του Αγαθώνικου
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Γιατί λοιπόν ο γέροντας μου προχώρησε στην Αποτείχιση και όχι άλλοι καλοί, άξιοι και αγωνιστές ιερείς;

  Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ο γέροντάς μου, ένα μυστήριο

Είναι γνωστό ότι η αγιότητα είναι ένα βαθύ μυστήριο το οποίο ο άγευστος από τα Θεία αδυνατεί να κατανοήσει. Ο γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής έλεγε πως δεν έχει κουδούνια η αγιότητα να την καταλάβεις.

Έτσι και για μένα ο γέροντάς μου, ο μακαριστός π. Νικόλαος Μανώλης, ο τόσο οικείος και προσιτός, παρέμενε πάντοτε ένα μυστήριο. Γνωρίζοντας τον και από την καλή και από την ανάποδη, που λέει ο λόγος, πάντοτε απορούσα πως ένας κανονικός, καθημερινός άνθρωπος, με τις ατέλειές του και χωρίς κοσμικές περγαμηνές, που τόσο θαυμάζονται από το πλήθος, ξεπέρασε τα συνήθη πνευματικά όρια και γεύτηκε την θεία Χάρη.

Ειδικότερα με απασχολούσε το ερώτημα γιατί, ενώ είναι πολλές οι αγνές ιερατικές συνειδήσεις που δεν αντέχουν την μπόχα του οικουμενισμού, ο π. Νικόλας υπήρξε ο πρώτος και για πολλά χρόνια ο μόνος έγγαμος εφημεριακός ιερέας που προέβη στην διακοπή μνημόνευσης του αιρετικού οικείου του επισκόπου. Γιατί λοιπόν ο γέροντας μου και όχι άλλοι καλοί, άξιοι και αγωνιστές ιερείς;

Γιατί ο π. Νικόλας στην Αποτείχιση και όχι άλλοι καλύτεροι ιερείς;

Γνωρίζω από προσωπική εμπειρία ότι ήταν άνθρωπος του Θεού, με πολλές εμπειρίες της Θείας Χάριτος, από τις οποίες μας αποκάλυπτε μόνο κάτι τις και εξ ανάγκης για τη δική μας ωφέλεια. Είχε δε λάβει ειδική παιδαγωγία και χάρη από τον άγιο γέροντά μας Αγάθωνα Κωνσταμονίτη. Αλλά η αιτιολόγηση της Αποτείχισής του ως έργο της Θείας Χάριτος αποκλειστικά, ή ως αποτέλεσμα μόνον της εις Χριστόν παιδαγωγίας που έλαβε από τον γέροντά Αγάθωνα, δεν με κάλυπτε. Η Θεία Χάρις και η παιδαγωγία του γ. Αγάθωνος στη συνείδησή μου ήταν αναγκαίες αλλά μη επαρκείς συνθήκες για το ηρωικό του διάβημα. Ούτε ο μόνος ιερέας με εμπειρίες ήταν ούτε ο μόνος που μεγάλωσε κοντά στον γ. Αγάθωνα.

Αλλά εκτός από το ότι μπήκε πρώτος και μόνος στον στίβο της Αποτείχισης, στάθηκε και στο ύψος των περιστάσεων, ακροβατώντας στο τεντωμένο σχοινί χωρίς να κλίνει ούτε στα δεξιά ούτε στα αριστερά. Διαχειριζόταν με διάκριση καταστάσεις, ψυχές, ερωτήματα, απορίες, σκάνδαλα και διαιρέσεις βαλλόμενος από παντού, από την Μητρόπολη, από ψευδαδέλφους ιερείς, από εμάς τα πνευματικοπαίδια του, από εμπαθείς και αδιάκριτους ανθρώπους, από κοντινούς και μακρινούς.

Ανασκοπώντας όλα αυτά μετά την κοίμησή του, ακούγοντας ξανά και ξανά τις ομιλίες του, διαβάζοντας και πάλι λησμονημένα από την αμέλειά μου κείμενά του, σχηματίστηκε μέσα μου μια απάντηση στα ερωτήματά μου. Ο γέροντάς μου είχε κάτι το οποίο είναι σπανιότατο στους σύγχρονους ανθρώπους. Χωρίς ανθωπίνως να είναι τέλειος (άλλωστε ουδείς τέλειος), είχε σε τέλειο βαθμό καλλιεργήσει και αναπτύξει με τη Χάρη του Θεού και την βοήθεια του γέροντά του όλες τις δυνάμεις της ψυχής του. Το θυμικό, το βουλητικό και το λογιστικό. Και τα αφιέρωσε όλα στον Χριστό και την ομολογία του.

Σε εμάς τους πολλούς τουλάχιστον ένα από τα τρία στοιχεία που απαρτίζουν την προσωπικότητά μας, το συναίσθημα, η βούληση και η λογική, χολαίνει. Στους περισσότερους και τα τρία. Ειδικά για τους ιερείς εδώ νομίζω βρίσκεται ο λόγος που δεν προχωρούν στο επόμενο βήμα, στην Αποτείχιση.

Οι τρεις δυνάμεις της ψυχής

Πολλοί ιερείς έχουν επαρκέστατη θεολογική κατάρτιση, κατανοούν με τη λογική την αίρεση του Οικουμενισμού, γνωρίζουν περί Αποτείχισης και καίγεται η καρδιά τους με αυτά που γίνονται στην Εκκλησία μας. Αλλά το βουλητικό μέρος της ψυχής τους είναι αδύναμο. Δεν το παίρνουν απόφαση να βγουν μπροστά. Πάντοτε βρίσκουν μια πρόφαση, μια δικαιολογία, μία αναβολή. Η δειλία είναι πάθος της βούλησης. Και η σύνεση είναι η μόνιμη δικαιολογία του δειλού ανθρώπου.

Άλλοι έχουν το συναίσθημα και την θέληση να ομολογήσουν αλλά το λογικό μέρος της προσωπικότητάς τους, ο νους τους, δεν έχει ούτε τις γνώσεις ούτε, κυρίως, την διάκριση, την βασίλισσα των αρετών, για να ξεχωρίσει τα πράγματα και τις καταταστάσεις. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν πολλοί ιερείς που, ενώ κάνουν τον αγώνα τους κατά του οικουμενισμού, καταφέρονται αδιάκριτα κατά της αποτείχισης. ¨Η όταν μπαίνουν στο χώρο του ομολογίας, όταν δεν ακολουθούν κάποιον που να έχει τις γνώσεις, εκτίθενται και εκθέτουν τον χώρο της αποτείχισης.

Άλλοι τέλος έχουν την βούληση και θεολογική κατάρτιση, το νου, αλλά τους λείπει το συναίσθημα. Αυτοί είναι και η πιό επικίνδυνη κατηγορία ιερέων. Γιατί αν είναι κατά της αποτείχισης, την συκοφαντούν εν γνώσει τους, αν είναι υπέρ της αποτείχισης παίρνουν τα κεφάλια όσων δεν είναι μαζί τους. Έτσι προκαλούν μεγαλύτερο πρόβλημα παρά ωφέλεια στην Εκκλησία.

Ο π. Νικόλαος, ο ολοκληρωμένος άνθρωπος, ένα θαύμα

Ο π. Νικόλας τα είχε όλα σε μια τέλεια ισορροπία. Άνθρωπος μεγάλων αισθημάτων, πηγαίος, φλεγόταν η καρδιά του για την Εκκλησία. Το θυμικό της ψυχής του έβραζε από ιερή αγανάκτηση. Αλλά δεν έμενε στο συναίσθημα. Δρούσε. Το βουλητικό της ψυχής του ήταν ισχυρότατο. Τα συναισθήματά του τα έκανε έργο, Λόγο, Κήρυγμα, Θεία διδασκαλία, Προσευχή, Απολογία, Κόπο, Σπουδή. Απόδειξη τρανή η Κατάνυξη. Αλλά όλα απέβαιναν καρποφόρα γιατί είχε νου και ανθρωπίνως δουλεμένο, με ήθος, με γνώσεις, με θεολογική μόρφωση, και θεϊκώς αλλοιωμένο και, κυρίως, είχε κάτι που λείπει σχεδόν από τους πάντες. Είχε την υψοποιό ταπείνωση. Ποτέ δεν αναπαύθηκε στον λογισμό του, στις γνώσεις του αλλά ασφαλιζόταν στην θεολογική και πατερική αυθεντία που π. Θεόδωρο Ζήση ώστε να βαδίζει και με απόλυτη ασφάλεια την οδό της Αποτείχισης. Και όλα τα στεφάνωνε το χάρισμα της Διακρίσεως. Δώρο σπανιότατο και ανεκτίμητο του Αγίου Πνεύματος.

Θα πει κανείς ότι αυτά είναι πεζά πράγματα, θεωρητικά. Εμείς θέλουμε θαύματα, σημεία και τέρατα που έκαναν άλλοι παλαιοί και νέοι άγιοι, ή γέροντες που ακόμα είναι εν ζωή. Προσωπικά δεν έχω να καταθέσω κανένα θαύμα του γέροντά μου για ένα και μόνο λόγο. Γιατί ο ίδιος ήταν ένα θαύμα. Ένας τέλειος άνθρωπος σε μία γενιά διεστραμμένη. Ανάμεσα σε ανθρώπους σκολιούς και διεστραμμένους, με πρώτο και χειρότερο εμένα τον ίδιο.

Νομίζω ότι ο σπόρος του γέροντά μας σύντομα θα καρποφορήσει σε πολλές, πολλές ιερατικές ψυχές που οι δυνάμεις της ψυχής τους είναι ακόμα σε κάποια συγγνωστή ατέλεια και τότε θα ολοκληρωθεί το θαύμα που λεγεται π. Νικόλαος Μανώλης. Ευλογείτε.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra