του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Είναι είδηση η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη στον τόπο τρομοκρατικής επίθεσης στη γειτονιά του; 

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

“… η Εκκλησία προσεύχεται διαρκώς για την ειρήνη στον κόσμο, και για την ενότητα και συνεργασία ανθρώπων και λαών.. “     

Όπως αναφέρουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία: “Ο Οικουμενικός Πατριάρχης μετέβη στον τόπο της τρομοκρατικής επίθεσης στη Μεγάλη Οδό του Πέραν, όπου άφησε λουλούδια και προσευχήθηκε για την ανάπαυση των θυμάτων”.

Από καιρού εις καιρόν καλό είναι να ξεχωρίζουμε τον τύπο από την ουσία των πραγμάτων. Είτε μας αρέσει είτε όχι, υφίσταται μια εκκλησιαστική εθιμοτυπία, ένα πρωτόκολλο που δεν είναι επί του παρόντος ο λεπτομερής σχολιασμός του.

Στο Φανάρι θα λέγαμε πως δίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα στην τήρηση αυτού του τυπικού επικοινωνίας, το οποίο έχει να κάνει με δράση ή αντίδραση εκ μέρους του Πατριαρχείου με συγκεκριμένο αυτοκρατορικό τρόπο και κρατά από τους χρόνους της μεγάλης ακμής της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας – Βυζαντίου.

Το όριο που θέτει ο πιστός λαός είναι να μη διασαλευθεί ο ρόλος της Εκκλησίας και εκτραπεί στο μοντέλο ύπαρξης που έχει επικρατήσει στο Βατικανό.

Σαφέστατα και ο τρόπος με τον οποίο μαθαίνουμε τις ειδήσεις έχει εξελιχθεί. Για να μην αναφερθούμε στους τρόπους της Αυτοκρατορικής ακμής – παρακμής και πτώσης της Κωνσταντινούπολης, μπορούμε να συνοψίσουμε τις αλλαγές ανα μισό αιώνα από το 1870 μέχρι και τις μέρες μας.

Η μορφή της ενημέρωσης σχετικά με αποφάσεις και ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου ήταν κυρίως γραπτή και η αναπαραγωγή της εξαιρετικά δυσχερής μέχρι το 1920, που πλέον κυκλοφορούσαν εφημερίδες. 

Από το 1920 μέχρι το 1970 το ραδιόφωνο και η τηλεόραση εισβάλλουν στην καθημερινότητά μας και πλέον οι δημόσιες εμφανίσεις και δηλώσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου διολισθαίνουν προς μια επιθετική ραδιοτηλεοπτική παραγωγή, με τις εφημερίδες να απολαμβάνουν την καλά εδραιωμένη παντοκρατορία τους στην ενημέρωση.   

Από το 1970 μέχρι και τις μέρες μας ζήσαμε την επικυριαρχία της τηλεόρασης, με τις απαρχές της νέας χιλιετίας και την κυριαρχία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και την αντικατάσταση των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης με τις οθόνες των έξυπνων τηλεφώνων.   

Στην άλλη όχθη του Ατλαντικού γνωρίζουν πολύ καλά τις μεθόδους αγοραποίησης (marketing) και μάρκας (brand name). Αυτές χρησιμοποιεί επενδύοντας τεράστια ποσά και το Κράτους του Βατικανού.

Στην προκειμένη περίπτωση όλοι γνωρίζουμε πως λυπήθηκε ειλικρινά και θα προσευχηθεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης για τα αθώα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης στην Κωνσταντινούπολη. 

Το αν πήγε επιτόπου και το αν ήταν άσπρα ή κόκκινα τα λουλούδια που άφησε εκεί, είναι τύπος επικοινωνιακός και όχι επί της ουσίας. 

Γνωρίζουμε από την Ορθόδοξη ησυχαστική μας παράδοση πως η προσευχή, το κομποσχοίνι, ξεπερνούν αποστάσεις και εμπόδια και μας φέρνουν  όσο κοντά και όσο άμεσα χρειάζεται. 

Η δήλωση όμως πως “.. η Εκκλησία προσεύχεται διαρκώς για την ειρήνη στον κόσμο, και για την ενότητα και συνεργασία ανθρώπων και λαών..“  πόρρω απέχει από την σκληρή πραγματικότητα.

Ήδη στην οικουμενιστική ατζέντα του Βαρθολομαίου η τρομοκρατία, η οικολογία, ο ρατσισμός, ο πόλεμος, η ειρήνη, η φτώχεια, η ομοφυλοφιλία  και όλα τα αδιέξοδα του Δυτικού πολιτισμού, ενός πολιτισμού δίχως Θεό, χρησιμοποιούνται ως κοινός τόπος για συμπροσευχές.

Είναι, θα λέγαμε, το βολικό μονοπάτι που οδηγεί βήμα – βήμα σε έναν δρόμο ο οποίος οδηγεί τελικά στην τερατογ-ένωση  των θρησκειών.

Αυτή η επιμονή να σχετίζεται επικοινωνιακά κάθε αφορμή, όσο τραγική και αν είναι, με την ατζέντα του Οικουμενισμού θα πρέπει να κατανοηθεί από όλους και να μας βοηθήσει να πάρουμε Αγιοπατερική και Ιεροκανονική θέση απέναντι στα πρόσωπα που έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να επικρατήσει η παναίρεση του Οικουμενισμού στη φιλτάτη Ορθοδοξία.

Θεός σχωρέσει!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:  
– Σε διαθρησκειακό μνημόσυνο, για τη μνήμη των θυμάτων της τρομοκρατικής επίθεσης της Βιέννης
– Από την σκασίλα στην πολιτική “ξεφτίλα”…  ένα φανάρι δρόμος
– Οι αλαλαγμοί των παιδιών στην Αγια Σοφιά