Ποίημα της Χριστίνας Τράντζα
αποκλειστικά για την katanixi.gr

Γέροντα, θέλω τήν εὐχή σου, μαζί σου
στόν Παράδεισο πάλι νά περπατήσω, 
πῶς μπορῶ κι’ ἐγώ νά «κοινωνήσω»;

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Στό πέρασμα αὐτοῦ τοῦ «χρόνου»
ἡ μνήμη σου, εἶναι πάντα δυνατή,
μά δέ πρόκειται ποτέ νά ξεχαστεῖ.

Κι’ ἀπ’ τό μαρτύριο τοῦ «τρόμου»
κι’ ἀπ’ τόν φόβο λύτρωσε τήν ψυχή
ἡ ταπεινή, ἡ γλυκιά σου προσευχή.

Γέροντα, θέλω τήν εὐχή σου, μαζί σου
στόν Παράδεισο πάλι νά περπατήσω, 
πῶς μπορῶ κι’ ἐγώ νά «κοινωνήσω»;

Πές μου, καθώς εἶμαι τό σκυλάκι 
τῆς Χαναναίας, πού περιμένει αὐτό 
τό ψίχουλο ἀπ’ τό τραπέζι τοῦ Κυρίου.

«Ἐλέησόν με, Κύριε, ἡ θυγάτηρ μου 
κακῶς δαιμονίζεται», ζητάει μέ πίστη 
διπλό τό ἔλεος τοῦ φιλεύσπλαχνου Θεοῦ. 

Ἔλεος γιά τήν ἴδια, ἔλεος στήν πολυώδυνη
ψυχική ἀσθένεια τοῦ ταλαίπωρου παιδιοῦ, 
ἡ πονεμένη μάνα ζητᾶ μ’ ὅλη της τή δύναμη.

Τῆς ψυχῆς κραυγή σωτηρίας προσωπικῆς,   
ἀπό τόν Κύριο καί τό Δεσπότη μου Χριστό· 
Γέροντα, μέ τήν εὐχή σου νά «κοινωνήσω».

Πατέρα μου, ἄς γίνει ἡ εὐχή σου τό ἔνδυμα 
γιά τήν εἴσοδό μου στό νυμφῶνα τοῦ Κυρίου 
προσφέροντάς Του, ὡς δῶρο τήν ταπείνωση.

Ὁ οὐρανοδρόμος μου εἶσαι ἅγιε Γέροντά μου,
ὁ πνευματικός μου ὁδηγός καί δέν σέ ἀλλάζω…!
Μέ τήν παρακαταθήκη σου σ’ ἀκολουθῶ στό ἄϋλο. 

– «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, δι’ εὐχῶν τοῦ γέροντά μου, 
Ἐλέησόν με! Συνέχεια μέ τήν εἰσπνοή: 
– Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ καί μέ τήν ἐκπνοή: ἐλέησόν με. 
Τό μέ τήν εὐχή τοῦ γέροντα ἐξυπακούεται. 
Νά τό προσθέτεις ὅποτε θές». Ἀμήν, μέ τήν εὐχή του.

Μέ τήν εὐχή σου, θά ’ναι κι’ ἡ ἀπάντηση ἡ δική μου, 
οὔτε σπιθαμή δέ χαρίζω στόν «ἐχθρό» ἀπ’ τή ψυχή μου.
Πάντα ἄς εἶναι «αἰωνία ἡ μνήμη» σου ἅγιε Γέροντά μου.

Ἀγάπη εἶσαι τῆς ψυχῆς κι’ ἄνθος τοῦ Παραδείσου
αὐτά τά λόγια εἶναι τά δικά σου δάκρυα τῆς εὐχῆς,
τῆς ὁλόθερμης νοερᾶς κι’ ἀδιάλειπτης προσευχῆς.

Στό βρεγμένο προσκεφάλι τά μαζεύω κάθε βράδυ
μ’ εὐγνωμοσύνη, ἀφότου μ’ ἔβγαλες ἀπ’ τόν Ἅδη.
«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με καί σῶσε με»!

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν».
«Ἰδού οἱ ὀφθαλμοί Κυρίου ἐπί τούς φοβουμένους αὐτόν (1)
τούς ἐλπίζοντας ἐπί τό ἔλεος αὐτοῦ, ρύσασθαι ἐκ θανάτου 
τάς ψυχάς αὐτῶν καί διαθρέψαι αὐτούς ἐν λιμῷ. 

Ἡ ψυχή ἡμῶν ὑπομενεῖ τῷ Κυρίῳ, ὅτι βοηθός 
καί ὑπερασπιστής ἡμῶν ἐστιν· 
ὅτι ἐν αὐτῷ εὐφρανθήσεται ἡ καρδία ἡμῶν, 

καί ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ ἠλπίσαμεν. 
γένοιτο, Κύριε, τό ἔλεός σου ἐφ᾿ ἡμᾶς, 
καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπί Σέ».

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν»!

• 1. (Ψαλμός 32, 18-22) Τῷ Δαυΐδ, ὕμνος στό Δημιουργό καί Σωτήρα.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra