Και όταν φανερώνεται η πλάνη και η ψευτιά, τότε έρχεται και η απογοήτευση και ο θυμός. Αυτά τα οποία διαποτίζουν και αυτήν την επιστολή και τη διαπερνούν από την αρχή ως το τέλος της.

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κεραυνός εν αιθρία, ήταν για πολλούς η παραίτηση προ μερικών ημερών, από τις τάξεις του κλήρου, του λαοφιλή ιερέα π. Ανδρέα Κονάνου. Γνωστός ευρέως στο χριστιανικό ποίμνιο και όχι μόνο, είχε καταφέρει με τα τάλαντα που του χάρισε ο Θεός, να προσελκύσει πολλούς κοντά του είτε μέσω των κηρυγμάτων, είτε μέσω των εκπομπών του στο ραδιόφωνο, είτε μέσα από τα βιβλία του. Πάντως ο χώρος όπου “διέπρεψε” στην κυριολεξία, ήταν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στα οποία και ο ίδιος “επένδυσε” πολλά, με αποτέλεσμα οι ακόλουθοί του ή αλλιώς οι followers και τα likes στις αναρτήσεις του, να αυξηθούν με γρήγορο ρυθμό σε μεγάλα νούμερα.

Ο λόγος του ήταν προσιτός, κατανοητός, αλλά με μεγάλη δόση γλυκερότητας και άπειρης αποδοχής των πάντων, χωρίς σχεδόν καθόλου αναφορά σε Ορθόδοξες Πατερικές πρακτικές. Σταθερά υποστηρίζοντας μια ιδέα, όπου όλα συγχωρούνται, χωρίς κόστος, χωρίς τύψεις. Με μεγάλη ευκολία, τροφοδότησε έτσι με τον καλύτερο τρόπο την άμετρη εγωπάθεια της κοινωνίας μας. Βόλεψε και τακτοποίησε καλά τον «εαυτούλη» του κάθε χριστιανού που τον άκουγε, με αποτέλεσμα να γίνει σύντομα, σφόδρα αγαπητός από τον κόσμο. Τόσο πολύ απήχηση είχε, ώστε δημιούργησε “άθελα” ή “ηθελημένα” ένα ρεύμα, μία κίνηση μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας κάνοντας τους πιστούς να μοιάζουν με οπαδούς που αναζητούσαν να ακούνε μόνο αυτόν, ως τον καλύτερο κήρυκα και ποιμένα που πιάνει τον παλμό της εποχής και αγγίζει όλες τις ψυχές. Έτσι, συχνά μετά από προσκλήσεις Μητροπολιτών οδηγούνταν να μιλήσει στο συγκεντρωμένο ποίμνιο σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.

Προκαταβολικά αναφέραμε πως αυτή η είδηση ξάφνιασε πολλούς, όχι όμως όλους. Και αυτό γιατί για κάποιους χριστιανούς η πορεία του ήταν κατά κάποιον τρόπο, προς λύπη μας, προδιαγεγραμμένη, καθώς βάδιζε σε επικίνδυνα μονοπάτια, με πολλούς νεωτερισμούς και εκμοντερνισμούς στο λόγο του, στα κηρύγματά του. Τόσο ξένα όλα αυτά με το Λόγο του Ευαγγελίου, το λόγο του Χριστού μας που είναι λόγος ξεκάθαρος και απόλυτος, όχι απαραίτητα εύκολος, αλλά φορές να γίνεται δύσκολος και σκληρός. «Τις δύναται αυτού ακούειν;» (Ιωαν. 6, 60). Για να επισφραγιστεί όλο αυτό, με τα Οικουμενιστικά του ανοίγματα, τις αγαστές σχέσεις με τους Οικουμενιστές ταγούς της Εκκλησίας ανά την Υφήλιο και την αποδοχή των Ουκρανών σχισματικών.

Επηρεασμένος από την ευρεία αποδοχή που είχε ο π. Ανδρέας, από τους χριστιανούς όπου και αν μιλούσε και κάτω από την απαίτηση του ποιμνίου του που ζητούσε να τον ακούσει, έκανε υπακοή όπως χαρακτηριστικά είπε ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου και τον κάλεσε και στη Μητρόπολή του. Πιθανότατα να ένιωσε εκτεθειμένος ή και προδομένος με την πρόσφατη εξέλιξη των πραγμάτων και γι’ αυτό το λόγο προέβη στην δημοσιοποίηση επιστολής του προς τον π. Ανδρέα Κονάνο, την οποία και σχολιάζουμε στο άρθρο αυτό.

Κατ’ αρχήν, συμφωνούμε ως Κατάνυξη με όσα γράφει ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου κατά τις πρώτες παραγράφους όπου ουσιαστικά υποστηρίζει ότι η Ιεροσύνη είναι μέσα στην ψυχή του π. Ανδρέα ανεξάλιπτη και στην ύπαρξη του ανεξάντλητη «έως και της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου» όπου και θα δώσει λόγο για αυτήν την χειροτονία που έλαβε και για τα έργα του. Επιπρόσθετα αναφέρουμε ότι η ιεροσύνη δεν είναι ένα επάγγελμα όπου ανά πάσα στιγμή αυτός που φέρει το σχήμα, μπορεί να ανακοινώσει στην προϊσταμένη του αρχή την παραίτηση του. Απεναντίας ο ιερέας παραμένει ιερέας εφ’ όρου ζωής αλλά ανενεργός ιερέας, εφ’ όσον παραιτηθεί της ιεροσύνης, μόνο για συγκεκριμένο, σοβαρό λόγο. Πολύ κατατοπιστικός περί του θέματος αυτού είναι ο π. Θεόδωρος Ζήσης σε σχετική συνέντευξη που έδωσε στο διαδίκτυο και είναι αναρτημένη στην Ιστοσελίδα μας.

Όμως επιβάλλεται να αναφέρουμε ότι αυτά που λέει ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου για τις ευθύνες της Ιεροσύνης, ισχύουν ακριβώς και για τις ευθύνες της Αρχιεροσύνης και μάλιστα κατά πολύ περισσότερο σύμφωνα με το λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου:

«Ουχ οι έξωθεν δε μόνον άρχοντες, αλλά και οι των Εκκλησιών προεστώτες της οικείας αρχής υφέξουσι τον λόγον·και μάλιστα ούτοι εισιν οι επί πλέον τας πικράς και βαρείας ευθύνας υπέχοντες. Και γαρ ο του λόγου την διακονίαν εγκεχειρισμένος εξετασθήσεται μετά ακριβείας εκεί, ει μήτε όκνω, μήτε φθόνω παρείδε τι των δεόντων ειπείν, και δια των έργων επέδειξεν, ότι πάντα διεστείλατο, και ουδέν έκρυψεν των συμφερόντων. Πάλιν ο την επισκοπήν λαχών, όσω προς μείζονα όγκον αναβέβηκε, τοσούτω πλείονα απαιτηθήσετε λόγον…».

(Μετάφραση: Και όχι μόνο οι κοσμικοί άρχοντες, αλλά και οι προεστοί των Εκκλησιών θα δώσουν λόγο για τη δική τους εξουσία. Και μάλιστα αυτοί είναι εκείνοι που περισσότερο έχουν τις πικρές και βαριές ευθύνες. Γιατί εκείνος που είχε αναλάβει την υπηρεσία του κηρύγματος θα εξετασθεί με λεπτομέρεια εκεί, αν τυχόν από δισταγμό ή από φθόνο παρέλειψε να πει κάτι απ’ αυτά που έπρεπε και αν με τα έργα απέδειξε πως όλα τα ανέπτυξε και δεν έκρυψε τίποτα από τα ωφέλιμα. Επίσης εκείνος που έλαχε την επισκοπή, σε όσο πιο μεγαλύτερο αξίωμα ανέβηκε, τόσο περισσότερο θα του ζητηθεί λόγος…) [ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΧΡΩΣΤΟΥΣΕ ΤΙΣ ΔΕΚΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΑΛΑΝΤΑ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ ΤΑ ΕΚΑΤΟ ΔΗΝΑΡΙΑ. Και ότι η μνησικακία είναι το χειρότερο από κάθε αμάρτημα.]

Άραγε αισθάνεται το βάρος και το κρίμα που έχει ο ίδιος ο κ. Μακάριος, ο οποίος συνδιαλέγεται απροκάλυπτα πλέον με την αίρεση του Οικουμενισμού, αποδεχόμενος άκριτα και υποτελικά κάθε αιρετική κίνηση του Πατριάρχη, αλλά και αναγνωρίζοντας στον Πάπα ιεροσύνη και την αίρεση του παπισμού ως ισότιμη Εκκλησία; Αξιομνημόνευτη είναι η ρήση του, κατά τη διάρκεια συνέντευξης που έδωσε σε δημοσιογράφο, ότι η ΔΙΣ αποδέχθηκε την επίσκεψη του Πάπα στη Μυτιλήνη και συναντήθηκε μαζί του ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, με σκοπό να βοηθήσει ο αιρετικός Πάπας το πρόβλημα του προσφυγικού. Κατάντησαν δηλαδή οι Ορθόδοξοι Αρχιερείς της Εκκλησίας του Χριστού μας, επαίτες του Πάπα! Αλλοίμονο!

Στη συνέχεια της επιστολής του με επικριτικό, επιτιμητικό ύφος σχεδόν χλευαστικό απευθύνεται στον π. Ανδρέα Κονάνο, λέγοντας, ότι το ράσο είναι φυλακή και βιώνεται η Ιερωσύνη στο κελί, στον τόπο της προσευχής, του μαρτυρίου και της μετάνοιας και όχι στα πολυτελή ξενοδοχεία και στα ταξίδια. Πραγματικά το ράσο του παπά είναι βαρύ, μαρτυρικό, αβάστακτο πολλές φορές, μπαρουτοκαπνισμένο από τις επιθέσεις του εχθρού, αλλά είναι και τιμημένο και άξιο, θείας δωρεάς απόκτημα λαμπρό. Του γνήσιου ποιμένα, του ταπεινού λευίτη, το ράσο έχει τιμή και δόξα. Ο ίδιος όμως ο κ. Μακάριος, στο παρελθόν το ειρωνεύτηκε και το χλεύασε δημόσια, στην περίπτωση του ιερέα που του διέκοψε τη μνημόνευση.

Ακολούθως ο κ. Μακάριος αναφέρει στην επιστολή του κάτι που δε στέκει σύμφωνα με την πίστη μας. Λέει συγκεκριμένα, επιπλήττοντάς τον κατά κάποιο τρόπο, ότι ο π. Ανδρέας δεν είχε αισχύνη να κρύψει την πράξη του από το Θεό. Από πότε οι αμαρτίες και οι πτώσεις των χριστιανών αποκρύπτονται από το Θεό; Δεν είναι η εξομολόγηση ένα από τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας; Και ποια πράξη δε δύναται να δει ο Παντεπόπτης Κύριος! «Το μεν ακατέργαστόν μου έγνωσαν οι οφθαλμοί σου, επί το βιβλίο δε σου, και τα μήπω πεπραγμένα, γεγραμμένα σοι τυγχάνει», διαβάζουμε στην ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως. Ή μήπως οι Μητροπολίτες έχουν βρει τρόπο να κρύβουν τις αισχύνες τους από το Θεό; Μήπως πλάνη πλανάται;

Αξίζει να σχολιασθεί και το σημείο όπου ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου ομολογεί ότι τον κάλεσε στην Μητρόπολή του να μιλήσει, όντας για τον ίδιο αδύνατο, να δώσει λύσεις σε πνευματικά ζητήματα του ποιμνίου του και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, «Σας κάλεσα όμως στη Μητρόπολή μου, ύστερα από παρακλήσεις των χριστιανών μας, για να βοηθήσετε…. Εμείς, καθώς και ο Χριστός λέει, τα λέμε και δεν μας πιστεύουν. Θέλουν να έρθει ο Σωτήρας που δεν είναι σαν κι εμάς. Και σεις ήλθατε και σε μας ….για να σώσετε τα πρόβατα τα δικά μας. …αλλά σεις εμφανιστήκατε σαν Σωτήρας του κόσμου και θέλετε και, μετά από αυτό που προσφάτως πράξατε, πάλιν να είστε ο Σωτήρας τους… Είσασταν ο μεγάλος και σπουδαίος π. Ανδρέας Κονάνος που θέλησε να κοντύνει τον εαυτό του και από π. Ανδρέας να γίνει Ανδρέας Κο-Νάνος…».

 Και εδώ βρίσκεται η ουσία του πράγματος. Εδώ βρίσκεται η αιτία για τα τόσα προβλήματα που ταλανίζουν την Εκκλησία μας. Αιτία λοιπόν, είναι αυτή η θανατηφόρα πνευματική ασθένεια της εποχής μας η οποία επιλεκτικά εγκαθίσταται σε ηγετικά κεφάλια κυρίως, και η οποία διαστρέφει τόσο πολύ το νου και ναρκώνει την ψυχή και την παραλύει, ώστε αυτός που νοσεί να στηρίζει την ελπίδα της σωτηρίας του κόσμου σε πρόσωπα και όχι στον Σωτήρα Χριστό. Είναι αυτή η αρρώστια που έχει μεταδοθεί με ταχύτατους ρυθμούς στα πλείστα από τα Επισκοπεία και Πατριαρχεία ανά την Οικουμένη, προσβάλλοντας βαριά τους ενοίκους των τόπων αυτών. Έτσι νοσηρά σκεπτόμενοι και διαβιούντες επίσης νοσηρά, παραμέρισαν τον Κύριο της Δόξης, τον Παντοδύναμο Θεό και στη θέση του έβαλαν φθαρτούς ανθρώπους, χοϊκούς και χάρτινες ιδέες. Και όταν φανερώνεται η πλάνη και η ψευτιά και η γύμνια, τότε έρχεται και η απογοήτευση και ο θυμός. Αυτά τα οποία διαποτίζουν και αυτήν την επιστολή και την διαπερνούν από την αρχή ως το τέλος της.

Μιλάει ο Μητροπολίτης ως προδομένος και εκτεθειμένος γιατί πίστεψε όπως δεν έπρεπε να είχε πιστέψει σε έναν άνθρωπο, ειδικά όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση που υπήρχαν σοβαρά δείγματα ότι ο συγκεκριμένος πατήρ δε βάδιζε σωστά, κατά τα δόγματα της Αγίας Ορθοδοξίας μας. Πώς όμως να το αντιληφθεί αυτό ο κ. Μακάριος όταν έχει χαθεί το μέτρο και η ορθόδοξη πυξίδα και από τον ίδιο.

Και αυτό που αισθάνεται και βιώνει ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου, είμαστε σίγουροι ως Κατάνυξη, ότι το βιώνουν και άλλοι Επίσκοποι, αλλά και ιερείς, που σχεδόν αποθέωσαν τον π. Ανδρέα Κονάνο, πράγμα ανήκουστο για τη χριστιανική μας πίστη. Μέσα στην οικουμενιστική θολούρα που βρίσκονται είναι αδύνατο να αντιληφθούν τα «σήματα λυγρά» που προειδοποιούν για τον επερχόμενο όλεθρο. Και όπως γκρεμίστηκαν τώρα πολλοί που φρονούν τα ίδια με τον κ. Μακάριο, έτσι θα γκρεμοτσακιστούν, όταν ξεσκεπαστεί η πλάνη και φανερωθεί το δαιμονικό σκοτάδι της παναίρεσης του Οικουμενισμού και αποκαλυφθεί ο ηγέτης και καθοδηγητής αυτού του ολέθρου και τα πιστά του όργανα της ασεβείας.
Εν κατακλείδι, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου προς τον π. Ανδρέα Κονάνο, έχουμε και εμείς να πούμε τα όμοια, ότι δηλαδή η έσχατη πλάνη θα είναι μεγαλύτερη της πρώτης, και θα συμπληρώσουμε με βεβαιότητα ότι αυτό θα γίνει αν δεν απορρίψουν όλες τις οικουμενιστικές τακτικές. Γι’ αυτό, όλοι όσοι έχουν αποδεχτεί την παναίρεση του Οικουμενισμού, να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στη μόνη Αλήθεια που σώζει, την Ορθοδοξία μας, πριν να είναι αργά.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Τι είχε πει στον π. Ανδρέα Κονάνο ο διάβολος;
– Σχόλιο για την “παραίτηση” του π.Ανδρέα Κονάνου [mp3 2020]
– Δυο αναμμένα κάρβουνα…