Ἀποκλειστικά γιά τό Katanixi. gr

Τι είναι πάθος; Τι είναι διαταραχή; Για χρόνια ολόκληρα η επιστημονική κοινότητα προσπαθεί να δώσει απαντήσεις.

Γιατροί, ψυχολόγοι, φροντιστές και ειδικοί ψυχικής υγείας. Άλλοτε έχουν δοθεί απαντήσεις άλλοτε όχι. Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να δοθεί μία εξήγηση ή μια διάγνωση, ακόμα και τώρα σ’ αυτά τα χρόνια που η επιστήμη προχωρά με ταχύτατους ρυθμούς. Είναι πολύ λεπτή η κόκκινη γραμμή που διαχωρίζει αυτές τις δύο κατηγορίες της ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όσων περιγράφω είναι η ομοφυλοφιλία. Είναι διαταραχή, πάθος ή διαφορετική στάση ζωής; Δεν είμαι ψυχίατρος, δεν είμαι θεολόγος. Εγώ προσωπικά αρκούμαι στα λόγια των Αγίων Πατέρων μας,  που περιγράφουν την ομοφυλοφιλία ως ένα παρά φύσιν σαρκικό πάθος τόσο ισχυρό, ώστε να μην αφήνει κανένα περιθώριο αντίδρασης της ψυχής. Οι Άγιοι Πατέρες εξάλλου μιλούσαν μέσα από την εμπειρία τους, ζώντας καί αντιμετωπίζοντας αυτούς τους ανθρώπους μέσα από τις εξομολογήσεις τους.

Όμως σήμερα δε θα αναλύσω τι είναι η ομοφυλοφιλία, αλλά θα ήθελα να αναφερθώ στην υπερπροσπάθεια της Νέας Τάξης Πραγμάτων να ταυτίσει την ομοφυλοφιλία με ψυχικές ή σωματικές διαταραχές. Και το χειρότερο; Ότι πρόκειται απλώς για μια διαφορετική στάση ζωής από αυτήν που όλοι ξέρουμε μέχρι τώρα. Όμορφα, νανουριστικά και γλυκά την ονομάζουν ”διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό”. Όμως είναι λάθος και άδικο να την εξισώνουν με τον αυτισμό, το σύνδρομο Down, την εγκεφαλική παράλυση, την παραπληγία, την ΔΕΠΥ, σύνδρομο TOURETTE και τόσες άλλες διαταραχές, παθήσεις με τις οποίες ο άνθρωπος γεννιέται και είναι μη αναστρέψιμες.

Στα σχολεία, στην κοινωνία, στα ΜΜΕ, παντού γενικά βλέπουμε να θεωρείται απολύτως φυσιολογικό να είσαι ομοφυλόφιλος και επιπλέον να υπάρχει λανθασμένη πληροφόρηση για το τι είναι ακριβώς η ομοφυλοφιλία. Πραγματικά αυτό το συναντάς παντού και κυρίως στα σχολεία. Εκεί γίνεται μια πραγματική πλύση εγκεφάλου. Διώκονται και αντιμετωπίζονται με τελείως αντιπαιδαγωγικούς τρόπους π.χ. τα παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού, ενώ τα παιδιά που διαλαλούν παντού την ομοφυλοφιλία τους τυγχάνουν ανοχής και αποδοχής. Τιμωρούνται οι αυτιστικοί ή οι έχοντες ΔΕΠΥ για την παραβατική συμπεριφορά τους η οποία πηγάζει από την αναπηρία τους, ενώ οι μαθητές που δηλώνουν συνειδητά ή όχι την ομοφυλοφιλία τους είναι στο απυρόβλητο.

Είναι πολύ άδικο για τους ανθρώπους με ψυχοσωματικές διαταραχές και παθήσεις, που παλεύουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους να βελτιωθεί η καθημερινότητά τους, η ομιλία τους, η κίνησή τους, η ικανότητά τους να σκέφτονται, να διαχειρίζονται γενικά τις δυσκολίες τους να τους εξισώνουν με τους ανθρώπους που πιάστηκαν στα δίχτυα της ομοφυλοφιλίας. Δαπανούν και τα παιδιά και όσοι τα φροντίζουν τόνους ενέργειας, κόπου, χρόνου και χρημάτων για να πετύχουν έστω και το ελάχιστο όπως π.χ. να μιλήσουν, να φάνε, να περπατήσουν. Η κοινωνικοποίησή τους είναι ένα τεράστιο στοίχημα με βασικότερο εχθρό τους την κοινωνία και το κράτος. Αν αναφερθούμε στην Ελλάδα και στον ευαίσθητο χώρο της ειδικής αγωγής, πραγματικά μιλάμε για έναν άνισο αγώνα που διεξάγεται μέχρι τελικής πτώσεως των ανθρώπων ΑΜΕΑ. Δυστυχώς η ίδια η Πολιτεία με την αδιαφορία της βάζει τρικλοποδιά σε οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης της ζωής των ΑΜΕΑ, περικόπτοντας κάθε προνόμιο και παροχή. Ειδικά σχολεία κλείνουν ή υπολειτουργούν, προσλαμβάνονται άσχετοι ή ημιμαθείς εκπαιδευτικοί και φροντιστές σε θέματα ψυχικής υγείας. Η ωμή πραγματικότητα είναι πως η Κυβερνηση, που καμαρώνει για το φιλολαϊκό της προφίλ και για τη δήθεν πρόνοιά της για τον αδύναμο, το φτωχό, το διαφορετικό, αντιμετωπίζει με προχειρότητα, αδιαφορία και απάθεια τόσο σοβαρά και δυσεπίλυτα προβλήματα!

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Γιατί είναι μέρος ενός σχεδίου για την εξόντωση του ανθρώπινου είδους και γενικά του οτιδήποτε λειτουργεί φυσιολογικά βάση του νόμου του Άγιου Τριαδικού Θεού μας. Η φυσιολογική εξελικτική πορεία του ανθρώπου, που πολύ σοφά δημιούργησε ο Θεός μας πρέπει να ανατραπεί από το μοχθηρό και απαίσιο διάβολο,  που είναι το κύριο μέλημα του. Χρησιμοποιεί τα πάντα και τους πάντες για να πετύχει το σκοπό του. Πάντα θα βρίσκονται άνθρωποι που θα εξυπηρετούν τα δόλια σχέδια του. Γι αυτό και οργανώνεται μία παγκόσμια υπερπροσπάθεια, με υπομονή και αριστουργηματική στρατηγική όπου τελικά το ανώμαλο θεωρείται φυσιολογικό και το ομαλό θεωρείται άρρωστο, καταπιεσμένο ή απλά γραφικό και παράλογο. Βασικό μέλημα του τρισάθλιου σατανά να χτυπηθεί το υγιές κύτταρο της κοινωνίας,  η οικογένεια και κυρίως η ορθόδοξη οικογένεια.

Έτσι λοιπόν τώρα,  όσο ποτέ άλλοτε, χρειαζόμαστε τη βοήθεια φωτισμένων πνευματικών ορθόδοξων οδηγών, να μας πάρουν από το χέρι και να μας οδηγήσουν στον ασφαλή δρόμο της Ορθοδοξίας που οδηγεί στην σωτηρία της ψυχής μας. Να μας μάθουν να προφυλαγόμαστε από οτιδήποτε σατανοκίνητο όπως αυτό του Οικουμενισμού. Γιατί Οικουμενισμός και διαστρέβλωση της αλήθειας του Χριστού είναι έννοιες ταυτόσημες. Γιατί έχουμε ακούσει και έχουμε διαβάσει πολλάκις την προσπάθεια αιρετικών να δώσουν λάθος ερμηνεία στα πάθη των ανθρώπων. Μια απλή ματιά σε σήριαλ ή κινηματογραφικά έργα θα μας πείσει.

Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο για το Χριστό μας. Ας του εμπιστευτούμε τη ζωή μας και ας ζητήσουμε με πόνο και δάκρυα να διορθώσει τα πάθη μας και τις ατέλειές μας. Ο πνευματικός μου πατέρας πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης, πολύ ωραία περιγράφει αυτήν την δύσκολη κατάσταση στο άρθρο του “Το παρδαλό δαιμόνιο”. Τι ωραία που διαχωρίζει την αμαρτία από τον άνθρωπο!

Το νου μας στα παιδιά μας, το νου μας στις οικογένειές μας.