του Αγαθώνικου
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Η πράσινη ανάπτυξη του Μητσοτάκη και η υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στην Ανατολική Μεσόγειο

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Ελληνοτουρκική κρίση: Η ψυχολογία του vegan που κληρονόμησε φάρμα (Μέρος Α)

Του Αγαθώνικου

Εδώ και λίγες μέρες η θαλάσσια περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, μεταξύ Καστελόριζου και Κρήτης, αποτελεί μία από τις πιο hot περιοχές του πλανήτη. Ελλάδα και Τουρκία δείχνουν έτοιμες να συγκρουστούν για το ποια θα έχει στην κατοχή της τα πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων που κρύβει ο βυθός της ανατολικής Μεσογείου. Η Ελλάδα υπερασπίζεται δικαιώματα που δεν ασκεί – βλέπε ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα και χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων – και η Τουρκία ασκεί  δικαιώματα που δεν έχει – βλέπε τουρκολυβικό μνημόνιο κτλ.

Λέγεται ότι στον αθλητισμό τη νίκη κατακτά αυτός που την επιθυμεί περισσότερο. Ενόψει του αγώνα, τον οποίο καλείται να δώσει ως πρωθυπουργός της Ελλάδας ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τίθεται το ερώτημα: πόσο επιθυμεί ο ίδιος και η Κυβέρνηση του το τρόπαιο αυτής της νίκης, δηλ. την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της ανατολικής Μεσογείου.

Αν κρίνουμε από αυτά που αποκαλύπτει ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης και ένας από τους πλέον ειδικούς εμπειρογνώμονες σε ζητήματα υδρογονανθράκων,  κ. Αντώνης Φώσκολος, στην πρόσφατη συνέντευξη του στο δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη, η κυβέρνηση του Μητσοτάκη υπονόμευσε την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας, ποντάροντας τα ρέστα της στην πράσινη ανάπτυξη και όχι στο φυσικό αέριο της ελληνικής ΑΟΖ.

Οι αποκαλύψεις του κ. Φώσκολου είναι συγκλονιστικές και πέρα από κάθε αμφισβήτηση και σε οποιαδήποτε κανονική χώρα θα είχαν προκαλέσει τουλάχιστον το δημόσιο διάλογο, για να μην πούμε και την εμπλοκή της τακτικής δικαιοσύνης. Η ελληνική κυβέρνηση καυχιέται για την απολιγνιτοποίηση στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά κανείς  δε μιλάει για την πλήρη ενεργειακή εξάρτηση της χώρας σε ποσοστό 80%, για τα αστρονομικά κεφάλαια που επενδύθηκαν σε εγκαταστάσεις ΑΠΕ ύψους, 13,5 δισεκατομμυρίων και που καλύπτουν  μόνο το 5% της συνολικής ζήτησης, και για τα δισεκατομμύρια ευρώ συνάλλαγμα που σπαταλούνται για την εισαγωγή φυσικού αερίου, το οποίο πλέον αποτελεί τη μόνη καύσιμη ύλη για την εγχώρια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Ο κ. Φώσκολος αποκαλύπτει πως οι ΑΠΕ αποτελούν  μία καλή μηχανή για τη μεταφορά συναλλάγματος στα ταμεία των γερμανικών και άλλων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων. Η οικονομική αυτή αιμορραγία της πτωχής Ελλάδας θα σταματούσε μόνο με την αξιοποίηση των κοιτασμάτων του ελληνικού φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου. Αλλά τέτοιος σχεδιασμός δεν υπάρχει στην ατζέντα της Ελληνικής Κυβέρνησης, γιατί, αν υπήρχε, θα σταματούσε το πάρτι της πράσινης ανάπτυξης και του πλουτισμού των ευπατριδών Ελλήνων πολιτικών.

Την ίδια ώρα που η Ελλάδα λειτουργεί ανορθολογικά πετώντας και άλλα δανεικά δισεκατομμύρια ευρώ στον πίθο των Δαναΐδων της πράσινης ανάπτυξης, η Τουρκία, με τετραπλάσιο ακαθάριστο εθνικό προϊόν από την Ελλάδα, με οκταπλάσιο πληθυσμό, με πραγματική οικονομία και υπαρκτή παραγωγική βάση, αναζητά διακαώς φθηνή ενέργεια και έσοδα για τα ταμεία της. Η Τουρκία, πέρα από το πολιτικό διακύβευμα της Γαλάζιας Πατρίδας, του νεοοθωμανισμού και φιλανδοποίησης της Ελλάδας, δείχνει ότι έχει τη βούληση να εκβιάσει την υφαρπαγή των ελληνικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων για ίδιο όφελος.

Συμπέρασμα: ο Κ. Μητσοτάκης και η ελληνική πολιτική ελίτ από επιλογή δεν κόπτονται για την εκμετάλλευση του φυσικού αέριου της ελληνικής ΑΟΖ. Η θέση αυτή καθορίζει και την ψυχολογική στάση απέναντι στον προκείμενο αγώνα. Μοιάζουν με vegan που επένδυσε ό,τι έχει και δεν έχει στην καλλιέργεια λαχανικών και  καλείται να διαχειριστεί την κτηνοτροφική μονάδα που κληρονόμησε από τον πατέρα του. 

 Άς αφήσει, λοιπόν, κατά μέρος ο Κυριάκος Μητσοτάκης τις vegan ενεργειακές επιλογές του, που καταδικάζουν σε πείνα τον ελληνικό λαό, και ας κοιτάξει να παίξει το παιχνίδι υπεράσπισης των εθνικών μας δικαιωμάτων στα ίσια και στα παλικαρίσια. Και μη ξεχνάμε πως “ου περί χρημάτων τον προκείμενο αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί Αρετής”.

Συνεχίζεται…