Άρθρο του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη

Ως ταύρος εν υαλοπωλείω “ανακαινίζει” την Ορθοδοξία

Από την αρχή του νέου εκκλησιαστικού έτους παρακολουθούμε τη φρενήρη πορεία του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστο το φαινόμενο.

Όντως πρόκειται περί αξιοπρόσεκτου φαινομένου η προσπάθεια που καταβάλλει, ώστε να πετύχει το σχέδιό του.

Κατέχοντας τριάντα δύο πλέον έτη τον πατριαρχικό θώκο της Κωνσταντινούπολης, μελέτησε τα σχέδια των προκατόχων του και αφού υπέσκαψε υπομονετικά τα “θεμέλια”, δημιούργησε έπειτα την ανάγκη μιας κάποιας “ανακαίνισης” στην Ορθοδοξία.

Στο “συνεργείο” που επιστράτευσε για την δυστοπική αυτή ανακαίνιση περιλαμβάνονται οι χειροθεσίες που έκανε εκατοντάδων αρχόντων (με διόλου ευκαταφρόνητη οικονομική επιφάνεια), οι χειροτονίες (ακόμα και εκείνες που ανέχτηκε σιωπηλά κυρίως στην Εκκλησία της Ελλάδος), οι ακαδημαϊκοί που εργάζονται νυχθημερόν να “καλουπώσουν” το νέο οικοδόμημα και φυσικά επικοινωνιολόγοι και δημοσιογράφοι, οι οποίοι ανέλαβαν τη συγγραφή ενός συγκινητικού αφηγήματος, που θα χορηγείται σε κάθε περίπτωση σαν αναλγητικό.

Τις μυστικές και υπόγειες μεθοδεύσεις των πρώτων ετών της ποιμαντορίας του, με συνεδριάσεις συνοδικών επιτροπών εν κρυπτώ και παραβύστω, με τα εξαφανισμένα πρακτικά εκείνων των συνεδριάσεων, διαδέχτηκαν πολυσέλιδες δαιδαλώδεις κατ’ επίφασιν θεολογικές αποφάσεις, που πλέον στην εποχή μας θεωρούνται ο νέος σκελετός πάνω στον οποίο θα οικοδομηθεί η Εκκλησία, όπως την οραματίζεται ο ίδιος.

Μόνο που ο χρόνος περνά. Η πρόοδος των εργασιών δεν τον ικανοποιεί και μοιάζει να βρίσκεται σε μια φάση που η προσδοκία της ταχύτερης ολοκλήρωσης του έργου τον οδηγεί σε ενέργειες που πλέον δεν κρατούν καν τα προσχήματα.

Από το 2016 και μετά, μετά την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου Κρήτης και αφού σφυγμομέτρησε τις αντιδράσεις και τις έκρινε διαχειρίσιμες, είδε με περισσή χαρά ορθοφρονούντες και παραδοσιακούς Επισκόπους, Κληρικούς, Μοναχούς και Μοναχές να μεταθέτουν το ορόσημο της τελικής τους μάχης στο κοινό ποτήριο μετά των αιρετικών.

Είδε, με ακόμα μεγαλύτερη ικανοποίηση, να κερδίζει έδαφος στις ψυχές του φοβισμένου ποιμνίου το αφήγημα πως η διακοπή μνημόνευσης αιρετικού και αιρετίζοντος επισκόπου, δηλαδή η Αγιοπατερική, Ιεροκανονική και Ευλογημένη Αποτείχιση, βγάζει τους ομολογητές Επισκόπους, Κληρικούς, Μοναχούς, Μοναχές και τους λαϊκούς που τους ακολουθούν εκτός Εκκλησίας!!

Με αυτή την “προίκα” τον τελευταίο χρόνο επιδίδεται σε έναν αγώνα δρόμου, για να ισοπεδώσει τους Ιερούς Κανόνες. Η πρώην ανακαίνιση της Ορθοδοξίας γίνεται μια δαιμονική ανοικοδόμηση -δήθεν επιβεβλημένη-, μέσω μιας απροϋπόθετης ένωσης της Ορθοδοξίας με όλους τους αιρετικούς.

Το κοινό Πασχάλιο ως ορόσημο το 2025 φαίνεται να μην τον ικανοποιεί. Οι Βαπτίσεις ομόφυλων ζευγαριών, η πιεστική χειροτονία γυναικών, η ατιμωρησία της Εκκλησίας της Φινλανδίας που χαρακτήρισε απαράδεκτη πρακτική τη βάπτιση των αιρετικών που επιστρέφουν στην Ορθοδοξία, η ανύπαρκτη αντίδραση στη χειροτονία Επισκόπου, όταν εκείνος απάγγειλε μπροστά του το Σύμβολο της Πίστεως με το δαιμονικό “φιλιόκβε”, είναι μερικά από τα πεπραγμένα των ημερών του. Και εσχάτως στη Ισπανία – όπου ίσως, επειδή βρίσκεται σε ξένη χώρα και κάποιες ομιλίες τις δίδει στα αγγλικά-, δήλωσε ασύστολα πως ο δρόμος της απροϋπόθετης ένωσης με τους παπικούς είναι μονόδρομος.

Με συνέδρια μεταπατερικής θεολογίας και με τις σχεδόν καθημερινές πλέον συμπροσευχές με αιρετικούς, έχει οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα της παναιρέσεως του οικουμενισμού στην Ορθοδοξία και ετοιμάζεται για “τον υπέρ πάντων αγώνα”, την ένωση.

Δεν πήγε, λοιπόν, ως τουρίστας στην Ιβηρική χερσόνησο ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, του οποίου τα ταξίδια πλέον ξεπερνούν και εκείνα του Υπουργού των Εξωτερικών, ούτε για να θαυμάσει τις περίφημες ταυρομαχίες τους.

Κονιορτοποιεί τους Ιερούς Κανόνες, προωθεί την εμπέδωση της καταδικαστέας πρακτικής των συμπροσευχών από τον πιστό λαό και πυκνώνει τα μικρά βηματάκια προς την ένωση… ατιμώρητος.

Κάθε ομοιότητά με τον “Πάπα Γρηγόριο τον Θ’ (1227-1241)”(1) είναι απολύτως συμπτωματική.

“Βατάτζης Ἰωάννης
Δεύτερος αὐτοκράτορας τῆς Νικαίας (1222-1254)

“Ιωάννης ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ πιστὸς βασιλεὺς καὶ αὐτοκράτωρ Ρωμαίων ὁ Δούκας, τῷ ἁγιωτάτῳ πάπα τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης Γρηγορίῳ σωτηρίας καὶ εὐχῶν αἴτησιν.

(..) Δὲν εἴχομεν χρείαν σοφίας ἴνα διαγνώσωμεν τὶς καὶ ποῖος εἶναι ὁ σὸς θρόνος. Ἐὰν ἔκειτο ἐπὶ τῶν νεφελῶν ἢ μετέωρος ποῦ, ἴσως ὑπῆρχεν ἀνάγκη σοφίας μετεωρολογικῆς πρὸς ἀνεύρεσίν του, ἀλλ` ἐπειδὴ εἶνε ἐστηριγμένος ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ οὐδόλως διαφέρει τῶν λοιπῶν θρόνων, ἡ τούτου γνῶσις πρόχειρος εἶνε τοῖς πᾶσι(…)

Ἐὰν δὲ περὶ Κωνσταντινουπόλεως εἶνε ὁ λόγος, δῆλον καθιστῶμεν καὶ τῇ σῇ ἁγιότητι καὶ πᾶσι τοῖς χριστιανοῖς, ὡς οὐδέποτε παυσόμεθα μαχόμενοι καὶ πολεμοῦντες τοῖς κατέχουσι τὴν Κωνσταντινούπολιν. Ἢ γὰρ ἂν ἀδικοίημεν καὶ φύσεως νόμους καὶ πατρίδος θεσμοὺς, καὶ πατέρων τάφους, καὶ τεμένη θεῖα καὶ ἱερὰ, εἰ μὴ ἐκ πάσης τῆς ἰσχύος τούτων ἕνεκα διαγωνισόμεθα. Ἐὰν δὲ τις διὰ τοῦτο ἀγανακτῇ καὶ δυσχεραίνῃ καὶ ὁπλίζεται καθ` ἡμῶν, ἔχομεν πῶς κατὰ τούτου νὰ ἀμυνθῶμεν, πρῶτον μὲν διὰ τῆς βοηθείας τοῦ Θεοῦ, ἔπειτα δὲ διὰ τῶν ὑπαρχόντων καὶ παρ` ἡμῖν ἁρμάτων(..) Σὺ δὲ, ὡς Χριστοῦ μιμητὴς, καὶ τοῦ τῶν Ἀποστόλων κορυφαίου διάδοχος, καὶ γνῶσιν ἔχων θείων τε νομίμων,καὶ τῶν κατ` ἀνθρώπους θεσμῶν, θὰ ἐπαινέσῃς ἡμᾶς ὑπερμαχοῦντας τῆς πατρίδος καὶ τῆς ἐγγενοῦς αὐτῇ ἐλευθερίας. Καὶ ταῦτα μὲν θὰ συμβῶσι κατὰ τὸ δοκοῦν τῷ Θεῷ.”

Καλή μετάνοια!

1. (πηγή: Ἀντώνιος Μηλιαράκης , Ἱστορία τοῦ Βασιλείου τῆς Νίκαιας καὶ τοῦ Δεσποτάτου τῆς Ἠπείρου (1204-1261 ), Leipzig 1898, Ἀνατύπωση ἀπὸ Διονύσιο Νότη Καραβία καὶ Εὐάγγελο Κωνσταντίνου Λάζο.)

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI

Δείτε σχετικά:
– Νέος σκανδαλισμός στην εκκλησία, από τον Πατριάρχη στην Ισπανία!