Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Αὐτός, πού εἶναι ὁ Βασιλεύς τῶν βασιλευόντων, γεννιέται καί ζεῖ ἐντελῶς ἄγνωστος καί θεωρεῖται σάν ἕνα μηδενικό» (Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ζ΄ Μέρος

«Ἡ γέννησίς σου Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τό φῶς τό τῆς γνώσεως… Κύριε δόξα σοι». Αὐτό εἶναι τό Θεῖον φῶς τῆς Θεογνωσίας… Kι’ ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί τό βλέπουμε σήμερα μέσα ἀπό τήν καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀλλά καί τήν Πατερική Θεολογία.

Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, σέ ἕνα ἀπόσπασμα τῆς ὁμιλίας του εἰς τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, λέγει τά ἑξῆς:

“Ἐπειδή λοιπόν ὁ Χριστός ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος κατά τήν ψυχή καί τό σῶμα, ὅμοιος μέ μᾶς σέ ὅλα ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία, μᾶς μεταδίδει τήν Θεότητά Του λόγῳ τῆς πίστης μας σ᾿ Αὐτόν καί μᾶς καθιστᾶ συγγενεῖς του κατά τήν φύση καί τήν οὐσία τῆς Θεότητάς Του. (13)

Πρόσεξε τό νέο καί παράδοξο μυστήριο: Ὁ Θεός Λόγος ἔλαβε ἀπό μᾶς σάρκα, πού δέν εἶχε ἐκ φύσεως καί ἔγινε ἄνθρωπος, πού δέν ἦταν.

Ἀπό τότε μεταδίδει στούς πιστούς τήν Θεότητά του –τήν Ὁποία κανείς ἀπό τούς ἀγγέλους ἤ τούς ἀνθρώπους δέν εἶχε ἀποκτήσει– καί μ᾿ αὐτόν τόν τρόπο γίνονται θεοί κατά χάρη καί θέση, πού δέν ἦταν.

Ἔτσι χαρίζει σ᾿ αὐτούς τήν ἐξουσία νά γίνονται τέκνα Θεοῦ (Ἰωάν. 1, 12)· γι᾿ αὐτό καί ἔγιναν καί πάντοτε θά γίνονται καί ποτέ δέν θά πάψουν νά γίνονται.

Ἄκουσε καί τόν θεῖο Παῦλο πού παρακινεῖ σ᾿ αὐτό: «Ὅπως φορέσαμε τήν εἰκόνα τοῦ γήινου, ἄς φορέσουμε καί τήν εἰκόνα τοῦ ἐπουράνιου» (Α´ Κορ. 15, 49).

Ὁ Θεός λοιπόν τοῦ παντός μέ τήν σωματική του παρουσία στήν γῆ ἦλθε γιά νά ἀναπλάσει καί νά ἀνακαινίσει τόν ἄνθρωπο καί νά εὐλογήσει ὅλη τήν κτίση πού ἐπέσυρε ἐπάνω της, τήν κατάρα ἐξαιτίας τοῦ ἀνθρώπου.

Καί πρῶτα ζωοποίησε τήν ψυχή πού ἔλαβε καί ἀφθαρτώντας την, τήν θέωσε, ἐνῶ τό ἄχραντο σῶμα Του, ἄν καί τό θέωσε, ὅμως τό κρατοῦσε ἀκόμη φθαρτό καί ὑλικό.

Γιατί τό σῶμα πού τρώει καί πίνει, κοπιάζει καί ἱδρώνει, δένεται καί σέρνεται, ὑψώνεται στόν σταυρό καί καρφώνεται, εἶναι βέβαια φθαρτό καί ὑλικό, ἀφοῦ μάλιστα πέθανε καί τοποθετήθηκε νεκρό στό μνημεῖο.

Μετά δέ τήν ἀνάστασή Του συνανέστησε καί τό σῶμα Του ἄφθαρτο, πνευματικό, ὅλο Θεῖο καί ἄυλο, γι᾿ αὐτό καί δέν συνέτριψε τίς σφραγῖδες τοῦ μνήματος.

Ε ἰ σ ε ρ χ ό τ α ν δέ καί ἐ ξ ε ρ χ ό τ α ν ἐλεύθερα μέσα ἀπό τίς κλειστές πόρτες”.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, στή συνέχεια τῆς θαυμάσιας ὁμιλίας του «εἰς τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ», γιά τήν θεραπεία τοῦ πάθους τῆς κενοδοξίας, λέγει τά ἑξῆς:

3. Γιάτρεψε τόν ἔρωτα τῆς δόξης.

Σκέψου ἀκόμη ὅτι ὁ Χριστός μέ τήν γέννησή Του ἦρθε νά πολεμήσει μέ τήν ταπείνωσή Του τόν ἄτακτο ἔρωτα τῆς δόξας. (14)

Ὁ κοσμικός ἄνθρωπος ἐπιδιώκει νά ὑπερέχει ἀπό τούς ἄλλους, νά τιμᾶται καί νά δοξάζεται καί γενικά νά φαίνεται ὅτι εἶναι ὁ ἐκλεκτότερος τῶν ὑπολοίπων:

– Νά δίνει διαταγές μέ δεσποτική ἀλαζονεία.

– Νά μιλάει ἀφ᾿ ὑψηλοῦ καί νά παρουσιάζεται ὡς αὐθεντία.

Ἄν καμιά φορά τύχει κι’ ἔρθουν σέ ἀντιπαράθεση ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ καί ἡ δόξα ἡ δική του, τότε αὐτός καταφρονεῖ τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί ἐκ τῶν προτέρων προτιμᾷ τή δική του δόξα.

Αὐτά ὅλα εἶναι ἀνόητες θέσεις καί διδασκαλίες πού διδάσκει ὁ κόσμος στούς μαθητές του καί αὐτά τά σφάλματα ἦρθε νά θεραπεύσει ὁ Λυτρωτής μας, ἀφότου ἄρχισε νά ζεῖ στόν κόσμο.

Μποροῦσε ὁ Ἴδιος ἀσφαλῶς καί Βρέφος ἀκόμη νά κάνει ἔργα ὡρίμου ἀνδρός.

Μποροῦσε δηλαδή μόλις γεννήθηκε νά μιλάει μέ καθαρή ἄρθρωση· μποροῦσε νά καταλαβαίνει καί νά μιλάει τίς γλῶσσες ὅλων τῶν λαῶν.

Μποροῦσε νά ἔχει γύρω του χιλιάδες καί μυριάδες ἡλιόμορφων Ἀγγέλων γιά νά τόν παραστέκονται ὁλοφάνερα καί νά τόν ὑπηρετοῦν ὄχι μόνον ὡς Θεό, ἀλλά καί ὡς ἄνθρωπο.

Ἀκόμη μποροῦσε ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς ζωῆς Του νά χρησιμοποιεῖ τόν χρόνο μέ τό νά τρέχει στόν κόσμο νά τόν γεμίζει ἀπό τά μεγαλεῖα τῶν θαυμάτων Του.

Νά φωτίζει τόν κόσμο μέ τίς λάμψεις τῆς διδασκαλίας Του, νά τόν διδάσκει μέ τήν ἁγιότητα τῶν παραδειγμάτων Του καί νά τόν μεταστρέφει μέ τή δύναμη τοῦ κηρύγματός Του.

Μ᾿ αὐτά ὅλα μποροῦσε νά δοξάσει τό Ὄνομά Του περισσότερο ἀπ᾿ ὅλους τούς ἀνθρώπους πού ὑπῆρχαν φιλόδοξοι στόν κόσμο.

Καί οἱ βασιλεῖς καί οἱ ἄρχοντες καί οἱ μεγιστᾶνες τοῦ κόσμου καί ὅλοι οἱ λαοί νά ξεκινοῦν ἀπό τά πέρατα τῆς οἰκουμένης καί νά ἔρχονται στήν Ἱερουσαλήμ γιά ν᾿ ἀκούσουν τήν οὐράνια σοφία πού διδάσκει ἕνα Βρέφος, ὅπως ἡ βασίλισσα τοῦ Νότου πού ξεκίνησε μέσα ἀπό τήν Εὐδαίμονα Ἀραβία καί ἦρθε νά ἀκούσει τή σοφία τοῦ δωδεκαετοῦς παιδιοῦ, τοῦ Σολομῶντος.

Νά ἔρχονται νά δοῦν ἕνα Νήπιο νά φωτίζει τυφλούς, νά καθαρίζει λεπρούς, νά ἀνορθώνει χωλούς, νά γιατρεύει ἀρρώστους, νά ἀνασταίνει νεκρούς καί γενικά νά κάνει παράδοξα καί φρικτά θαύματα, ὥστε ὅλοι νά τό ἐπαινοῦν, ὅλοι νά τό δοξάζουν, ὅλοι νά τό εὐφημοῦν.

Ἀλλά ὁ Ἰησοῦς δέν ἤθελε τέτοια ἀνθρώπινη καί μάταιη δόξα.

– Ὄχι!

Ἀλλά «σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν», καθώς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος (Φιλ. 2, 8) καί κρύβεται μέ τόν ἐρχομό Του σ᾿ ἕνα τόπο ἀπό τούς πιό ἀφανεῖς της Ἰουδαίας καί σ᾿ ἕνα ἐνδιαίτημα τῶν ἀλόγων ζῴων.

Σκεπάζει δέ ὅλους τούς θησαυρούς τῆς σοφίας Του μέσα σ᾿ ἕνα κομμάτι σάρκας καί κάτω ἀπό τήν διανοητική ἀδυναμία ἑνός ἄγνωστου ἄφωνου νηπίου:

– «Ἐν ᾧ εἰσίν πάντες οἱ θησαυροί τῆς σοφίας καί τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι»! (Κολ. 2, 3).

Δι᾿ αὐτό καί ὁ Ἡσαΐας γιά τήν νηπιώδη ἀγνωσία τοῦ παιδιοῦ αὐτοῦ λέγει· «…πρίν ἤ γνῶναι τό παιδίον καλεῖν πατέρα ἤ μητέρα…» (Ἡσ. 8, 4).

Καί κατά τήν ἐποχή πού οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς –ἐννοῶ ὁ Αὔγουστος Καῖσαρ– κυβερνοῦν τό κράτος τους μέ ἀπογραφές καί ἐκδίδουν στούς λαούς νόμους καί φαίνονται παντοῦ ἔνδοξοι.

Αὐτός, πού εἶναι ὁ Βασιλεύς τῶν βασιλευόντων, γεννιέται καί ζεῖ ἐντελῶς ἄγνωστος καί θεωρεῖται σάν ἕνα μηδενικό”.

Ἀδέλφια μου, ἄς ψάλλουμε μαζί, τίς θαυμάσιες καταβασίες τῆς Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων «Χριστός γεννᾶται…», πού προέρχονται ἀπό τόν «πεζό Κανόνα» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Μελωδοῦ, Ἐπισκόπου Μαϊουμά, καί οἱ ὁποίες ψάλλονται ἀπό 21 Νοεμβρίου μέχρι 24 Δεκεμβρίου.

Τήν 25η Δεκεμβρίου, τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς –ὅπως καί κατά τήν ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς, τήν 31 Δεκεμβρίου– οἱ καταβασίες εἶναι διπλές: Αὐτές δηλαδή τοῦ πεζοῦ κανόνος καί οἱ ἰαμβικές «Ἔσωσε λαόν…», ἀπό τόν «ἰαμβικό Κανόνα» τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Ἀπό 26 – 30 Δεκεμβρίου ψάλλονται μόνο οἱ ἰαμβικές καταβασίες.

Ὠδή η΄.

Θαύματος ὑπερφυοῦς ἡ δροσοβόλος

ἐξεικόνισε κάμινος τύπον·

οὐ γάρ οὕς ἐδέξατο φλέγει νέους,

ὡς οὐδέ πῦρ τῆς θεότητος

Παρθένου ἤν ὑπέδη νηδύν.

Διό ἀνυμνοῦντες ἀναμέλψωμεν·

εὐλογείτω ἡ κτίσις πᾶσα τόν Κύριον,

καί ὑπερυψούτω εἰς πάντας τούς αἰῶνας.

Ὠδή η΄. (Ἰαμβικές)

Μήτραν ἀφλέκτως, εἰκονίζουσι Κόρης

Οἱ τῆς παλαιᾶς, πυρπολούμενοι νέοι

Ὑπερφυῶς κύουσαν, ἐσφραγισμένην.

Ἄμφω δέ δρῶσα, θαυματουργίᾳ μιᾷ

Λαούς πρός ὕμνον, ἐξανίστησι χάρις.

Λύμην φυγοῦσα, τοῦ θεοῦσθαι τῇ πλάνῃ

Ἄληκτον ὑμνεῖ, τόν κενούμενον Λόγον

Νεανικῶς ἅπασα, σύν τρόμῳ κτίσις.

Ἄδοξον εὖχος, δειματουμένη φέρειν

Ῥευστή γεγῶσα, κἄν σοφῶς ἐκαρτέρει.

Ἥκεις πλανῆτιν, πρόν νομήν ἐπιστρέφων

Τήν ἀνθοποιόν, ἐξ ἐρημαίων λόφων

Ἡ τῶν ἐθνῶν ἔγερσις, ἀνθρώπων φύσιν·

Ῥώμην βιαίαν, τοῦ βροτοκτόνου σβέσαι

Ἀνήρ φανείς τε, καί Θεός προμηθείᾳ.

ἈπολυτίκιονἮχος δ΄.

«Ἡ γέννησίς σου Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τό φῶς τό τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γάρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπό ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, σέ προσκυνεῖν, τόν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καί σέ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι».

Δόξα σοι ὁ Θεός, Κύριε δόξα σοι!

Συνεχίζεται…

• 13. Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο. Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου: Βίβλος τῶν Ἠθικῶν, Λόγος Α´. Κεφάλαιο γ΄: Περί τῆς τοῦ Λόγου Σαρκώσεως καί κατά τινα τρόπον δι᾿ ὑμᾶς ἐσαρκώθη. https://www.imaik.gr/
• 14. Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης – Εἰς τήν Γέννησιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (περί πλούτου – ἡδονῶν – δόξης) http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Εις την Γέννηση του Χριστού (Α΄Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄)