Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Η πρώτη και σπουδαιότερη μέριμνα των Επισκόπων είναι να φυλάγουν τα πρόβατα της ποίμνης του Χριστού μας από τους λύκους της αίρεσης και της πλάνης και ακολούθως να μεριμνούν για τις ανάγκες του φθαρτού σώματος.

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Πριν από λίγες ημέρες και συγκεκριμένα την 1^η του μηνός Μαρτίου εκοιμήθη ένας ακόμη Επίσκοπος της Ελλαδικής Εκκλησίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ. Πληροφορηθήκαμε από σχετικό δημοσίευμα ότι ο θάνατός του προήλθε από ανακοπή καρδιάς που υπέστη στο Κέντρο Αποκατάστασης όπου νοσηλευόταν. Προηγουμένως, είχε νοσηλευτεί για έναν περίπου μήνα στο Νοσοκομείο Παπαγεωργίου.

Ο μακαριστός κ. Εμμανουήλ, καταγόταν από τη Σύρο και η χειροτονία σε Διάκονο και Πρεσβύτερο έγινε στη Θήρα από τον τότε Μητροπολίτη Θήρας Αμοργού και Νήσων, εν έτει 1980. Μετά από τρία χρόνια και αφού είχε χειροθετηθεί σε Αρχιμανδρίτη, έλαβε μετάθεση από τη Μητρόπολη Θήρας στη Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας. Στη νέα αυτή Μητρόπολη παρέμεινε για 30 χρόνια υπηρετώντας ως λειτουργός, ιεροκήρυκας, κατηχητής και καθηγητής, και μάλιστα διακονώντας εκεί τον νυν Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κ. Ιερώνυμο. Ακολούθως, το 2009 έλαβε χώρα η εκλογή του ως Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου.

Κατά την αρχιεπισκοπική του πορεία σημαντική ήταν η στάση που επέδειξε σε θέματα που ανέκυψαν, όπως για παράδειγμα όταν το 2013 συνεχάρη επίσημα τους επιχειρηματίες της Μητρόπολής του γιατί κράτησαν τα μαγαζιά τους κλειστά όλες τις Κυριακές του έτους, παρά την κυβερνητική προτροπή. Επίσης σθεναρή και άμεση ήταν η αντίδρασή του όταν η σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων εξέλεξε Επίσκοπο Πολυανής. Από την πρώτη στιγμή που ενημερώθηκε, αντέδρασε αμέσως μέσα στα κανονικά πλαίσια της εκκλησιολογικής δομής της Εκκλησίας μας υπερασπιζόμενος το ιστορικό και κανονικό δίκαιο της τοπικής Εκκλησίας. Συν τοις άλλοις, στάθηκε κοντά στο λαό του για διάφορα προβλήματα όπως το άνοιγμα Μεταλλείων ή η μεταφορά περισσότερων μεταναστών στην περιοχή τους. Ως Ποιμενάρχης φρόντισε για τις ανάγκες του ποιμνίου του βοηθώντας να αντιμετωπιστεί η εκμετάλλευση και η ανέχεια. Στάθηκε συμπαραστάτης και αρωγός τους. 

Δυστυχώς,  από την άλλη μεριά, δεν φρόντισε να ασχοληθεί επισταμένα και υπεύθυνα για την παρεχόμενη πνευματική τροφή και περίθαλψη των ψυχών του ποιμνίου του. Έτσι, αυτό που έπρεπε να είναι στις προτεραιότητές του, έγινε δευτερεύον ή και αμελητέο. Δεν επέδειξε δυναμικό χαρακτήρα γενναιότητα -όπως έπραξε με άλλα ζητήματα- στην επέλαση των αντιχριστιανικών μέτρων από την Πολιτεία, στη νεοεισαχθείσα αίρεση περί μολυσμού των πιστών εντός των Ιερών Ναών και δεν αντιτάχθηκε στο κλείσιμο των Εκκλησιών. Ακόμα δε περισσότερο, συντάχθηκε και αποδέχθηκε αυτήν την Ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου με όλη την αιρετική δυσωδία που κουβαλάει.

Η πρώτη και σπουδαιότερη μέριμνα των Επισκόπων είναι να φυλάγουν τα πρόβατα της ποίμνης του Χριστού μας. Η Ορθοδοξία μας ποτέ δεν προσκολλήθηκε στο παρόν και στα μάταια και φθαρτά, αλλά η απόλυτη αφοσίωσή της ήταν και είναι στραμμένη στην αιωνιότητα.

Το μόνο που μένει τώρα και έχει ενδιαφέρον να δούμε, είναι το ποιον από τους φιλόδοξους μνηστήρες των επισκοπικών θρόνων θα επιλέξουν γι’ αυτήν την Μητρόπολη που χήρεψε. Είμαστε πεπεισμένοι πριν ακόμη δούμε το αποτέλεσμα, ότι πιθανότερη είναι η επιλογή εκείνων που έχουν επιτύχει στις εξετάσεις τους περί  Οικουμενισμού  και νεοβαρλααμισμού. Οψόμεθα!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra