του Αριστείδη Δασκαλάκη
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Πρόσφατα έλαβε μέρος «επιστημονικό» συνέδριο στην αίθουσα τελετών του Α.Π.Θ. με συνδιοργανωτές, τα τμήματα Θεολογίας και Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Α.Π.Θ..
Το συνέδριο αυτό, απ’ ότι φαίνεται, αποτελεί έκφραση κι ενέργεια, ενός απ’ τα ποικίλα εργαλεία – όπλα της νέας τάξης πραγμάτων και ειδικότερα του οικουμενισμού και της πανθρησκείας.
Θεολογικές σχολές αλλά και Εκκλησιαστικές ακαδημίες, κατ’ ένα μέρος τουλάχιστον – γνωστόν τοις πάσι – αποτελούν δούρειο ίππο της αμαρτωλής δύσης για την άλωση της Ορθοδοξίας.
Πολλοί καθηγητές, είναι ασυνείδητα ή συνειδητά, όργανα στα χέρια των εχθρών της Εκκλησίας και της πίστης μας.

Στην περίπτωση της ασυνείδητης εξυπηρέτησης των αλλότριων συμφερόντων και σχεδίων, πρόκειται για κακόμοιρους και πλανεμένους «καθηγητίσκους», με ασθενή θέληση, χαλαρές αισθήσεις και διαστρεβλωμένες επιθυμίες.
Στη περίπτωση ενσυνείδητης εξυπηρέτησης των αλλότριων συμφερόντων και σχεδίων, πρόκειται για εντεταλμένους και φοβισμένους υπαλληλίσκους, που αρκούνται σε μια χειραψία, ένα αιρετικό χάδι, μια θεσούλα ή προαγωγή ακαδημαϊκή, λίγη τηλεοπτική προβολή, χαμερπείς κολακείες, γιατί όχι και μια παπική βράβευση.
Εκπρόσωποι μιας αμαρτωλής υλιστικής ιδιοτέλειας, που εξαργυρώνουν σε ανταλλακτήρια συνειδήσεων την παρακαταθήκη των Πατέρων της Εκκλησίας, σε αιρετικές κορώνες, νεοταξικές λίρες, σε πανθρησκειακές επιταγές.
Οπαδοί ενός «εκσυγχρονισμού» με κίνητρο την ιδιοτέλεια και μόνο. Εμπροσθοφυλακή αιρετικών ιεραρχών που προσβάλλουν την παράδοση της Εκκλησίας, τα βιώματα και τα λόγια των Αγίων, που ερμηνεύουν «προτεσταντίζοντας» ξανά την Αγία Γραφή.

Με μια έπαρση της απόλυτης κατοχής του δικαιώματος, να ερμηνεύουν το θέλημα του Θεού κατά το δοκούν, θεωρώντας ότι ο λαός οφείλει να ακολουθεί, αβρόχοις ποσίν τα σχέδια και τις ψευδοθεωρίες τους περί Ορθοδοξίας και ανοίγματος στον «έξω» κόσμο.
Θιασώτες μιας εκκλησιαστικής σταλινοποίησης σε αυτοδιασυρμό (που εκδιώκει ιερείς πιστούς στην παράδοση) κι ενός συναγωνισμού επίδειξης θρησκευτικού ραγιαδισμού. Πλήρως αθεολόγητοι άνθρωποι, μέσα στην πλάνη, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ανάγκη προσαρμογής της Ορθοδοξίας στα νέα δεδομένα, απαιτεί και παράκαμψη των λόγων του Ευαγγελίου ή επιλεκτική προτίμηση κάποιων στίχων του–όπως αυτοί «περί αγάπης» – και παρέκκλιση απ’ τα βιώματα και την παρακαταθήκη των Αγίων.
Νέο δεδομένο είναι και η έγκριση θρησκευτικών τελετών ομοφυλοφιλικών «γάμων», απ’ την καλούμενη «επισκοπική εκκλησία» των ΗΠΑ.

Το συνέδριο αυτό, ως άξιος συνεχιστής της Κολυμπάριας ψευδοσυνόδου, έρχεται να ανακόψει τον αγώνα των όντως ορθοδόξων έναντι των αιρετικών ανοιγμάτων κάποιων «προκαθημένων», αλλά και ίσως να δώσει και κουράγιο και να ενδυναμώσει τους αιρετικούς ιεράρχες και λαϊκούς, στο δικό τους «αγώνα». Αλλά και να ζημιώσει πιθανόν, την προσπάθεια ενημέρωσης του λαού γι’ αυτό που λαμβάνει χώρα εδώ και χρόνια, δηλαδή την άλωση της Ορθοδοξίας.
Το θέμα του συνεδρίου είναι η «διαστρέβλωση της αλήθειας με σκοπό να γίνει μέσο χειραγώγησης των μελών της Εκκλησίας».

Για ποια διαστρέβλωση μιλάτε; Για τη δική σας; Που εξαιρείτε την αγάπη προς το Θεό, χάριν μιας επίπλαστης αγάπης προς τον άνθρωπο;
Μιλάτε περί «σύγχυσης και αμφιβολίας» που σπέρνεται. Μάλλον εννοείται αυτή που πηγάζει από τα αιρετικά χείλη αρχιερέων, που με λόγια διπλωματίας και πολιτικής χροιάς πλανεύουν το λαό, ονομάζουν τους αγίους εγωιστές, σφιχταγκαλιάζονται με πάπα και καρδιναλίους – σε λίγο και με ιέρειες ομοφυλόφιλες εκ Μεγάλης Βρετανίας.
Μιλάτε για «φονταμενταλισμό». Φαντάζομαι ότι κατηγορείται κάποιους, που αναπολούν, που προσδοκούν, που έχουν ευλογημένες τάσεις εμμονής ή επιστροφής στα θρησκευτικά βιώματα του παρελθόντος. Αυτά των Αγίων Πατέρων. Φονταμενταλισμός διακρίνει μάλλον την αρχοντιά σας, που έχει τάσεις επιστροφής στα άκρως αμαρτωλά, υβριστικά βιώματα του Αρείου, του Νεστορίου και άλλων «μεγάλων Πατέρων» κατά τη γνώμη σας φαντάζομαι.
Βρήκατε και νέο όρο (στα πρότυπα των νεολογισμών των προδοτικών κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων: θεσμοί, τρόικα, ευέλικτη εργασία), τον όρο Ορθοδοξισμό προσπαθώντας να δώσετε ταυτότητα στις ιδιότητες που περιγράφετε.

Θα σας χαρίσω ένα νέο όρο. «Αιρετισμός». Δεν είστε αιρεσιάρχες διότι δεν δημιουργείτε νέα αίρεση.
Είστε «ολίγον» αιρετικοί καθ ‘ότι ασπάζεστε όλες τις αιρέσεις για τις οποίες χύθηκε άγιο αίμα στο παρελθόν, αυτό των «φονταμενταλιστών» Αγίων μαρτύρων ή μάλλον καλύτερα ίσως γίνεστε οπαδοί όχι συγκεκριμένα κάποιας αίρεσης αλλά σε οτιδήποτε αντιστρατεύεται την Ορθοδοξία.

Μιλάτε για «άνοιγμα της Ορθοδοξίας» στην οικουμένη. Μα πάντα η Ορθοδοξία ήταν ανοιχτή στην οικουμένη. Το απέδειξαν ο Πατροκοσμάς, η ιεραποστολή στην Αφρική και αλλού, ο γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης, ο γέροντας της Αριζόνα, που δεν αγαπιέται ιδιαίτερα απ’ την αρχιεπισκοπή Αμερικής.
Άνοιγμα δε σημαίνει μόλυνση του βιώματος και αλλοίωση του φρονήματος, αλλά μετάδοση στους αλλόθρησκους του θησαυρού που μετέδωσαν οι Πατέρες μας.
Μιλάτε για «μικρές, αλλά δυναμικές ομάδες πιστών, οι οποίες προτιμούν μια Εκκλησία αποκομμένη από τον κόσμο και τη ζωή». Μα ζωή είναι, η συνέπεια του Ευαγγελικού νόμου, η αποδοχή των δογμάτων της Εκκλησίας μας, των Αποστολικών κανόνων, των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων.

Εάν τα παραπάνω προϋποθέτουν απομόνωση απ’ τον υλιστικό κόσμο, τότε είναι ευκαιρία να αναδειχθούν νέοι μάρτυρες.
Επικαλείστε έρευνες ξένων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, για να στηρίξετε τη θεολογία σας. Δηλαδή περνάμε απ’ την παράδοση της Εκκλησίας στην παράδοση των ερευνών. Γίνεστε έτσι έρμαια μιας δυτικότροπης θρησκευτικής λογικής που κοσκινίζει το Θεό στους λαβύρινθους του εγκεφάλου και των αποδεικτικών συλλογισμών.

Μιλάτε για «αποισλαμοποίηση εξτρεμιστών της πίστης». Δηλαδή η ενεργούμενη αγάπη σας πλέον θα εδράζεται σε παραδείγματα ισλαμιστών;
Μιλάτε, για «οικουμενική κίνηση». Αυτό κι αν είναι παραπληροφόρηση. Η πίστη μας είναι οικουμενική εδραζόμενη στο «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.».
Θα έπρεπε να πείτε «οικουμενιστική κίνηση». Χαρακτηρίζετε ως «εκκλησίες» τις άλλες όπως λέτε «χριστιανικές ομολογίες».
Μιλάτε για «λόγο ενότητας, συμφιλίωσης και ελπίδας σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από μίση, φανατισμούς, ανισότητα». Ενότητα μακριά απ’ τον Χριστό υπάρχει ;

O γέρων Γεώργιος Καψάνης στα φληναφήματα αυτά μας απαντά:
«Εντεύθεν και τα μυστήρια των αιρετικών θεωρούνται ως άκυρα, καθ’ όσον οι αιρετικοί στερούνται του Αγίου Πνεύματος. Η αίρεσις εγκαταλείπουσα αμέσως ή εμμέσως τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν τον Υιόν του Θεού, καταντά «κεκρυμμένη ειδωλολατρεία» (λε’ Λαοδ.) και αθεΐα.
Κατά τον νζ’ μάλιστα της Καρθαγένης τα μυστήρια των αιρετικών συντελούν εις την καταδίκην αυτών.
Εφ’ όσον ο αιρετικός στερείται της χάριτος, δεν είναι δυνατόν να διατηρεί την ιδιότητα του μέλους της Εκκλησίας. Το ανάθεμα δεν αποκόπτει αυτόν της Εκκλησίας αλλ’ εξαγγέλλει εις το πλήρωμα της Εκκλησίας την απ’ αυτού του αιρετικού πραγματοποιηθείσαν αυτο-αποκοπήν δια της εκπτώσεώς του από της ορθής πίστεως προς σωτηρίαν και αυτού και των λοιπών μελών της Εκκλησίας».

Τη γάγγραινα την αποκόπτουμε απ’ το υπόλοιπο σώμα για μην μεταδοθεί η μόλυνση. Για τι είδους ενότητα μας μιλάτε; Μήπως να προσευχηθούμε καλύτερα για την μετάνοια κι επιστροφή των αθέων αιρετικών στους κόλπους της Μίας, Αγίας και Kαθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας;
Μιλάτε για «οπαδούς ακραίων ιδεολογιών» πετώντας λάσπη στον ανεμιστήρα ακολουθώντας τακτικές των αθέων κυβερνητών μας.
Μιλάτε για «παραπληροφόρηση».
Είναι παραπληροφόρηση αυτό που είπε ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός «Φεύγετε τούς Παπικούς ως φεύγει τις από όφεως και από προσώπου πυρός»
Αυτός που είπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός «Τόν Πάπαν νά καταράσθε, διότι αυτός θά εΐναι ή αιτία».
Αυτό που διαλαλεί ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης «…ο πάπας και οι παπικοί έγιναν υπερήφανοι και εξύψωσαν τους εαυτούς των τόσο, ώστε εσκέφθηκαν να κρίνουν τον ίδιο τον Χριστό, την ίδια την Ενυπόστατο Σοφία του Θεού» .
Ή αυτό που βοά ο Άγιος Νεκτάριος ότι «…ο πάπας εξεθεμελίωσε απ’ την εκκλησία τον Χριστό.
Λέγοντας ὁ Πάπας πὼς εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἐξώρισε ἀπὸ τὴν δυτικὴ Ἐκκλησία τὸν Δεσπότη πάντων Χριστόν, καὶ ἔτσι ἔμεινε ἡ δυτικὴ Ἐκκλησία χήρα ἀπὸ τὸν Χριστό»

Αυτό που προσθέτει ο γέρων Αθανάσιος Μυτιληναίος «… Να ξέρετε όμως, παιδιά, ότι ο Οικουμενισμός είναι ο τελευταίος πρόδρομος του Αντιχρίστου. Όταν θα γίνει μιά ισοπέδωση θρησκευτική και πολιτική, κυβερνητική, και θα υπάρξει ένας μόνο που θα κυβερ­νήσει τον κόσμο, αυτός ο ένας κατά την Αγία Γραφή και τους Πατέρες -έρχονται δε και τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών πλάι να μας το πουν, που είναι προϊόντα των Εβραίων και είναι τελείως ανεξάρτητα από την Αγία Γραφή- αυτός θα είναι ο Αντίχριστος»
Ή αυτό που αναφέρει ο γέρων Εφραίμ ο Κατουνακιώτης «ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα».

Μιλάτε για εκπαίδευση στα σχολεία αλλά και στην εκκλησία ούτως ώστε τα παιδιά να «συνηθίζουν από μικρά ν’ ανακατεύουν τις ιδέες, αν θέλουν να έχουν σαφείς ιδέες». Θα προτιμούσα από ένα καθηγητή της Θεολογικής να κάνει αναφορές σε ορθόδοξους Πατέρες και Αγίους και όχι στον Ουμπέρτο Έκο. Βέβαια ακολουθείται πιστά το πρόγραμμα του διατάγματος περί Οικουμενισμού της Β’ Βατικάνειας Συνόδου(κεφάλαιο Β – Η άσκησις του οικουμενισμού §10 ) που μιλώντας για την «οικουμενική» μόρφωση, προτρέπει για διδασκαλία «επεξεργασμένη» κατά το «οικουμενικό » ή μάλλον οικουμενιστικό πνεύμα.
Βέβαια αυτές οι απόψεις έρχονται σε απόλυτη συμφωνία με το νέο φρούτο των θεματικών εβδομάδων, με τη διδασκαλία της αμαρτίας και της ανωμαλίας στα Ελληνικά σχολεία, με τη διαγραφή της ιστορίας προς εξάλειψη του «φανατισμού και φονταμενταλισμού».

Δυστυχώς το συνέδριο κάνει αναφορές σε ξένους συγγραφείς, σε μεθόδους αποφανατισμού των ισλαμικών κρατών, σε έρευνες αμερικανικών πανεπιστημίων και πάει λέγοντας. Αόριστες αναφορές σε παράδοση της Εκκλησίας. Πουθενά παραδείγματα και συμβουλές Αγίων Πατέρων της.
Δεν μισούμε τους αιρετικούς. Όπως λέει και ο Ι.Χρυσόστομος «τω λόγω διώκω ου τον αιρετικόν, αλλά την αίρεσιν, ου τον άνθρωπο αποστρέφομαι αλλά την πλάνην μισώ, και επισπάσασθαι βούλομαι» (PG 50, 701).

Ποια ιδιοτέλεια ή ποια πλάνη σας σπρώχνει σ’ αυτού του είδους τις αγαπολογίες υποστέλλοντας τη σημαία της Ορθοδοξίας; Πως γίνεται ένωση με αιρετικό; Δεν μας λέει ο γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης «Ο μη πιστεύων κατά την παράδοσιν της Εκκλησίας άπιστος έστιν»;
Πως απεμπολούμε τα τρόπαια της πίστης μας;
Οι κανόνες της εκκλησίας μας, των Αποστόλων, των Συνόδων δεν επισύρουν ποινές (καθαιρέσεις, αφορισμούς) σε συνευχές, συμπροσευχές, συλλείτουργα; Δεν μας φωνάζει «Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη» ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ;

Διαβάζοντας τα του συνεδρίου, μου έρχονται στο νου φράσεις του Ευαγγελίου:
«Εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα τού αποσπάν τούς μαθητάς οπίσω αυτών» (Απ. Παύλος – Πράξ. κ΄ 30)
«το Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς αποστήσονταί τινές της πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις και διδασκαλίαις δαιμονίων» (Απ. Παύλος – Α΄ Τιμ. δ΄ 1) «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω» (Απ. Παύλος – Γαλ. α΄ 8)
«Και εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας» (Απ. Πέτρος – Β΄ Πέτρ. β΄ 1)

Τώρα, έχουμε δικαίωμα εμείς οι λαϊκοί και μη θεολόγοι (θολολόγοι) να εκφράζουμε άποψη;
Τι μας προτρέπει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης;
«Είναι εντολή Κυρίου να μη σιωπά κάποιος σε περίσταση που κινδυνεύει η Πίστη. Διότι λέγει “Λάλει και μη σιωπήσεις” [Πράξ. 18, 9]. Kαί “Αν αυτοί σιωπήσουν, οι λίθοι θα κράξουν” [Λουκ. 19, 40]. Ώστε όταν πρόκειται περί πίστεως, δεν είναι δυνατόν να πει κανείς “εγώ ποιός είμαι;”»
Έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε;
Μας απαντά ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος το «ΜΗ ΚΡΙΝΕΤΕ, ΙΝΑ ΜΗ ΚΡΙΘΕΙΤΕ, ΠΕΡΙ ΒΙΟΥ ΕΣΤΙΝ, ΟΥ ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ» (P.G. 63, 231-232)”.
Οφείλουμε υπακοή σε επισκόπoυς;
O γέρων Γαβριήλ Διονυσιάτης υπενθυμίζει τη θέση του Ευαγγελίου και των Πατέρων : «Ὀφείλουμε ὑπακοὴ στοὺς Δεσποτάδες μας, στοὺς πνευματικούς μας, ὅταν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγο τῆς ἀληθείας. Ὅταν ὅμως δὲν ὀρθοτομούν τὸ λόγο τῆς ἀλήθειας καὶ λένε αἱρετικά πράγματα, ὄχι μόνο σὲ αὐτοὺς δὲν πρέπει νὰ κάνουμε ὑπακοή, ἀλλὰ καὶ σὲ ἕνα Ἄγγελο ἀπὸ τὸν οὐρανό ἂν κατέβει καὶ μᾶς πεῖ ἀντίθετα μὲ αὐτὰ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία δὲν πρέπει νὰ κάνουμε ὑπακοή.»

Τα έχουμε πει πολλές φορές αλλά μάλλον κάποιοι δε λένε να καταλάβουν. Μήπως να ακούσουμε την προτροπή του Αποστόλου; «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ »(ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟΣΤ. ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ)