του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Μια λιγόλογη αναφορά με προεκλογικό χαρακτήρα σε μετεκλογικό περιβάλλον.
Η δημοκρατία για την οποία βαυκαλιζόμαστε δεν είναι πραγματική δημοκρατία.
Το υποτειθέμενο ύψιστο δημοκρατικό δικαίωμα που διαθέτουμε, η ψήφος μας, συνιστά συνενοχή, μια αλλόκοτη παραδοχή πως τελικά ζούμε σε δημοκρατία.

Τα ψηφαλάκια καταμετρώνται από ανθρώπους και αποστέλλονται ηλεκτρονικώς και η αξιοπιστία των διαχειριστών της ηλεκτρονικής διαχείρισης της ψήφου μας είναι ολοφάνερα ευάλωτη, σε λογής λογής κυβερνοεπιτήδειους.

Κατά κοινή ομολογία στη δημοκρατία μας (που δεν είναι δημοκρατία, η δημοκρατική ψήφος, που δεν είναι για τη δημοκρατία και τα ψηφιοποιημένα αποτελέσματα που είναι ευάλωτα), οι δεξιοί και οι αριστεροί δεν είναι παρά υποτελείς διαχειριστές νόμων που γράφονται στο εξωτερικό και εφαρμόζονται κατά γράμμα.

Το παράδειγμα της Λιβύης, της Αιγύπτου, της Συρίας, του Ιράκ, του Ισλαμικού κράτους, της Παλαιστίνης, της Σερβίας… δείχνουν με πόση άνεση παρά τη βούληση των λαών, στήνονται πόλεμοι και η ανθρώπινη ζωή λογίζεται παράπλευρη απώλεια.

Στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, τα ναρκωτικά, οι αυτοκτονίες, οι εκτρώσεις, τα τροχαία ατυχήματα, η κατανάλωση αλκοόλ, το κάπνισμα αλλά και οι εμβολιασμού, τα φυτοφάρμακα και ο τρόπος ζωής εξασφαλίζει ανθρώπινα θύματα, ενός ακήρυχτου πολέμου και η ανθρώπινη ζωή λογίζεται παράπλευρη απώλεια.

Για μισό αιώνα ζούσαμε με τη διαστροφή του τι θα πει ο κόσμος και αντιδράσαμε το άλλο μισό του, με το Facebook: με το να ζούμε εικονικά, μόνο για μια selfie.
Έναν αιώνα στοιχειωθήκαμε από λογής λογής μυστικά και κρυπτογραφήσεις και κατασκόπους και τον 21ο όλα είναι στη φόρα και δεν ανοίγει ρουθούνι.
Η κοινή λογική δεν υπάρχει πλέον. Οι προσωπικές ηθικές αξίες έχουν παραμορφωθεί σε τέτοιο βαθμό που να μη θεωρούνται πλέον αξίες απαραίτητες για τη ζωή.

Το άσπρο της κατά Χριστόν ελευθερίας έγινε μαύρο της δημοκρατίας και της ψήφου.