της Ειρήνης Ιωαννίδου

Το φιλοεβραϊκό, φιλομωαμεθανικό, φιλοπαπικό προφίλ του Μητροπολίτη Κώου και Νισύρου βεβαιώνει πως θα ήταν δίκαιη και σύμφωνη με τους κανόνες της Εκκλησίας η διακοπή μνημόνευσης του ονόματός του

Την Κυριακή 23 Ιουλίου πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της ανακαινισμένης Συναγωγής της Κω από τον Ραββίνο Αθηνών Γκαμπριέλ Νεγρίν στο πλαίσιο μνημονίου συνεργασίας του Δήμου Κω, του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος (ΚΙΣΕ), της Αστικής Εταιρείας Ιπποκράτης και της Διαχειριστικής Επιτροπής της Ισραηλιτικής Κοινότητας Ρόδου [1].

Ο Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ δεν έδωσε απλά το παρών αλλά συμμετείχε στην εκδήλωση εκφωνώντας λόγο μεστό και γεμάτο ζέση! Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στο ορθόδοξο γίγνεσθαι βέβαια, αν οι Επίσκοποι με την ίδια ζέση καρδίας που μιλούν για τον Οικουμενισμό, κατηχούσαν τα χριστιανόπουλα με τον λόγο τους και με το παράδειγμά τους, διαδίδοντας επί της ουσίας και εφαρμόζοντας τον ευαγγελικό λόγο. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν αντί για τις αιρετικές συνάξεις, έτρεχαν απ’ άκρη σ’ άκρη στις επισκοπές τους για να συνάξουν κάθε απολωλός πρόβατο ώστε να επιστρέψει πίσω στην ασφάλεια της ποίμνης, στην Ορθόδοξη Αλήθεια.

Ειδικά οι ακριτικές περιοχές τις χώρες, τα ακριτικά νησιά μας έχουν ανάγκη από ιεράρχες που πατούν σταθερά στα πόδια τους, από ιεράρχες που έχουν ακλόνητη πίστη! Αντ’ αυτού το ορθόδοξο ποίμνιο κατηχείται στον Οικουμενισμό από τους σύγχρονους γραμματείς και φαρισαίους, τους χριστέμπορους αρχιερείς που καπηλεύονται τους αρχιερατικούς τίτλους για να πούνε στο ποίμνιο τι πράγμα, ότι «η πίστη των Εβραίων σώζει, μετέχει της αλήθειας. Και μάλιστα, καλώς έκαναν οι γραμματείς και φαρισαίοι και σταύρωσαν τον Κύριό μας. Αλλά ας μην μένουμε σε αυτά που μας χωρίζουν αλλά σε αυτά που μας ενώνουν. Ας πορευτούμε εν ειρήνη και αγάπη». 

Η πανουργία τους βέβαια δεν τους επιτρέπει να εκφραστούν τόσο ξεδιάντροπα, στην πραγματικότητα όμως αυτό είναι το ευαγγέλιο ενός πιστού Οικουμενιστή που τιμά τις πάσης φύσεως αιρέσεις, όπως εν προκειμένω πράττει ο κ. Ναθαναήλ δοξολογώντας τον Ιουδαϊσμό.

«Από τούδε και στο εξής ο ευλογημένος αυτός χώρος ο οποίος με κάθε σεβασμό χρησιμοποιείται για τους ευγενείς σκοπούς της Εταιρείας, μετά την ανακαίνισή του, θα αποτελέσει πόλο έλξης και για τους Εβραϊκού θρησκεύματος επισκέπτες της Κω».

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης, ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, στο βιβλίο του με τίτλο «Διαθρησκειακές Συναντήσεις-Άρνηση του Ευαγγελίου και προσβολή των Αγίων Μαρτύρων», παραθέτει τους βαρύτατους χαρακτηρισμούς που αποδίδει η υμνογραφία μας στους Εβραίους: «Ερανιζόμενοι από μερικούς μόνον ύμνους της Μ. Εβδομάδος βλέπουμε να χαρακτηρίζονται οι Ιουδαίοι ως «αλαζών και μιαιφόνος λαός» ως «φθονερός αλάστωρ, φόνου πλήρης λαός», «αραβιανόν, σκολιώτατον γένος Εβραίων», «ολέθριος σπείρα θεοστυγών, πονηρευομένων, «θεοκτόνων συναγωγή», «των δικαίων φονευταί», «θεομάχοι», «θεοκτόνοι», «παράνομοι», «πονηρόν συνέδριον», «άνομοι και άπιστοι», «γενεά άπιστος και μοιχαλίς», «κατάκριτος συναγωγή».

Επίσης, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μίλησε με μεγάλη σοφία για την κακία των Εβραίων: «Καί τώρα μή δυνάμενοι οἱ Ἑβραῖοι νά τόν μετασταυρώσουν τόν Χριστόν, κάθε Μεγάλην Παρασκευήν τόν κάνουν ἀπό κερέ καί τόν σταυρώνουν, καί ὕστερα τόν καίουν· ἢ παίρνουν ἕνα ἀρνί καί τό κτυποῦν μέ τά μαχαίρια καί τό σταυρώνουν ἀντί τοῦ Χριστοῦ. Ἀκούετε κακίαν τῶν Ἑβραίων καί τοῦ διαβόλου; Καθώς γεννηθῆ τό Ἑβραιόπαιδον, ἀντί νά τό μαθαίνουν νά προσκυνῇ τόν Θεόν, οἱ Ἑβραῖοι, παρακινούμενοι ἀπό τόν πατέρα των διάβολον, εὐθύς ὁπού γεννηθῆ, τό μαθαίνουν νά βλασφημᾷ καί νά ἀναθεματίζῃ τόν Χριστόν μας καί τήν Παναγίαν μας· καί ἐξοδεύουν πενήντα, ἑκατόν πουγγιά νά εὕρουν κανένα χριστιανόπουλο νά τό σφάξουν, νά πάρουν τό αἷμα του, καέ μέ ἐκεῖνο νά κοινωνοῦν».

Δυστυχώς όμως ο κ. Ναθαναήλ δεν έχει απλά φιλοεβραϊκές πεποιθήσεις, αλλά και φιλομωαμεθανικές. Αξίζει να θυμηθούμε ότι την νύχτα της 17ης Απριλίου 2023, την 27η ημέρα της νηστείας του Ραμαζανίου κατά την οποία εορτάζεται η νύχτα του Καντίρ, παραβρέθηκε στο τζαμί του μουσουλμανικού χωριού Πλατάνι.

Ενώ φυσικά από την οικουμενιστική ατζέντα του δεν λείπουν και οι συμπροσευχές σε παπικούς ναούς, όπως συνέβη στον αναστηλωμένο Παπικό ναό Τιμίου Σταυρού την 25η Οκτωβρίου. Στην «ακολουθία» των εγκαινίων πρωτοστάτησε ο αιρετικός «Κουστώδιος» των Αγίων Τόπων π. Φραγκίσκος Πατόν, ενώ συμπροσευχήθηκε ο υπαγόμενος στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ. 

Το φιλοεβραϊκό, φιλομωαμεθανικό, φιλοπαπικό προφίλ του κ. Ναθαναήλ βεβαιώνει πως θα ήταν δίκαιη και σύμφωνη με τους κανόνες της Εκκλησίας η διακοπή μνημόνευσης του ονόματός του, δεδομένου ότι η ίδιος δεν ορθοτομεί τον λόγο της Αληθείας αλλά τουναντίον κηρύσσει γυμνή τη κεφαλή αίρεση. 

Ο μακαριστός π. Αθανάσιος Μυτιληναίος συσχέτισε πολύ εύστοχα τον Οικουμενισμό με τον Αντίχριστο. Τόνισε συγκεκριμένα: «Ο Οικουµενισµός είναι ένας δούρειος ίππος, ο οποίος κουβαλά τον Αντίχριστο. Ναι, ναι! Και όµως το σύνθηµα, παρακαλώ, του Οἰκουµενισµού είναι: αγάπη! αγάπη! Και υπηρέτησαν αυτό το σχήµα του Οικουµενισµού, το υπηρέτησαν και το υπηρετούν αυτή την στιγµή, και ορθόδοξοι κληρικοί, ανωτάτων μάλιστα βαθµών! ∆υστύχηµα!

Έλεγε ο µακαριστός πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς έλεγε ότι ο Οικουµενισµός δεν είναι µια αίρεση, αλλά είναι παναίρεση, δηλαδή έχει µέσα όλες τις αιρέσεις!

Στην πραγματικότητα είναι µία κατάργηση του χριστιανισμού. Και όµως εµφανίζεται εν ονόµατι της αγάπης! Και όταν κανείς στραφεί εναντίον του Οικουµενισµού, του λένε ότι “στρέφεται εναντίον της αγάπης, είναι κήρυκας του µίσους”. Ο κήρυξ του μίσους, ε; Ε, λοιπόν γι αυτό πρέπει να ξεχωρίσουμε, κάτω απ’ αυτούς τους δούρειους ίππους, να ξεχωρίσουμε αγαπητοί μου τον Αντίχριστον.

Είναι ανάγκη, είναι ανάγκη, προσέξατέ το διότι μπορεί να μη ζήσουμε εμείς τις μέρες του Αντιχρίστου, μπορεί να έχουμε πεθάνει – η γενεά μας-, μπορεί να είναι λίγο πιο κάτω, μπορεί σε 50 χρόνια, μπορεί να είναι 100, 500, 1000 δεν ξέρουμε, μπορεί να είναι όμως και μέσα σην προσεχή τριακονταετία. Κανείς δεν ξέρει τίποτα, κανείς δεν το ξέρει. Τα σημάδια μόνο αρχίζουν να γίνονται πολλά. Δεν έχει σημασία αν, αν αλωθούμε από τον Αντίχριστον ή τους προδρόμους Του.

Εάν σήμερα χαθούμε από τους προδρόμους του Αντιχρίστου, είναι σαν να χαθήκαμε από τον Αντίχριστο, είναι το ίδιο. Δηλαδή σωτηρία δεν έχουμε!»

Να σταθούμε στην τελευταία αυτή φράση! «Εάν σήμερα χαθούμε από τους προδρόμους του Αντιχρίστου, είναι σαν να χαθήκαμε από τον Αντίχριστο, είναι το ίδιο. Δηλαδή σωτηρία δεν έχουμε!», γιατί μέσα της συγκεφαλαιώνεται το «ευαγγέλιο» των Οικουμενιστών, να χαθεί το ποίμνιο όχι στην εποχή του Αντιχρίστου, αλλά στο εδώ και στο τώρα, να χαθεί δια του Οικουμενισμού που οι ίδιοι προάγουν!

• [1] https://aegeanews.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI

Δείτε σχετικά:
– Τι δουλειά έχει ένας ορθόδοξος Επίσκοπος σε μωαμεθανική γιορτή;
– Μιαρές συμπροσευχές του Μητροπολίτη Κώου και Νισύρου σε Παπικό ναό και το οικουμενιστικό παραλήρημα