Γράφει η Μαρία Κοσμίδου 
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Τώρα είναι καιρός να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας στο Θεό που μας διάλεξε έναν έναν και μας έφερε στο πετραχήλι του…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Πέρασαν σαράντα ημέρες από την κοίμηση του πολυαγαπημένου μας Πνευματικού Πατέρα Νικολάου Μανώλη. Όλοι εμείς, τα πνευματικά του παιδιά, βιώσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Δεν είναι εύκολο πράγμα αυτός ο αποχωρισμός. Δεν αντέχεται τούτη η ορφάνια χωρίς άνωθεν παρηγοριά. Συλλογίζομαι κάθε στιγμή, περισσότερο από όσο όταν ήταν εν ζωή, την πολλή αγάπη του, τις θυσίες του για όλους εμάς, τα πνευματικά του παιδιά, τα “τζιέρια”, του όπως μας έλεγε. Ποιός δεν έχει να ομολογήσει αμέτρητες ευλογίες, ποιος δεν έχει να διηγηθεί θαύματα κοντά στο Γέροντα; Εμείς να ζητάμε και αυτός να προστρέχει!

• Γέροντα, να εύχεσαι, αρρώστησε το παιδί μου.
• Γέροντα, να εύχεσαι, αρρώστησε η μάνα μου.
• Γέροντα, να εύχεσαι, δίνει εξετάσεις το παιδί μου.
• Γέροντα, να εύχεσαι να πάνε καλά οι δουλειές μου.

Κάθε μέρα, τόσα χρόνια, χιλιάδες τα αιτήματα… κι ο Γέροντας από την πολλή του αγάπη να τρέχει, να εύχεται, να μένει ξάγρυπνος, να κάνει σαρανταλείτουργα το ένα μετά το άλλο, παρακλήσεις στην Παναγία, να πολεμάει το διάβολο, για να είμαστε εμείς καλά!

Καμαρώνουμε, γιατί ήταν ένας ομολογητής, στα βήματα των Αγίων Πατέρων, αγωνίστηκε, δε δείλιασε, δεν πρόδωσε την Πίστη μας! Και μέσα σ’ αυτό το διαρκή και επίπονο αγώνα, νοιαζόταν, ήταν δίπλα στον κάθε πονεμένο και έτρεχε για το κάθε παιδί του σαν να ήταν το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο! Ο Καλός Ποιμένας ο ίδιος!

Συλλογίζομαι αν έχουμε πράγματι καταλάβει τι θα πει Γέροντας, από τι μας προστατεύει η αγία του ευχή και πώς του ανταποδίδουμε εμείς τις αμέτρητες ευλογίες του. Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν προλάβαμε να του ανταποδώσουμε ούτε στο ελάχιστο, τα καλά που μας έχει κάνει… Και κλαίει η καρδιά μας, επειδή δεν προλάβαμε να του πούμε: “Ευχαριστώ για όλα Γέροντα!”

Κι όμως, μας χαρίζει ο Θεός μια σπουδαία ευκαιρία να εργαστούμε, για να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας που μας αξίωσε να είμαστε πνευματικά τέκνα του π. Νικολάου Μανώλη!

Συζητώντας αυτό το διάστημα με πνευματικά μου αδέρφια, χαίρομαι και δοξάζω το Θεό που έχουμε την ίδια πεποίθηση, ότι δηλαδή ο Γέροντας με την κοίμησή του, μας δίνει τη δυνατότητα να ωριμάσουμε πνευματικά, να βρεθούμε μαζί του στο άυλο. Ο Γέροντας δεν έφυγε από τη ζωή μας! Τώρα είναι ευκαιρία να κάνουμε πράξη όσα μας δίδαξε, τώρα που έχει παρρησία στο Θεό. Αλίμονο σε αυτόν που ξεγελά τον εαυτό του ότι ως εδώ ήταν, εκοιμήθη ο Γέροντας και τελείωσαν οι υποχρεώσεις μας! “Ο Θεός ου μυκτηρίζεται…”

Πλέον από το άυλο είναι πιο δυνατή η ευχή του Γέροντα αλλά και η λύπη του, αν ενεργούμε άπρεπα και αν πράττουμε αντίθετα από τις παρακαταθήκες του. Αλίμονο αν πέσουμε στην ανυπακοή! Όπως μας λέγει ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής, αν λυπήσουμε το Θεό, έχουμε το Γέροντα πρεσβευτή. Αν όμως λυπήσουμε και τον Γέροντα, τότε ποιος θα εξιλεώσει τον Κύριο για εμάς;

Δεν έφυγε ο Γέροντας από τη ζωή μας λοιπόν! Όλοι τώρα θα δοκιμαστούμε και όλα θα ξεσκεπαστούν. Γι’ αυτό χρειάζεται περισσότερη προσοχή και προσευχή! Χρειάζεται να προσέχουμε και να προσευχόμαστε όπως ήθελε ο Γέροντας, πρώτα για τον εαυτό μας, που είναι ο πιο ανάπηρος πνευματικά, και μετά για τις οικογένειές μας, για τα πνευματικά μας αδέλφια και ακόμα περισσότερο για την οικογένεια του Γέροντά μας! Ειδικά την οικογένειά του, γιατί, όπως γνωρίζουμε, ο Κύριος δίνει ιδιαίτερη φροντίδα στις χήρες και τα ορφανά, τους έχει υπό την προστασία Του! Αν ποτέ στενοχωρήσουμε τους οικείους του πώς θα αντιμετωπίσουμε τον Κύριο;

Η Χάρη δε φυλακίζεται σε κάποιο σεντούκι, για να την έχουμε πάντα διαθέσιμη. Από τη συμπεριφορά μας και την υπακοή μας εξαρτάται, αν θα τη διατηρήσουμε. Ας προσέξουμε μη χάσουμε τη Χάρη που μας δόθηκε ως δώρο για την υπακοή στο Γέροντά μας. Γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι, αν φύγει η Χάρη, χειρότεροι από θηρία μπορούμε να γίνουμε…

Είναι βέβαιο ότι ο Γέροντας, τώρα “ακούει” καθαρά κάθε μας παράκληση προς αυτόν και “τρέχει” να την εκπληρώσει! Τόσο πολύ μας αγαπά κι έχει δώσει ήδη τέτοια δείγματα αγάπης σε πολλά του παιδιά! Αρκεί να τον παρακαλούμε όπως ήθελε πάντα με ευθύτητα και καθαρή καρδιά. Αν θέλουμε, λοιπόν, να διατηρήσουμε την ευλογία του που πήραμε όσο ζούσε, τώρα πρέπει να προσπαθήσουμε και να φανούμε αντάξιοι αυτής περισσότερο από ποτέ…

Είμαστε πλέον υπεύθυνοι και υπόλογοι για κάθε καλό που μας χάρισε όσο ήταν εν ζωή. Ήρθε ο καιρός να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας στο Θεό που μας διάλεξε έναν προς έναν και μας έφερε στο πετραχήλι του πολυαγαπημένου μας Γέροντα. Τώρα είναι η ευκαιρία να αποδείξουμε ότι θέλουμε να είμαστε στον Παράδεισο μαζί του! Αμήν!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra