του Ελευθερίου Κρητικού
Αποκλειστικά για katanixi.gr

“Ἡ συνάντηση τοῦ σύγχρονου Ἕλληνα μὲ τὶς ρίζες του καὶ ἰδιαιτέρως τὸ Θεὸ τῶν Πατέρων του ἂς ἀποτελέσει τὸ λάβαρο τῆς ἀναγέννησης τῶν νέων, βουτηγμένο στὰ νάματα τῶν ἡρώων καὶ ἁγίων τοῦ ἔθνους μας”…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Δυστοπική κοινωνία

Ελευθερίου Κρητικού

Οἱ δασικὲς πυρκαγιές, ποὺ λαμβάνουν συχνὰ χώρα στὸν τόπο μας, δημιουργοῦν αἰσθήματα θλίψης, ἀγωνίας καὶ ὀργῆς. Δυστυχῶς ὅμως ὑπάρχει μιὰ χειρότερη πυρκαγιά, ἡ ὁποία ἀφήνει ἀδιάφορο τὸν πολὺ κόσμο. Αὐτὴ ἡ φωτιὰ εἶναι ἀσυγκρίτως σοβαρότερη, καθότι οἱ συνέπειες της προεκτείνονται ἀπὸ τὸν νῦν αἰῶνα στὸν μέλλοντα. Αὐτὴ ἡ φωτιά, πυρκαγιά, εἶναι ἡ ἀπιστία καὶ ἡ ἁμαρτία, οἱ ὁποῖες παρελαύνουν ὑπερηφανευόμενες καὶ διεκδικοῦσες προνόμια, ὥστε νὰ ἁλώσουν ἑκάστη λογικὴ ὕπαρξη. 

Ἡ κοινωνία μας χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἄρνηση τοῦ ὡραίου καὶ τῶν ἀξιῶν. Ἡ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια καὶ τὰ ἐξευγενισμένα ἤθη, ὅπως τὰ ἐξέθρεψε τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα καὶ τὰ ἀνέπτυξε ὁ χριστιανισμὸς χάριν τῆς «καινῆς πίστεως», τὰ προάγοντα κάθε ἀνθρώπινη ὀντότητα, ἐκπίπτουν καὶ ἐξοντώνονται καθημερινά, θυσιαζόμενα στὸ βωμὸ ἑνὸς ἕρποντος σκοταδισμοῦ. Οἱ ἡγέτες αὐτοῦ τοῦ κόσμου ἐνδεεῖς οἱ ἴδιοι ἀπὸ ἰδανικὰ καὶ καταπίπτοντας σὲ ἀνατροπεῖς τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν καὶ τῆς διαχρονικῆς σοφίας, προάγουν τὴν ἐξαχρείωση καὶ τὴ διαφθορά. 

Δυστυχῶς ἀλλοιωμένες καὶ ἀπαλλοτριωμένες συνειδήσεις ἀποθεώνουν τὸ παράλογο καὶ γίνονται δέσμιες ματαιοτήτων. Ἡ ἀποσύνθεση, ἡ σήψη, ἡ ἀπαξίωση τῆς ζωῆς καὶ τοῦ νοήματος αὐτῆς εἶναι τὰ κύρια γνωρίσματα αὐτῆς τῆς δυστοπικῆς κοινωνίας. Μὲ ἐναγώνιο ἀνασασμὸ οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦν νὰ γεμίσουν τὸ κενὸ τῆς ἐρεβώδους ψυχῆς, ἀλλὰ δυστυχῶς μὴ γνωρίζοντας, ποῦ νὰ ἀπευθυνθοῦν, ποῦ νὰ βροῦν τὸ ζωντανὸ καὶ γάργαρο ὕδωρ καὶ τὴν ἀποκαραδοκία συνόλου τῆς ἀνθρωπότητας, παραπαίουν καὶ περιφέρονται τῇδε κἀκεῖσε σὲ τόπους ἄνυδρους καὶ θυελλώδεις, οἱ ὁποῖοι διὰ τῆς προσφορᾶς τους ἐθίζουν τὸ κοινὸ στὸν ἐκμαυλισμό. 

Γενεσιουργὸς καὶ κινοῦσα αἰτία τῆς καταθλιπτικῆς αὐτῆς ἐπήρειας εἶναι ἡ αὐτονόμηση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ Θεό, ἡ καταδίκη τοῦ Θεοῦ σὲ θάνατο ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ἡ ἐξορία του μακρὰν τῆς ζωῆς του καὶ ἡ ἀνεξαρτητοποίηση τοῦ δημιουργήματος ἀπὸ τὸ Δημιουργό του. Ὁ ἄνθρωπος προσπαθεῖ νὰ ζήσει μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό του. Νομίζει ὅτι μπορεῖ νὰ ἐπιβιώσει χωρὶς καμιὰ ἐξάρτηση καὶ ἀναφορὰ στὸ Θεό. Ἀγαπάει τὴ ζωὴ σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο ὡς αὐτοζωή καὶ αὐτοσκοπό, ἐγκλωβιζόμενος σὲ ἕναν ἀτέρμονο αἰωνισμό. 

Μοναδικὴ ἐλπίδα καὶ τρόπος διαφυγῆς ἀπὸ αὐτὴ τὴ δύσοσμη πραγματικότητα εἶναι ἡ στροφή μας πρὸς τὴν πατρώα παράδοση καὶ ὁ ἐναγκαλισμὸς τῆς ἀτμόσφαιρας τῶν πνευματέμορφων μορφῶν. Ἡ συνάντηση τοῦ σύγχρονου Ἕλληνα μὲ τὶς ρίζες του καὶ ἰδιαιτέρως τὸ Θεὸ τῶν Πατέρων του ἂς ἀποτελέσει τὸ λάβαρο τῆς ἀναγέννησης τῶν νέων, βουτηγμένο στὰ νάματα τῶν ἡρώων καὶ ἁγίων τοῦ ἔθνους μας, κὶ ἀκόμη ἂς ἀποτελέσει ἰσχυρὴ διατράνωση πρὸς τοὺς θηρευτὲς τῶν ψυχῶν ὅτι ὅσο καὶ ἂν σφοδρῶς ἐπιθυμοῦν νὰ καταστήσουν αἰώνιο καὶ καθολικὸ τὸ λυκόφως τῶν εἰδώλων, πάντοτε θὰ ὑπάρχουν αὐτοὶ, οἱ ὁποῖοι θὰ ἀναφέρουν τὸν ἑαυτό τους στὸν Κτίστη, θὰ ἀρνοῦνται νὰ ἀπεμπολήσουν τὶς ἀπὸ κατασκευῆς ἰδιότητές τους καὶ θὰ φωνάζουν μαζὶ μὲ τὸν ποιητή: 

«Εἴμαστε χαλαστάδες, ἄκου! κι’ εἴμαστε χτίστες ἐμεῖς· ξερριζωτὲς καὶ φυτευτές. Πόνος καὶ πόθος καὶ παλμὸς κι’ ἀγῶνας μας τ’ αὔριο νὰ πλάσουμε καλύτερο ἀπ’ τὸ χτές. -Χτίστες ἐμεῖς, ξεριζωτὲς καὶ φυτευτές».

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra