Δήμος Σερκελίδης, γραμματέας του συλλόγου Άγιος Ιωσὴφ ο Ησυχαστής
αποκλειστικά για katanixi.gr

Είσοδος Ανδρούτσου στην Λιβαδειά – Νίκη Ελλήνων στην Κρήτη – Μάχη του Ασκύφου – Ο Βλαχόπουλος νικά τους Τούρκους στο Ζαπάντι – Παράδοση της Μονεμβασιάς

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

17 Ιουλίου

Ρούμελη

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, μετά από πληροφορία που πήρε από τον Χρήστο Παλάσκα, που φανερά ακολουθούσε τους Τούρκους και κρυφά βοηθούσε τους Έλληνες, ότι απουσιάζει ένα μεγάλο μέρος της τουρκικής φρουράς της Λιβαδειάς, αποφάσισε να κάνει αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον της πόλης. Ξεκίνησε από τη Σούρπη με 2000 άντρες και τρεις ώρες πριν ξημερώσει ο Παλάσκας οδήγησε τον στρατό του μέσα σε αυτήν. Ο Χατζή Μαχμούτ ξέμεινε έξω από το φρούριο και μόλις που πρόφτασε να ανέβη σε αυτό φέρνοντας μαζί του και του προκρίτους Νάκο και Λογοθέτη. Ο Λογοθέτης όμως κατόρθωσε να διαφύγει και μετά από ταλαιπωρία τριών ωρών έφτασε στον Ανδρούτσο. 300 Τούρκοι με επικεφαλής τον Βελή αγά οχυρώθηκαν στην Ώρα. Η μάχη άρχισε.

18 Ιουλίου

Ρούμελη

Ο Παλάσκας έπεισε τον οχυρωμένο στην Ώρα φίλο του Βελή αγά να παραδοθεί με τον όρο να μεταβούν όλοι στη Λαμία και πενήντα από αυτούς να κρατήσουν τα όπλα τους. Οι Τούρκοι είχαν 100 νεκρούς και οι Έλληνες 7. Στο κάστρο της Λιβαδιάς αμύνονταν ακόμη οι κλεισθέντες υπό τον Μαχμούτ αγά, οι οποίοι είχαν και τροφές και πολεμοφόδια. Ο Ανδρούτσος, αφού έγινε κύριος της πόλης πλην του φρουρίου, προέβη στην τιμωρία των κατοίκων που δήλωσαν υποταγή. Αφού τον κατηγόρησαν για τουρκίζοντα έπρεπε να τιμωρήσει τους πραγματικούς τουρκίζοντες. Αυτούς που μετέφεραν τα προσκυνοχάρτια του Μαχμούτ αγά στα χωριά και προπαγάνδιζαν το προσκύνημα. Τον Παπαναστάση τον θανάτωσε με γροθιές στο κεφάλι. Τον Δημήτριο Μπεγιάζη διέταξε και τον τουφέκισαν και τον Πασπάλη τον εξευτέλισε και μετά τον θανάτωσε με μαρτυρικό τρόπο. Πρώτα ανέβηκε στην πλάτη του, σαν σε υποζύγιο, και τον ανάγκασε να περπατήσει απόσταση δύο ωρών. Και τέλος διέταξε να τον δέσουν από ευπαθή μέρη του σώματος και να τον κρεμάσουν από ένα δέντρο. Αυτός ήταν ο Ανδρούτσος, φοβερός στους εχθρούς αλλά και επικίνδυνος για τους φίλους.

Κρήτη

Στην Κρήτη ξημέρωσε η μεγάλη ημέρα των Σφακίων. Γύρω από το Ασκύφου έσπευσαν οι αρχηγοί Μανουσέλης, Δεληγιαννάκης, Μανουσογιαννάκης, Βουρδουμάς, Πωλογεωργάκης και Πρωτοπαπαδάκης και όρμησαν εναντίον των Τούρκων που βρίσκονται από προχθές στρατοπεδευμένοι στο χωριό. Οι Έλληνες έφτασαν μέχρι την συνοικία του Ασκύφου Στραβοράχη. Άρχισε μάχη άγρια στην οποία οι Τούρκοι χρησιμοποίησαν και το πυροβολικό τους χωρίς αυτό να καταπτοήσει τους Έλληνες. Οι Τούρκοι, φοβούμενοι μήπως καταφθάσουν ελληνικές ενισχύσεις και τους αποκλείσουν στο οροπέδιο, αποφάσισαν να κινηθούν προς τα εμπρός. Οι Σφακιανοί αντιλήφθηκαν τον σκοπό τους και, ενώ οι Τούρκοι συγκεντρώνονταν για να αναχωρήσουν, βγήκαν από τις αρχικές τους θέσεις και τους πυροβολούσαν από μικρή απόσταση. Οι Τούρκοι αναγκάστηκαν να στρέψουν τα νώτα και να φύγουν το ταχύτερο μέσω της κοιλάδας του Κατρεως ανάμεσα στο Ασκύφου και την Κράπη. Οι διαβάσεις όμως ήταν στενές και οι επαναστάτες κατέλαβαν υψηλές θέσεις στις απόκρημνες κατωφέρειες και να άρχισαν να τους χτυπούν από εκεί εκ του ασφαλούς. Οι Σφακιανοί “βαρούσαν στο ψαχνό”. Κάθε ελληνική σφαίρα και έναν Τούρκος νεκρός. Τότε κατέφθασε στο στόμιο της κοιλάδας ο Δασκαλάκης από την Μάλαξα με αρκετή δύναμη και ανάγκασε τους Τούρκους που έφταναν εκεί να στρέφονται προς τα πίσω προκαλώντας σύγχυση μέχρι αλλοφροσύνης. Αποκλεισμένοι μέσα στην χαράδρα, χωρίς να να μπορούν να φύγουν προς τα εμπρός, ούτε να στραφούν προς τα πίσω, άρχισαν να ανεβαίνουν κατά ομάδες προς τις ανωφέρειες αποδεκατιζόμενοι διαρκώς, άλλοι από ελληνικά πυρά και άλλοι πέφτοντας στους γκρεμούς. Όσοι κατόρθωσαν να περάσουν τον όλεθρο και να βγουν από την κοιλάδα, κατευθύνθηκαν στο Μπρόσνερο, όπου παρέλαβαν τους αποκλεισμένους στον Πύργο του Αλικάκη και έφυγαν στον Αλμυρό σε άθλια κατάσταση, αφήνοντας στον δρόμο τους τραυματίες. Μέσα την κοιλάδα οι Έλληνες συνέχισαν να ψάχνουν τους κρυμμένους Τούρκους και να σφάζουν χωρίς έλεος.

Τα απομεινάρια της στρατιάς του Σερίφ πασά, έφτασαν κακήν κακώς στην επαρχία του Ρεθύμνου, όπου απείλησαν, οι άθλιοι, να σκοτώσουν όλους τους χριστιανούς των πόλεων που είχαν διασωθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ευτυχώς τους σταμάτησαν οι γυναίκες των Τούρκων, αφενός από τρόμο για την ίδια τους την τύχη και, αφ’ ετέρου, από οργή για τους ηττημένους ομοεθνείς τους που τους φώναζαν “αν είστε άντρες θα δείχνατε την παλικαριά σας κατά των Σφακιανών και θα εσκοτώνατε εκείνους και όχι τους ξαρμάτωτους ραγιάδες σαν αρνιά σφαγμένα”. Μεγάλη, λοιπόν, η σημερινή ημέρα για την Κρήτη και την Ελλάδα. Οι λίγοι Έλληνες της Κρήτης, διέλυσαν έναν στρατό 12 χιλιάδων Τούρκων. Θρίαμβος ηρωισμού, επιχειρησιακής αντίληψης και στρατηγικής. Μέσα σε λίγες μέρες τρεις στρατιές που ξεκίνησαν εναντίον των Σφακιών από τα μεγάλα κάστρα της Κρήτης, στο Γάλλο οι Τούρκοι του Ρεθύμνου, στο Θέρισο οι Χανιώτες και στο Ασκύφου οι Τούρκοι του Ηρακλείου. Όμως οι Τούρκοι της Κρήτης δεν μοιάζουν με τους υπόλοιπους Τούρκους στην νοοτροπία, στην πολεμική αρετή και την παλικαριά. Απόγονοι εξισλαμισμένων χριστιανών των προηγούμενων αιώνων, έχουν τα προτερήματα της ελληνικής καταγωγής τους και το φανατισμό του εξωμότη. Ο αγώνας στην Κρήτη είναι θα είναι αγώνας μέχρι θανάτου.

Ακαρνανία

Στην Ακαρνανία η πολιορκία των Τούρκων στο Ζαπάντι από τον Βλαχόπουλο συνεχίζεται. Σήμερα οι Έλληνες έκαναν νέα σοβαρή απόπειρα κατάληψης. Είχαν σκάψει υπόνομο και τον ανατίναξαν με αποτέλεσμα να πέσει μέρος του τείχους αλλά οι Τούρκοι επέδειξαν ψυχραιμία και έκαναν αντεπίθεση με τα σπαθιά στα χέρια. Ο γενναίος αρχηγός των Τούρκων Ζουλφικάραγας επιτέθηκε εναντίον του Βλαχόπουλου που όμως πρόλαβε και τον σκότωσε. Ο θάνατος του αρχηγούς τους καταπτόησε τους Τούρκους που επέστρεψαν στους πύργους.

Τριπολιτσά

Στην Τριπολιτσά ένα απόσπασμα από Αλβανούς βγήκε από τα τείχη για να προστατέψει τους Τούρκους που θέριζαν το στάρι στον κάμπο. Αγιοπετρίτες, Λακεδαιμόνιοι και Τριπολιτσιώτες τους επιτέθηκαν και σκότωσαν τον αρχηγό τους Καλιόμπεη, αδελφό του Ισμαήλ πασά Πλιάσσα.

Μονεμβασιά

Στην Μονεμβασιά έφτασαν στο ελληνικό στρατόπεδο Τούρκοι απεσταλμένοι με επιστολή των αγάδων, με την οποία επανέλαβαν τις παλιές προτάσεις για την παράδοση της πόλης και όχι του φρουρίου. Είχαν μαζί τους και Έλληνες, που με δάκρυα στα μάτια παρακαλούσαν τον Καντακουζηνό να δεχτεί την πρόταση. Ο Καντακουζηνός αρνήθηκε και όταν οι Τούρκοι του είπαν ότι δεν παραδίδουμε το κάστρο σε ραγιά, εκείνος τους απάντησε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η Μονεμβασιά παραδίδεται σε Καντακουζηνό, υπονοώντας την παράδοση του κάστρου το 1375. Οι Τούρκοι απεσταλμένοι γύρισαν στο κάστρο απελπισμένοι με την απάντηση του Έλληνα αρχηγού. Μέσα στην απελπισία τους αποφάσισαν να πάρουν την ακρόπολη, όπου κρύβονταν οι αγάδες με τις οικογένειές τους με δόλο. Οι απεσταλμένοι που ανέβηκαν στο κάστρο να μεταφέρουν την απάντηση του Καντακουζηνού συνεπλάκησαν με τους φρουρούς, κράτησαν τις πύλες ανοιχτές και μπήκε ο μέσα στο κάστρο ο εξαθλιωμένος λαός. Οι αγάδες αναγκάστηκαν μπροστά στον κίνδυνο της σφαγής αναγκάστηκαν να δεχτούν την παράδοση του κάστρου. Οι αγάδες ζήτησαν αντιπρόσωπο για την συνθήκη και ο Καντακουζηνός τους έστειλε τον Κομνηνό Αφεντούλιεφ.

Αθήνα

Μόνο η είδηση ότι πλησιάζει ο Ομέρ Βρυώνης στην Αθήνα, ήταν αρκετή για να διαλυθεί η πολιορκία στα εξ ων συνετέθη. Όλος ο πληθυσμός της Αθήνας και τα ξένα σώματα έφυγαν άρον άρον μέσω του Πειραιά για την Αίγινα και την Σαλαμίνα και οι χωρικοί επέστρεψαν στα χωριά τους.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Προηγούμενη ανάρτηση της σειράς “Χρονολόγιο της Ελληνικής Επανάστασης”
– Επόμενη ανάρτηση της σειράς “Χρονολόγιο της Ελληνικής Επανάστασης”