Άρθρο του Ιωάννη Πουναρτζόγλου
αποκλειστικά για την https://katanixi.gr/

…έκαναν Θεό την επιστήμη και την υπηρετούν ανελλιπώς.

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Γιατρέ, τελικά ποιον διακονείς;

Του Ιωάννη Πουναρτζόγλου

Στις μέρες μας, εν μέσω της επιδημίας του κορωνοϊού, ακούμε συνεχώς από τα χείλη των γιατρών και γενικότερα των επιστημόνων την εξής φράση: «Υπηρετώ την επιστήμη, υπηρετώ την ιατρική». Βλέπουμε ότι καταβάλλονται συνεχείς προσπάθειες για να εξελιχθεί η επιστήμη (προς τα πού είναι το ζήτημα). Να γίνουμε νέοι Παστέρ και να αναδειχθούμε ήρωες του νέου ‘21, με όποιο κόστος. Ας μην προτρέχουμε όμως…

Αρχικά, ας αναλύσουμε με τη δική μου απλοϊκή ματιά τα τρία είδη διακονίας ενός γιατρού:

1.  Υπηρετώ την ιατρική
2.  Υπηρετώ τον άνθρωπο μέσω της ιατρικής
3.  Υπηρετώ τον Θεό μέσω της διακονίας μου στον άνθρωπο
   

Ας εμβαθύνουμε, όμως, λίγο…

1. Υπηρετώ την ιατρική

Η κατηγορία αυτή αφορά κυρίως ανθρώπους που έχουν ταχθεί ολοκληρωτικά στην επιστήμη. Άνθρωποι που την έχουν κάνει Θεό τους και δεν έχουν κανέναν φραγμό (ή ελάχιστους) μπροστά στην “πρόοδο”. Άνθρωποι που θέλουν να αφήσουν το στίγμα τους, μεγάλο ή μικρό, στην ανθρώπινη ιστορία και να μνημονεύονται από λίγους ή πολλούς, ως ήρωες και σοφοί του κόσμου.

2. Υπηρετώ τον άνθρωπο μέσω της ιατρικής

Εδώ ανήκουν οι πιο “ρομαντικοί”, ας μου επιτραπεί ο όρος, οι οποίοι μέσω του κλάδου τους θέλουν να προσφέρουν τη μέγιστη βοήθεια στους συνανθρώπους τους. Η αγάπη όμως αυτή, εγκυμονεί πολλούς κινδύνους, καθώς πολλές φορές δεν εξυπηρετεί αγαθούς σκοπούς και δεν έχει υγιή όρια. Μπροστά στην ανάγκη του συνανθρώπου, οι γιατροί της κατηγορίας αυτής, δε βλέπουν κάτι παραπάνω από την ίδια την ανάγκη και επηρεασμένοι από τη λογική/επιστημονική γνώση αλλά και από τον εγωισμό και την υπερηφάνεια που ταλανίζουν τον άνθρωπο, κάνουν κυριολεκτικά τα πάντα για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Συχνά οδηγούνται στη μεταμόσχευση ζωτικών οργάνων, σκοτώνοντας στην πραγματικότητα τον δότη (η έλλειψη υγιών ορίων που λέγαμε). Προχωρούν στη διακοπή της κύησης, για να σώσουν (ως επί το πλείστον) τη βολεμένη ζωή των μελλοντικών γονιών, σκοτώνοντας το ολοζώντανο έμβρυο (να την ξανά η έλλειψη των ορίων)… Βλέπουμε πως η αγάπη αυτή, δεν είναι ακριβώς αγάπη αλλά μία κατάσταση πλήρους υποταγής στην επιστήμη, στο όνομα βέβαια της ανθρώπινης προσφοράς.

3. Υπηρετώ τον Θεό μέσω της διακονίας μου στον άνθρωπο

Όπως ο Κύριος έδωσε στον καθένα μας τα τάλαντά του, έτσι και στον γιατρό έδωσε το δικό του τάλαντο. Ο γιατρός πρέπει να το εκμεταλλευτεί και να Του το προσφέρει πολλαπλασιασμένο. Πώς, λοιπόν, θα το κάνει αυτό; Φυσικά, εξασκώντας το διακόνημά του! Πάνω σε αυτό γεννάται όμως η απορία, ποια είναι τελικά η διαφορά με τις δύο άλλες κατηγορίες; Η διαφορά είναι πως σε αυτή την κατηγορία, ο γιατρός έχει ως αρχή, μέση και τέλος τον Θεό! Για αυτόν τον γιατρό το διακόνημα είναι απλώς ένα εργαλείο για να αναπαύσει τον Κύριό του και μαζί με τον πολλαπλασιασμό των υπόλοιπων ταλάντων να ακούσει το «εὖ, δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ! ἐπί ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπί πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ κυρίου σου» (Ματθ. 25,21). Αυτός ο γιατρός διακονεί έμμεσα και άμεσα τον Θεό, γιατί διακονεί το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν πλάσμα Του. Δε βλέπει τον άνθρωπο απλά ως μία επιπλέον ζωή στη φύση, αλλά τον αντιμετωπίζει ολοκληρωτικά, δηλαδή ψυχή τε και σώματι. Επίσης, ο γιατρός αυτός δεν κάνει μόνο το κοσμικό καθήκον του, αλλά και το πνευματικό, καθώς με την προσευχή του και την πλήρη εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού, διακονεί και πορεύεται με την πίστη πως η Χάρη του Θεού “αναπληροί τα ελλείποντα”. Έτσι, δεν μπορεί να δράσει πληγώνοντας τον άνθρωπο, γιατί ταυτόχρονα “πληγώνει” τον Θεό. Επιπλέον, το ζήτημα της ιατρικής ευθύνης δεν τελειώνει στον ασθενή, στην οικογένειά του και στους νόμους, αλλά ο ίδιος ο γιατρός λογοδοτεί κάθε στιγμή στον Κύριο! Πόσο βαριά, λοιπόν, είναι αυτή η ιατρική ευθύνη και πόσο επιπόλαια τη λαμβάνουμε υπόψιν μας (εάν τη λαμβάνουμε)! 

Δυστυχώς, σήμερα η τρίτη κατηγορία σπανίζει και οι λίγοι αυτοί γιατροί απειλούνται συνεχώς από το ελκυστικό, μα πνευματικά επικίνδυνο φλερτ των άλλων δύο κατηγοριών. Πλέον, η μεγαλύτερη μερίδα των γιατρών δε διακονεί τον Θεό μέσω της επιστήμης, αλλά έκανε Θεό την επιστήμη και την υπηρετεί ανελλιπώς.

Ας ευχηθούμε οι εναπομείναντες γιατροί της τρίτης κατηγορίας να σκεφτούν πολύ σοβαρά αν τελικά θα οδηγούσαν τις ψυχές που τους εμπιστεύθηκε ο Θεός να διακονήσουν, σε μία πράξη αμφιβόλου αποτελέσματος. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra