Γράφει ο Μέτοικος 
αρθρογραφεί για katanixi.gr

…Τι συμβαίνει στον πατριάρχη Βαρθολομαίο; Έχασε την αίσθηση της πραγματικότητας ή την πίστη του;…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Διαπρύσιος κήρυκας της σύγχρονης εκκοσμίκευσης ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος

του Μέτοικου

Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος στις αρχές Φεβρουαρίου του ενεστώτα χρόνου, μίλησε στην Διαθρησκειακή Συνάντηση, που πραγματοποιήθηκε στην πόλη Αμπού-Ντάμπι των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Στη συνάντηση αυτή ο Φαναριώτης ιεράρχης, δεν μίλησε σαν Ορθόδοξος πατριάρχης, αφού, στην ομιλία του υποστήριξε, ως εκπρόσωπος ειρηνιστικών οργανώσεων, πως: «Στην εποχή μας η αξιοπιστία των θρησκειών εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό, από τη δέσμευσή τους στην ειρήνη μέσω του διαθρησκειακού διαλόγου…»!

Δηλαδή, με αυτή του την τοποθέτηση, ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, απογυμνώνει την Ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία από το Μυστηριακό και Σωτηριολογικό της χαρακτήρα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, που υποστασιοποιεί τη χριστιανική θρησκεία και τα κύρια χαρακτηριστικά της, την πίστη, τη λατρεία, και το ήθος, μετατρέπετε σε Μ.Κ.Ο με στόχο κυρίως την ειρήνη!

Η Ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία, εξαρτά πλέον την αξιοπιστία της από την εμμονή της στην ειρήνη και, μάλιστα «μέσω του διαθρησκειακού διαλόγου» και, όχι από τα δώρα Θεού που αυτή προσφέρει στην οικουμένη, δηλονότι: «τη δύναμη του Σταυρού και της Αναστάσεως και την προσδοκία της αιωνιότητος» που, προφανώς και, ψευδέστατα, οι συμμετέχοντες στην κακοσύνοδο της Κρήτης υποστήριζαν στο μήνυμά τους ότι πιστεύουν.

«Μπορούν να προτείνουν [οι θρησκείες, υποστήριξε εν «αφελότητι καρδίας» ο πατριάρχης Βαρθολομαίος] επίμονα λύσεις που απορρίπτουν τον πόλεμο και τη βία και, αντί αυτών, επιδιώκουν την ανεκτικότητα και την αλληλεγγύη»!

Ω! της υποκρισίας και της παραφροσύνης!

Εάν οι θρησκείες αρχιεπίσκοπε Νέας Ρώμης πρέπει να «προτείνουν επίμονα λύσεις που απορρίπτουν τον πόλεμο…» τότε, γιατί ευχηθήκατε στον Ερτονγάν και «τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις καλή επιτυχία στην επιχείρηση Κλάδος Ελαίας» και, μάλιστα, «Όπως υπαγορεύει η παράδοση της Εκκλησίας μας, προσευχόμαστε πάντα για το κράτος, την υγεία των ηγετών μας και την ευημερία και ευτυχία του λαού μας…!» προφανώς, σε βάρος των κατατρεγμένων και, υπό διαρκή διωγμό Κούρδων;

Έτσι αντιλαμβάνεστε την ειρήνη;

Ο Φαναριώτης κληρικός, ωσάν να έχει «ζάλην ένδοθεν λογισμών αμφιβόλων» νεοφώτιστου άθεου, υποστηρίζει ότι: «Η γνήσια θρησκεία δεν μπορεί να προδώσει τη γη για χάρη του ουρανού, το παρόν για χάρη του μέλλοντος»!

Και τότε «παναγιότατε», γιατί οι Μάγοι ακολούθησαν «θεοδρόμο αστέρα» αναζητώντας «κραταιόν Άνακτα», «αφέντες τον Ηρώδη ως ληρώδη»;

Υποκριτικά υποστηρίξατε όσοι μαζευτήκατε στην κακοσύνοδο στο Κολυμπάρι, πως: «Η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία είναι Θεανθρώπινη κοινωνία, πρόγευση και βίωση των Εσχάτων εντός της Θείας Ευχαριστίας»;

Τελικά, με την Ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία, τι δίνουμε; Μαρτυρία της πίστεως, κατά τη σαφέστατη προσταγή του Κυρίου Ιησού Χριστού «και έσεσθέ μοι μάρτυρες εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης» ή διαπιστευτήρια ειρηνοποιών;

Τι μπορεί να σημαίνει δεν θα προδώσω τη γη για χάρη του ουρανού, το παρόν για χάρη του μέλλοντος;

Μήπως πως, ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, ανακάλυψε όψιμα τον Μαρξ;

Είναι ουτοπιστής και αρνείται το γεγονός πως, οι συγκρούσεις στον κόσμο σχετίζονται με την κουλτούρα;

Μήπως στη δύση του βίου του και, στον καιρό του θέρους, έπαψε να προσδοκά ανάσταση νεκρών και, φοβούμενος την αιώνια κόλαση για τις προδοσίες του στο σώμα Χριστού, τουτέστιν την Εκκλησία Του, επιλέγει την εφήμερη δόξα τού παρόντος αιώνος του απατεώνος;

Μήπως έπαψε να πιστεύει πως Χριστός ο Θεός καλεί τους πάντες «προς σωτηρίαν δια της επαγγελίας των μελλόντων αγαθών»;

«Η πίστη [υποστήριξε στην διαθρησκειακή συνάντηση στο Αμπού-Ντάμπι ο πατριάρχης Βαρθολομαίος] είναι ένας πολύτιμος σύμμαχος για την προώθηση του ιερού σκοπού της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφοσύνης»!

Από πότε; Έπαψε η πίστη να είναι  «ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» και έγινε χρηστικό εργαλείο της πολιτικής, για ελευθερία, ισότητα και αδελφοσύνη;

Για ποια ελευθερία; Την ελευθερία της αδιαφορίας; Την ελευθερία της φύσεως; Την ηθική ελευθερία ή την αστική;

Για ποια ισότητα; Την νομική, την πολιτική, την υλική, ή την τυπική; Για ποια αδελφοσύνη; Τη συναισθηματική για τους ονειροπόλους; Τη φρούδα για τους αδύναμους; Της υποχωρητικότητας ή της μονοσήμαντης υποστήριξης δικαιωμάτων;

Τι έπαθε ο πατριάρχης Βαρθολομαίος κι έγινε διαπρύσιος κήρυκας της «σύγχρονης εκκοσμίκευσης [που] επιδιώκει την αυτονόμηση του ανθρώπου από τον Χριστό και την πνευματική επιρροή της Εκκλησίας»;

Για ποιο λόγο και, με ποιο σκοπό ο Φαναριώτης ιερωμένος προσπαθεί να καταστήσει την Ορθόδοξη Εκκλησία εις «περιφερειακήν συνιστώσαν, ήτις θα προσαρμόζηται εις τας καιρικάς απαιτήσεις [και τα θέλω των ισχυρών] άνευ εσχατολογικής προοπτικής»;

Τι συμβαίνει στον πατριάρχη Βαρθολομαίο; Έχασε την αίσθηση της πραγματικότητας ή την πίστη του;

Τέλος, όπως το κερασάκι στην τούρτα, σε αυτή τη διαθρησκειακή συνάντηση, το παρόν έδωσε και ο Δημητριάδος Ιγνάτιος. Πως θα μπορούσε άλλωστε λείψει η αλεπού απ’ το παζάρι;

Χάνει τέτοια οικουμενιστικά πανηγύρια ο Ιγνάτιος και, μάλιστα, όταν είναι παρόν ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και, ο εν δυνάμει διάδοχός του, ο μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ;