Το Ράσο και τα Γένια, του Φώτη Κόντογλου

του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Πολλά έχουν γραφή για τα ράσα και τα γένια των κληρικών. Οι περισσότεροι απ’ εκείνους που δεν τα χωνεύουνε, είναι κάποιοι που θέλουνε να φαίνουνται ελεύθεροι και νεωτεριστικά πνεύματα. Αυτοί όλοι είναι πάντα “πρακτικοί” άνθρωποι, που κρίνουνε τα της θρησκείας με το πρακτικό και πεζό μυαλό τους, ενώ η χριστιανική θρησκεία δεν έχει καμιά σχέση με τα πρακτικά μυαλά, γιατί είναι η βαθύτερη ποίηση, η άβυσσο της ποίησης. Η κακοδαιμονία της Εκκλησίας μας έχει την αιτία της, κατά την γνώμη μου, στο ότι λείψανε απ’ αυτήν οι ποιητικές ψυχές, με την πραγματική σημαία της ποίησης, και γέμισε από “πρακτικούς ανθρώπους”, ήγουν από ξεραΐλα και το μέγα έλεος.

Να βάλη κανείς με τον νου του και ν’ απορήση τι σχέση έχουν αυτοί οι “θετικοί και πρακτικοί” άνθρωποι, οι λεγόμενοι φρόνιμοι και έξυπνοι, με τον Χριστό, που είπε τα παρακάτω λόγια: “Αν δεν γυρίσετε πίσω και γίνετε σαν τα παιδιά, δεν θα μπείτε στην βασιλεία των ουρανών.- μην φροντίζετε τι θα φάτε και τι θα πιήτε και τι ρούχο θα φορέσετε.- Εγώ σας λέγω μην αντισταθείτε στον πονηρό, αλλά όποιος σε χτυπήσει από το δεξί μάγουλο σου, στρέψε και τ’ άλλο.- Μακάριοι όσοι καταδιώκονται για μένα. – Αγαπάτε τους εχθρούς σας.- Μη θησαυρίζετε θησαυρούς απάνω στη γη.- Εμπάτε από την στενή πύλη, γιατί είναι στενός και θλιμμένος, ο δρόμος που πηγαίνει στη ζωή, κ’ είναι λίγοι που τον βρίσκουνε.- Αφήστε του νεκρούς να θάψουν τους πεθαμένους τους.- Δεν ήλθα να φέρω ειρήνη αλλά μάχαιρα.- Η βασιλεία του Θεού παίρνεται με τη βία κ’ οι βιαστές την αρπάζουνε”.

Ποια σχέση μπορούνε να έχουνε αυτά τα πράγματα κι’ άλλα πολλά που είπε ο Χριστός, με το πρακτικό μυαλό; Το πρακτικό μυαλό κοιτάζει ποιο είναι το συμφέρον και το ωφέλιμο για την υλική ζωή και για την ασφάλειά της. δε μπορεί να πετάξει ελεύθερο εκεί που το καλεί ο Χριστός. Μια θρησκεία που παραγγέλνει κάποια πράγματα που είναι ολότελα ανάποδα από ό,τι νοιώθει το πρακτικό μυαλό, μπορεί να είναι για πρακτικούς ανθρώπους; Πώς να παραδεχθή ο πρακτικός άνθρωπος πώς δεν ωφελείται σε τίποτα αν κερδίσει τον κόσμον όλον; Πώς, αυτός ο θετικός άνθρωπος να θυσιάσει όλα τα χεροπιαστά τούτου του κόσμου, κυνηγώντας τους ίσκιου της μέλλουσας ζωής; “Οι βιαστές αρπάζουνε τη βασιλεία του Θεού”, λέγει ο Χριστός. Μπορεί να είναι βιαστής ο πρακτικός άνθρωπος, που τα μετρά όλα και δεν ριψοκινδυνεύει ποτέ; Πρακτικοί ήτανε οι Φαρισαίοι, οι Ρωμαίοι, ο ίδιος ο Ιούδας, που φρόντιζε τόσο πολύ για το γλωσσοκόμο. Ο πρακτικός άνθρωπος δε μπορεί να μην είναι καχύποπτος, πονηρός, κι’ ο Χριστός είπε στους Ιουδαίους: “Πώς μπορείτε να μιλάτε αγαθά, αφού είστε πονηροί”; Η Σαμαρείτιδα δε καταλάβαινε τι της έλεγε ο Χριστός, επειδή το μυαλό της ήτανε πρακτικό, και σε καιρό που της μιλούσε για “το ύδωρ το ζων το αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον”, αυτή μιλούσε για το φυσικό νερό, “για να μη διψά, και να πηγαίνη στο πηγάδι να τ’ ανεβάζη με τον κουβά”, “ίνα μη διψώ, μηδέ έρχομαι ενθάδε αντλείν”.

Πρακτικοί ήτανε οι Εβραίοι της Παλαιάς Διαθήκης, κολλημένοι στο επίγειο συμφέρον, και γι’ αυτό, όσα τους υποσχέθηκε ο Θεός, τις “επαγγελίες”, τις καταλαβαίνανε για υλικές με το υλικό φρόνημα τους. »…

Λοιπόν, οι πρακτικοί άνθρωποι, που είναι και μικρολόγοι, τα ζητήματα της θρησκείας τα βλέπουνε και τα κρίνουνε με τον ωφελιμιστικόν τρόπο που δουλεύει το μυαλό τους. Αυτοί είναι που αγαπάνε τις καινοτομίες στη λατρεία και σε όλα τα εκκλησιαστικά πράγματα. Αυτοί θέλουνε τη συντόμεψη των ακολουθιών, αυτοί δείχνουνε υπερβολική φροντίδα για τα αναπαυτικά καθίσματα του ναού, για την εξωτερική τάξη και καθαριότητα, για τον συγχρονισμό της λατρεία με ευρωπαϊκή μουσική, με φυσική σαρκική εικονογράφηση, με την αλλαγή του κάθε τι που βαστά από την παράδοση, με την κατάργηση τελετουργικών διατάξεων, και τέλος, με την αλλαγή της εξωτερικής μορφής των κληρικών: Κατά την γνώμη τους το ράσο πρέπει να καταργηθή, κι’ ο παπάς να φορά πανταλόνι και σακκάκι όπως όλοι οι άνδρες, πρέπει οι ιερείς να κόψουν τα μαλλιά και τα γένεια τους, να ξουρίσουνε το μουστάκι τους, “για να είναι καθαροί”. Βλέπετε πως οι πρακτικοί άνθρωποι προσέχουνε πολύ, όπως είπα και πριν, “το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος”. Λοιπόν, με τις σοφές και βαθυστόχαστες υποδείξεις τους δεν θα είναι παραμελημένοι και λεροί σαν τον άγιο Γιάννη, σαν τον άγιο Αντώνιο, σαν τον άγιο Χρυσόστομο, σαν τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό με την γιδότριχα, αλλά θα κάνουνε ταχτικά το μπάνιο τους, θα συχνοξουρίζονται, και θα μοσκοβολούνε, όπως όλοι οι σημερινοί πολιτισμένοι, ακόμα κ’ οι γκάγκστερς, οι μεγάλοι απατεώνες, οι άνθρωποι των πάρτυ, των ιπποδρομίων, των πλαζ, κλπ.

Φώτης Κόντογλου

Σε μια προκλητική εμφάνιση ο Μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ Αδαμάκης, περέστη σε επίσημη τελετή αποφοίτησης χωρίς τα ράσα του.

Οι πολιτικοί μας ταγοί έστειλαν τα ΜΑΤ στο Πισοδέρι, στη ΔΕΘ και στο Σύνταγμα να χτυπήσουν στο ψαχνό, τον κοσμάκη που αντέδρασε για την προδοσία της Μακεδονίας, συνυπουργούντων των συστημικών ΜΜΕ που παρουσίαζαν τους διαδηλωτές ως μια χούφτα φασισταριά!

Οι θρησκευτικοί μας ταγοί πρόδωσαν τον Χριστό στο Κολυμπάρι και “χοροστατούν” σε μια σωρεία καταδικαστέων, υπό των Ιερών κανόνων, οικουμενιστικών ενεργειών, παραμένουν ατιμώρητοι και αποκαλούν όσους σκανδαλισμένοι αντιδρούν: φανατικούς, εκτός Εκκλησίας, αυτόκλητους σωτήρες και μισαλλόδοξους.

Η παναίρεση του οικουμενισμού, σαν επιδημική νόσος, έπληξε πρώτα την εκκλησιαστική μας διοίκηση, ξαναέγραψε τον Ορθόδοξη θεολογία ώστε αυτοαναφερόμενη στις δικές της πηγές, να ριζώνει βαθύτερα μεγαλώνοντας τη νέα γενιά των θεολόγων, μέσα στο τοξικό περιβάλλον της αίρεσης.

Η αλλοτρίωση δε συντελείται σε τέτοιο βαθμό που όταν το οικουμενιστικό διευθυντήριο επιβάλλει, οι παπάδες να πετάξουν τα ράσα, ΔΕΝ αντιδρά κανείς.

Το ράσο του παπά, σηκώνει το βάρος του συμβολισμού του και όποιοι ενοχλούνται από αυτό, πρέπει να το κοιτάξουν. Εκείνοι όμως επέλεξαν τα ράσα να πετάξουν. Αρχιερείς και κληρικοί μιμούμενοι τον σατανοκίνητο παπισμό, αντιγράφουν την εκκοσμίκευση και αποτάσσονται την παράδοση.

Μας παρουσιάζουν δε το μαύρο της εκκοσμίκευσης σαν άσπρο της Ορθόδοξης παράδοσης.

Γίνεται;
Δε γίνεται!
Καλή μετάνοια