Μία παγκόσμια εκπαιδευτική κίνηση με γνώμονα τον διαφορετικό τρόπο προσέγγισης του Θεού, αποβλέπει στην εξαφάνιση της Ορθοδοξίας…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Πάπας και Πατριάρχης για τον ρόλο της Θρησκείας στην Παιδεία

Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Εκπαιδευτικών, την Τρίτη 5 Οκτωβρίου, ο αρχιαιρεσιάρχης Πατριάρχης Βαρθολομαίος ανέπτυξε μαζί με τον Αντίχριστο Πάπα -κατά τα λεγόμενα των πατέρων- τον ρόλο της Θρησκείας στην Παιδεία. Στη συνεδρίαση στρογγυλής τράπεζας στην Αίθουσα Clementine του Βατικανού, αμφότεροι απηύθυναν χαιρετισμό προς τους παρευρισκομένους. Το ίδιο έκαναν και οι αρμόδιοι των Θρησκευτικών Κοινοτήτων που είχαν προσκληθεί, μαζί με την αρμόδια εκπρόσωπο της UNESCO.

Η συνάντηση είχε τίτλο «Θρησκείες και εκπαίδευση: προς ένα παγκόσμιο σύμφωνο για την εκπαίδευση» και εξελίχθηκε σε μία επικίνδυνη συμμαχία Πάπα και Βαρθολομαίου. Σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα η συνάντηση αυτή, αποτελεί μέρος του παγκόσμιου συμφώνου εκπαίδευσης που καθιερώθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου για να εκπαιδεύσει τις νέες γενιές στην αδελφοσύνη, την ειρήνη και τη δικαιοσύνη. Οι αρχηγέτες του Οικουμενισμού επιδιώκουν μία de facto αποδοχή της Πανθρησκείας και στην εκπαίδευση. Να εκπαιδεύσουν εντατικά και τελικά να μυήσουν ανθρώπους στην πλάνη του Οικουμενισμού. Να μην αφήσουν κανένα περιθώριο στον ελεύθερο άνθρωπο να ξεφύγει από τις κακοδοξίες της Νέας Εποχής. Να δεσμεύσουν την ελευθερία του προσώπου στα άδυτα του σκότους της Κολάσεως.

Ο Ποντίφικας δήλωσε πως η προσπάθεια να διαμορφωθεί το μέλλον του πλανήτη, συνεπάγεται την «ένωση των προσπαθειών μας σε μια ευρεία εκπαιδευτική συμμαχία, για να σχηματίσουμε ώριμα άτομα ικανά να ξεπεράσουν τον διχασμό και τον ανταγωνισμό και να αποκαταστήσουμε τον ιστό των σχέσεων για χάρη μιας πιο αδελφικής ανθρωπότητας».

«Η εκπαίδευση μας δεσμεύει να μην χρησιμοποιούμε ποτέ το όνομα του Θεού για να δικαιολογήσουμε τη βία και το μίσος προς άλλες θρησκευτικές παραδόσεις, να καταδικάσουμε κάθε μορφή φανατισμού και φονταμενταλισμού και να υπερασπιστούμε το δικαίωμα κάθε ατόμου να επιλέγει και να ενεργεί σύμφωνα με τη συνείδησή του».

Οι θέσεις του Βαρθολομαίου

Από την πλευρά του, ο υπηρέτης της θρησκείας του Οικουμενισμού, Πατριάρχης Βαρθολομαίος, είπε τα παρακάτω: «[…] Εἶναι αὐτονόητον, ὅτι μόνον γνήσιοι διδάσκαλοι δύνανται νά συμβάλουν εἰς τήν θετικήν ἀντιπετώπισιν τῶν συγχρόνων μεγάλων προκλήσεων εἰς τόν χῶρον τῆς παιδείας. Αὐτοί θά διαδραματίσουν σημαντικόν ρόλον εἰς τήν ὑπέρβασιν τῶν δυσκολιῶν εἰς τήν ἐκπαίδευσιν, τάς ὁποίας ἔχει προκαλέσει καί συνεχίζει νά δημιουργῇ ἡ πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ Covid – 19. Αὐτοί θά ἀναδεικνύουν τήν σημασίαν τῆς σχολικῆς θρησκευτικῆς ἀγωγῆς διά τήν πνευματικήν καί κοινωνικήν ἀνάπτυξιν τῶν νέων, καί θά διδάξουν εἰς τήν νέαν γενεάν τήν λειτουργίαν τοῦ διαλόγου, τό πνεῦμα τῆς διαπολιτισμικότητος καί τήν ἀξίαν τῆς εἰρηνικῆς συμβιώσεως μέ τόν ἄλλον, τόν διαφορετικόν.

Ἐπιθυμοῦμεν νά ἐξάρωμεν τήν συμβολήν τῆς θρησκευτικῆς ἀγωγῆς εἰς τό ζήτημα τῆς συνυπάρξεως τῶν διαφορετικῶν εἰς τάς συγχρόνους πολυπολιτισμικάς κοινωνίας. Ἐν τῷ πλαισίῳ της, τά παιδιά καί οἱ νέοι θά κατανοοῦν ὅτι τό ἐνδιαφέρον διά τήν ἀνάπτυξιν τῆς ἰδικῆς των θρησκευτικῆς ταυτότητος ὄχι μόνον δέν συνιστᾷ ἐμπόδιον διά τήν ἐπικοινωνίαν μέ τόν διαφορετικόν, ἀλλά ὅτι ἀποτελεῖ βάσιν καί προϋπόθεσιν διά τήν ἀνοικτοσύνην πρός τόν ἄλλον.Μόνον ὅσοι ἔχουν ταυτότητα καί τήν ἐκτιμοῦν, δύνανται νά ἐπιδείξουν γνήσιον ἐνδιαφέρον καί διά τήν ταυτότητα τοῦ ἄλλου, δι᾿ ἐπικοινωνίαν καί συνεργασίαν μετ᾿ αὐτοῦ.

[…] Ἐν ὄψει τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ θρησκεία χρησιμοποιεῖται σήμερον συχνάκις ἀπό φονταμενταλιστικούς κύκλους ὡς ὄχημα διασπάσεων καί συγκρούσεων, ἡ ὀρθή θρησκευτική ἀγωγή, ὡς παιδεία εἰρήνης, ἀποκτᾷ ἰδιαιτέραν ἐπικαιρότητα. Προετοιμάζει τά παιδιά καί τούς νέους διά νά συμμετάσχουν εἰς τήν οἰκοδομήν ἑνός κόσμου εἰρήνης, ὅπου ὁ ἄνθρωπος θά βλέπῃ εἰς τό πρόσωπον τοῦ συνανθρώπου του τόν ἀδελφόν καί ὄχι τόν ἐπίβουλον ἤ ἀκόμη καί τόν ἐχθρόν».Νέα εκπαίδευση και Ορθοδοξία

Είναι σύνηθες φαινόμενο του κόσμου της Πανθρησκείας να χρησιμοποιεί τις έννοιες της ελευθερίας, της ανεκτικότητας, της αγάπης και της ειρήνης, περισσότερο ως δέλεαρ, παρά ως μία κατάσταση η οποία μπορεί να εφαρμοστεί. Φυσικά, το βαθύτερο νόημα των εννοιών αυτών, βρίσκει την ουσιαστική ερμηνεία και εφαρμογή του στην Ορθοδοξία. Οι κακόδοξοι συνηθίζουν να σπιλώνουν το ήθος και τις αξίες των ορθοδόξων αποκαλώντας μας «φονταμενταλιστές». Γνωρίζουν όμως και οι ίδιοι ότι η ειρήνη που δεν θεμελιώνεται στην αλήθεια καταδικάζεται από τον ίδιο τον Κύριό μας: «Μή νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπί τήν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν»¹, και «Κρείττων γάρ ἐπαινετός πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ».²Αυτά βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με τη μισαλλοδοξία είτε των Μουσουλμάνων είτε του Πάπα με τις σταυροφορίες και την κατάκτηση του Νέου κόσμου. Παρά έχει σχέση με την μαρτυρική Ορθοδοξία.

Με ποιον λοιπόν τρόπο σύμφωνα με την παιδαγωγική Βαρθολομαίου, θα καταστεί ωφέλιμη η αγωγή για την ψυχή, όταν ο νέος θα αντιλαμβάνεται την Ορθοδοξία σαν μία επιμέρους Αλήθεια; Ο νέος που θα εκπαιδευτεί και αποδεχτεί το «θεολογικά διαφορετικό», το δαιμονικό δηλαδή, είναι αδύνατο να μπορέσει να ψηλαφίσει την ευτυχία που παρέχει η Πίστη της Αλήθειας. Στην εποχή μας, το ποίμνιο δεν έχει ανάγκη από ψευτοφιλοσόφους, ηγέτες θρησκειών, οι οποίοι νομίζουν πως μπορούν να γαλουχήσουν τις ατίθασες ψυχές των παιδιών και να τις συμμορφώσουν με το «δίκαιο» της Πανθρησκείας. “Χαίρε φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα” ψάλλουμε στην Παναγία μας, διότι είναι πραγματικά άσοφοι όσοι νομίζουν πως θα μορφωθούν δίχως την Πίστη στον Μέγα Διδάσκαλο. «ἀπολῶ τήν σοφίαν τῶν σοφῶν, καί τήν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητής τοῦ αἰῶνος τούτου; οὐχί ἐμώρανεν ὁ Θεός τήν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου; (Α Κορ. 1,19 -20)

Η ατζέντα της Νέας Εποχής μόνο παιδιά δυστυχισμένα έχει αναθρέψει. Παιδιά χαμένα στον λαβύρινθο της σεξουαλικής ταυτότητάς τους. Παιδιά που υποφέρουν από το δαιμόνιο της πορνείας. Παιδιά που κάνουν γιόγκα. Παιδιά με κατάθλιψη. Παιδιά κακοποιημένα. Παιδιά κακοποιά. Παιδιά χαμένα και ατίθασα. Όλα αυτά τα παιδιά δεν αναζητούν ένα προηγμένο εκπαιδευτικό, οικουμενιστικό μοντέλο, όπως αυτό που προτείνουν οι προύχοντες της εποχής μας, γιατί πολύ απλά, τα περισσότερα από αυτά έχουν βιώσει τι εστί πνευματικός πάτος. Όσο και αν σπιλώνεται η Ορθοδοξία και να προωθείται η ελευθερία του Οικουμενισμού, γνωρίζουμε όλοι πως Διάβολος και ελευθερία δεν πάνε μαζί, κόλαση και ευτυχία δεν συνάδουν.

Τα παιδιά, δεν θέλουν τίποτα παραπάνω από το να είναι ευτυχισμένα. Αν ορθοτομεί τον λόγο της Αληθείας ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ας μιλήσει για τη μετάνοια, για την εξομολόγηση, για τους χαιρετισμούς της Παναγίας, για την Καινή διαθήκη, για τους βίους των Αγίων μας, και έτσι θα πλάσει παιδιά ευτυχισμένα, εικόνες Θεού. Αν όμως μορφώσει μια ολόκληρη γενιά με ορθόδοξες διδαχές, θα υπογράψει και την καταδίκη του. Γιατί, όλα στην Ορθοδοξία μαρτυρούν πως μόνο αυτή έχει την Αλήθεια και δίνει το ανάθεμα σε όσους αιρετικούς και αιρετίζοντες την κατακρεουργούν.

Ο Άγιος Νεκτάριος και οι μητέρες των Τριών Ιεραρχών

Στην ομιλία με τίτλο: «Άγιος Νεκτάριος: Η διδασκαλική πορεία και οι παιδαγωγικές αρχές του», μαθαίνουμε από τον π.Θεόδωρο Ζήση, ομότιμο καθηγητή της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, ότι ο Άγιος Νεκτάριος στη δική του διδασκαλική πορεία παρουσίασε τον διδάσκαλο και υπό την ειδική εκπαιδευτική έννοια, αλλά και υπό την γενικότερη εκκλησιαστική έννοια.
Μία από τις βασικές παιδαγωγικές του αρχές ήταν ελληνοκεντρικότητα, με την έννοια της προσφοράς όλων των παιδευτικών αγαθών που δημιούργησε ο ελληνισμός στη διαχρονική του πορεία, κατά την προ χριστιανική αλλά και την χριστιανική φάση της πορείας του.

Ακόμη, επισημαίνει ο π.Θεόδωρος ότι: «Ο Άγιος Νεκτάριος αντλεί αφειδώς και πλουσίως παιδευτικά αγαθά και αξίες από τους ανεκτίμητους θησαυρούς των αρχαίων Ελλήνων σοφών και πατέρων της Εκκλησίας». Σκοπός της παιδείας, σύμφωνα με τον Άγιο Νεκτάριο: «Η παιδεία δεν στοχεύει μόνο στην ανάπτυξη του νου, αλλά και στην καλλιέργεια της καρδιάς, η οποία επιτυγχάνεται κυρίως με τη θρησκευτικη μόρφωση και αγωγή». Ενώ σε άλλο σημείο λέει: «Παιδεία ευσεβής και θρησκεία μουσοτραφής, ανάγκη να συνυπάρχουν».

Πώς λοιπόν θα μορφωθεί και θα παιδευτεί πολύπλευρα το παιδί που βλέπει ένα κομμάτι της αλήθειας και στον μουσουλμανισμό και στον προτεσταντισμό και στον παπισμό και στην Ορθοδοξία; Πώς λοιπόν θα καταφέρει να χτίσει εθνική ταυτότητα και θα αναπτύξει αρετές όπως η φιλοπατρία, όταν τα ιδιαίτερα φυλετικά χαρακτηριστικά ενός λαού αποσιωπούνται; To Το συνέδριο-συμμαχία Πάπα και Βαρθολομαίου δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο. Είναι όμως επικίνδυνο και είναι ένα δείγμα, ένας πρόλογος των εσχάτων όπου όλοι οι λαοί θα σκύβουν δουλικά σε έναν πανεθνικό και θρησκευτικό ηγέτη. Αυτές τις αντιστάσεις μας, τις εθνικές και πνευματικές προσπαθούν να κάμψουν.

Πώς θα αντισταθούμε μπροστά στη λεγεώνα του νεοβαρλααμισμού, της επιστημοσύνης, της αθεΐας και του θρησκευτικού συγκρητισμού; Θα αντλήσουμε από το θαυμαστό παράδειγμα των μητέρων των αγίων τριών ιεραρχών που για εμάς τους ορθόδοξους αποτελούν τους στυλοβάτες της παιδαγωγικής. Οι αγίες αυτές μητέρες έδωσαν στα τέκνα τους όλα τα εφόδια ώστε να σπουδάσουν πλάι στους βλάσφημους ειδωλολάτρες, χωρίς όμως να χάσουν τη θεοσέβεια και τον ένθεο ζήλο τους.

• 1 (Ματθ. 10, 34)
• 2 (Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγ. Β´, PG 35, 488C)

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Πατριάρχης Βαρθολομαίος και Πάπας μαζί σε διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα
– Παρέμβαση Βαρθολομαίου για το κλίμα από κοινού με γυναίκα “αρχιεπίσκοπο της Σουηδίας”
– Ο Οικ. Πατριάρχης συνυπέγραψε άρθρο για το κλίμα με γυναίκα Αρχιεπίσκοπο! Προσοχή σε μια… περίεργη…
– Παγκόσμια διακυβέρνηση ζητάει ο Πάπας Φραγκίσκος με αφορμή μεταναστευτικό και κλιματική αλλαγή