Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Η ίδια απαράλλακτη δαιμονοκίνητη αγαπολογία και η εκ του σκότους του Άδη διαλογική διάθεση και συνεύρεση μετά της αιρέσεως, είναι όλα αυτά τα χρόνια εγκατεστημένες στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Εορτή στο Φανάρι – σκοτασμός Πατριάρχη

Της Ελένης Παπασταματἀκη

Περιβεβλημένοι την αισχύνη και την ματαιοδοξία για άλλη μια χρονιά, η Φαναριώτικη ομήγυρη με προεξάρχων τον Οικουμενικό Πατριάρχη, πανηγύρισε επί τη μνήμη του Αγίου ενδόξου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, όπως πληροφορούμαστε από σχετικό δημοσίευμα¹.

Μπορεί το γεγονός που παρουσιάζεται να μην είναι των ημερών, αλλά αυτό ουδόλως έχει σημασία. Εφ’ όσον το καρκίνωμα υπάρχει στο σώμα της Εκκλησίας και δυστυχώς εξελίσσεται, τότε αυτό αρκεί, για να αποτελέσει αντικείμενο σχολιασμού. Άλλωστε κοντός ψαλμός αλληλούια, μπροστά είναι το Πάσχα.

Γιόρτασε λοιπόν ο Οικουμενικός Πατριάρχης στο Φανάρι και για άλλη μια φορά συμπεριφέρθηκε ως ένας κοσμικός άρχοντας που καλεί τα «φιλαράκια» του να του ευχηθούν και να περάσουνε όλοι μαζί καλά. Όσο αδιανόητο και αν είναι, αποτελεί μια πραγματικότητα το γεγονός ότι ο Πατριάρχης των χριστιανών στην πανηγυρική Πατριαρχική Θεία Λειτουργία γιορτάζει τον Άγιο Ανδρέα, τον πρωτόκλητο μαθητή του Χριστού μας, προσκαλώντας να συνεορτάσουν μαζί του οι εχθροί της πίστης μας, οι πανούργοι και δόλιοι Λατίνοι. Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο οποίος βιώνοντας την Αλήθεια της πίστης μας δε δίστασε να δώσει χαρακτηρισμούς «ακραίους» -κατά τα λεγόμενα και δεδομένα των Οικουμενιστών- και να ονοματίσει τους Λατίνους ως μιαροτάτους παπιστές. Στη συγγραφή του βίου του από τον Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο, βλέπουμε να υπάρχουν άφθονοι τέτοιοι χαρακτηρισμοί. Γιατί, έτσι μιλούσαν οι Άγιοι απέναντι στους αιρετικούς! Ευρισκόμενοι μπροστά στον κίνδυνο να αποκοπούν από τη θέα του Τριαδικού Θεού, οι εραστές της Θείας Χάριτος, και αισθανόμενοι ταυτόχρονα την ευθύνη των ποιμενόμενων ψυχών, γίνονταν λέοντες και τότε το στοματάκι τους το μελιστάλακτο, έβγαζε λόγους πύρινους και ελεγκτικούς που κατέκαιαν τους αιρετικούς.

Το ενάντιο συμβαίνει με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος “λιώνει” από αγάπη μπροστά στους φίλους του τους παπιστές. Παρούσα στην καθιερωμένη Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία, ήταν η επίσημος Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ρώμης υπό την ηγεσία του Καρδιναλίου κ. Kurt Koch, Προέδρου του Ποντιφικού Συμβουλίου για την προώθηση της ενότητος των Χριστιανών (πλούσιο φωτογραφικό υλικό είναι αναρτημένο στο διαδίκτυο). Έτσι, αφού ο κ. Βαρθολομαίος εξέφρασε πρώτα τη λύπη του για την ακύρωση των συναντήσεων με τον Πάπα Φραγκίσκο λόγω της “πανδημίας” του κορωνοϊού, προέβη στη συνέχεια σε εκτενέστατη αναφορά σχετικά με τον εν εξελίξει θεολογικό διάλογο Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων. Λέει συγκεκριμένα: «Κινούμεθα πέραν κάθε θεολογικού μινιμαλισμού και οικουμενιστικού ουτοπισμού, με ρεαλισμόν και εμπιστοσύνην εις την πρόνοιαν του Θεού. Η βούλησις σταθεράς πορείας προς την ποθεινήν ενότητα παραμένει ακεραία, κατά την εντολήν του αρχηγού της πίστεως ημών. Διά την ημετέραν πλευράν, επεβεβαιώθη τούτο και υπό της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, συμφώνως προς την οποίαν, κοινός πάντων σκοπός εις τους θεολογικούς διαλόγους είναι «η τελική αποκατάστασις της εν τη ορθή πίστει και τη αγάπη ενότητος». Επιτρέπεται διαφοροποίησις μόνον της τηρηθησομένης μεθοδολογίας, εφ᾿ όσον τούτο επιβάλλεται εκ του ιδιαιτέρου χαρακτήρος των προβλημάτων ενός διμερούς διαλόγου, ενώ «ο σκοπός είναι ενιαίος εις πάντας τους διαλόγους» (Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον, § 12).

Το «Οὐχ εύδει ποιμήν» είναι άγνωστο και αλλότριο για τον μισθωτό ποιμένα κ. Βαρθολομαίο. Ο ίδιος σφετερίζεται τον Πατριαρχικό θρόνο και υπερθεματίζει την πορεία του «διαλόγου της αληθείας εν αγάπη». Έναν διάλογο που κάνει ο μισθωτός ποιμένας με τον «Λύκο», δηλαδή τον Πάπα Ρώμης, εις βάρος και εις πνευματική καταδίκη των λογικών προβάτων της ποίμνης του Χριστού μας. Δεν πρόκειται, όμως, για μία νέα τακτική στην οποία το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης ερωτοτροπεί με την παπίζουσα Δύση.

Γράφει ο μακαριστός π. Γεώργιος Μεταλληνός «Πρωτοποριακό κείμενο σ’ αυτήν την κατεύθυνση υπήρξε η Πατριαρχική Εγκύκλιος του 1902 που εγκωμιάζεται συνεχώς από τους υμνητές της Οικουμενικής Κινήσεως, διότι εξέφραζε τα ποιμαντικά ενδιαφέροντα και την οικουμενική ευαισθησία της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως… πρωτοβουλία του Οικουμενικού πατριάρχη Ιωακείμ του Γ΄ για μια ουσιαστική επανεκτίμηση ή και αναθεώρηση της βάσεως όχι μόνο στις διορθόδοξες, αλλά και στις διαχριστιανικές σχέσεις». Αυτό που αιφνιδιάζει είναι ότι οι χριστιανικές αιρέσεις της Δύσεως καλούνται «οι δύο μεγάλες του Χριστιανισμού αναδενδράδες, η Δυτική και η των Διαμαρτυρομένων Εκκλησία». Και συνεχίζει «το Διάγγελμα του 1920 είναι νομοτελειακή συνέχεια της Εγκυκλίου του 1902. Σηματοδότησε δε, την έναρξη της Οικουμενικής Κινήσεως… με πρωτοπόρο το Οικουμενικό Πατριαρχείο… Το πνεύμα της Εγκυκλίου είναι η προσέγγιση των «απανταχού Εκκλησιών του Χριστού επί πρακτικού και ηθικού πεδίου». Κανείς λόγος πια για «αναδενδράδες» αλλ’ απ’ ευθείας και απροκάλυπτα για «Εκκλησίες του Χριστού». Η εξίσωση έχει επέλθει. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έμεινε αταλάντευτα πιστό στο πνεύμα και τις κατευθύνσεις αυτών των Εγκυκλίων».

Αξίζει στο σημείο αυτό να παραθέσουμε ένα μέρος από την προσλαλιά του Πατριάρχη Αθηναγόρα, ένα απομαγνητοφωνημένο κείμενο, δημοσιευμένο στον Ορθόδοξο Τύπο: «…Και οι δυο αυτοί λίβελλοι ονομάσθησαν σχίσμα. Σχίσμα ουδέποτε εκηρύχθει. Το ζήσαμε όμως 900 χρόνια. Χωρίς να έχεις αδελφόν να του λες πόσο τον αγαπάς!…Την 5^η Ιανουαρίου του 1964 συναντηθήμεν εις τα Ιεροσόλυμα, την 9^ην εις την κατοικίαν του Πάπα. Και όταν είδε ο ένας τον άλλο, αι χείραις μας ήνοιξαν αυτομάτως. Ο ένας ερρίφθη εις την αγκάλη του άλλου. Όταν μας ερώτησαν πως φιληθήκαμεν, αδελφοί ύστερα από 900 χρόνια- Ερωτάς πως; Επήγαμε οι δυο μας χέρι χέρι εις το δωμάτιό του, και είχαμεν μίαν μυστικήν ομιλίαν οι δυο μας. Τί είπαμεν; Ποιος ξέρει τί λέγουν δυο καρδιές όταν ανταλλάσσουν αισθήματα! Εκάμαμε κοινόν πρόγραμμα, με ισοτιμία απόλυτο… Και είπαμεν ότι ήδη ευρισκόμεθα εις την οδόν εις Εμμαούς, και πηγαίνομεν να μας συναντήσει ο Κύριος εν τω κοινώ Αγίω Ποτηρίω… Γι’ αυτό εγώ προτιμώ τον διάλογο της αγάπης. Ο Πάπας είπε απέκτησα έναν αδελφόν και του λέω σ’ αγαπώ. Και του είπα και εγώ. Απέκτησα έναν αδελφό και του είπα σ’ αγαπώ…»

Η ίδια απαράλλακτη δαιμονοκίνητη αγαπολογία και η εκ του σκότους του Άδη διαλογική διάθεση και συνεύρεση μετά της αιρέσεως, είναι όλα αυτά τα χρόνια εγκατεστημένες στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. «Κάθε συνάντησις πρόσωπον προς πρόσωπον μετά του αδελφού Πάπα Φραγκίσκου αποτελεί ιδιαίτερον βίωμα αδελφοσύνης, το οποίον ενισχύει τον πόθον και τον αγώνα αμφοτέρων δια την πρόοδο της πορείας προς το κοινόν Ποτήριον της Ευχαριστίας», είπε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στη συνέχεια του λόγου του κατά την ημέρα αυτή. Ολοκληρώνοντας την ομιλία του σημείωσε ότι «Η Θρονική Εορτή της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης είναι κοινή εόρτιος ημέρα και της Εκκλησίας της Ρώμης»…

Τέλος, ο Πάπας Φραγκίσκος στο μήνυμα, το οποίο διαβάστηκε από τους αντιπροσώπους του, αναφέρθηκε στη Συνοδική Εγκύκλιο του 1920 που μνημονεύσαμε νωρίτερα, και σημείωσε πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο, πριν από τις άλλες Εκκλησίες είχε εκφράσει την επιθυμία για μεγαλύτερη εγγύτητα μεταξύ των Χριστιανών. Σημείωσε επίσης ότι οι σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών Ρώμης και Κωνσταντινούπολης έχουν αναπτυχθεί πολύ κατά τον τελευταίο αιώνα, καθώς οι δύο Εκκλησίες κρατούν ζωντανό τον πόθο για την επίτευξη του στόχου της αποκατάστασης της πλήρους κοινωνίας, μέσω συμμετοχής στο κοινό Ευχαριστιακό θυσιαστήριο. Η αναίδεια και η εκμαυλισμένη συνείδηση, τους εκθέτουν ασύστολα. Το ζητούμενο τώρα είναι η στάση του ποιμνίου.

Όχι λοιπόν! Δε θα προδώσουμε τα ιερά και τα όσια της αγίας Ορθοδοξίας μας, αποδεχόμενοι την αίρεση με το επικάλυμμα της δαιμονικής ψευτοευγένειας και αγαπολογίας των Οικουμενιστών. Με τη χάρη του Αγίου Τριαδικού Θεού θα μείνουμε εδραίοι, μη μετακινούμενοι στην πίστη και στο φρόνημα, ασφαλισμένοι μέσα στο απάνεμο λιμάνι της ιεροκανονικής Αποτείχισης, μακριά από τα ξεροβόρια της αίρεσης και της πλάνης που καταποντίζουν στην αιώνια κόλαση τις αθάνατες ψυχές μας.

«Αδερφοί καιρός να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας απέναντι στο Θεό και την ιστορία. Μην ανέχεστε άλλες λοξοδρομίες και πλάνες από τους ιερείς και αρχιερείς σας. Μην κάνετε τα στραβά μάτια, είστε συνυπεύθυνοι». (Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς)

1.https://www.vimaorthodoxias.gr/oikoumeniko-patriarxeio/panigyriki-atmosfaira-sto-fanari-i-throniki-eorti-toy-oikoymenikoy-patriarcheioy/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Ανταλλαγή οικουμενιστικών «κουτσουλιών»(!)
– Από τον κήπο της Εδέμ στο Βατικανό του Φραγκίσκου
– Σαν ενοχλητική καλοκαιρινή μύγα
– Η Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Θρονική Γιορτή της παπικής «Εκκλησίας» της Ρώμης
– Συμπροσευχή της Αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου με τον Πάπα Φραγκίσκο στη «Θρονική εορτή» του Βατικανού
– Ο Οικουμενισμός στην Εκκλησία (β΄μέρος)
– Ο Οικουμενισμός στην Εκκλησία (α΄μέρος)
– Ο Οικουμενισμός στην Εκκλησία (γ΄μέρος)
– Πάπας Φραγκίσκος σε Φαναριώτες: Πλήρης ενότητα με τις επιτρεπόμενες διαφορές
– Σύναξις Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών, Αιρεσιάρχου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου Α΄Λεχθέντα και πραχθέντα (Μέρος 1ον)
– Σύναξις Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών, Πατριάρχου Βαρθολομαίου Οικουμενιστικά Λεχθέντα και πραχθέντα (35, 34, 33, 32, 31, 30, 29, 28, 27, 26, 25, 24, 23, 22, 21, 20, 19, 18, 17, 16, 15, 14, 13, 12, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1)