έπακρο την οδηγία του Υπουργείου, κάνοντας εκδηλώσεις και τις δύο διδακτικές ώρες και ακόμα περισσότερο αν χρειαστεί. Αν όμως ο διευθυντής απορρίπτει εκ πεποιθήσεως κάθε χριστιανικό εορτασμό, τότε το «έως δύο ώρες» του δίνει το δικαίωμα να κάνει μια απλή αναφορά μερικών λεπτών. Μηδέν δηλαδή εορτασμός.

Η απόλυτη εξαφάνιση αυτής της μεγάλης γιορτής από την εκπαιδευτική κοινότητα, αυτόματα αποκόπτει και απομακρύνει τους νέους μας από την ευλογία των Αγίων Τριών Ιεραρχών αλλά και από τη γνωριμία με το πνεύμα των Οικουμενικών Διδασκάλων. Και ποιο είναι αυτό το πνεύμα των Τριών Ιεραρχών που μισούν οι παγκοσμιοποιητές και θέλουν μετά μανίας να εξαφανίσουν; Δεν είναι άλλο από το πνεύμα ανδρείας, ελευθερίας και αγωνιστικότητας, τόλμης και ορθού βίου, καθαρότητας ψυχής και απόκτησης χριστιανικού ήθους!

Η εποχή που έζησαν οι Τρεις Ιεράρχες σφραγίστηκε με τη σφραγίδα του χρυσού αιώνα του χριστιανισμού και η κοινή γιορτή τους λαμπρύνει τη γιορτή των γραμμάτων και της παιδείας του νεότερου ελληνισμού. Αυτή είναι μια αλήθεια αδιαμφισβήτητη, όσο και αν πονάει αυτούς που διακατέχονται από πνεύμα πλάνης.

Αποτελούν ακλόνητο πρότυπο ανά τους αιώνες για κλήρο και λαό, για άρχοντες και αρχόμενους, για δασκάλους και μαθητές. Τα αιώνια μηνύματά τους αποτελούν φάρους και απάνεμα λιμάνια, πυξίδα και πηδάλιο για κάθε άνθρωπο και κυρίως για κάθε νέο, που αγωνίζεται σε τούτη τη γη έχοντας ως προοπτική την αιωνιότητα! Ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, έρχονται με τους λόγους τους κόντρα στο πνεύμα της υποδούλωσης και της χειραγώγησης, της αποχαύνωσης και του εξευτελισμού της ανθρώπινης υπόστασης, που οι εχθροί των ανθρώπων και κυρίως των νέων θέλουν μανιωδώς να εγκαταστήσουν μέσα σε κάθε άνθρωπο. Γι’ αυτό τους πολεμά αυτό το δαιμονικό κατεστημένο.

Αγαπημένοι μας μαθητές. Αγαπητά μας παιδιά! Έρρωσθε! Ει ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra