Ἄρθρο τοῦ μακαριστοῦ πρωτοπρ. Νικολάου Μανώλη

Ο Θεός, εμάς μας επισκέπτεται πάντα με τις ευλογίες Του και περιμένει να του ανοίξουμε την πόρτα της ψυχής μας!

Καθημερινά στην επίγεια ζωή μας αντιμετωπίζουμε πολλά θέματα και προβλήματα σχετικά με την επιβίωσή μας, αλλά όλα έχουν πνευματικά αίτια και επίσης πνευματικές λύσεις. Ο άνθρωπος έχει νου, ψυχή και συνείδηση. Είναι πλασμένος από τον Θεό ως πνευματική ύπαρξη με σώμα που θα οδηγηθεί και αυτό στην αφθαρσία κατά τη Δευτέρα Παρουσία και σύμφωνα με την κρίση του Κυρίου, θα λάβει τη θέση της στον Παράδεισο ή στην Κόλαση.

Ο Θεός που γνωρίζει την καρδιά μας, βλέπει την αληθινή προαίρεσή μας και δεν μπορούμε να κρυφτούμε από Εκείνον. Όταν έχουμε καλή προαίρεση, ο Κύριος μας συνοδεύει με την ευσπλαχνία Του, μας παιδαγωγεί ανάλογα για να μας φέρει στην αγκαλιά Του και να μπούμε στη Βασιλεία Του, την αιώνια. Όταν είμαστε κακοπροαίρετοι, τότε κάνει πραγματικά τα πάντα για να μας προσελκύσει, φέρνοντας ανθρώπους κοντά μας να μας γλυκάνουν, να μας δώσουν αγάπη και να μας προβληματίσουν. Ο Θεός δεν εγκαταλείπει το πλάσμα Του, έως και την τελευταία πνοή του. Δυστυχώς, εμείς με το αυτεξούσιό μας μπορεί να επιλέξουμε να μείνουμε μακριά Του, επειδή δεν τον θέλουμε για Πατέρα μας και ελεύθερα και πολύ απλά προτιμήσαμε για πατέρα μας τον διάβολο και τις πανουργίες του. Πραγματικά τόσο απλά είναι όλα τα πνευματικά ζητήματα που αφορούν τη σχέση μας με τον αληθινό Θεό. 

Ο Τριαδικός Θεός είναι τα πάντα για εμάς. Είναι Φίλος και Αδελφός, είναι Πατέρας Δίκαιος και Ελεήμων, είναι η Αληθινή Αγάπη και γι’ αυτό είναι και ο καλύτερος Παιδαγωγός. Εμείς, ενώ μπορούμε να δούμε την αγάπη Του στη δημιουργία Του και παντού γύρω μας, κυρίως όμως μέσα μας, δεν την αναγνωρίζουμε και δεν της δίνουμε την αξία που της πρέπει. Μόνο στην αγιότητα συμβαίνει αυτό, γι’ αυτό κοντά στους Αγίους τρέχουν όλοι και αναζητούν την αγάπη αυτών των αγίων ανθρώπων αλλά και του Θεού. Ο άγιος Γαβριήλ ο Ομολογητής, ο διά Χριστόν Σαλός της Γεωργίας, έλεγε ότι: «Αν πάντοτε ο Κύριος μας εκδήλωνε την αγάπη Του, τότε δεν θα ήταν φίλος μας. Δίνει δοκιμασίες σε μας τους αμαρτωλούς, ώστε να μας εξετάζει, για να μαθαίνουμε, για να δυναμώνουμε, και όταν τις αντιμετωπίζουμε με υπομονή, με αγωνιστικότητα και βγαίνουμε από αυτές καθαροί, τότε πληθαίνει η χάρις του Θεού!

– Ο Θεός είναι ατέλειωτη καλοσύνη, απέραντη αγάπη και αλήθεια. Όποιος αγαπάει την αλήθεια και την καλοσύνη, εκείνος αγαπάει και τον Θεό. Και ο Θεός θα τον αγαπήσει σαν δικό Του παιδί. Από μας τους αδύναμους θα ζητήσει λιγότερα, όμως από τους δυνατούς περισσότερα».

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης γράφει κάτι που δεν μπορούμε να σκεφτούμε από μόνοι μας, αφού δε γνωρίζουμε την αγιότητα. Γράφει για τον πόνο του Θεού μπροστά στις δοκιμασίες των ανθρώπων. Δηλαδή, ο Θεός πονάει πολύ περισσότερο από εμάς στις δοκιμασίες μας. Ο Άγιος Γέροντας με πόνο ψυχής στο βιβλίο οικογενειακή ζωή, λόγοι Δ΄ στη (σελίδα 197-198), παραθέτει τα εξής: «Πόσα βάσανα έχει ο κόσμος! Πόσα προβλήματα! Και έρχονται μερικοί εδώ να μου τα πούν σε δυό λεπτά στό πόδι, για να παρηγορηθούν λίγο. Μια βασανισμένη μάνα μου έλεγε: “Γέροντα, έρχονται στιγμές που δεν αντέχω άλλο και τότε λέω: Χριστέ μου, κάνε μιά μικρή διακοπή και ύστερα ας ξαναρχίσουν τα βάσανα”. Πόση ανάγκη από προσευχή έχουν οι άνθρωποι! Αλλά και κάθε δοκιμασία είναι δώρο από τον Θεό, είναι ένας βαθμός για την άλλη ζωή. Αυτή η ελπίδα της ανταμοιβής στην άλλη ζωή μου δίνει χαρά, παρηγοριά και κουράγιο, και μπορώ να αντέξω τον πόνο για τις δοκιμασίες που περνούν πολλοί άνθρωποι.

Ο Θεός μας δεν είναι Βάαλ (ψεύτικο είδωλο), αλλά Θεός αγάπης. Είναι Πατέρας που βλέπει την ταλαιπωρία των παιδιών Του από τους διάφορους πειρασμούς και τις δοκιμασίες που περνούν και θα μας ανταμείψει, φθάνει να κάνουμε υπομονή στο μικρό μαρτύριο της δοκιμασίας ή μάλλον τής ευλογίας.

– Γέροντα, μερικοί λένε: «Δεν είναι σκληρό αὐτό που επέτρεψε ο Θεός; Δεν πονάει ο Θεός;»

– Ο πόνος του Θεού για τους ανθρώπους που… βασανίζονται από αρρώστιες, από δαίμονες, από βαρβάρους κ.λ.π. έχει συγχρόνως και χαρά για την ουράνια αμοιβή που τους έχει ετοιμάσει. Έχοντας δηλαδή υπ’ όψιν Του ο Θεός την ανταπόδοση πού θα λάβει στον Ουρανό όποιος περνάει δοκιμασίες και γνωρίζοντας τι τον περιμένει στην άλλη ζωή, αυτό τον κάνει να μπορεί να «αντέχει» τον πόνο. Εδώ επέτρεψε να κάνει τόσα εγκλήματα ο Ηρώδης. Δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια έσφαξε και πόσους γονείς, που δεν άφηναν τους στρατιώτες να σκοτώσουν τα παιδιά τους, τους σκότωναν κι εκείνους! Οι βάρβαροι στρατιώτες, για να φανούν στους αρχηγούς τους καλύτεροι, έκοβαν τα παιδάκια κομματάκια. Όσο πιο πολύ βασανίζονταν τα παιδάκια, τόσο περισσότερο πονούσε ο Θεός, αλλά και τόσο περισσότερο χαιρόταν για την μεγαλύτερη δόξα που θα είχαν να απολαύσουν στον Ουρανό. Χαιρόταν για τα Αγγελουδάκια αυτά, που θα αποτελούσαν το αγγελικό μαρτυρικό τάγμα. Άγγελοι από Μάρτυρες!». 

Ο καλύτερος Παιδαγωγός μας, πονάει αδιάκοπα και αμέτρητα για εμάς τα παιδιά Του, αλλά ότι επιτρέπει η αγαθότητά Του είναι προς όφελος για την σωτηρία μας. Αληθινά τι μπορεί να είναι το μικρό μαρτύριο, της κάθε δοκιμασίας μπροστά στον πόνο και την Αγάπη τη δική Του; Είναι χωρίς καμία αμφιβολία μία ευλογία του Θεού. Συμπερασματικά ο Θεός δεν δίνει και δεν επιτρέπει τίποτα βλαπτικό για τον άνθρωπο, αλλά μόνο ευλογίες δίνει. Αν το εννοήσουμε αυτό θα ζούμε αυτή την ευλογημένη κατάσταση της χαρμολύπης για την οποία κάνουν λόγο οι Άγιοι Πατέρες μας. Θα ζούμε κάθε στιγμή με την Θεία Παρουσία του Θεού. Ο Θεός, εμάς μας επισκέπτεται πάντα με τις ευλογίες Του και περιμένει να του ανοίξουμε την πόρτα της ψυχής μας! Να μας γεμίσει με ευλογίες επίγειες πρόσκαιρες, αλλά κυρίως με ουράνιες και αιώνιες ευλογίες στον γλυκό Του Παράδεισο! «Δόξα σοι, Κύριε!».

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI