του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Από τους Μόντι Πάιθον μέχρι το Σαρλί Εμπντό και ως τις μέρες μας, η σάτιρα αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο προπαγάνδας.

Αν στη βάση της πυραμίδας βρίσκεται ο κόσμος που αγωνιά για την επιβίωσή του, στο επόμενο επίπεδο ο κόσμος που αγωνιά για τη δουλειά του και στο επόμενο επίπεδο ο κόσμος που αγωνιά για την περιουσία του, στην κορυφή της πυραμίδας ποιος βρίσκεται άραγε;

Πότε η σάτιρα τόλμησε για τελευταία φορά να απευθυνθεί σε αυτούς; Ποτέ!

Η κορυφή της πυραμίδας διατάζει πολέμους και η σάτιρα στοχεύει τον πολεμιστή, τον πατριώτη. 

Η ίδια κορυφή εξοπλίζει στρατούς φανατικών τζιχαντιστών και η σάτιρα προσβάλει τον (πραγματικά) αρρωστημένο κόσμο του φανατικού.

Η μία όψη του προβλήματος είναι πως άνθρωποι χωρίς αξίες (οι σάτυροι) επιτίθενται χλευάζοντας τις αξίες των συνανθρώπων τους, για να γελάσουμε. Τότε η σάτιρα δεν είναι άλλο παρά στοχευμένο μπούλιγκ. Άλλοτε βαφτίζεται ταξικό, άλλοτε εθνικό, άλλοτε θρησκευτικό ποτέ όμως δεν θίγει την κορυφή της πυραμίδας.

Αποτελεί περισσότερο άλλο ένα εργαλείο στη διάθεσή των ισχυρών, που διατάζουν γενοκτονίας, πτωχεύσεις, εμφυλίους, δικτατορίες, σταυροφορίες και πυροδοτεί το μίσος στη βάση της πυραμίδας.

Η άλλη όψη του είναι ο Χριστός και η Ορθοδοξία. Η ορθή πίστη σε Αυτόν που χλευάστηκε από τον κόσμο, μαστιγώθηκε και σταυρώθηκε για να αναστηθεί χαρίζοντάς μας οδό σωτηρίας. Χλευάστηκε πολλές φορές από πολλούς σάτυρους και σχεδόν 2000 χρόνια μετά από τους Μόντι Πάιθονς.

Το να ακολουθήσουμε τα βήματά του στις μέρες μας, είναι η μόνη πραγματική επανάσταση. 

Ακολουθώντας τα βήματα των Μόντι Πάιθον, μπορεί να γίνουμε βάιραλ, να επιτεθούμε για άλλη μια φορά τη βάση της πυραμίδας και να αφήσουμε την κορυφή της να μας χειραγωγεί σαν… μαριονέτες.

Το άσπρο της πίστης μαύρο της ιδεοληψίες ΔΕΝ γίνεται.