Μέρος Β΄ (Διαβάστε εδώ το Α΄ Μέρος)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Λάβαμε προς δημοσίευση στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση infokatanixis@gmail.com από ομάδα Ορθοδόξων πιστών την ακόλουθη επιστολή:

Επιστολή ορθοδόξων πιστών: Η σύγχρονη αποστασία και η στάση των Πατέρων της Εκκλησίας σε καιρούς δοκιμασίας της πίστεως

Επιστολή ορθοδόξων πιστών. Μέρος Β΄

οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα¹

Ave Caesar, morituri te salutant²

οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν, ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι εἶ; 41 καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως· ἄξια γὰρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν· οὗτος δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξε.42 καὶ ἔλεγε τῷ ᾿Ιησοῦ· μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.³

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,
θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος.

Ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;⁴

Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται.⁵

Αγαπητοί αδελφοί Χριστός Ανέστη!!!

200 χρόνια νεωτερικότητας, εκκοσμίκευσης, εκδυτικοποίησης και προσφάτως μετανεωτερικότητας, παγκοσμιοποίησης. Καταστροφή του πλανήτη μετά τη βιομηχανική επανάσταση, εξαθλίωση του λεγομένου τρίτου κόσμου, αποικιοκρατία, δουλεία, δύο φονικότατοι παγκόσμιοι πόλεμοι, Μικρασιατική καταστροφή και γενοκτονία, ψυχρός πόλεμος, τοπικοί πόλεμοι (Γιουγκοσλαβία, Περσικός, Συρία κ.ά.), πυρηνικά όπλα και δυστυχήματα (Τσέρνομπιλ, Φουκουσίμα κ.ά.), βιολογικά όπλα, μαζικές μεταναστεύσεις λαών, μαζικές πυρκαγιές (Αμαζόνιος, Αυστραλία κ.ά.), σεισμοί και τσουνάμι, φονικοί ιοί και πανδημία, επιδημία άγχους και κατάθλιψης, διάλυση σχέσεως, οικογένειας, παρατεταμένη χρονικά ανεργία και επιστημονική παραμόρφωση, γεροντοποίηση των νέων, εργασιακή – ψυχολογική εξάντληση (67^ο έτος συνταξιοδότησης και βλέπουμε) των γεροντότερων.

Αντιευαγγελικοί νόμοι, βεβήλωση Ορθοδόξων εικόνων και ναών, κλείσιμο ναών και διωγμοί Ορθοδόξων, θεοποίηση του χρήματος, του ατομικού ευδαιμονισμού, της πολιτικής, της επιστημονικής «ορθότητας» και του ανθρωπισμού, οικονομικός, επικοινωνιακός και ψηφιακός έλεγχος, πτωχεύσεις και δορυφοριοποίηση κρατών, παραχάραξη της ιστορίας, παραχωρήσεις ιστορικών ονομάτων, ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και του Παγκοσμίου Συμβουλίου «Εκκλησιών»⁶ (δηλ. αιρέσεων) το 1948, συμπροσευχές με αλλοθρήσκους, αρχαίους αιρετικούς και άλλες θρησκείες (θεοί των εθνών δαιμόνια.⁷ Ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλην εμού⁸), ο αριθμός του θηρίου (χξς)⁹ κυκλοφορεί παντού, στα σχολεία διδάσκεται ο διαχριστιανικός και διαθρησκευτικός συγκρητισμός, βλασφημίες κατά Του Τριαδικού Θεού, άρνηση Του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, δικαιωματισμός, υποκρισία και αγαπολογία χωρίς φιλότιμο, χωρίς μετάνοια και θεραπεία. Ο μεταπτωτικός κόσμος εν τωι πονηρώι κείται.¹⁰

Πάνω από 120 χρόνια εκκολάπτεται η παναίρεση του οικουμενισμού,¹¹ παιδί της εκκοσμίκευσης και της παγκοσμιοποίησης, ο διαχριστιανικός και διαθρησκειακός συγκρητισμός. Τινές των διαχειριστών του αμπελώνος¹² Του Κυρίου συσχηματίστηκαν με τον Καίσαρα¹³ και το κοσμικό φρόνημα, συμπεριφέρονται ως μισθωτοί.¹⁴ Υπέπεσαν σε πειρασμούς¹⁵ και προτίμησαν να τα έχουν καλά με τους ισχυρούς και τους εξουσιαστές του κόσμου, παρά με Τον Θεό. Επέλεξαν την πλατεία οδό που οδηγεί στην απώλεια και όχι τη στενή και τεθλιμμένη που οδηγεί στη σωτηρία.¹⁶

Αντί να ελεγχθούν οι κοσμικές εξουσίες για αντιευαγγελικούς νόμους και να κληθούν σε μετάνοια αιρετικοί και σχισματικοί νουθετούμενοι δις,¹⁷ να τηρηθούν τα λογικά πρόβατα, το ποίμνιο εκ του πονηρού και εκ του κόσμου¹⁸ που «εν τωι πονηρώι κείται»,¹⁹ να μεταδοθεί Η Υποστατική Αλήθεια, Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, η Ορθοδοξία στον κόσμο και να σωθούν οι κατά σάρκα καλοπροαίρετοι, πεπλανημένοι αδελφοί (άθεοι, αλλόθρησκοι, ετερόδοξοι, αιρετικοί),²⁰ σκανδαλίζονται οι κατά πνεύμα αδελφοί, το ποίμνιο, λησμονoύνται τα δόγματα, παρηγκωνίζονται οι θυσίες και οι αγώνες των Αγίων και των Ομολογητών ανά τους αιώνες, απαξιώνονται, συκοφαντούνται, και διώκονται οι σύγχρονοι Ομολογητές και αντιδρώντες Πατέρες και λαϊκοί που ελέχγουν την παρανομία.²¹

Προσφάτως και πρωτοφανώς έγινε δεκτή η επιβαλλόμενη ακοινωνησία, ο αποκλείσιμος των πιστών από την θεία Λειτουργία και την Θεία Κοινωνία την περίοδο του Πάσχα και της Αναστάσεως, ο έλεγχος των ναών από την κοσμική εξουσία, ο εορτασμός του «Χριστός Ανέστη», που δεν πραγματοποιήθηκε για τους πιστούς την Ανάσταση, «μεταφέρθηκε» την ημέρα της Αποδόσεως του Πάσχα, απεμπολήθηκε η εκκλησιαστική παράδοση σε περιόδους λοιμού (πάνδημες ολονυκτίες, Θεία Κοινωνία, κοινή προσευχή στους ναούς)· «…Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος.  λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ᾿ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου…».²² Η τιμία γυνή κατέφυγε στην έρημο.²³

Πάμπολλοι εκ των μοναχών, ιερέων και λαϊκών ακολουθούν τυφλά,²⁴ περιφρονώντας τη φωνή Του Κυρίου Ιησού Χριστού, τη συμφωνία των αποφάσεων Οικουμενικών και Τοπικών Ορθόδοξων Συνόδων και των Αγίων Πατέρων ανά τους αιώνες, που καλούν τα λογικά πρόβατα να απομακρύνονται από τους λυκοποιμένες,²⁵ από τις αιρέσεις και τα σχίσματα, άμα τηι εμφανίσει των, προ συνοδικής καταδίκης,²⁶ όταν ανερυθρίαστα κηρύσσονται γυμνήι τηι κεφαλήι, πόσο μάλιστα μετά από ψευδοσυνοδική – ληστρική κατοχύρωση και αποδοχή. Αλήθεια εδώ και πάνω από 120 χρόνια πόσες αρχαίες και νέες αιρετικές θέσεις, αιρέσεις και σχίσματα δεν δηλητηριάζουν ψυχές στην Εκκλησία κηρυσσσόμενες παντοιοτρόπως και δημόσιως από Ορθοδόξους μεγαλοσχήμονες; Για πρώτη φορά στην ιστορία, ξεκάθαρα, γυμνήι τηι κεφαλήι, ο καθείς μπορεί να τις αναζητήσει και να τις εντοπίσει σε κείμενα, βίντεο και ήχο και στο διαδίκτυο!

1902 ο Πατριάρχης Ιωακείμ Γ΄ και η θεωρία των αναδενδράδων – κλάδων, 1920 και 1924 αποκοπή της Εκκλησίας της Ελλάδος από το παλαιό, πατρώο ημερολόγιο, σχίσματα των Γ.Ο.Χ. (περίοδος 1935 έως δεκαετία ’50 – αρχές ’60 έως και σήμερα), συμμετοχή του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Κύπρου στο Παγκόσμιο Συμβούλιο «Εκκλησιών» (δηλ. συγκρητισμού αιρέσεων) μάλιστα ως ιδρυτικά μέλη (1948),²⁷ 1965 άρση αναθεμάτων και αρχή διακοινωνίας με παπικούς (Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως),²⁸ συλλείτουργα και συμπροσευχές Ορθοδόξων με αιρετικούς και αλλοθρήσκους, συνυπογραφή δεσμευτικών αιρετικών κειμένων Ορθοδόξων με αρχαίους και νέους αιρετικούς στους διαχριστιανικούς διαλόγους (βαπτισματική θεολογία, θεωρία των δύο πνευμόνων, των κλάδων, αβρααμικές θρησκείες, μεταπατερική θεολογία κ.ά.).

Εναγκαλισμός με τους Ουνίτες και τον «αγιότατο αδελφό» (αιρεσιάρχη) πάπα, άρση ακοινωνησίας με ετεροδόξους αιρετικούς (Φανάρι, Ραβέννα Ιταλίας, Αυστραλία, Αμερική) στην πράξη, αναγνώριση σχισματικών, καθαιρεμένων, αυτοχειροτόνητων και αχειροτόνητων της Ουκρανίας²⁹ από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, την Εκκλησία της Ελλάδος και της Αλεξανδρείας και Κοινωνία με αυτούς, Θεία Κοινωνία με ξεχωριστά κουταλάκια (Αμερική), επίκειται επίσκεψη του πάπα στην Ελλάδα στα βήματα του Αποστόλου Παύλου, συζητείται κοινή ψευδοσύνοδος το 2025 για ένωση με τον πάπα και τους λατίνους κ.ά.!

Προσφάτως η Εκκλησία της Ρωσίας διέκοψε την Εκκλησιαστική Κοινωνία με ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος και όχι μόνο, που δέχτηκαν τους σχισματικούς κ.ά. της Ουκρανίας, όμως και αυτή (Εκκλησία της Ρωσίας) επιδίδεται σε οικουμενιστικά ανοίγματα όπως αυτά με τον πάπα (Αβάνα κ.ά.) κ.ά.. Η παναίρεση του οικουμενισμού καταδικάστηκε συνοδικώς από τους Ρώσους της διασποράς το 1983 και είναι καταδικασμένη στη συνείδηση του πιστού λαού Του Θεού, του θεματοφύλακα της πίστης (πατροπαράδοτον σέβας).

Στις 17-26 Ιουνίου 2016 επικυρώθηκαν τα πλείστα εκ των άνω συνοδικώς στο Κολυμβάρι της Κρήτης (στην ονομαζόμενη «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» την περίοδο την Πεντηκοστής, δέχτηκε κριτική ως ληστρική και ψευδοσύνοδος και ετοιμαζόταν από το 1923, 1930 και το 1961)³⁰ που προσέβαλε το Συνοδικό σύστημα με την μη καθολική και ισότιμη συμμετοχή όλων των Επισκόπων. Μεταξύ των άλλων, για πρώτη φορά στην Ιστορία της Εκκλησίας, οι αρχαίοι αιρετικοί ονομάστηκαν «εκκλησίες» και Σύνοδος Ορθοδόξων αποδέχτηκε και επικύρωσε κείμενα που συνυπεγράφησαν με αιρετικούς (λ.χ. Δήλωση του Toronto)! Στο Κολυμβάρι επικυρώθηκε η θέση ότι: «Οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες-μέλη […] ἔχουν βαθειά τήν πεποίθηση ὅτι οἱ ἐκκλησιολογικές προϋποθέσεις τῆς Δηλώσεως τοῦ Toronto […] εἶναι κεφαλαιώδους σημασίας για τήν Ὀρθόδοξη συμμετοχή στό Συμβούλιο (Π.Σ.Ε.)». Η «δήλωση του Τορόντο» του 1950,³¹ περιέχει πάμπολλες αιρετικές και απαράδεκτες θέσεις, μεταξύ των οποίων την παρακάτω: «Οἱ Ἐκκλησίες-μέλη ἀναγνωρίζουν ὅτι τό νά ἀποτελεῖ κάποιος μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι πιό περιεκτικό ἀπό τό νά ἀποτελεῖ μέλος τῆς δικῆς του Ἐκκλησίας»!.

Επικυρώθηκαν οι αιρετικές αποφάσεις των διαχριστιανικών διαλόγων: Στο Chambezy της Ελβετίας (από το 1990) αναγνωρίστηκαν ως Εκκλησία οι αιρετικοί Μονοφυσίτες καταδικασμένοι από τη Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, στο Balamand του Λιβάνου (1993) αναγνωρίστηκε Αποστολική διαδοχή, Χάρη και Μυστήρια στους παπικούς και αθωώθηκε η Ουνία, στο Porto Allegre (2005-2006) έγινε αποδεκτή η προτεσταντική ψευδοεκκλησιολογία και ότι οι αιρέσεις είναι τα διηρεμένα μέλη της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, στη Ravenna της Ιταλίας (2007) έγινε αποδεκτό ότι κατά την πρώτη χιλιετία, πριν από το οριστικό σχίσμα του 1054, ο επίσκοπος της Ρώμης είχε Πρωτείο έναντι των άλλων Πατριαρχών, στο Busan (2013) μετανοούν οι Ορθόδοξοι για τα σχίσματα, διότι δεν εξήλθαν οι αιρετικοί από την Εκκλησία, αλλά υπάρχει συνυπευθυνότητα γι΄αυτό κ.ά.!³² Επίσης υπεγράφησαν και άλλες αμφιλεγόμενες θέσεις, που υπέστησαν Ορθόδοξη κριτική, για τον γάμο και τη νηστεία (την πρώτη εντολή Του Θεού στον παράδεισο), λες και οι Άγιοι Πατέρες επιδέχονται διορθώσεως για όσα σχετικά έχουν αποφανθεί περί τούτων σε βάθος 2000 χρόνων εκκλησιαστικής ιστορίας! Στα κείμενα του Κολυμβαρίου δεν αναφέρονται πουθενά οι όροι αίρεση και αιρετικός και ουδεμία αίρεση καταδικάστηκε! Άραγε αυτοί εξαφανίστηκαν ως διά μαγείας μετά τις διαθρησκειακές συμπροσευχές (Ασίζη, Καμπέρα κ.ά);³³

Δυστυχώς η Εκκλησία της Ελλάδας αποδέχτηκε το Νοέμβριο του 2016 τις αποφάσεις της Κολυμβαρίας ψευδοσυνόδου, παρά τις ελάχιστες φωνές τιμίων Επισκόπων που αντέδρασαν, δεν συμφωνούν με κείμενά της, με τις αποφάσεις και τη διαδικασία, εκφράστηκαν προς τιμήν των και προς δόξαν Θεού δημοσίως και εγγράφως, καταδικάζουν την παναίρεση του οικουμενισμού, αλλά συνεχίζουν και κοινωνούν με τους συνεπισκόπους τους που την αποδέχτηκαν, παρά την αρχική απόφαση της Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Μάιο του 2016 να μη δεχτούν τον όρο «ετερόδοξες εκκλησίες» για αρχαίους αιρετικούς (παπικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες κ.ά.).³⁴ Δυστυχώς και το Άγιον Όρος αποδέχτηκε θεσμικώς τις αποφάσεις του Κολυμβαρίου, εκτός ελαχίστων αντιδρώντων Ομολογητών που εκδιώχθησαν!

Τέσσερις Εκκλησίες (Ρωσίας, Βουλγαρίας, Αντιοχείας, και Γεωργίας) δεν συμμετείχαν στο Κολυμβάρι, ανεγνώρισαν, διέκριναν και επισήμαναν αιρετικές θέσεις στα κείμενά της, αλλά δυστυχώς κάνουν κι αυτές οικουμενιστικά ανοίγματα λ.χ. με τον αιρετικό πάπα και δεν εγκαλούν τους υπευθύνους του Κολυμβαρίου. Η ψευδοσύνοδος και τα κείμενά της δέχτηκαν κριτική για αιρετικές θέσεις και από τη «Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών» καθώς και από κορυφαίους δογματολόγους, πατρολόγους, πανεπιστημιακούς καθηγητές και σοβαρότατους επισκόπους, ιερείς, ηγουμένους, ιερομονάχους, κληρικούς και λαϊκούς παγκοσμίως, όπως και το ζήτημα με το «Ουκρανικό Αυτοκέφαλο» τρία χρόνια μετά.³⁵ Ακολούθησαν και αποτειχίσεις της παναιρέσεως (εφαρμογή του 15^ου Κανόνας της ΑΒ΄ Συνόδου και άλλων Κανόνων της Εκκλησίας για θέματα πίστης) από ελαχίστους Ομολογητές ηγουμένους και ιερείς που εκδιώχθησαν αντί να επαινεθούν για την Ορθόδοξη, τιμία και γενναία στάση των.

Με το Κολυμβάρι η παναίρεση του οικουμενισμού επικυρώθηκε συνοδικώς πλέον∙ δεν κηρύσσεται απλά γυμνήι τηι κεφαλήι ή εφαρμόζεται στην πράξη από μεμονωμένα πρόσωπα, αλλά εφαρμόζεται δεσμευτικώς και συνοδικώς (όπως στα κείμενα υπεγράφη) στον κλήρο και λαό στις Εκκλησίες που αποδέχτηκαν την ψευδοσύνοδο! Αδελφοί μου θυμάστε πότε προετοιμαστήκαμε, κατηχηθήκαμε ή ενημερωθήκαμε για όλα αυτά αναλυτικά τα προηγούμενα χρόνια ή και μετά τον Ιούνιο του 2016 ή μήπως το λεγόμενο «Φυλλάδιο προς τον Λαό» που μοιράστηκε στους ναούς μετά το Κολυμβάρι (όχι παντού) αντιστοιχούσε σε όσα έγιναν και υπεγράφησαν εκεί;

Στην Ορθόδοξη Παράδοση δεν υπάρχουν φεουδαρχικές ιεραρχίες, εξουσιαστικά πρωτεία και αλάθητα. Η αρχιερωσύνη και η ιερωσύνη υπηρετούν την διαφύλαξη της ορθής πίστης και την τήρηση των εντολών Του Θεού εν τωι βίωι. Κληρικοί και λαϊκοί, όλοι μπροστά στον Κύριο είμαστε αδελφοί και μέλη της Εκκλησίας με κεφαλή Τον Ιησού Χριστό.³⁶ Οι αποφάσεις παίρνονται Συνοδικώς εν Αγίωι Πνεύματι, με συμφωνία όλων.³⁷ Πότε ερωτήθηκε ο κλήρος και ο λαός του Θεού για όσα άλλαξαν στην Εκκλησία; Συμφωνούν όλοι οι Ορθόδοξοι παγκοσμίως για όλα τα παραπάνω και είναι αυτά σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοση της Εκκλησίας;

Η Παράδοση της Εκκλησίας προβλέπει την απομάκρυνση από αιρετικούς και σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου για καταδίκη των αμετανοήτων αιρετιζόντων – αιρετικών και άρση της αρχιερωσύνης και ιερωσύνης των υπευθύνων, και όσων τους ακολουθούν αμετανοήτως, μετά από κλήση σε απολογία. Οι Πατέρες και μεταξύ αυτών ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, μας καλούν για απομάκρυνση από τα παραπάνω εγκλήματα και αντίδραση ανεξαρτήτως κοινωνικής ή άλλης θέσης, να μην μένουμε «νυκτερινοί θεοσεβείς» (μη εξετάζοντες και ελέγχοντες τα της αιρέσεως και τα των σχισμάτων και ασχολούμενοι μόνο με καλές πράξεις, λόγω της προσωπικής αμαρτωλότητας).³⁸ Αυτό θα γίνει τώρα, έστω και μετά την δωδεκάτην; Θα ακολουθήσουμε την Υπεραγία Θεοτόκο, την σωτηρία των βροτών, την Φοβερά Προστασία (την …τάς τῶν ἐναντίων ἐφόδους ἀποτειχίζουσα…, …την λυτρουμένη της βαρβάρου θρησκείας…, …νεκροί δια σου ζωοποιούνται…, …λεπροί αποκαθαίρονται, νόσοι διώκονται…)³⁹ ή θα συνεχιστεί η σύνταξη με την παναιρετική, ψυχοκτόνο λοιμική και τους εχθρούς της;

Η υπακοή ισχύει για τα προσωπικά αμαρτήματα, τα του βίου, μόνο όταν ο αρχιερέας και ο ιερέας ορθοτομεί – ορθοδοξεί και όχι όταν κινδυνεύει η πίστη (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος),⁴⁰ αλλά οφείλεται με βάση τους κανόνες ανυπακοή στους εισάγοντας στη Εκκλησία αίρεση και σχίσματα, ακόμα και προ συνοδικής καταδίκης,⁴¹ μάλιστα, όταν αυτά επικυρώνονται Συνοδικώς, και υπακοή μόνο Στον Ιδρυτή, Δημιουργό και Ιδιοκτήτη του αμπελώνος, Τον Μέγα Αρχιερέα, Τον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων ημών, Τον Παντοκράτορα, Τον Ζωοποιούντα και Θρέφοντα τα σύμπαντα, Τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό; Δεν θα φοβηθούμε την δικαιοσύνη, την παιδαγωγία και την κρίση Του; Δεν θα ζητηθεί ο λόγος από όλους μας, όσοι μετέχουμε του αμπελώνος και μάλιστα ιδιαιτέρως από τους διαχειριστές του;

Ιερείς και λαϊκοί σύμφωνα με τους Αγίους η σιωπή σε καιρό αιρέσεως είναι κολάσιμη συναίνεση και αθεΐα για όσους γνωρίζουν,⁴² πρέπει να φεύγουμε από τους Λατινόφρονες⁴³ και τους άλλους αιρετίζοντες και αιρετικούς γρήγορα και ως από φίδια⁴⁴ και συμφέρει να προσευχόμαστε κατά μόνας σε οίκους, παρά στους ναούς που αυτοί κατέχουν, γιατί θα έχουμε την ίδια κόλαση με αυτούς,⁴⁵ διότι «Ἔχουσιν οὗτοι τοὺς οἴκους, ἡμεῖς τὸν ἔνοικον· οὗτοι τοὺς ναούς, ἡμεῖς τὸν Θεόν»;⁴⁶

Αγαπητοί μας αδελφοί στην εκκλησιαστική ιστορία οι Άγιοι εφάρμοζαν την καραντίνα (αποτείχιση της αίρεσης και των αιρετικών και κλείσιμο, εντός υψωμένου τείχους για προστασία, του λαού Του Θεού από την αιρετική λοιμική) και έπαιρναν αυστηρά μέτρα, έως ότου γίνει Σύνοδος για την καταδίκη και ριζική εξάλειψη της λοιμικής αιρέσεως. Πόσο μάλιστα αυτά οφείλεται να ισχύσουν σήμερα για την λοιμική παναίρεση του οικουμενισμού;

Μπορούμε να συμμετέχουμε στο φρικτό Μυστήριο Της Θείας Ευχαριστίας κάθε Κυριακή αποδεχόμενοι όλα αυτά χωρίς φόβο για την κρίση Του Τριαδικού Θεού, ο οποίος ου μυκτηρίζεται;⁴⁷ Αν δώσουμε λόγο για κάθε αργολογία μας Στον Θεό, δεν θα λογοδοτήσουμε για κάθε ημέρα που συμμετέχουμε στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, σιωπώντας και συναινώντας σε καιρό αποστασίας, παναιρέσεως και σχίσματος; Στην Ορθοδοξία η Θεία Λειτουργία δεν τελείται στο όνομα του εκάστοτε Επισκόπου, αλλά στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Η μνημόνευση του ονόματος του Επισκόπου στη Θεία Λειτουργία δηλώνει την κοινή πίστη με εκείνον,⁴⁸ ο οποίος, όταν έχει πέσει ή δεχτεί την αίρεση ή το σχίσμα, τότε η μνημόνευση μολύνει την πίστη των κοινωνούντων εις γνώσιν στην παρανομία.⁴⁹ Δεν φοβόμαστε τις σύγχρονες πληγές του φαραώ, το αίμα και τα παθήματα των Δικαίων, των Αγίων και των Ομολογητών της ιστορίας, παλαιών και συγχρόνων, που θα μας κρίνουν και τα επίχειρα της αποστασίας, όταν συμμετέχουμε αδιάφορα, για όσα συμβαίνουν;

Τι θα απολογηθούμε για τη στάση μας στο Μέγα Βασίλειο, στον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, στον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, στον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, στον Άγιο Μέγα Αθανάσιο, στον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή στον Άγιο Φώτιο τον Μέγα, στον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, στον Άγιο Θεοφύλακτο, στον Όσιο Παύλο, στον Όσιο Μακάριο, στον Άγιο Νικήτα τον Ομολογητή, στον Άγιο Γερμανό Κωνσταντινουπόλεως, στον Άγιο Μελέτιο τον Γαλησιώτη, στον Άγιο Σέργιο τον Ομολογητή, στον Άγιο Νικηφόρο Κωνσταντινουπόλεως, στον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, στον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, στον Άγιο Γεννάδιο Κωνσταντινουπόλεως τον Σχολάριο, στους Αγίους Μάρτυρες Ζωγραφίτες, στον Άγιο Ιωσήφ Κωνσταντινουπόλεως, στον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη, στον Άγιο Στέφανο τον Νέο, και άλλους Αγίους και Ομολογητές και Πατέρες Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων που έδωσαν αίμα και αγώνες, χλευάστηκαν, υβρίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, τεμαχίστηκαν, ακρωτηριάστηκαν, μαχαιρώθηκαν, αφορίστηκαν αδίκως για να αποτειχίσουν τις παρανομίες, τις αποστασίες, αιρέσεις και τα σχίσματα από την Εκκλησία και τους μνημονεύουμε στις εορτές;

Ψεύδονταν όλοι αυτοί οι Άγιοι σε όσα έλεγαν και έπρατταν για τους αιρετικούς, κατέκριναν και ιεροκατέκριναν με ου κατ΄επίγνωσιν ζήλο αδιακρίτως τους Επισκόπους και τους διαφόρους παρανόμους, αιρετίζοντες, αιρετικούς και σχισματικούς της εποχής τους χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και υπήρξαν θύματα του αρχεκάκου όφεως;⁵⁰ Μήπως άλλαξαν οι εποχές ή κάτι άλλο συμβαίνει; Τι θα απολογηθούμε Στον Κύριο και Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, που έδωσε το αίμα του για Την Εκκλησία στον σταυρό, στην Παναγία μας, την Υπεραγία Θεοτόκο, και στους Αγίους που υβρίζονται από παλαιούς και νέους αιρετικούς;

Γιατί απορείτε που η πολιτεία επεμβαίνει στο ζήτημα της Θείας Κοινωνίας, βγάζει απαγορεύσεις και περιορισμούς της Θείας λατρείας εν είδει αυστηρής διαταγής Ρωμαίου Επάρχου και συσχηματίζει την Εκκλησία Του Χριστού με τις αιρέσεις και τις θρησκείες; Δεν επιλέχτηκε ο νεοαρειανισμός της λοιμικής παναιρέσεως του οικουμενισμού και η υποταγή στον ανθρωπισμό του Καίσαρα (αντίχριστοι νόμοι, εκκοσμίκευση, ανθρωπισμός, λογική, θεοποιημένη επιστήμη και πολιτική εξουσία, κέντρα ελέγχου χρήματος, παγκοσμιοποίηση); Δεν είναι γνωστό ότι «…Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει;»⁵¹ και ότι χωρίς μόνο Τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό «…οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν;»⁵², ότι Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, είναι σημείον αντιλεγόμενον και Η Μόνη Οδός σωτηρίας;⁵³ Η Θεία Κοινωνία, Το Σώμα και Αίμα Χριστού, Το Αντίδοτο του θανάτου, Ο Δημιουργός των πάντων, Ο Θεός Αρχιερεύς και Παντοκράτωρ, υποτάσσεται σε έναν ιό ή δεν νίκησε τον θάνατο ως Θεάνθρωπος και τον κόσμον; Οι εικόνες και τα χέρια των Ορθοδόξων κληρικών μολύνουν, δεν πρέπει να τα φιλάμε, αλλά να υποκλινόμαστε; Δεν είναι αυτό νεοεικονομαχία, νεοαρειανισμός, παπισμός, προτεσταντισμός, απιστία, ασέβεια και βλασφημία; Δεν γίνονταν κάποτε πάνδημες ολονυκτίες, Θείες Λειτουργίες και λιτανείες για την καταπολέμηση λοιμικών νόσων και δεν σώζονταν οι πιστοί χριστιανοί με επικεφαλής τους θεοφόρους Επισκόπους; Δύο χιλιάδες χρόνια άλλα πιστεύουμε και ζούμε, σήμερα τι άλλαξε;

Δεν γνωρίζουμε ότι οι θεομηνίες, είτε έχουν ανθρώπινες αιτίες ή σκοπιμότητες, είτε προέρχονται από φυσικές αιτίες (οι φυσικοί νόμοι είναι θελήματα Του Θεού, ο Νους του ανθρώπου ετυφλώθη και διεστράφη μετά την πτώση εκ της Εδέμ και η φύση εξηχρειώθη), παραχωρούνται για να ενδοσκοπήσουμε αντικρίζοντας τον εσωτερικό καθρέφτη της καρδιάς και να ανακάμψουμε μετανοώντας και επανορθώνοντας από τα σφάλματα και τις ατιμίες μας; Ειδικά όταν Ο Θεός παραχωρεί απομόνωση κατ΄ οίκον, μακρυά από αστραφτερά, πολύκοσμα συλλείτουργα, ταξίδια, πανηγύρια, συνέδρια, διασκεδάσεις κ.ά. για να σκεφθούμε ότι ο βιολογικός θάνατος εγγύς εστί και ότι μπροστά του θέσεις, αξιώματα, τίτλοι, πτυχία, πλούτος, εξουσία, φίλοι, γνωριμίες, μεγάλοι οίκοι και κοσμική άνεση, χωρίς Θεό και ακρίβεια και ειλικρίνεια απέναντί Του και προς τον συνάνθρωπο – αδελφό, είναι τραγικά και άχρηστα φορτία· για να διορθώσουμε πτώσεις και για να προλάβουμε να κάνουμε την κηδεία μας εν ζωή;⁵⁴ Δεν θα δώσουν λόγο Στον Θεό οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί παρανομιών, οι παντός είδους κοσμικοί και θρησκευτικοί διαχειριστές του αμπελώνος για τα έργα τους και όσοι παθητικά τους ακολουθούν;

Τι σχέση έχει η Εκκλησία Του Χριστού με θρησκευτικές, αιρετικές και αλλόθρησκες κοινότητες και συλλόγους, κοσμικές φιλανθρωπικές οργανώσεις τύπου Μ.Κ.Ο., πολιτιστικούς και άλλους συλλόγους, που κάνουν δημόσιες σχέσεις, ακτιβισμό, φιλανθρωπίες, βραβεύσεις, σεμινάρια, συνέδρια, κοσμικά events και gala, θεατρικά, χορευτικά και άλλα πολιτιστικά δρώμενα, διπλωματία, ανθρωπισμό και αγαπολογία, με παντοίους παράγοντες, υποτασσόμενες στο κοσμικό πνεύμα, με κοσμικό φρόνημα, μακριά από Τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό;

Μήπως ήρθε ο καιρός για μία καρδιακή και ειλικρινή συγγνώμη μετανοίας προς Τον Ιδιοκτήτη του αμπελώνος, προς τους παλαιούς και σύγχρονους διωκόμενους Ομολογητές, σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου και καταδίκη αμετανόητων αιρετικών και σχισματικών; Έως πότε θα συνεχίζεται η συνάθροιση με τους υιούς που οδηγούν στην απώλεια; Η Εκκλησία δεν είναι οι πολλοί ομονοούντες και συνεννούντες εν αδίκω_ι, αλλά οι ολίγοι ή και ο είς και δίκαιος εν Κυρίωι Ιησού Χριστώι. Αγαπητοί θεοσεβείς, ευσεβείς και παραδοσιακοί αρχιερείς, επίσκοποι, ηγούμενοι, μοναχοί, ιερείς και λαϊκοί, δεν θα υπάρξει αντίδραση έστω και μετά την δωδεκάτη ενόψει της θείας δικαιοσύνης που έρχεται; Θεοσεβείς Αρχιερείς και Επίσκοποι, άν ηγηθείτε ποιμαντικώς, ο υγιής λαός Του Θεού, να είστε σίγουροι, ότι θα σας ακολουθήσει. Σας αναμένει.

Με απορία και φόβο παρακολουθείτε στο διαδίκτυο, στη τηλεόραση, στις πόλη και στον κόσμο όσα πρωτόγνωρα συμβαίνουν. Τι εντυπωσιάζει περισσότερο, η καραντίνα για έναν θανατηφόρο ιό ή η υποχρεωτική, ιδιότυπη αποτείχιση και ο κατ΄ οίκον εγκλεισμός, η επιτιμιτική, υποχρεωτική ακοινωνησία, που επέτρεψε Ο Θεός να επιβληθεί; Αποφασίστηκε ότι έχομεν βασιλέα, αλλά φρονιμότερη είναι η υποταγή στο Καίσαρα; Δεν γνωρίζουμε ότι: «Τιμής ηγοράσθητε, μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων».⁵⁵

Φοβόμαστε, όπως οι αιρετικοί, οι ειδωλολάτρες και οι κοσμικοί, οι μορφωμένοι, ορθολογιστές, σύγχρονοι θρησκεύοντες και οι άθεοι, περισσότερο έναν φονικό ιό και την κοσμική εξουσία ή «Εκείνον που μετέτρεψε το νερό σε κρασί,⁵⁶ γεννήθηκε χωρίς να έχει συλληφθεί στη κοιλία της μητέρας Του με τον φυσικό τρόπο,⁵⁷ διέψευσε το νόμο της βαρύτητας, όταν περπάτησε πάνω στα κύματα και όταν ανελήφθη στους ουρανούς,⁵⁸ απέρριψε τη θεωρία των μαθηματικών όταν ταΐσε 5.000 άτομα έχοντας μόνο πέντε άρτους και δύο ψάρια και στο τέλος ακόμα περίσσεψαν και δώδεκα κοφίνια γεμάτα,⁵⁹ θεράπευσε αρρώστους, παράλυτους και τυφλούς χωρίς να τους χορηγήσει κανένα φάρμακο,⁶⁰ ανέστησε νεκρούς και ανέστη εκ νεκρών;

Αυτός είναι το Άλφα και το Ωμέγα, η αρχή και το τέλος,⁶¹ ονομάσθηκε Θαυμαστός, Σύμβουλος, Άρχοντας Ειρήνης, Βασιλιάς των Βασιλιάδων και Κύριος των Κυρίων,⁶² κανένας δεν φτάνει στον Πατέρα τον ουράνιο παρά μονάχα δια μέσω Αυτού, γιατί Αυτός είναι η μόνη οδός⁶³».⁶⁴

Γιατί απορούμε; Δεν διακρίνουμε τα σημεία των καιρών; Δεν γνωρίζουμε πλέον την αιτία των κακών, την παγκόσμια αποστασία, την παναίρεση και τα σχίσματα, το κοσμικό φρόνημα, τις βλασφημίες και τη δειλία; Δεν βλέπουμε την αρχή των ωδίνων; Δεν νιώθουμε στις καρδιές τι χειρότερα έρχονται ως παιδαγωγία, εάν δεν υπάρξει έμπρακτη μετάνοια και επανόρθωση στην υγιή κατάσταση; Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον.⁶⁵

Εάν αύριο παρουσιαζόταν ο τέλειος παγκόσμιος, κοσμικός ηγέτης, αρχικά ως πράος, με αγάπη, ήσυχος, ευλαβής, ειρηνοποιός, μισών την αδικία, ξένος προς την δωροληψία, αγαπώντας τη θρησκεία, τα ιερατεία, φιλόπτωχος, ελεήμων, θεραπευτής λοιμών, ανίατων ασθενειών, φιλάνθρωπος επιδιώκοντας παγκόσμια την ένωση των λαών με αγάπη, ειρήνη, προήγαγε την επιστήμη, την εκπαίδευση και την τεχνολογία, καταργώντας τη φτώχεια, δημιουργώντας παγκόσμια κυβέρνηση με τους καλύτερους ειδικούς γύρω του κ.ά.⁶⁶ και λύνοντας όλα τα ανθρώπινα προβλήματα στη γη, και στο όνομα της παγκόσμιας κυβέρνησης, της αγάπης, της επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου και της πολιτικής ή άλλης ορθότητας και τελειότητας, για το καλό όλων εγκαινίαζε μία νέα, τέλεια παγκόσμια εποχή, μία νέα τέλεια, ανθρώπινη τάξη πραγμάτων (Novus Ordo Seclorum), επέβαλλε υποχρεωτικά το σφράγισμα στο μέτωπο και στο δεξί χέρι με το χξς΄ και μία τέλεια «Πανοικουμενική ειρήνη», ζητώντας την άρνηση ή αμφισβητώντας την αποκλειστικότητα Του Χριστού, καταργώντας ή σχετικοποιώντας την Ορθόδοξη πίστη, το Ορθόδοξο βάπτισμα, την προσωπική βούληση και ελευθερία, και όλες τις αποφάσεις που αφορούσαν τον άνθρωπο, συμβουλευόταν ένα ιερατείο σοφών και «ειδικών» αντί για Εκείνον και τα παιδιά Του θα το δεχόμασταν;

Αυτό το Πάσχα του κατά παραχώρηση πειρασμού,⁶⁷ του αποκλεισμού του λαού Του Θεού από τους ναούς, του επιτιμίου της επιβαλόμενης ακοινωνησίας, της μη επισκέψεως των πεφιλημένων κεκοιμημένων στα κοιμητήρια, της παιδαγωγικής τιμωρίας,⁶⁸ ας διακρίνουμε τα σημεία των καιρών,⁶⁹ ας διαγνώσουμε τις αιτίες της ασθένειας και ας αναζητήσουμε την θεραπεία. Αυτή η δοκιμασία θα αποβεί προς θάνατο ή προς σωτηρία;⁷⁰ Ας ιχνηλατήσουμε τον Νου και ας ενδοσκοπήσουμε στο βάθος της καρδιάς. Ας προσευχηθούμε Στον Κύριο να μας φωτίσει.⁷¹ Ο Νυμφίος «στέκει επί την θύραν και κρούει».⁷²

Είμαστε έτοιμοι να Τον δεχτούμε; Θα σαρώσουμε από τον οίκο μας τις αμαρτίες, θα πετάξουμε την φιλαυτία, τη φιλοδοξία, τη φιληδονία, τη φιλοχρηματία, τις ψυχοσωματοκτόνες εξαρτήσεις μας, την απιστία, την ολιγοπιστία, την αποστασία, την εκκοσμίκευση, την επίπλαστη αγαπολογία, την υποκριτική διπλωματία, τη δειλία, το ψεύδος, την ένοχη σιωπή, την τυφλή και απροϋπόθετη υπακοή στο κοσμικό πνεύμα, στις κοσμικές εξουσίες και στα νέα κοσμοείδωλα, την υπηρεσία σε δύο αφέντες, την ετεροζυγία;⁷³ Θα υπάρξει μετάνοια για την προσβολή ως προς την Θεία Κοινωνία, τις εικόνες, τους ναούς, τους Ορθοδόξους ιερείς; Θα αποσυρθούν υπογραφές από συνόδους, κείμενα, θα εγκαταλειφτούν διάλογοι και παγκόσμια συμβούλια αλλότρια, θα σταματήσουν οι λοιμικοί πνευματικοί συγχρωτισμοί με ετερόδοξες αιρετικές και σχισματικές ομολογίες (σχισματοαιρετικές ψευδοεκκλησίες), θα ζητηθεί συγγνώμη από τους διωκόμενους Ομολογητές πατέρες και αδελφούς και από τους Αγίους όλων των αιώνων που βασανίστηκαν και θυσιάστηκαν πολεμώντας τις πλάνες, για λόγους πίστεως; Θα αφεθούν οι κατά σάρκα αδελφοί μας στις ανθρωποκτόνες πλάνες (αιρέσεις, σχίσματα, θρησκείες, κοσμικές ορθότητες) και θα μολύνεται το Ορθόδοξο ποίμνιο από αυτές ή θα ακολουθήσει επανόρθωση από τα λάθη με μία Πανορθόδοξη Σύνοδο και διαλόγους νουθεσίας⁷⁴ και κατήχησης που θα ενώσουν εν τηι Αληθείαι;⁷⁵ Θα τιμήσουμε το πατροπαράδοτον σέβας, θα εγκαταλείψουμε την αλληλοτύφλωσή μας,⁷⁶ θα εγκαταλείψουμε την αποστασία,⁷⁷ θα συναισθανθούμε ότι είμαστε διαχειριστές του αμπελώνος και εργάτες,⁷⁸ δούλοι θνητοί που εξαγοραστήκαμε με Το Τίμιο Αίμα Του Υιού⁷⁹ Του Ιδιοκτήτη του αμπελώνος και ότι σύντομα θα δώσουμε όλοι λόγο σε Εκείνον;

Είμαστε έτοιμοι να απαρνηθούμε όλοι όσα Εκείνος μας δώρισε από τότε που γεννηθήκαμε και βαπτιστήκαμε, εάν μας δοκιμάσει· την καριέρα, τις θέσεις, τους τίτλους, την εργασία, τα χρήματα, την περιουσία, τα σπίτια, το βόλεμα, την καλοπέραση, την αναγνώριση, τους οίκους, την οικογένεια, τους φίλους, τη ζωή μας; Είμαστε άξιοι της Αγάπης Του; Ας αναρωτηθούμε όλοι μας. Ας έχουμε μνήμη θανάτου,⁸⁰ αναστάσεως και κρίσεως. Ας βάλουμε αρχή μετανοίας. Ας ζητήσουμε τη βοήθεια και το έλεός Του.

Αν ανοίξουμε την θύρα και δεχτούμε αξίως Τον Υιό Του Θεού, Το Α και Το Ω, Τον Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου, Τον Θεάνρωπο που θυσιάστηκε για εμάς, Τον Αρχηγό της Ειρήνης, Τον Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων ημών, Τον Καλό Ποιμένα των λογικών προβάτων, Τον Ελευθερωτή, Τον Αρχηγό της ζωής, Τον Μέγα Αρχιερέα, Τον Παντοκράτορα, τότε ποια δύναμη, ποια εξουσία, ποιο ιερατείο, ποια εξάρτηση, ποια ασθένεια, ποιος ιός, ποιος διωγμός, ποιος θάνατος θα μας φοβίσει;⁸¹

Τα ψέματα τελείωσαν. Άρχισαν να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι. Ήρθε η ώρα να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι. Η τιμία γυνή κατέφυγε στην έρημο.⁸² Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω.⁸³ Ο γνούς καί μή ποιήσας δαρήσεται πολλάς, ο δε μή γνούς μηδέ ποιήσας δαρήσεται ολίγας.⁸⁴ Ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται.⁸⁵ Ο λόγος Του Θεού ου δέδεται.⁸⁶ Η παιδαγωγία Του Θεού θα συνεχιστεί έως ότου να προκύψει έμπρακτη, ειλικρινής και καρδιακή μετάνοια.⁸⁷

Μένουμε στην Ορθή πίστη. Μένουμε στην Εκκλησία, στην Εκκλησία των Πατέρων μας, στην Εκκλησία της Αναστάσεως Του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, στην Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Καμία άλλη ψευδοεκκλησία, αίρεση, σχίσμα, καινοτόμο παρανομία αναγνωρίζουμε. Χριστός Ανέστη!!! Τι ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών; τι θρηνείτε, τον άφθαρτον ως εν φθορά; Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν.⁸⁸

Χριστός Ανέστη!!!

Εύχεσθε και υπέρ ημών των αμαρτωλών.

Ορθόδοξοι πιστοί.

Πάσχα – Ανάσταση του 2020.

• 1 Ιωάν. 19, 15.
• 2 Suetonius, De Vita Caesarum; Divus Claudium, 21.6.
• 3 Λουκ. 23, 39-42.
• 4 Ματθ. 16, 3. 
• 5 Β΄ Τιμ. 3,12.
• 6 Επίσημη αγγλική ιστοσελίδα: https://www.oikoumene.org.
• 7 Ψαλμ. 95, 5.
• 8 Δέκα εντολές Του Θεού: Έξοδος Κ΄, 1-18. Μεταξύ των οποίων: «… 3 οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ. 4 οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. 5 οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς, οὐδὲ μὴ λατρεύσεις αὐτοῖς· ἐγὼ γάρ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, Θεὸς ζηλωτής, ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα, ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς τοῖς μισοῦσί με 6 καὶ ποιῶν ἔλεος εἰς χιλιάδας τοῖς ἀγαπῶσί με καὶ τοῖς φυλάσσουσι τὰ προστάγματά μου…».
• 9 Αποκ, 13,18.
• 10 Α΄Ιωάν. 5-19, Γαλ. 1-4.
• 11 Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί Οἰκουμενισμός, Θεσ/κη 1974, σ. 224. Γράφει ο Άγιος: «ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι κοινόν ὄνομα διά τούς ψευδοχριστιανισμούς, διά τάς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν μέ ἐπικεφαλῆς τόν Παπισμό. Ὅλοι δέ αὐτοί οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τήν ἄλλην αἵρεσιν. Τό κοινόν εὐαγγελικόν ὄνομά τους εἶναι ἡ παναίρεσις».Για τον οικουμενισμό στις αρχές του 1970 εκδόθηκαν δύο βιβλία: Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα και Α. Δελήμπαση,Η αίρεσις του Οικουμενισμού. Επίσης βλ. ενδεικτικά «Ο Οικουμενισμός» στην επίσημη ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Κυθήρων στοhttp://imkythiron.gr.
• 12 Ματθ. 21, 33-42: Η Παραβολή του αμπελώνος. Β΄Τιμ. 3, 12-17: «12 καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διωχθήσονται· 13 πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. 14 σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες, 15 καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. 16 πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ, 17 ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος». 
• 13 Ιωάν. 19, 15-16: «15 οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω; ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα. 16 τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ». Ματθ. 22, 21: «ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ». Αν φτάσουμε να διαλέξουμε ανάμεσα στον αποστατήσαντα Καίσαρα και Τον Θεό τότε ποιον θα εμπιστευθούμε; (Πραξ. 5, 29: «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις», Ματθ. 6, 24: «…Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν·»).
• 14 Ιωάν. 10, 1-21: «…4 καὶ ὅταν τὰ ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ· 5 ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ᾿ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν…. 7 Εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐγώ εἰμι ἡ θύρα τῶν προβάτων. 8 πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ, κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί· ἀλλ᾿ οὐκ ἤκουσαν αὐτῶν τὰ πρόβατα…. 11 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· 12 ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. 13 ὁ δἑ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. 14 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, 15 καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. 16 καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν….»
• 15 Οι πειρασμοί Του Χριστού στην έρημο: Λουκ. 4, 1-13 , Ματθ. 4, 1-11.
• 16 Ματθ. 7, 13-14.
• 17 Επ. Παύλου Προς Τίτον 3, 10-11: «10 αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, 11 εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος».
• 18 Ιωαν, 17, 14-16: «ἐγὼ δέδωκα αὐτοῖς τὸν λόγον σου, καὶ ὁ κόσμος ἐμίσησεν αὐτούς, ὅτι οὐκ εἰσὶν ἐκ τοῦ κόσμου, καθὼς ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου. 15 οὐκ ἐρωτῶ ἵνα ἄρῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ κόσμου, ἀλλ’ ἵνα τηρήσῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ πονηροῦ. 16 ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ εἰσί, καθὼς ἐγὼ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ εἰμί». 
• 19 Α΄ Ιωάννη 5, 19, Γαλ. 1,4.
• 20 Α΄ Τιμ. 2, 4.
• 21 Ιωάν. 15, 20: «…εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν·…», Ματθ. 5, 10-12.
• 22 Ματθ. 23, 37-39.
• 23 Αποκ. 12, 6.
• 24 Ματθ. 15, 14-15: «14 ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται».
• 25 Ιωάν. 10, 1-16.
• 26 Βλ. ενδεικτικά: 31ος Ἀποστολικός καί 15ος Κανόνας τῆς ΑΒ΄ Συνόδου (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, Πηδάλιον, ἔκδ. Β. Ρηγόπουλος, Θεσ/κη 2003, σσ. 39-40, 358.
• 27 Το 1961 μεταξύ των άλλων, ο τότε καθηγητής της δογματικής Ιωάννης Καρμίρης είχε εκφράσει την αντίθεσή του για τα τεκταινόμενα στο Π.Σ.Ε.. Το 1997 η Εκκλησία της Γεωργίας απεχώρησε από το Π.Σ.Ε. και ακολούθησε το 1998 η Εκκλησία της Βουλγαρίας.
• 28 Από το 1970 έως το θάνατό του 7-7-1972 γινεται διακοπή μνημοσύνου του Πατριάρχη Αθηναγόρα από τους τότε Μητροπολίτες Φλωρίνης Αυγουστίνο, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο, Παραμυθίας Παύλο και από Αγιορείτες Πατέρες στο Άγιον Όρος, για λόγους πίστεως (οικουμενιστικά ανοίγματα). Στα ανοίγματα αυτά αντιδρούν μεταξύ των άλλων ο Άγιος Παΐσιος και ο σεβάσμιος γέρων και Ομολογητής Φιλόθεος Ζερβάκος.
• 29 Βλ ενδεικτικά: Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο. Αντικανονική και Διαιρετική Εισπήδηση της Κωνσταντινούπολης, Σειρά Φίλη Ορθοδοξία, Εκδόσεις Το Παλίμψηστον Θεσσαλονίκη, Δεκέμβριος 2018, Πρωτοπρεσβύτερος Αναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος, Ουκρανικό Αυτοκέφαλο. Συμβολή στο Διάλογο, Α΄ Έκδοση, Εκδόσεις Το Παλίμψηστον, Θεσσαλονίκη 2019. & Ημερίδα: «Το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο και η Νέα Εκκλησιολογία του Φαναρίου» στο https://www.youtube.com/watch?v=BxnD6iNvpQ8.
• 30 Πάμπολλα έχουν γραφεί και έχουν δημοσιευθεί ως κριτική για την στην ονομαζόμενη «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο». Η Επίσημη ιστοσελίδα της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης: https://www.oac.gr. Βλ. χαρακτηριστικά: Ημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ και Κολυμπάρι 2 χρόνια μετά» το Σάββατο 16 Ἰουνίου 2018 στό Grand Hotel Palace, που οργάνωσαν στη Θεσσαλονίκη Ἡ Ἑταιρεία Ὀρθοδόξων Σπουδῶν, ἡ Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καί Μοναχῶν, ὁ Ἑλληνορθόδοξος Σύνδεσμος «Ζωοδόχος Πηγή» καί ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανικός Σύλλογος «Ἅγιος Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής» στο https://www.youtube.com/watch?v=RrJCUTt-NFc&feature=emb_title. Βλ. επίσης ενδεικτικά: Δημ. Τσελεγγίδης Ι., «Σύντομη αποτίμηση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου στο Κολυμπάρι της Κρήτης (19-26/7/2016)» στο https://www.impantokratoros.gr, Μοναχός Σεραφείμ Ζήσης: «Γιατί είναι αιρετική η Σύνοδος του Κολυμπαρίου» στο «Στῦλος Ὀρθοδοξίας», 14 Ὀκτωβρίου 2017 και https://www.pentapostagma.gr, Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, «Νέα συμπληρωματική αποτίμηση της “Συνόδου” της Κρήτης» στο https://www.katanixis.gr/2017/12/blog-post_491.html. Επίσης μεταξύ των άλλων: Ημερίδα 23/3/2016 «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος». Μεγάλη προετοιμασία χωρίς προσδοκίες» στο https://www.youtube.com/playlist?list=PLhEXqBkFjSSlt23o-V_vFMWpuKk450OIG, Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς, Γραφείο επί των αιρέσεων και των παραθρησκειών, εν Πειραιεί τη 9^η Σεπτεμβρίου 2016, «ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ «ΣΥΝΟΔΟΣ» ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ;» στο https://www.impantokratoros.gr και Εστία Πατερικών Μελετών Ημερίδα: «Η Ορθοδοξία απέναντι στη σύγχρονη άρνηση», ΣΕΒ 18/5/2019 στο https://www.youtube.com/watch?v=1C-ThFe6mqU κ.ά..
• 31 Για τη «Δήλωση του Τορόντο» βλ. Αλεξάνδρου Τσβετκόβ, « Η δήλωση του Τορόντο και η Σύνοδος του Κολυμπαρίου» στο https://averoph.wordpress.com & παραπάνω Εισήγηση: Mihai-Silviu Chirila στην Ημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ και Κολυμπάρι 2 χρόνια μετά» & στο https://www.youtube.com/watch?v=duKWJbK3g7o.
• 32 Για τους Διαχριστιανικούς διαλόγους, διαχριστιανικές συναντήσεις, συμπροσευχές βλ. ενδεικτικά: Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, Διάλογος Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών στο https://www.romfea.gr, Ιωάννη Μακαρούνη, «Αν δεν υπήρχαν αγώνες δεν θα υπήρχαν στεφάνια» στο https://www.katanixis.gr.
• 33 Πρόκειται για τις θλιβερές, μεταξύ των άλλων, διαθρησκειακές συναντήσεις και συμπροσευχές στην Ασίζη της Ιταλίας τα έτη 1986, 2011, 2016 κ.ά. και τη διαθρησκειακή συνάντηση το 1991 στην Καμπέρα της Αυστραλίας στην 7^η συνάντηση του Π.Σ.«Ε.» με παρουσία 4.000 θρησκευτικών αντιπροσώπων!
• 34 Μητροπολίτες που άσκησαν κριτική παλαιότερα και νεότερα με κείμενά τους, ημερίδες κ.ά. κατά του Οικουμενισμού και της «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου» του 2016 είναι ο Πειραιώς Σεραφείμ, ο Κυθήρων Σεραφείμ, ο πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος, ο Αιτωλοακαρνανίας Κοσμάς, ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος (ο οποίος δεν υπέγραψε το κείμενο με τον όρο «ετερόδοξες εκκλησίες» για αιρετικούς στο Κολυμβάρι: «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον»), ο Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας κ.ά..
• 35 Βλ. ενδεικτικά παραπάνω υποσημειώσεις υπ. αριθ. 30, 31, 34 & 35.
• 36 Ματθ. 23, 8-12: «…ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε. καὶ πατέρα μὴ καλέσητε ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς· εἷς γάρ ἐστιν ὁ πατήρ ὑμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ καθηγητής, ὁ Χριστός.  ὁ δὲ μείζων ὑμῶν ἔσται ὑμῶν διάκονος.  ὅστις δὲ ὑψώσει ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, καὶ ὅστις ταπεινώσει ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.…».
• 37 Πραξ. 15, 22 & 28: «Τότε ἔδοξε τοῖς ἀποστόλοις καὶ τοῖς πρεσβυτέροις σὺν ὅλῃ τῇ ἐκκλησίᾳ ἐκλεξαμένους ἄνδρας ἐξ αὐτῶν πέμψαι εἰς Ἀντιόχειαν σὺν τῷ Παύλῳ καὶ Βαρνάβᾳ, Ἰούδαν τὸν ἐπικαλούμενον Βαρσαββᾶν καὶ Σίλαν, ἄνδρας ἡγουμένους ἐν τοῖς ἀδελφοῖς», «ἔδοξε γὰρ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν…», Ἐφεσ. 4, 26: «ὀργίζεσθε καί μή ἁμαρτάνετε», Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: ΕΠΕ 6, 275, Ρ.G. 55, 252: «Τι κάνεις άνθρωπε; Παραβιάστηκε ο νόμος, περιφρονήθηκε η σωφροσύνη, τόσα πολλά παραπτώματα τόλμησε και έκανε ιερέας… τα άνω κάτω έγιναν, και δεν φρίττεις… δεν πονάς, δεν επιτιμάς, δεν γίνεσαι φοβερός τιμωρός των νόμων του Θεού, αλλά συμμετέχεις; Και ποια συγγνώμη είναι δυνατόν να έχεις; Μήπως ο Θεός δηλαδή χρειάζεται εκδικητή; Μήπως χρειάζεται βοηθούς; Αλλά θέλει να γίνεις υπηρέτης του… για να μην πέσεις στα ίδια παραπτώματα, γινόμενος σωφρονέστερος με την αγανάκτηση σου με τον άλλον, ώστε και από αυτό να δείξεις την ευσέβεια σου προς τον Θεό…», Απάντηση των Πατριαρχών της Ορθόδοξης Ανατολής στον Πάπα Πίο τον 9^ο (1848): «Σε μας, ούτε Πατριάρχες, ούτε Σύνοδοι μπόρεσαν ποτέ να εισαγάγουν νέα [δόγματα και έθη], διότι ο υπερασπιστής της θρησκείας είναι το ίδιο το σώμα της Εκκλησίας, δηλαδή ο ίδιος ο λαός, ο οποίος θέλει το θρήσκευμά του αιωνίως αμετάβλητο και ομοειδές με αυτό των πατέρων του» (βλ. Ιωάννη Καρμίρη, Τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τόμ. Β΄, εν Αθήναις 1953, σελ. 920. και π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ, ένθ’ ανωτ., σελ. 207).
• 38 Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης: Ἀθανασίῳ τέκνῳ, Ἐπιστολή ΜΗ΄ (48), Ρ.G. 1080C: «…Καί μή θαυμάσῃς, εἰ μία φωνή τίκτει αἵρεσιν· ἀκούων τοῦ Κυρίου λέγοντος· Ἰῶτα ἕν· ἤ μία κεραία οὐ μή παρέλθῃ ἀπό τοῦ νόμου, ἕως ἄν πάντα γένηται. Μηδέ δόξῃ σοι λέγειν·  Τίς χρεία πολυπραγμονεῖν, καί διά μιᾶς λέξεως ἀνασειράζειν τάς γνωστικάς θεωρίας, καί συνάγειν τοῦτο κἀκεῖνο; ἵνα μή ἐμπέσῃς εἰς τήν λεγομένην τῶν Γνωσιμάχων αἵρεσιν, περί ἧς φησιν  ὁ συγγράφων· Γνωσιμάχοι οἱ πάσῃ γνώσει τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀντιπίπτοντες, ἐν τῷ λέγειν αὐτούς ὅτι περισσόν τι ποιοῦσιν οἱ γνώσεις τινάς ἐκζητοῦντες ἐν ταῖς θείαις Γραφαῖς· οὐδέν γάρ ἄλλο ζητεῖ  ὁ Θεός παρά Χριστιανοῦ, εἰ μή πράξεις καλάς. Ἀγαθόν οὖν ἐστι μᾶλλον ἁπλουστέρως τινά πορεύεσθαι, καί μηδέν δόγμα γνωστικῆς πραγματείας πολυπραγμονεῖν. Οὕτω μέν οὖν οἱ Γνωσιμάχοι. Δός οὖν αὐτός, εἴπερ ἔχεις, ἐκ θείων φωνῶν,  ὅτι οὐχ αἵρεσις· καί μή μοι πλῆθος ἐποίσῃς, μηδέ τούς νυκτερινούς θεοσεβεῖς αὔχει, γνωστικούς τε οὕς λέγεις καί ἰδιώτας καί φίλους. Εἰ γάρ θεοσεβεῖς, ποῦ ἡ παῤῥησία;»,
• P.G. 99, 1321A- B: «Τάδε λέγει Κύριος: «Ἄνοιξον τὸ στόμα σου, καὶ πληρώσω αὐτὸ. Ἀνθ΄ῶν ὑπήκουσας φωνῆς μου.Ἐντολὴ γὰρ Κυρίου μὴ σιωπᾶν ἐν καιρῶ κινδυνευούσης πίστεως». Λάλει γὰρ, φησί, καὶ μὴ σιώπα. Καὶ «Ἐὰν ὑποστέλληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχὴ μου ἐν αὐτῶ». Καὶ «Ἐὰν οῦτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται». Ὥστε ὅτε περὶ πίστεως ὁ λόγος, οὐκ ἔστιν εἰπεῖν:Ἐγὼ τὶς εἰμι; Ἱερεύς; ἀλλά οὐδαμοῦ. Ἄρχων; καὶ οὐδὲ οὕτως. Στρατιώτης; καὶ ποῦ; Γεωργός; καὶ οὐδὲ αὐτὸ τοῦτο. Πένης, μόνον τὴν ἐφήμερον τροφὴν ποριζόμενος. Οὐδεὶς μοι λόγος   καὶ φροντὶς περὶ τοῦ προκειμένου. Οὐά, οἱ λίθοι κράξουσι, καὶ σὺ σιωπηλὸς καὶ ἄφροντις;»,
• P.G. 99, 1120: «Oὐ   μόνον   εἰ   βαθμῶ   τις   καὶ   γνώσει   προέχων   ἐστίν,   ὀφείλει διαγωνίζεσθαι  λαλῶν  καὶ  διδάσκων  τὸν  τῆς  Ὀρθοδοξίας  λόγον. Ἀλλά  γὰρ  εἰ  καὶ  μαθητοῦ  τάξιν  ἐπέχων  εἴη,  χρεωστεῖ παρρησιάζεσθαι τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἐλευθεροστομεῖν».
• 39 Χαιρετισμοί της Θεοτόκου.
• 40 Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος PG 63, 231- 232: «Τό, Μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε, περί βίου ἐστίν, οὐ περί πίστεως», Ε.Π.Ε. 23, 492 – 494 «οὐδέν ὠφελεῖ βίος ὀρθός δογμάτων διεστραμμένων». Για δε τους κακούς συνεπισκόπους του είχε γράψει προς την διακόνισσα Ολυμπιάδα το τραγικό «Oὐδένα γάρ λοιπόν δέδοικα ὡς τούς ἐπισκόπους, πλήν ὀλίγων», ενώ για τα σχίσματα έγραψε: «Tοῦ εἰς αἵρεσιν ἐμπεσεῖν τό τήν Ἐκκλησίαν σχίσαι οὐκ ἔλαττόν ἐστι κακόν». Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γράφει BEII 58, 274, 7: «Είναι προτιμότερος ο αξιέπαινος πόλεμος, από την ειρήνη που μας χωρίζει από το Θεό. Για το λόγο αυτό, το Άγιο Πνεύμα οπλίζει τον πράο ώστε να γίνει μαχητής, διότι αυτός πραγματικά γνωρίζει να πολεμά σωστά», PG 35,488C,736AB: «Είναι καλύτερη από εμπαθή ομόνοια, η διάσταση χάριν της ευσέβειας», ΕΠΕ 1, 269-271: «Εκείνους οι οποίοι φρονούν τα αντίθετα, ως διαφθορείς της αλήθειας, όσο μεν είναι δυνατόν, ας τους δεχόμαστε μαζί μας και ας τους θεραπεύουμε. Εκείνους όμως οι οποίοι είναι ανίατα ασθενείς, ας τους αποφεύγουμε για να μην μεταδοθεί ενδεχομένως και σε μας η ασθένειά τους προτού τους μεταδώσουμε την υγεία μας».
• 41 15^ος Κανών της ΑΒ Συνόδου του 861 μ,Χ.: «Τὰ ὁρισθέντα ἐπὶ πρεσβυτέρων καὶ ἐπισκόπων καὶ μητροπολιτῶν, πολλῷ μᾶλλον καὶ ἐπὶ πατριαρχῶν ἁρμόζει. Ὥστε, εἴ τις πρεσβύτερος ἤ ἐπίσκοπος ἢ μητροπολίτης τολμήσειεν ἀποστῆναι τῆς πρὸς τὸν οἰκεῖον πατριάρχην κοινωνίας καὶ μὴ ἀναφέρει τὸ ὄνομα αὐτοῦ, κατὰ τὸ ὡρισμένον καὶ τεταγμένον, ἐν τῇ θείᾳ μυσταγωγίᾳ, ἀλλὰ πρὸ ἐμφανείας συνοδικῆς καὶ τελείας αὐτοῦ κατακρίσεως σχίσμα ποιήσει, τοῦτον ὥρισεν ἡ ἁγία σύνοδος, πάσης ἱερατείας παντελῶς ἀλλότριον εἶναι, εἰ μόνον ἐλεγχθείη τοῦτο παρανομήσας. Καὶ ταῦτα μὲν ὥρισται καὶ ἐσφράγισται περὶ τῶν προφάσει τινῶν ἐγκλημάτων τῶν οἰκείων ἀφισταμένων προέδρων καὶ σχίσμα ποιούντων καὶ τὴν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας διασπώντων. Οἱ γὰρ δι᾿ αἱρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου τὴν αἵρεσιν δηλονότι δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾿ ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑποκείσονται, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οἱ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι». Αμέσως μετά το 429 μ.Χ. ο λαϊκός Ευσέβιος ήλεγξε εντός του ναού τον τότε Πατριάρχη Νεστόριο για αίρεση και αργότερα έγινε Επίσκοπος Δορυλαίου. Από την επιστολή του Πάπα Ρώμης Κελεστίνου προς το Νεστόριο μαθαίνουμε για τους διωγμούς και την ακοινωνησία που επέβαλε ο Νεστόριος στους λαϊκούς που αντιδρούσαν στην αίρεσή του στην Κωνσταντινούπολη.
• 42 Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Προς τον ευλαβέστατον εν μοναχοίς κυρ Διονύσιον, Ε.Π.Ε. τομ.4, σελ. 408, Άγιος Μέγας Αθανάσιος «Επιστολή προς Σεραπίωνα Θμουέως επίσκοπον, 30, PG 26, 597 C».
• 43 Μετά την ψευδοσύνοδο της Φερράρας – Φλωρεντίας το 1438-1439, την 1-2^α Φεβρουαρίου του 1440 ο λαός της Κωνσταντινούπολης αποδοκίμασε έντονα όσους υπέγραψαν την ψευδοένωση με τους λατίνους, οι Ορθόδοξοι κληρικοί αρνούνταν να συλλειτουργήσουν με τους λατινόφρονες, ο λαός αγκάλισε ως ήρωα και θεματοφύλακα της πίστης τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό που δεν υπέγραψε και πολλοί μετανιωμένοι υπογράψαντες φώναζαν: «ἡ δεξιά αὐτή ὑπέγραψε, ἔλεγαν, νά κοπεῖ˙ ἡ γλώσσα ὡμολόγησε, νά ἐκριζωθεῖ», στους ναούς που λειτουργούσαν οι λατινόφρονες απέφευγαν να εκκλησιάζονται οι πιστοί και περιφρονούσαν όσους εκκλησιάζονταν εκεί αποφεύγοντάς τους. Δεκατρία χρόνια μετά την προδοτική ψευδοσύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας ο ψευδοενωτικός όρος εφαρμόζεται στην πράξη και πραγματοποιείται συλλείτουργο στην Αγία Σοφία λατινοφρόνων Ορθοδόξων με λατίνους του πάπα στις 12 Δεκεμβρίου 1452. Με πρόσχημα τον φόβο των Τούρκων ο Γεννάδιος Σχολάριος και οι ανθενωτικοί παραγκωνίζονται. Ο Άγιος διακόπτει δημόσιες εμφανίσεις, αποσύρεται και συντάσσει Ομολογιακό, ελεγκτικό λίβελλο που αναρτά την 1^η Νοεμβρίου 1452 στην πόρτα του κελλιού του και στις 27 Νοεμβρίου στέλνει τριάντα αντίγραφά του στα ανάκτορα, στην αγορά και σε μοναστήρια της Κωνσταντινουπόλεως. Το εξαιρετικά επίκαιρο και σήμερα κείμενο γράφει τα παρακάτω: «Ω πτωχοί πολίται, όλα εχάσατε· και νυν παραιτείσθε και την ευσέβειαν; Αισχρώς και ασυνειδήτως, αντί του να καταφύγητε εις τον Θεόν εν τη περιστάσει, καθώς υμίν ο Θεός δι’ εμού του αναξίου Γενναδίου συνεβούλευσεν, χωρίζεσθε του Θεού; Εγώ αθώος· έχω τον Θεόν μάρτυρα και τους αγίους, και υμάς πάντας, ότι ουδέ τίποτε ημέλησα. Και νυν μαρτύρομαι τον Θεόν, κακήν ένωσιν ποιείτε· απόλλυσθε. Βλασφημείτε κατ’ εμού και απειλείτε; Αλλά καν φονεύσητέ με, ως απειλείτε, εγώ και εις θάνατον έτοιμος. Τι μοι όφελος του ζην, ίνα ίδω την καθ’ υμών εγκατάλειψιν; Κύριε, μη αφής τους ανθρώπους τού­τους το πτώμα τούτο πεσείν μη δικαιωθήτω η ορθόδοξος πίστις, και εν τη ανατολή και εν τη δύσει, και εν ταις νήσοις, εκ της ημετέρας απωλείας· διότι ημείς αθετήσαντες αυτήν και σε απολούμεθα· δικαίωσον μάλλον αυτήν, χωρίς του απολέσθαι ημάς· δος αυτοίς ακοάς, ίνα ακούσωσιν· επειδή εστιν ο λαλήσας και λαλών το σόν θέλημα. Ει δέ μη, Κύ­ριε, άρπασόν με από της παρούσης ζωής συντόμως, πριν ίδω τρυγώντας τους καρπούς της τοσαύτης αναισχυντίας. Ουκ αρνήσομαί σε, φίλη ορθοδοξία· ου ψεύσομαί σε πατροπαράδοτον σέβας, έως αν το εμόν πνεύμα εν τώδε μένη τω σώματι. Μηδέν με πειράζετε πλέον, άνθρω­ποι· ότι εγώ τοιαύτης ενώσεως ου κοινωνήσω ποτέ· ούτε γαρ μετά των Λατίνων ενωθήσεσθε ούτως, και του Θεού χωρισθήσεσθε και της αυτού επισκέψεως, και αδοξίαν αΐδιον υποστήσεσθε» (Γενναδίου Σχολαρίου, Άπαντα ΙΙΙ, 165-166). Ο Άγιος Ραφαήλ, διορισμένος από τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο ΙΑ΄ ως σύμβουλός του και πρωτόπαπας, ακολουθώντας την Ορθόδοξη γραμμή του Γενναδίου Σχολαρίου, αρνείται να συμμετάσχει στο συλλείτουργο περιφρονώντας αξιώματα και φιλίες και νουθετώντας τον αυτοκράτορα να το αποφύγει και να μην ελπίζει σωτηρία από το Βατικανό, αλλά από την Παναγία. Ο εξοργισμένος αυτοκράτορας, που αργότερα μετανόησε και για το συλλείτουργο, εξορίζει τον Άγιο Ραφαήλ, που αργότερα μαρτύρησε στη Λέσβο. Ακολούθησε η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους στις 29 Μαΐου 1453.
• 44 Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός Ἐγκύκλιος τοῖς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς καὶ τῶν νήσων εὑρισκομένοις Χριστιανοις: «Φευκτέον αὐτούς, ὡς φεύγει τις ἀπὸ ὄφεως, ὡς αὐτοὺς ἐκείνους ἢ κακείνων πολλῷ χείρονας, ὡς χριστοκαπήλους καὶ χριστεμπόρους». Ως άλλος Άγιος Νικόλαος που χαστούκισε τον Άρειο γράφει μεταξύ των άλλων στην Επιστολή προς επίσκοπο Θεοφάνη στον Εύριπο: «Έτσι οι περισσότεροι από τους αδελφούς παίρνοντας θάρρος από την δική μου εξορία, βάζουν κάτω από τον έλεγχο τους αλιτηρίους   και παραβάτες της ορθής πίστεως και των πατρικών θεσμών, και τους διώχνουν αυτούς από παντού ως καθάρματα, και ούτε τους ανέχονται να συλλειτουργούν, ούτε να τους μνημονεύουν τελείως ως Χριστιανούς». Σε επιστολή του προς ιερομόναχο Θεοφάνη γράφει: (P.G. 160, σ. 1097), 1100 «Ἀξιῶ οὖν τήν ἁγιωσύνην σου, ἵνα τόν ὑπέρ Θεοῦ ζῆλον ἀναλαβών, … παραινέσῃς τοῖς τοῦ Θεοῦ ἱερεῦσιν, ἐκφεύγειν ἅπασι τρόποις τήν κοινωνίαν αὐτοῦ καί μήτε συλλειτουργεῖν αὐτῷ μήτε μνημονεύειν ὅλως αὐτοῦ, μήτε ἀρχιερέα τοῦτον, ἀλλά λύκον καί μισθωτόν ἡγεῖσθαι … Φεύγετε οὖν καί ὑμεῖς, ἀδελφοί, τήν πρός τούς ἀκοινωνήτους κοινωνίαν καί τό μνημόσυνον τῶν ἀμνημονεύτων. Ἴδε ἐγώ Μάρκος ὁ ἁμαρτωλός λέγω ὑμῖν, ὅτι ὁ μνημονεύων τοῦ πάπα ὡς ὀρθοδόξου ἀρχιερέως ἔνοχός ἐστι πάντα τά τῶν Λατίνων ἐκπληρῶσαι μέχρι καί αὐτῆς τῆς κουρᾶς τῶν γενείων, καί ὁ λατινοφρονῶν μετά τῶν Λατίνων κριθήσεται καί ὡς παραβάτης τῆς πίστεως λογισθήσεται». Τελευταίες παρακαταθήκες πριν την κοίμησή του υπήρξαν «Εκφεύγειν άπασι τρόποις την κοινωνίαν αυτού (του πατριάρχου) και μήτε συλλειτουργείν αυτού, μήτε αρχιερέα τούτον, αλλά λύκον και μισθωτόν ηγείσθε» «Λέγω περί του Πατριάρχου… ούτε βούλομαι ούτε δέχομαι την αυτού ή την των αυτού κοινωνίαν το παράπαν, ουδαμώς, ούτε επί της ζωής μου ούτε μετά θάνατον …. ώσπερ παρά πάσαν μου την ζωήν ήμην κεχωρισμένος απ’  αυτών, ούτω και εν τω καιρώ της εξόδου μου, και έτι και μετά την εμήν αποβίωσιν αποστρέφομαι αυτών την κοινωνίαν και ένωσιν, και εξορκών εντέλλομαι, ίνα μηδείς εξ αυτών προσεγγίση ή εν τη εμή κηδεία ή τοις μνημοσύνοις μου … ώστε συμφορένειν επιχειρήσαι και συλλειτουργείν τοις ημετέροις».
• 45Ο Μέγας Αθανάσιος γράφει (ΒΕΠΕΣ 31, 311): «Βαδίζοντες την απλανή και ζωηφόρον οδόν, οφθαλμόν μεν εκκόψωμεν σκανδαλίζοντα, μη τον αισθητόν…αλλά τον νοητόν. Οίον εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφωνται, και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρη αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γαρ εστιν άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ’ αυτούς εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊάφα, εις την γέεναν του πυρός…ίνα η Εκκλησία ασκανδαλίστως συναγομένη διαφυλαχθήσεται» και (Προς Μοναχούς ΒΕΠΕΣ 33, 182): «῏Ων τό φρόνημα ἀποστρεφόμεθα τούτοις καί τῆς κοινωνίας προσήκει φεύγειν». Ο Μέγας Βασίλειος (P.G. 160, σ. 101) γράφει: «οἵτινες τήν ὑγιῆ πίστιν προσποιοῦνται ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δέ τοῖς ἑτερόφροσι, τούς τοιούτους, εἰ μετά παραγγελίαν μή ἀποστῶσι, μή μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλά μηδέ ἀδελφούς ὀνομάζειν», ενώ ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος (P.G. 160, σ. 101): «Πᾶς ὁ λέγων, φησί, παρά τά διατεταγμένα, κἄν ἀξιόπιστος ᾖ, κἄν νηστεύῃ, κἄν παρθενεύῃ, κἄν σημεῖα ποιῇ, κἄν προφητεύῃ, λύκος σοί φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος». Ο Άγιος Γερμανός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως γράφει προς κυπρίους λαϊκούς (Ιωσήφ Βρυέννιου Τα ευρεθέντα έργα Τόμος Β’ Θεσ/νικη 1990 P.G. 140, 620 Α): « Ὅθεν καί ἐπισκήπτομαι (παραγγέλλω) πάσι τοῖς λαϊκοῖς, ὅσοι τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐστέ τέκνα γνήσια, φεύγειν ὅλῳ ποδί ἀπό τῶν ὑποπεσόντων ἱερέων τῇ λατινικῇ ὑποταγῇ^. καί μηδέ εἰς ἐκκλησίαν τούτοις συνάγεσθε, μηδέ εὐλογίαν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν δέχεσθε τήν τυχοῦσαν. Κρεῖσσον γάρ ἐστίν ἐν τοῖς οἴκοις ὑμῶν τῷ Θεῷ προσεύχεσθε κατά μόνας ἤ ἐπ’ Ἐκκλησίας συνάγεσθε μετά τῶν λατινοφρόνων… εἰ δέ μή τήν αὐτήν ὑφέξετε μετ’ αὐτών κόλασιν».
• 46 Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος Λόγος ΛΓ΄, Πρὸς Ἀρειανοὺς, καὶ εἰς ἑαυτόν, ΙΕ΄.
• 47 Παύλου Προς Γαλάτας 6, 7: «Μὴ πλανᾶσθε, Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται· ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει·»
• 48 Ο πιστός οφείλει απόλυτη υπακοή στον Επίσκοπο που Ορθοδοξεί. Τότε ισχύουν τα λόγια του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου (Πρός Σμυρναίους 8-9 Migne P.G. 5, 713): «Ὅπου ἄν φανῇ ὁ ἐπίσκοπος, ἐκεῖ καί τό πλῆθος ἔστω, ὥσπερ ὅπου ἄν ᾗ Ἰησοῦς Χριστός, ἐκεῖ καί ἡ καθολική Ἐκκλησία».
• 49 Βλ. ενδεικτικά: Πρ. Θεόδωρος Ν. Ζήσης, Δεν είναι σχίσμα η αποτείχιση. Οφειλόμενες εξηγήσεις, Σειρά Καιρός 24, Έκδοση Ιδιωτική, Οκτώβριος 2017. Χαρακτηριστική είναι η στάση του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού απέναντι στην αίρεση του Μονοθελητισμού, κατά την οποία μόνος με τους μαθητές του διέκοψε την Κοινωνία με όλα τα Πατριαρχεία, διώχτηκε, εξευτελίστηκε, του έκοψαν τη γλώσσα και το χέρι και δικαιώθηκε το 680 μ.Χ. από την 7^η Οικουμενική Σύνοδο. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός διέκοψε κάθε Κοινωνία με τους εικονομάχους Επισκόπους, αναθεματίζεται το 754 από τη σύνοδο της Ιέρειας και δικαιώνεται από την 7^η Οικουμενική Σύνοδο που καταδίκασε ως αιρετική τη σύνοδο της Ιέρειας. Ο Άγιος Γεννάδιος Σχολάριος συμφωνώντας με τον Άγιο Μέγα Αθανάσιο γράφει ότι «Η πνευματική κοινωνία των ομοδόξων, και η τελεία υποταγή προς τους γνησίους ποιμένας εκφράζεται με το μνημόσυνο. Οι Σύνοδοι και οι άλλοι Πατέρες ορίζουν, ότι αυτών που αποστρεφόμεθα το φρόνημα, (αυτών) πρέπει να αποφεύγουμε και την κοινωνία» (Γενναδίου Σχολαρίου, Γράμμα προς τους εκκλησιαστικούς… περιοδ. Ο όσιος Γρηγόριος Αγίου Όρους, αριθ. 21, σ.23). Επαναλαμβάνουμε τα όσα ο Μέγας Αθανάσιος γράφει: «Βαδίζοντες την απλανή και ζωηφόρον οδόν , οφθαλμόν μεν εκκόψωμεν σκανδαλίζοντα, μη τον αισθητόν…αλλά τον νοητόν. Οίον εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφωνται, και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρη αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γαρ εστίν άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ’ αυτούς εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊάφα, εις την γέεναν του πυρός…ίνα η Εκκλησία ασκανδαλίστως συναγομένη διαφυλαχθήσεται» (P.G. 27, 1369C). Επίσης ενδεικτικά: Σύμφωνα με τον Άγιο Νικηφόρο: «Εἰ δὲ διαμένουσιν ἐν τῇ αἱρέσει, καὶ ἴσως καὶ ἑτέρους τινὰς ἀμαθεστέρους καὶ ἁπλουστέρους δυνηθῶσιν ἀποβουκολῆσαι, κἄν ὀχλαγωγήσωσι καὶ πλῆθος συνάγωσιν ἔξω τῶν ἱερῶν τῆς Ἐκκλησίας περιβόλου εἰσίν. Εἰ δὲ καὶ πάνυ ὀλίγοι ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ καὶ Εὐσεβείᾳ διαμένουσιν, οὗτοι εἰσὶν Ἐκκλησία καὶ τὸ κῦρος καὶ ἡ προστασία τῶν ἐκλησιαστικῶν θεσμῶν ἐναὐτοῖς κεῖται. Κἄν κακοπαθῆσαι αὐτοῖς ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας δεήσει, ὅπερ ἐστιν εἰς καύχημα αἰώνιον καὶ ψυχικῆς σωτηρίας πρόξενον…». Ο Άγιος Μελέτιος ο Ομολογητής προτρέπει: «Μὴ πείθεσθε Μονάζουσαν μηδὲ τοῖς Πρεσβυτέροις, ἐφ’ οἷς ἀνόμως λέγουσι κακίστως εἰσηγοῦνται, καὶ τὶ φημὶ Μονάζουσι καὶ τὶ τοῖς πρεσβυτέροις; Μηδ’ Ἐπισκόποις εἴκετε τὰ μὴ λυσιτελοῦντα, πράττειν καὶ λέγειν καὶ φρονεῖν δολίως παραινοῦσιν». Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης γράφει: «ὃ καὶ νῦν ἐπιδιδοῦντες ἐρωτῶμεν, τίνι λόγῳ ἐπιζητείη σου ἡ τι  μιότης φάναι με περὶ τῆς θείας κοινωνίας καὶ τίνος χάριν τοσαῦτα ἔτη σπανίως μετέχεις; τοῦτο γὰρ λόγον ὀφείλει τινὰ ἔχειν. οὐ γὰρ τὸ σπανίως   ἢ   τὸ   καθ’  ἑκάστην   ἁπλῶς,   ἀλλὰ   τὸ   μετὰ   καθαρᾶς συνειδήσεως μεταλαμβάνειν δέον· ὁ γὰρ ἀναξίως, φησίν, ἐσθίων καὶ πίνων  κρίμα   ἑαυτῷ  ἐσθίει  καὶ πίνει,  μὴ διακρίνων  τὸ  σῶμα  τοῦ Κυρίου. εἰ οὖν τοιούτῳ τρόπῳ σκοποῦσα τὰ ἑαυτῆς καὶ εὐλαβουμένη ἀναμένεις   τὸν   καιρόν,   εὖ   ἂν   ἔχοι,   εἴτε   συντομώτερον   εἴτε χρονιώτερον,  καὶ  ὅρος ἐν  τούτῳ  ἄλλος  οὐκ  ἔστιν ἢ  ἡ  ἐν  καθαρᾷ καρδίᾳ  καθόσον  δυνατὸν  τῷ  ἀνθρώπῳ  προσέλευσις·  ἂν  δὲ  διὰ πταῖσμά τις ἔχῃ τὸ ἀκοινώνητον, δῆλον ὅτι τότε ἐκεῖνος κοινωνήσῃ, ὁπότ’ ἂν πληρωθῇ αὐτῷ τὸ ἐπιτίμιον. εἰ δὲ διακρίνεται αὖ πάλιν  δι’ αἵρεσιν, τοῦτο ἀναγκαῖον· τὸ γὰρ κοινωνεῖν παρὰ αἱρετικοῦ ἢ προφανοῦς  διαβεβλημένου  κατὰ  τὸν  βίον  ἀλλοτριοῖ  θεοῦ  καὶ προσοικειοῖ τῷ διαβόλῳ. Σκέψαι  οὖν,  ὦ  μακαρία,  ᾧτινι  τρόπῳ  τῶν  εἰρημένων  εἴη  σου ὁ σκοπὸς καὶ κατ’ αὐτὸ πρόσιθι τοῖς μυστηρίοις.  γνωστὸν δὲ πᾶσιν ὅτι νῦν  αἵρεσις  ἐν  τῇ  καθ’  ἡμᾶς  ἐκκλησίᾳ  κατακρατοῦσα  τῶν μοιχειανῶν  ἐστι· φείσαιο  τοίνυν  τῆς  τιμίας  σου  ψυχῆς  μετὰ  τῶν ἀδελφῶν  καὶ τῆς  κεφαλῆς.   ἔφης δέ  μοι  ὅτι  δέδοικας  εἰπεῖν  τῷ πρεσβυτέρῳ  σου  μὴ  ἀναφέρειν  τὸν  αἱρεσιάρχην.  καὶ  τί  περὶ τούτου εἰπεῖν σοι τὸ παρὸν οὐ καθορῶ, πλὴν ὅτι μολυσμὸν ἔχει ἡ κοινωνία   ἐκ   μόνου   τοῦ   ἀ ναφέρειν,   κἂν   ὀρθόδοξος   εἴη   ὁ ἀναφέρων» (TLG, Theodorus Studites Scr. Eccl., Theol., Epistulae, Epistle 553, line 15-37). Οι Αγιορείτες Πατέρες πρός αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγον: «…Καί πως ταυτα ανέξεται ορθοδόξου ψυχή καί ουκ αποστήσεται της κοινωνίας των μνημονευσάντων αυτίκα . . . ότι μολυσμόν έχει η κοινωνία, εκ μόνου του αναφέρειν αυτόν, κάν ορθόδοξος είη ο αναφέρων». Εικοσιέξι μοναχοί στη Μονή Ζωγράφου κάηκαν ζωντανοί, γιατί ήταν αντίθετοι με την «ψευδένωση» με τους λατίνους. Άλλοι φονεύτηκαν στις Καρυές, μεταξύ των οποίων και ο Κοσμάς, ο Πρωτεπιστάτης! Άλλοι, στη Μονή Βατοπαιδίου και άλλοι στη Μονή Ιβήρων, πνίγηκαν (ψευδοσύνοδος Λυών 1274 επί Πατριαρχίας λατινόφρονος Ιωάννη Βέκκου).
• 50 Άπαγε της βλασφημίας. Βλ. Αρχιμ. Χρυσοστόμου Ν. Πήχου Ηγουμένου της Ιεράς Κοινοβιακής Μονής «Η Ζωοδόχος Πηγή» Λογγοβάρδας Πάρου, Ενώπιον της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, Κατάγνωσις Ετεροδιδασκαλιών Διατυπωθεισών υπό τής αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, Λογγοβάρδα Πάρου. Επίσης βλ. Σύναξις Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών, Οικουμενιστικά λεχθέντα και πραχθέντα Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαίου και άλλων Ιεραρχών. Στην επονομαζόμενη «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» του Κολυμβαρίου της Κρήτης, στην αναγνώριση του «Ουκρανικού αυτοκεφάλου» και στο κλείσιμο των ναών λόγω κορωναϊού ουδέν μεμπτόν ως προς την πίστη και τα δόγματα διακρίνετε ή μήπως φταίνε οι «φανατικοί» που διαμαρτύρονται επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι;
• 51 Ματθ. 6, 24
• 52 Ιωάν. 15, 5
• 53 Πράξ. 5, 29: «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις», Ιωάννη 14, 15-21: «᾿Εὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε, καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ’ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα,   τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτό· ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ’ ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται.   οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς· ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς.   ἔτι μικρὸν καὶ ὁ κόσμος με οὐκέτι θεωρεῖ, ὑμεῖς δὲ θεωρεῖτέ με, ὅτι ἐγὼ ζῶ καὶ ὑμεῖς ζήσεσθε.  ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ γνώσεσθε ὑμεῖς ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρί μου καὶ ὑμεῖς ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν ὑμῖν.   ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν». Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός είναι: Λουκ. 2, 34-35: «σημεῖον ἀντιλεγόμενον», Α΄προς Κορινθίους 1, 23: «Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν», Αποκάλυψη 1, 8: «ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ο παντοκράτωρ» Ιωάννης 14, 16 , «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι’ ἐμοῦ», Ιωάννης 6, 53-54: «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς. ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ».
• 54 Λουκ. 10, 38-42: «…Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία·…». Ακολουθία εις κεκοιμοιμένους: «…Ποῦ ἐστιν ἡ τοῦ κόσμου προσπάθεια; Ποῦ ἐστιν ἡ τῶν προσκαίρων φαντασία; Ποῦ ἐστιν ὁ χρυσὸς καὶ ὁ ἄργυρος; Ποῦ ἐστι τῶν οἰκετῶν ἡ πλημμύρα καὶ ὁ θόρυβος;… …καὶ πάλιν κατενόησα ἐν τοῖς μνήμασι καὶ εἶδον τὰ ὀστᾶ τὰ γεγυμνωμένα καὶ εἶπον· ἆρα τίς ἐστι, βασιλεὺς ἢ στρατιώτης, ἢ πλούσιος ἢ πένης, ἢ δίκαιος ἢ ἁμαρτωλός;… … Ἔκλινα τὴν καρδίαν μου, τοῦ ποιῆσαι τὰ δίκαιώματά σου εἰς τὸν αἰῶνα δι᾿ ἀντάμειψιν. Ἐλέησόν με, Κύριε. Καιρὸς τοῦ ποιῆσαι τῷ Κυρίῳ· διεσκέδασαν τὸν νόμον σου. Ἐλέησόν με, Κύριε… … Ἄρχοντες κατεδίωξάν με δωρεάν, καὶ ἀπὸ τῶν λόγων σου ἐδειλίασεν ἡ καρδία μου…. … Ἀθυμία κατέσχε με ἀπὸ ἁμαρτωλῶν, τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον σου. Ἀλληλούϊα. Μέτοχος ἐγώ εἰμι πάντων τῶν φοβουμένων σε, καὶ τῶν φυλασσόντων τὰς ἐντολάς σου…».
• 55 Α΄ Κορ. ζ΄ 23.
• 56Ιωάν. 2, 1-11.
• 57 Ματθ. 1, 18-25.
• 58 Κατά Μάρκον 6. 49-51
• 59 Κατά Ματθαίον 14. 17-21
• 60 Κατά Ματθαίον 9.19-22 & Κατά Ιωάννη 9. 1-15
• 61 Αποκ. 10, 8: «᾿Εγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν καὶ ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ».
• 62 Ησαΐας 9. 6
• 63 Κατά Ιωάννη 14.6.
• 64 Βλ. https://salpismazois.blogspot.com (Ημερ. Ανάρτ. 16 Μαρτίου 2020).
• 65 Ιωάν. 16, 33.
• 66 Βλ. προφητείες του Αγίου Ιππολύτου Πάπα Ρώμης για τον αντίχριστο.
• 67 Παύλου Προς Κορινθίους Α΄11, 27-32: «27ὥστε ὃς ἂν ἐσθίῃ τὸν ἄρτον τοῦτον ἢ πίνῃ τὸ ποτήριον τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἔνοχος ἔσται τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου. 28δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω· 29ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. 30διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄῤῥωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί. 31εἰ γὰρ ἑαυτοὺς διεκρίνομεν, οὐκ ἂν ἐκρινόμεθα· 32κρινόμενοι δὲ ὑπὸ τοῦ Κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα μὴ σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν». Είναι δυνατόν να προσβάλεται το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, η Θεία Κοινωνία και να μιλούν βλασφήμως κάποιοι για μολυσμό, για ξεχωριστά κουταλάκια (λαβίδα – κοχλιάριο); Για το σχολιασμό του κη΄κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου βλ. ενδεικτικά άρθρο της 14/03/2020: Βασίλειος Τουλουμτσής «Ο σχολιασμός του ΚΗ΄κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου από τον άγιο Νικόδημο τον αγιορείτη» στο http://aktines.blogspot.com. Ήταν φοβικός ως προς υποτιθέμενο μολυσμό κατά τη διάρκεια της Θείας Κοινωνίας ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης; Από πότε η Εκκλησία έπαψε να είναι ένα σώμα με κεφαλή Τον Χριστό και χρειάζεται ξεχωριστά κοχλιάρια για το κάθε μέλος της χωριστά κατά την Θεία Κοινωνία; Από πότε ο φόβος μόλυνσης μπήκε ανάμεσα στο σώμα της Εκκλησίας και Την κεφαλή Της; Πότε συνέβησαν και ακούστηκαν αυτά στην ιστορία της Εκκλησίας από ίδρύσεως της; Μήπως σε καιρό αιρέσεων και πνευματικών εκπτώσεων; Οι πειρασμοί Του Χριστού στην έρημο: Λουκ. 4, 1-13 , Ματθ. 4, 1-11. Ο Χριστός νίκησε τους πειρασμούς του διαβόλου.
• 68 Ο Θεός είναι αγάπη, αλλά και δικαιοσύνη. Ψαλμ. 10, 7: «Δίκαιος Κύριος και δικαιοσύνας ήγάπησεν, ευθύτητας είδε το πρόσωπον αύτού»,Δευτ. 32, 35, Ρωμ. 12, 19, Έβρ. 10, 30: «Έμοί έκδίκησις, εγώ ανταποδώσω», Ρωμ. 1, 18: «Αποκαλύ­πτεται οργή Θεού άπ’ ουρανού επί πάσαν άσέβειαν και άδικίαν ανθρώπων των την άλήθειαν έν αδικία κατεχόν­των», Έβρ. 10:31: «Φοβερόν το έμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος», Ψαλμ. 2: «Ἱνατί ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά; 2 παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ. (διάψαλμα). 3 Διαῤῥήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν καὶ ἀποῤῥίψωμεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν. 4 ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ ὁ Κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς. 5 τότε λαλήσει πρὸς αὐτοὺς ἐν ὀργῇ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ ταράξει αὐτούς. 6 ᾿Εγὼ δὲ κατεστάθην βασιλεὺς ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐπὶ Σιὼν ὄρος τὸ ἅγιον αὐτοῦ 7 διαγγέλλων τὸ πρόσταγμα Κυρίου. Κύριος εἶπε πρός με· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε. 8 αἴτησαι παρ᾿ ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς γῆς. 9 ποιμανεῖς αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ, ὡς σκεύη κεραμέως συντρίψεις αὐτούς. 10 καὶ νῦν, βασιλεῖς, σύνετε, παιδεύθητε, πάντες οἱ κρίνοντες τὴν γῆν. 11 δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν φόβῳ καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν τρόμῳ. 12 δράξασθε παιδείας, μήποτε ὀργισθῇ Κύριος καὶ ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας. 13 ὅταν ἐκκαυθῇ ἐν τάχει ὁ θυμὸς αὐτοῦ, μακάριοι πάντες οἱ πεποιθότες ἐπ᾿ αὐτῷ». Η Παλαιά και Καινή Διαθήκη είναι γεμάτες από παιδαγωγικές τιμωρίες Του Θεού προς τον αμετανόητο αμαρτωλό – αποστατήσαντα από Τον Θεόν άνθρωπο. Γένεσις 3, 12-24: ο άνθρωπος παρακούει και εξορίζεται παιδαγωγικά από τον Παράδεισο, Γένεσις 19, 24-26: Ο Θεός καταστρέφει τα Σόδομα, τα Γόμμορα και η γυναίκα του Λοτ γίνεται στήλη άλατος, Έξοδος 7-11 Οι δέκα πληγές του Φαραώ, Γένεσις 6-9 ο κατακλυσμός επί Νώε, Αριθμ. 21:5-9: Οι Ισραηλίτες γογγύζουν στην έρημο και Ο Θεός τους τιμωρεί με θανατηφόρα φίδια, Δ’ Βασιλειών, Β’ 23-24 κακότροπα παιδιά κοροϊδεύουν τον προφήτη Ελισαίο και κατασπαράσσονται σαρανταδύο από αυτά από δύο αρκούδες, Γ΄ Βασιλειών: Ο Θεός προστατεύει τον Προφήτη Ηλία και εξοντώνει τους εχθρούς του και τους ψευδοϊερείς των ψευτοθεών Βάαλ και της Αστάρτης, Προφήτες και δίκαιοι (Μωϋσής, Ιησούς του Ναυή, Δαυϊδ, Σαούλ κ.ά), αλλά και άγγελοι εντέλλονται από τον Θεό να εξοντώνουν τα ασεβή έθνη, τους ασεβείς, και όσους παραβιάζουν τον Νόμο Του. Στην Καινή Διαθήκη: Προς Ρωμαίους 6, 23: «τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν», Προς Φιλιπ. 3, 19 «ων το τέλος απώλεια, ων ό Θεός ή κοιλία και ή δόξα εν τη αισχύνη αυτών, οί τα επίγεια φρονούντες», Ματθ 23, 1-39: Ο έλεγχος Του Ιησού προς τους Φαρισαίους «…37 Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. 38ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. 39λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ᾿ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» και Ματθ. 24, 1-2: η προόρρησις της καταστροφής του Ναού «1Καὶ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐπορεύετο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ· καὶ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτῷ τὰς οἰκοδομὰς τοῦ ἱεροῦ. 2ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ βλέπετε ταῦτα πάντα; ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀφεθῇ ᾧδε λίθος ἐπὶ λίθον, ὃς οὐ καταλυθήσεται». Επίσης: Λουκ. 19, 27, Ματθ. 22, 7, Λουκ. 21, 22, Λουκ. 13, 3 και 5 Ματθ. 10, 28, Άποκ. 2, 22-23. Βλ. και παρακάτω υποσημείωση 70. Η σημερινή θανατηφόρα θεομηνία της πανδημίας δεν είναι μία παιδαγωγία Του Θεού στην αποστατήσασα παγκοσμίως και τοπικώς γενεά μας; Δεν θα κατανοήσουμε ορθώς και δεν θα μετανοήσουμε ή θα αφήσουμε να συνεχιστεί η παιδαγωγική τιμωρία;
• 69Ματθ. 16, 3: «Ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι».
• 70 Παραδείγματα λοιμών: Β’ Σαμουήλ 24, 15, Ιερεμίας 21, 6, Λουκάς 21, 11, Πράξεις 11, 28, Λευιτικό 13,2 , Β’ Βασιλειών, Λουκάς 4,27 -17,12, Δευτερονόμιο 28, 35, Αριθμοί 5, 2, 12, 14, Λευιτικό 13, 45. Ο Ιησούς Χριστός ως θεραπευτής ιατρός: Ιωάννη 11, 4: «Αὕτη ἡ ἀσθένεια οὐκ ἔστι πρὸς θάνατον, ἀλλ᾿ ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ δι᾿ αὐτῆς». Θεραπεία λεπρών από Τον Ιησού: Ματθ. 8, 3, Λουκ. 5, 13, Λουκ. 17, 11-19 κ.ά.
• 71 Ιωάν. 15, 5: «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν».
• 72 Αποκ. 3, 20: « ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καὶ ἀνοίξῃ τὴν θύραν, καὶ εἰσελεύσομαι πρὸς αὐτὸν καὶ δειπνήσω μετ᾿ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς μετ᾿ ἐμοῦ».
• 73Ματθ. 6, 24: «…Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει», Παύλου Προς Κορινθίους Β΄ 6, 14-18: «14 Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; 15 τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; 16  τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. 17 διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, 18 καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ», Ιωάννη 19, 10-11: «10λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε; 11ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ᾿ ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει». Ιωάν. 19, 15-16: «15 οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω; ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα. 16 τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ».
• 74 Αποστόλου Παύλου Επιστολή Προς Τίτον 3, 10-11: «10 αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, 11 εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος». 
• 75 Η Αρχιερατική Προσευχή Του Ιησού για τους μαθητές Του Ιωάν. 17, 1-26 «…11καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ οὗτοι ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς….14 ἐγὼ δέδωκα αὐτοῖς τὸν λόγον σου, καὶ ὁ κόσμος ἐμίσησεν αὐτούς, ὅτι οὐκ εἰσὶν ἐκ τοῦ κόσμου, καθὼς ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου….17 ἁγίασον αὐτοὺς ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου· ὁ λόγος ὁ σὸς ἀλήθειά ἐστι.18καθὼς ἐμὲ ἀπέστειλας εἰς τὸν κόσμον, κἀγὼ ἀπέστειλα αὐτοὺς εἰς τὸν κόσμον.19 καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἐγὼ ἁγιάζω ἐμαυτόν, ἵνα καὶ αὐτοὶ ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ….21 ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας.22   καὶ ἐγὼ τὴν δόξαν ἣν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν,23 ἐγὼ ἐν αὐτοῖς καὶ σὺ ἐν ἐμοί, ἵνα ὦσι τετελειωμένοι εἰς ἕν, καὶ ἵνα γινώσκῃ ὁ κόσμος ὅτι σύ με ἀπέστειλας καὶ ἠγάπησας αὐτοὺς καθὼς ἐμὲ ἠγάπησας.24 πάτερ, οὓς δέδωκάς μοι, θέλω ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ κἀκεῖνοι ὦσι μετ᾿ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τὴν δόξαν τὴν ἐμὴν ἣν δέδωκάς μοι, ὅτι ἠγάπησάς με πρὸ καταβολῆς κόσμου.25 πάτερ δίκαιε, καὶ ὁ κόσμος σε οὐκ ἔγνω, ἐγὼ δέ σε ἔγνων, καὶ οὗτοι ἔγνωσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας·26καὶ ἐγνώρισα αὐτοῖς τὸ ὄνομά σου καὶ γνωρίσω, ἵνα ἡ ἀγάπη ἣν ἠγάπησάς με ἐν αὐτοῖς ᾖ, κἀγὼ ἐν αὐτοῖς». Η εντολή προς τους μαθητές για διδασκαλία των εθνών εν τηι Αληθείαι Ματθ. 28, 19-20: «19πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, 20διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.». Ο Ιησούς δεν αναφέρεται σε μείξη Της Αλήθειας με το πονηρό πνεύμα του κόσμου, το ψεύδος και την πλάνη (μείξη Της Αλήθειας με κοσμικό φρόνημα, αιρέσεις, σχίσματα, θρησκείες κ.α.΄), άπαγε της βλασφημίας, αλλά για τη συμμετοχή όλων όσοι τη δέχονται στην Καινή Κτίση Του Τριαδικού Θεού, ως νέα γέννηση (διά του Βαπτίσματος) και απέκδυση του παλαιού ανθρώπου υπό την εξουσία του κοσμοκράτορος διαβόλου, Στην Μόνη Αλήθεια (είσοδο στην Εκκλησία με κεφαλή Τον Χριστό, επιστροφή Στον Πατέρα, διά Του Ιησού Χριστού εν Αγίωι Πνεύματι).
• 76 Ματθ. 15, 14-15: «14 ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται».
• 77 Ο λόγος Του Ιησού για τα έσχατα Ματθ 24, 1-51, Προς Τιμ.Β΄ 3′ 1-5: «Εν εσχάταις ημέραις εν στήσονται καιροί χαλεποί∙ έσονται γαρ οί άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεύσιν απειθείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άστοργοι, άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον η φιλόθεοι, έχοντες μόρφωσιν ευσέβειας, την δε δύναμιν αυτής ηρνημένοι», Προφητείες: Οσίου Νείλου Αγιορείτη (του νέου) 16ος αι., Αγίου Ανατολίου της Όπτινα (του νεότερου +1927), του Αγίου Ιππολύτου Πάπα Ρώμης για τον αντίχριστο (Αγίου Ιππολύτου, P.G. 10, 912 B – ΒΕΠΕΣ 6, 278, P.G. 10, 933 D – 936 A), του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη, η Αποκάλυψη του Ιωάννη, οι ρήσεις σύγχρονων Αγίων: Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Αγίου Παϊσίου, Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς, Αγίου Φιλαρέτου των Ρώσων της διασποράς κ.ά..
• 78 Η Παραβολή του αμπελώνος: Ματθ. 21,33-42, Μάρκ. 12, 1-12, Λουκ. 20, 9-19.
• 79 «Ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ τιμίῳ σου αἵματι· τῷ σταυρῷ προσηλωθείς καί τῇ λόγχῃ κεντηθείς τήν ἀθανασίαν ἐπήγασας ἀνθρώποις· Σωτήρ ἡμῶν, δόξα σοι».
• 80 Βλ. ενδεικτικά:  Κλίμαξ Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, Περί μνήμης θανάτου, Λόγος έκτος. Μεταξύ των πολλών αγίων ο Μ. Βασίλειος και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρονται στην παραμυθία των πενθούντων και στη μνήμη θανάτου για τους ζώντες. Βλ. επίσης ενδεικτικά π. Θεόδωρος Ν. Ζήσης, Ο θάνατος και τα μετά θάνατον, Σειρά Φίλη Ορθοδοξία 13, Εκδόσεις Το Παλίμψηστον, Θεσσαλονίκη Οκτώβριος 2015, π. Θεόδωρος Ν. Ζήσης, Παρηγορία πενθούντων. Οι Παραμυθητικές Επιστολές του Μ. Βασιλείου, Σειρά Καιρός 17, Εκδόσεις Βρυέννιος, Δεκέμβριος 2001.
• 81 Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν  Ἰωάννου  Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου Λόγος Κατηχητικός εἰς τὴν ἁγίαν καὶ λαμπροφόρον ἡμέραν τῆς ἐνδόξου καὶ σωτηριώδους Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν Ἀναστάσεως: «…Ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; Ποῦ σου, Ἅδη, τὸ νῖκος; Ἀνέστη Χριστός, καὶ σὺ καταβέβλησαι. Ἀνέστη Χριστὸς καὶ πεπτώκασι δαίμονες. Ἀνέστη Χριστός, καὶ χαίρουσιν Ἄγγελοι. Ἀνέστη Χριστός, καὶ ζωὴ πολιτεύεται. Ἀνέστη Χριστός, καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος. Χριστὸς γὰρ ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».
• 82 Αποκ. 12, 6.
• 83 Λουκ. 8, 8.
• 84 Λουκ. 12, 47.
• 85 Ματθ. 24,13.
• 86 Προς Τιμόθεον Β΄ 9.
• 87 Ιωαν. 18,23: «Ει κακώς ελάλησα, μαρτύρησον περί του κακού, ει δε καλώς, τί με δέρεις;
• 88 Απολυτίκιον της Αναστάσεως και Αναστάσιμα στιχηρά.