Αρθρογράφοι: Μαρία Κοσμίδου, Σοφία Σ.
αποκλειστικά για την katanixi.gr

Απαντήσεις και λύσεις στα θέματα της εφηβείας μέσα από τα λόγια του π. Νικολάου Μανώλη…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Το άρθρο που ακολουθεί εγκαινιάζει την νέα μόνιμη στήλη της Κατάνυξης, που αφορά στο γάμο, την οικογένεια και τα παιδιά. Το γεγονός ότι οι αυτοκτονίες ή οι απόπειρες αυτοκτονίας ανάμεσα στους μαθητές – εφήβους έχουν λάβει μορφή χιονοστιβάδας, εξαιτίας φυσικά των αυστηρών λοκ ντάουνς και της πρωτοφανούς κατάστασης που βιώνουμε λόγω του κορωνοϊού, ώστε να αναγκάζονται τα Υπουργεία Υγείας και Παιδείας να συστήνουν Ομάδα ταχείας επέμβασης, με σκοπό να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο, μας ώθησε να ασχοληθούμε πρωταρχικά με τα τιμαλφή του έθνους μας, τους εφήβους μας.

Εγκαίρως, ο μακαριστός γέροντάς μας π. Νικόλαος Μανώλης στην διαχρονική ομιλία του Ο Χριστός και η Παναγία στη ζωή των εφήβων μας απέδειξε ότι πιο ταχεία και αποτελεσματική επέμβαση από τον Χριστό και την Παναγία στην ζωή των εφήβων δεν υπάρχει. Η προσπάθεια του γέροντά μας ήταν να μορφώσει δυνατές εν Χριστώ οικογένειες, με πλούσιο βίωμα των συζύγων και των παιδιών. Στο πετραχήλι του αναπαύονταν πολλοί έφηβοι οι οποίοι, αναπτύσσοντας μια ζεστή σχέση μαζί του, διάβαιναν το μονοπάτι της ήβης τους ειρηνικοί, ελεύθεροι, χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Οι οικογένειες αυτές απολάμβαναν. Οι υπόλοιποι μάθαιναν να προσκομίζουν νοερά τους εφήβους τους στην ευχή του γέροντα και του Χριστού μας και απολάμβαναν κι αυτοί άμεσες μυστικές επεμβάσεις. Ο στόχος ένας: Να περάσει η εφηβεία όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα και απροβλημάτιστα, μέσα στην αγάπη και την εγγύτητα, χωρίς να αφήσει μόνιμες πληγές στο παιδί, βαρίδια για την ενήλικη ζωή του.

Ο γέροντάς μας είχε μία πολύ όμορφη βιωματική διδασκαλία σε σχέση με τους νέους και τη μοιραζόταν συχνά πυκνά μαζί μας. Η διδασκαλία του αυτή ήταν καρπός ασφαλώς της αμόλυντης πίστης του, της αυθεντικής καρδιακής σχέσης με τον γέροντά του και του προσωπικού του αγώνα σε όλα αυτά τα θέματα. Τα στοιχεία αυτά φαίνεται πως διαμόρφωσαν την σπάνια αγαπητική σχέση του με τους νέους, μια σχέση αμεσότητας, απλότητας, αγάπης και θέρμης. Ήταν μοναδικός! Έδινε χρόνο, άνεση, γινόταν ένα με τα παιδιά! Αλλά και οι συμβουλές και οι παραινέσεις του προς τους γονείς ήταν εφάμιλλες των σύγχρονων διακριτικών αγίων γερόντων. Με βάση αυτή την διδασκαλία και άλλες πατερικές και επιστημονικές πηγές θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε σε μια σειρά από ερωτήματα που καίνε στην εποχή μας.

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΦΗΒΟΙ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΧΑΛΙΑ;

“Πολλοί έφηβοι εξομολογούνται ότι αισθάνονται να είναι σε μια πολύ χάλια πνευματική κατάσταση και ότι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Αυτός είναι ένας φαύλος κύκλος που δημιουργείται στην ψυχή του εφήβου, επειδή έχει την τάση να τα διογκώνει όλα σ’ αυτή την ηλικία. Τα κάνει τραγικά.”(1)

Η εφηβεία είναι μια έτσι κι αλλιώς ευαίσθητη, επώδυνη κατάσταση, μια δεύτερη γέννηση, που πραγματοποιείται όμως προοδευτικά. Στην εφηβεία καλούμαστε ν’ αφήσουμε σιγά σιγά την οικογενειακή προστασία, όπως αφήσαμε κάποτε τον προστατευτικό πλακούντα. Την ευαίσθητη αυτή κατάσταση την εποφθαλμιά και την εκμεταλλεύεται ο διάβολος.

“Ο διάβολος θέλει να μας κάνει να αυτοκτονήσουμε. Αν δεν το καταφέρει αυτό, μας κάνει να είμαστε καταθλιπτικοί, να μη θέλουμε να δούμε φως. Να είμαστε μέσα στη μαυρίλα της ψυχής. Αν δεν μπορέσει ούτε αυτό, του αρκεί του διαβόλου και ένα “αχ”, του αρκεί λίγο να αγκομαχήσουμε, και το λίγο άγχος του αρκεί. Θέλει να τον έχει εκεί τον άνθρωπο, να μη ζει το δώρο του Θεού που είναι η ελευθερία, που είναι η αγάπη, να μην αισθάνεται ζεστασιά και φως μέσα του. Ο έφηβος λοιπόν πείθεται από το λογισμό, από τους φίλους, από τους αδιάφορους γονείς, ότι είναι εκεί, και δεν μπορεί ποτέ να σηκωθεί.

Σε παλαιότερες εποχές τα παιδιά δεν αντιμετώπιζαν τόσα πολλά ψυχολογικά προβλήματα, δεν αφορούσε η κατάθλιψη τη γενιά μας. Είχαμε τότε πολλή τρέλα, για να είμαστε καταθλιπτικοί. Ήταν διαφορετικά. Σήμερα, παρουσιάζεται πολύ συχνά στους εφήβους το πρόβλημα του πανικού. Παθαίνουν κρίσεις πανικού. Δεν μπορούν να αναπνεύσουν τα παιδιά, πνίγονται. Εμείς εκείνα τα χρόνια δεν ξέραμε τί είναι πανικός, παρά μόνο όταν ήμασταν αδιάβαστοι σε κάποιο διαγώνισμα. Ο πανικός περιοριζόταν στο να βρούμε τρόπο να ξεφύγουμε από το διαγώνισμα…

Ακόμα και στο ερωτικό και στο σεξουαλικό, πανικός δεν υπήρχε. Γιατί υπήρχαν οι καλοί φίλοι, αλλά κυρίως υπήρχε μια πιο δραστήρια εκκλησία στο να προσεγγίσει τα παιδιά με το πνεύμα του Χριστού, ο οποίος είναι ο ελευθερωτής των ψυχών των παιδιών και των εφήβων.

Σήμερα τα παιδιά έχουν μια αίσθηση ότι δεν είναι ελεύθερα. Αυτό έχει μια βάση στην κακή νοοτροπία των γονέων οι οποίοι, είτε είναι ηθικιστές είτε είναι άθεοι, δημιουργούν έναν βραχνά στα παιδιά. Δημιουργούν δεσμά στον τράχηλο των παιδιών και δεν αφήνουν την ψυχή του εφήβου να ελευθερωθεί. Είναι γονείς που δεν φωτίζονται από το Άγιο Πνεύμα και δεν ξέρουν πώς να τα χειριστούν τα παιδιά και αυτά αισθάνονται εγκλωβισμένα. Ανελεύθερα. Και ένας ανελεύθερος, σκλαβωμένος νέος, θα βρει τρόπο να κάνει την επανάστασή του, θα βρει τον τρόπο να ζητήσει να ελευθερωθεί, θα βρει τον τρόπο να κάνει πράγματα κρυφά από γονείς που τους θεωρεί αφέντες και δεσπότες και δεν τους εμπιστεύεται καθόλου.”(1)

Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους εφήβους μας;
(η απάντηση στο επόμενο άρθρο)

1. π.Νικόλαος Μανώλης: Ο Χριστός και η Παναγία στη ζωή των εφήβων

ΥΓ. Σε επόμενο άρθρο θα γίνει ειδική αναφορά στο πώς η ήδη ευαίσθητη ψυχοσωματική κατάσταση του εφήβου αλλοιώνεται ακόμη περισσότερο από την άμετρη χρήση των διαφόρων οθονών, η οποία πολλαπλασιάστηκε μέσα στην συνθήκη της απομόνωσης, της αποστασιοποίησης και της τηλεκπαίδευσης που βιώνουμε.

(Ομάδα Ταχείας Επέμβασης υπουργείων Παιδείας-Υγείας για μαθητές που εκδηλώνουν τάση αυτοκτονίας)

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra