Άρθρο της Ελένης Καμπούρη

Ποιοι νέοι ορίζοντες για το ελληνικό σχολείο θα ανοιχτούν μέσω του σούμο, του Cheerleading, του Muay Thai και του μπριτζ;

Άλλος ένας νεωτερισμός χτυπάει την πόρτα του ελληνικού σχολείου. Όχι βέβαια σαν κι αυτόν που οραματιζόταν ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Πρόκειται βέβαια για κάτι εκσυγχρονιστικό αλλά τι γνώσεις και δεξιότητες θα προσφέρει στα παιδιά μας;

Η είδηση

Σύμφωνα με δημοσίευμα [1], το υπουργείο Παιδείας εντάσσει στο ωρολόγιο πρόγραμμα των σχολείων, αθλήματα όπως το γκολφ, το ράγκμπι, την πυγμαχία, το σούμο, το τσιρλίντινγκ, τη διελκυστίνδα, το μάι τάι, το μπριτζ, την τροχοσανίδα, κ.α. Όλα αυτά, με σκοπό την «διάδοση του αθλητικού πνεύματος»,αφού όπως αναφέρει το δημοσίευμα, «55 αθλητικές Ομοσπονδίες έλαβαν το πράσινο φως από το ΥΠΑΙΘΑ, προκειμένου εκπρόσωποί τους να μπαίνουν φέτος στα σχολεία και να ενημερώνουν τους μαθητές στο πλαίσιο της διάδοσης του αθλητικού πνεύματος, του Ολυμπιακού και Παραολυμπιακού κινήματος στην Ελλάδα, της γνωριμίας των μαθητών με τα αθλήματα, της σύνδεσης σχολικού και εξωσχολικού αθλητισμού και της συνεργασίας της Διεύθυνσης Φυσικής Αγωγής του ΥΠΑΙΘΑ».

Σε έγγραφο του γενικού γραμματέα του Υπουργείου κ. Ιω. Κατσαρού, επισημαίνεται ότι η είσοδος των εκπροσώπων των αναγνωρισμένων Αθλητικών Ομοσπονδιών και Φορέων στις σχολικές μονάδες Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για το σχολικό έτος 2024-2025, θα επιτρέπεται υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, οι οποίες αναγράφονται αναλυτικά στο έγγραφο του υπουργείου, το οποίο υπάρχει μέσα στο δημοσίευμα. Η συμμετοχή των μαθητών στις εν λόγω ενημερώσεις θα είναι προαιρετική, χωρίς οικονομική επιβάρυνση και θα πραγματοποιείται μετά από έγκριση του Διευθυντή ή του Προϊσταμένου της σχολικής μονάδας και τη σύμφωνη γνώμη του Συλλόγου Διδασκόντων (για την Πρωτοβάθμια εκπαίδευση). Επιπλέον, η συμμετοχή των μαθητών στις ενημερώσεις και στις αθλητικές δραστηριότητες θα γίνεται με την ενυπόγραφη συγκατάθεση των γονέων/κηδεμόνων τους.

Χρήσιμες πληροφορίες για μερικά αθλήματα

Ας δούμε, λοιπόν, μερικές πληροφορίες από την ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ για μερικά από αυτά τα αθλήματα και για ποιο λόγο είναι αμφιλεγόμενα:

– Muay Thai (Mουάι-Τάι) [2]

Το Muay Thai(Mουάι-Τάι) ή στην ελληνική ορολογία, Ταϊλανδέζικη πυγμαχία (Thai Boxing) είναι μαχητική πολεμική τέχνη με καταγωγή από την Ταϊλάνδη. Είναι το εθνικό άθλημα στην Ταϊλάνδη και η εγγενής πολεμική τέχνη. Η μάθηση των πολεμικών τεχνών ή «Μουάι Τάι» ριζώθηκε στον πολιτισμό του λαού του Σιάμ. Με τη συνεχή απειλή του πολέμου, σταδιακά άρχισαν να εμφανίζονται κέντρα εκπαίδευσης σε όλο το βασίλειο. Αυτές ήταν οι πρώτες κατασκηνώσεις Μουάι Τάι. Οι νεαροί άνδρες εκπαιδευόταν στην τέχνη για διάφορους λόγους: αυτοάμυνα, σωματική άσκηση, πειθαρχία. Ακόμα και Μοναχοί εκπαιδευόντουσαν σε πολλούς βουδιστικούς ναούς, περνώντας τις γνώσεις και την ιστορία από τη μια γενιά στην επόμενη. Οι αθλητές του Μουάι Τάι εκπαιδεύονται πολλές ώρες την ημέρα και συχνά αρχίζουν στην ηλικία των 6-8 ετών. Συνήθως, αγωνίζονται για πρώτη φορά στην ηλικία των 8-10 ετών και μπορεί να φτάσουν τους 120-150 αγώνες (τρεις φορές περισσότερους από έναν ενεργό πυγμάχο), πριν φτάσουν στην ηλικία των 25 ετών. Λόγω των έντονων σωματικών απαιτήσεων του αθλήματος και του γεγονότος ότι μάχονται από μικρή ηλικία, οι αθλητές του Μουάι Τάι γενικά δεν έχουν μακρά επαγγελματική σταδιοδρομία. Είναι γνωστοί για το σκληρό δέρμα τους και την ικανότητα να αγνοούν τον πόνο και τους τραυματισμούς, οι οποίοι είναι αρκετά συχνοί. Κατά τη διάρκεια της καριέρας τους έρχονται αντιμέτωποι με όλων των ειδών τους τραυματισμούς, από κοψίματα και πληγές στο πρόσωπο και το κεφάλι μέχρι σπασμένα κόκαλα και σοβαρά διαστρέμματα. Ο Βουδισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τις πολεμικές τέχνες. Σήμερα ο Βουδισμός πιστεύει στον καθαρισμό της ψυχής μέσω του διαλογισμού. Σε προηγούμενους αιώνες, ωστόσο, η σωματική άσκηση ήταν ο τρόπος για την πνευματική φώτιση.Το Μουάι Τάι ήταν ένα φυσικό μέσο για τον βουδιστικό τρόπο ζωής, έτσι και οι ναοί συνέβαλαν στην ανάπτυξη του αθλήματος. Οργάνωναν αγώνες Μουάι Τάι έτσι ώστε τα παιδιά να βγάζουν κάποια χρήματα. Η σύνδεση μεταξύ των μοναχών και των φτωχών παιδιών είναι μια σχέση που είναι μοναδική στο Μουάι Τάι και με αυτό τον τρόπο δημιουργείται μια σχέση μεταξύ του πνευματικού και του φυσικού κόσμου. Πηγαίνοντας πίσω στις πρώτες μέρες του πολέμου των συνόρων, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι μοναχοί ευλογούσαν τους Ταϊλανδούς πολεμιστές πριν από μια μάχη, μια πρακτική που μεταφέρθηκε στο “ρινγκ” ως προσευχή για την ασφάλεια των μαχητών και ως κάλεσμα των προγόνων τους για να είναι μαζί τους στην αρένα. Οι άνθρωποι της Ταϊλάνδης είναι γνωστοί για τις προλήψεις και την πίστη τους σε κακά πνεύματα και φαντάσματα. Οι Ταϊλανδοί μαχητές του Μουάι Τάι χρησιμοποιούν εδώ και αιώνες ειδικά τατουάζ, φυλαχτά και τελετές για την αύξηση της καλής τύχης τους και για να διώξουν την κακή τύχη και τα κακά πνεύματα που θα μπορούσαν να τους ακολουθήσουν και να τους βλάψουν στο “ρινγκ”. Συχνά φορούν κομμάτια οστών των προγόνων τους, τυλιγμένα μέσα στα κεφαλομάντηλα Mongkong (Μογκονγκ) ή σε ένα βραχιόλι δεμένο στο χέρι τους. Τα οστά πιστεύουν ότι εκπροσωπούν τα καλά πνεύματα των προγόνων τους και τους παρέχουν προστασία από τραυματισμούς και κακά πνεύματα. Ιδιαίτερα πιστεύουν ότι τα πνεύματα των προγόνων ενός μαχητή ενσωματώνονται στο κεφάλι. Αυτός είναι ο λόγος που οι Ταϊλανδοί μαχητές φοράνε το Μόνγκονγκ στο κεφάλι και δεν αφήνουν τις γυναίκες να αγγίζουν τα κεφάλια τους. Ειδικά φυλαχτά (kreung Rang) φοριούνται γύρω από τον λαιμό που επίσης πιστεύεται ότι διαθέτουν ειδικές μαγικές δυνάμεις. Κάποια φυλακτά που περιέχουν γραπτές επιγραφές τυλίγονται σε ένα μικρό κύλινδρο. Άλλα φυλαχτά προέρχονταν από σημαντικούς ναούς και φέρουν την εικόνα του Βούδα. Όποια και αν είναι τα φυλαχτά, τατουάζ, λάδια, φίλτρα ή επιγραφές, έχουν ως σκοπό να δώσουν αυτοπεποίθηση στον μαχητή λόγω των ισχυρών πεποιθήσεών του.

Ο πρόγονος όμως όλων των τελετουργικών του Μουάι Τάι είναι ένας χορός που ονομάζεται Γουάι Κρου Ραμ Μουάι (Wai Khru Ram Muay), που εκτελείται από κάθε διαγωνιζόμενο πριν από τον αγώνα. Είναι ένα προσεκτικά χορογραφημένο σύνολο κινήσεων που αποδίδει σεβασμό στους προγόνους του, τους δασκάλους του μαχητή, καθώς και την προπονητική σχολή στην οποία ανήκει και επιδεικνύει τις ικανότητές του όσον αφορά την ισορροπία και τον έλεγχο. Το γονάτισμα ως ένδειξη σεβασμού προς τον Θεό και τον Βούδα και μια προσευχή για την ασφάλεια των μαχητών, αποτελούν τα βασικά συστατικά του Wai Khru Ram Muay.

– Μπριτζ (Βridge) [3]

Το μπριτζ (αγγλικά: bridge) είναι ομαδικό πνευματικό παιχνίδι που παίζεται με τράπουλα 52 φύλλων. Παίζεται από τέσσερις παίκτες σε δύο ανταγωνιστικά ζεύγη, με τους παίκτες γύρω από ένα τραπέζι (Β=Βορράς, Α=Ανατολή, Ν=Νότος, Δ=Δύση), με κάθε ζεύγος συνεργαζόμενων παικτών να κάθονται αντικριστά (Α-Δ, Β-Ν). Εκατομμύρια άνθρωποι παίζουν μπριτζ παγκοσμίως, τουρνουά σε κλαμπ αλλά και διαδικτυακά, καθώς και ελεύθερη παρτίδα με φίλους στο σπίτι, καθιστώντας το ένα από τα πιο δημοφιλή παιχνίδια με τράπουλα στον κόσμο, ιδίως μεταξύ των ηλικιωμένων. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Μπριτζ (The World Bridge Federation – WBF) είναι το όργανο διοίκησης του διεθνούς αγωνιστικού μπριτζ, με πολυάριθμους άλλους φορείς σε περιφερειακό επίπεδο. Προτάθηκε ως άθλημα επίδειξης ικανοτήτων σε χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες (μαζί με το σκάκι), αλλά απορρίφθηκε.Το παιχνίδι πήρε το όνομά του από τη Γέφυρα του Γαλατά (αγγλικά: Galata Bridge), μια γέφυρα που καλύπτει το Χρυσό Κέρας και συνδέει τα παλιά και νέα μέρη της ευρωπαϊκής Κωνσταντινούπολης, την οποία διασχίζουν καθημερινά για να πάνε σε καφετέριες για να παίξουν χαρτιά. Το μπριτζ άρχισε να παίζεται στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα. Αναφέρεται, επίσης, ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος μαζί με τον Βρετανό πρόξενο στα Χανιά και με άλλα μέλη της εκεί βρετανικής κοινότητας, που συνήθιζαν να παίζουν ουίστ, διδάχθηκαν το μπριτζ από τον Καραθεοδωρή Πασά κατά την ολιγόμηνη διοίκησή του στην Κρήτη. Ήδη, μετά την δεκαετία του 1920 το μπριτζ ήταν αρκετά διαδεδομένο μεταξύ των πολιτικών της Ελλάδας ενώ ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε από τους γνωστότερους παίκτες της εποχής, όπως και ο γιος του, Σοφοκλής, που ήταν και μέλος της εθνικής ομάδας. Το πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα διεξήχθη το 1965, στην Αθήνα. Την ίδια χρονιά ιδρύθηκε η Ελληνική Ομοσπονδία Μπριτζ (ΕΟΜ), η οποία αναγνωρίστηκε το 1975.

Σήμερα στην Ελλάδα το μπριτζ αναγνωρίζεται ως πνευματικό άθλημα και η ομοσπονδία του αθλήματος υπάγεται στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 3.000 εγγεγραμμένοι αθλητές με αγωνιστικό δελτίο και ότι διοργανώνονται ετησίως πάνω από 3.000 αγωνιστικές ημερίδες. Αυτή τη στιγμή λειτουργούν 33 όμιλοι.

Όσον αφορά το νομοθετικό καθεστώς το μπριτζ, σύμφωνα με την υφιστάμενη νομοθεσία (Α.Ν. 258/20-10-1936, Υ. Αποφ. Δημ. Τάξης αριθμ. 10703/1947), περιλαμβάνεται στα “τεχνικά παιχνίδια” με παιγνιόχαρτα (τράπουλα) και συνεπώς δεν διώκεται.

– Σούμο [4]

H πάλη sumo είναι ένα ανταγωνιστικό άθλημα πάλης πλήρους επαφής όπου ο rikishi (παλαιστής) προσπαθεί να αναγκάσει έναν άλλο παλαιστή να βγει εκτός του κυκλικού αγωνιστικού χώρου (dohyō) ή να αγγίξει το έδαφος με οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματός του εκτός από τα πέλματα. Οι χαρακτήρες 相撲 κατά λέξη σημαίνουν «χτυπώντας ο ένας τον άλλο». Tο άθλημα προέρχεται από την Ιαπωνία, τη μοναδική χώρα όπου εξασκείται σε επαγγελματικό επίπεδο. Σε γενικές γραμμές, θεωρείται ότι ανήκει στις gendai budō (σύγχρονες ιαπωνικές πολεμικές τέχνες), ωστόσο ο ορισμός αυτός είναι κάπως παραπλανητικός, καθώς το συγκεκριμένο άθλημα έχει μια ιστορία πολλών αιώνων. Πολλές αρχαίες παραδόσεις έχουν διατηρηθεί μέσω του sumo, κι ακόμη και σήμερα το άθλημα περιλαμβάνει πολλά τελετουργικά στοιχεία, όπως η χρήση του αλατιού για εξαγνισμό κάτι που παραμένει από τις ημέρες που το sumo χρησιμοποιούνταν στον σιντοϊσμό. Η ζωή ενός παλαιστή είναι αυστηρά οργανωμένη με κανόνες που καθορίζονται από την Ιαπωνική Ένωση Sumo. Εκτός του ότι χρησιμοποιείται για να δοκιμάσει τη δύναμη του ατόμου στη μάχη, το sumo έχει επίσης συνδεθεί με τελετουργίες του σιντοϊσμού, ενώ σε συγκεκριμένα ιερά πραγματοποιούνται τελετουργικοί χοροί, όπου οι άνθρωποι λέγεται ότι παλεύουν με ένα kami (ένα θείο πνεύμα στο σιντοϊσμό). Επρόκειτο για ένα σημαντικό τελετουργικό στην αυτοκρατορική αυλή όπου οι αντιπρόσωποι κάθε επαρχίας διατάσσονταν να παρευρεθούν στον διαγωνισμό που πραγματοποιείται εκεί και να πολεμήσουν. Οι διαγωνιζόμενοι έπρεπε να πληρώσουν οι ίδιοι για το ταξίδι τους. Ο διαγωνισμός ήταν γνωστός ως sumai no sechie, ή “εορτασμός sumai”.

– Cheerleading [5]

Tο CHEERLEADING είναι ομαδικό άθλημα και περιλαμβάνει χορό και γυμναστική. Απευθύνεται σε αγόρια και κορίτσια από 6 ετών και πάνω. Είναι το μοναδικό άθλημα που έχει μικτές κατηγορίες (μικτές ομάδες από αγόρια και κορίτσια). Έχει 6 αγωνίσματα. Σε αυτό το εντυπωσιακό αγώνισμα, τα pom pom (χειρόφουντες) είναι το απαραίτητο όργανο που χρησιμοποιείται για την εκτέλεση του προγράμματος. Το αγώνισμα περιλαμβάνει: Τεχνική pom, δυναμική, χορογραφία, στοιχεία χορού, πιρουέτες, άλματα, ευλυγισία, ασκήσεις εδάφους.

Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν

Κάπου εδώ, λοιπόν, το αφήγημα αρχίζει να γίνεται πολύπλοκο. Τι θα αποκομίσουν τα παιδιά από αθλήματα τα οποία εμπεριέχουν τελετουργικά και προσευχές από αιρέσεις, σέκτες και ειδωλολατρικές ομολογίες; Έχουν ανάγει το κάθε άθλημα σχεδόν σε θρησκεία στα μάτια του παιδιού και πολλές φορές δημιουργείται μια σχέση μεταξύ παιδιού και προπονητή σαν αυτή του εξομολογούμενου με τον πνευματικό. Ζητούν από το παιδί πλήρη υπακοή και έχει τον προπονητή σαν θεό και πνευματικό καθοδηγητή. Συν τοις άλλοις, υιοθετούνται κρυφίως και υπόγεια όλα τα μηνύματα του βουδισμού (ή ανατολικών θρησκειών), προάγεται η βία ενώ διατυμπανίζουν ότι το κάνουν μόνο για λόγους άμυνας. Μήπως έτσι παγιώσουμε και νομιμοποιήσουμε την βία; Χρησιμοποιούν φυλαχτά, τατουάζ, ξόρκια και οτιδήποτε δαιμονικό για να αποκτήσουν δύναμη. Αυτό ισχύει σε πολλές πολεμικές τέχνες που είναι ανατολικής προέλευσης.

Επιπλέον, για παιχνίδια σαν το μπριτζ τα οποία ονομάζουν «τεχνικά παιχνίδια» με παιγνιόχαρτα (για να μην διώκονται), μήπως ωθούν τα παιδιά στην χαρτοπαιξία από τόσο μικρά με το πρόσχημα ότι είναι ένα παιχνίδι σκέψης και στρατηγικής; Και το πόκερ είναι παιχνίδι σκέψης, μήπως να ξεκινήσουμε να το μαθαίνουμε στα παιδιά; Πού είναι το σκάκι, τα εκπαιδευτικά επιτραπέζια παιχνίδια ή τα παζλ τα οποία βελτιώνουν διάφορες δεξιότητες των παιδιών;

Όσο για το cheerleading, κανείς δεν υποτιμά τον αθλητικό του χαρακτήρα. Αλλά πόσο ασφαλές είναι τα νέα παιδιά να αγωνίζονται ημίγυμνα μπροστά στα αδηφάγα μάτια και μυαλά ανθρώπων που μπορεί να διακατέχονται από έντονα και βδελυρά πάθη; Η κοινωνία μας δεν είναι πλέον αγγελικά πλασμένη και ο πονηρός παραμονεύει παντού. Ειδικά εκεί όπου υπάρχουν μικρά και αθώα παιδιά τα οποία λόγω ανωριμότητας είναι αδύνατον να αντιληφθούν τον κίνδυνο και να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Σε μια εποχή με έντονο το πρόβλημα της παιδεραστίας και της υπερσεξουαλικότητας γιατί βιαζόμαστε να ενηλικιώσουμε τα παιδιά μας; Γιατί καταργήθηκε η εκμάθηση των παραδοσιακών χορών που γυμνάζουν επίσης το σώμα, βελτιώνουν την αναπνοή και την αδρή κίνηση, βελτιώνουν τον συντονισμό των κινήσεων, καλλιεργείται το ομαδικό πνεύμα και μαθαίνουν τα παιδιά την εθνική μας κληρονομιά;

Άφωνη η Εκκλησία, αξιόμεμπτες οι πρωτοβουλίες της Πολιτείας

Στην χώρα μας όπου ακολουθείται πιστά η woke κουλτούρα, είναι αναμενόμενο η Πολιτεία να ενσωματώνει αθλήματα και δράσεις όπως η πυγμαχία, το σούμο, το Cheerleading, το Muay Thai ή το μπριτζ. Πώς αλλιώς θα ταιριάζουμε με το πνεύμα της νεοταξικής διαπαιδαγώγησης; Έχοντας ξεχάσει τα παιδιά μας τι θα πει σεβασμός, καλή διαγωγή, υπευθυνότητα, αλληλεγγύη και ήθος, πρέπει τώρα να ακολουθήσουν αμφιλεγόμενα αθλήματα και κινήματα για να μπορέσουν να αποκτήσουν νέους ορίζοντες. Όταν η ατζέντα της Νέας Εποχής έχει εισβάλει στα σχολεία με το πρόσχημα της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή την καλλιέργεια και ανάπτυξη διαφόρων δεξιοτήτων, πόσο ήσυχοι μπορούμε να μένουμε εμείς ως γονείς; Και κάπου εδώ αναρωτιόμαστε ποια είναι η γνώμη της Εκκλησίας της Ελλάδος για όλα αυτά.

Έτσι λοιπόν, το Υπουργείο Παιδείας προσπαθώντας να υποβιβάσει οτιδήποτε θυμίζει ελληνορθόδοξη αγωγή, έχει βάλει στόχο να εκμηδενίσει την γιορτή των Τριών Ιεραρχών, να εντάξει την σεξουαλική αγωγή στα σχολεία ή τις έμφυλες ταυτότητες (αν και αυτή «η λέξη «ἔμφυλος» εἶναι κατασκευὴ κάποιας κακῆς κεφαλῆς. Τέτοια λέξη δὲν ὑπάρχει σὲ κανένα ἑλληνικὸ λεξικό, τουλάχιστον μὲ τὴ σημασία ποὺ τῆς δίδεται ἀπό τὸ ἄντρο τῆς πνευματικῆς αὐτοκτονίας» – Σαράντος Καργάκος [6]), και διάφορα άλλα στρεβλά, φαύλα και ανήθικα. Ξέχασε όμως το βασικότερο. Ότι καθήκον της παιδείας είναι να διαπλάθει σωστά το χαρακτήρα του παιδιού, να το διαμορφώσει ηθικά και πνευματικά και να του παρέχει όλα εκείνα τα εφόδια τα οποία θα το βοηθήσουν να γίνει ένας σωστός και χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία.

Είναι προφανές ότι οι γονείς έχουν τον πρώτο ρόλο στη διάπλαση της προσωπικότητας του παιδιού τους αλλά το κράτος θα πρέπει να διορθώνει τα κακώς κείμενα και να στέκεται αρωγός στην υγιή διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Μόνο έτσι θα δημιουργηθεί το υγιές προζύμι μιας ευνομούμενης πολιτείας.

Εν κατακλείδι, «Η άσκηση χωρίς φυσικά προσόντα και γνώση είναι ατελής, μας λέει ο Πλούταρχος. Που πάει να πει, ότι από μόνος του ο αθλητισμός και ο πρωταθλητισμός, χωρίς τα υπόλοιπα ιδεώδη και αξίες καταντούν μια ανορθογραφία», και «η υπερβολική ενασχόληση με τη γυμναστική μειώνει την ικανότητα επιτυχούς αντιμετωπίσεως των ιδιωτικών και δημοσίων υποθέσεων». Αυτά ανέγραφε ο κ. Δασκαλάκης [7] παλαιότερα και είναι αυτό το οποίο θα έπρεπε να λάβουν σοβαρά υπ’ όψην τους όλοι οι ιθύνοντες του Υ.ΠΑΙ.Θ.Α που κόπτονται για το καλό των παιδιών μας και αποφασίζουν για εμάς αλλά χωρίς εμάς.

• [1] https://www.proson.gr
• [2] https://el.wikipedia.org
• [3] https://el.wikipedia.org
• [4] https://blackbelt.gr/sumo
• [5] https://helleniccheerleadingfederation.gr
• [6] https://katanixi.gr
• [7] https://katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI

Δείτε σχετικά:
– Το cheerleading στην ελληνική εκπαίδευση
– Η σκοτεινή ατζέντα της Νέας Εποχής και η Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση εισβάλλουν στα σχολεία
– Η Κοκκινοσκουφίτσα της διαστροφής που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας