Άρθρο του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη

Το προδομένο DNA των αγωνιστών του 1821 και η βαριά σκιά της αχαρίτωτης ιστορικής πορείας του έθνους κατά κρημνών

Σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι’ αὐτόν(…) Ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· Μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε; (Ιω. Ζ, 43,47)

Οι εξελίξεις στη διεθνή γεωπολιτική σκηνή δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για εθνική ενδοσκόπηση. Όπου και να στρέψει κανείς την προσοχή του αντικρίζει σφαγές, αίματα αθώων και τα κύμβαλα ενός γενικευμένου πολέμου να ηχούν ολοένα και πιο δυνατά στα αυτιά μας.

Επετειακά όμως έχουμε χρέος απέναντι στα “κόκκαλα των Ελλήνων τα ιερά”, που θυσιάστηκαν για να έχουμε εμείς μια “ελεύθερη” πατρίδα σήμερα, θα πρέπει στοιχειωδώς να ελέγχουμε το εδώ και το τώρα της ιστορικής μας πορείας. Αν είναι δυνατόν, να εντοπίσουμε και να διορθώσουμε τα λάθη μας προτού να είναι πολύ αργά.

Ενώ το πέπλο της φρίκης ενός παγκόσμιου πολέμου απλώνεται πάνω από τη γη, αποστασιοποιούμαστε και προσπαθούμε να “διαβάσουμε” τα σημαντικά που συντελούνται στην πατρίδα μας.

Είναι αδιαμφισβήτητο πως οι κυβερνήσεις της νέας χιλιετίας χαρακτηρίζονται από το ξεθώριασμα των πολιτικών πεποιθήσεων και ταυτίζονται ως διαχειριστές της εξουσίας, που όμως τελικά, σχεδιάζεται εκτός Ελλάδος. Ίσως η πιο χρήσιμη αφετηρία να είναι ετούτη, η επίγνωση πως τελικά οι παγκοσμιοποιητές έχουν αναλάβει την εξουσία στα κράτη.

Υπό αυτό τον όρο, δεν θα δούμε κυβερνήσεις στη χώρα μας που να έχουν σεβασμό στην ιστορία μας, πίστη στο Θεό, αγνό πατριωτισμό και στοιχειώδες νοιάξιμο για τον πολίτη.

Τα σύνορα μας αμφισβητούνται, η βλασφημία για τα θεία αθωώνεται, ένας περίεργος αντιρατσιστικός νόμος υπονομεύει μέχρι και το κήρυγμα του Αγίου Ευαγγελίου, μια αλλόκοτη αίσθηση κράτους ίσων ευκαιριών και συμπερίληψης, έχει αναλάβει έναντι του κράτους δικαίου, ισονομίας, ισοπολιτείας, με αξίες όπως η ελευθερία και η δημοκρατία, να “βιάζονται” σαν έννοιες και να απομακρύνονται από την ιστορική τους θέση στον παγκόσμιο πολιτισμό.

Ήταν άραγε και αυτό το αξιακό πλαίσιο (ελευθερία, δημοκρατία) ένα βολικό μα σαθρό και ευμετάβλητο θεμέλιο των εξουσιαστών, που “ανέλαβαν” τότε την οικοδόμηση της Ελεύθερης Ελλάδος μετά την απελευθέρωση από τον Τουρκικό ζυγό;

Στις μέρες μας καταγράφονται πολλές ήττες, αμέτρητες προδοσίες της πατρίδος, μόνο που δεν είναι ελεύθερη πτώση και η κατάπτωση του έθνους, ούτε μόνο ένας ο φυσικός αυτουργός (κυβερνήσεις).

Νόμοι σαν σκαλάκια, υλοποίησαν την πτώση μας, σκαλί σκαλί.

Έτσι ψηφίστηκαν νόμοι που αμφισβητούν μέχρι και την εθνική μας κυριαρχία. Δημιουργήθηκαν υπέρ-ταμεία που ξεπουλούν τον πλούτο μας.

Ο Ευρωπαϊκός μας προσανατολισμός που υπερισχύει του εθνικού Συντάγματος (;), παγκόσμιοι οργανισμοί με εξουσίες υπεράνω των νόμων του κράτους, μνημόνια, αλλοίωση του πληθυσμού με μεταναστευτικές πολιτικές που πλουτίζουν όσους διακινούν λαθρομετανάστες, αχρήματη κοινωνία, υποχρεωτικότητες και βελούδινη χειραγώγηση… όλα για το καλό μας.

Η στάση της διοικούσας Εκκλησίας σε όλα τούτα είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό, που απλώνεται από την απουσία και τη σιωπή, μέχρι τη συνενοχή και την προδοσία.

Εσχάτως όμως, με την ψήφιση του βλάσφημου νόμου για τον γάμο των ομοφυλοφίλων (το ξεκάθαρο πνευματικό ορόσημο που είχε θέσει δεκαετίες πριν ο όσιος Γέροντας Αγάθων Κωνσταμονίτης), για μια στιγμή ξεγελαστήκαμε, πως τελικά η Εκκλησία είναι παρούσα στην ιστορική πορεία του Έθνους και ίσως ανακόψει κάπως την πορεία κατά κρημνών.

Σήμερα, μετά τον παράδοξο εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας εντός της Ιεράς Μονής Πετράκη, για να εκφράσει δήθεν τη δυσαρέσκειά της στην πολιτική και πολιτειακή ηγεσία, σήμερα η εικονική δυσαρέσκεια της “Εκκλησίας” έσκασε σαν πομφόλυγα.

Μια χαρά τίμησαν τους βουλευτές και τους πολιτειακούς άρχοντες όλοι οι Μητροπολίτες πλην ελαχίστων (αν όχι μιας) εξαιρέσεων που λογικό είναι να τις θεωρήσουμε “ξεκάρφωμα”.

Από την άλλη ο πιστός λαός αντέδρασε σπασμωδικά, μεμονωμένα και τοπικά [1] [2] [3]. Περιμέναμε να αποδοκιμάσουν οι εκκλησιαστικοί άρχοντες τους πολιτικούς στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, μα δεν καταγράψαμε κάποια συνολική συμβολική κίνηση απέναντι στους “επίσημους” πολιτικούς, που μετέτρεψαν τη χώρα σε “πόλεις Σοδόμων και Γομόρρας”.

Ο κύβος ερρίφθη!

Οι πολιτικοί υλοποιούν το μάστερ πλαν της νέας εποχής. Και ο πολύπαθος πιστός λαός, βιώνει μια αναιτιολόγητη πνευματική αφασία. Καλά εκπαιδευμένος πια στην κακώς ενοούμενη υπακοή, τη χειραγώγηση, τον φόβο και τον τρόμο, μετατρέπεται σε κομπάρσος, σε μια μετρήσιμη παράπλευρη απώλεια.

Οι εκκλησιαστικοί ταγοί προδίδουν την πίστη έχοντας στρογγυλοκαθήσει στο άρμα της παναίρεσης του οικουμενισμού ανενόχλητοι και ατιμώρητοι. Καλλιεργείται έτσι η καχυποψία και η μνησικακία στη σχέση τους με τον πιστό λαό που κατασκανδαλίζεται με τη στάση τους. Και είναι νόμος πως όταν το Ιερατείο παπίζει, ο λαός προτεσταντίζει. Μη γένοιτο.

Λίγοι πιστοί, μια χούφτα Ιερή απέμεινε και κρατάει ψηλά το λάβαρο της Αποτείχισης, της ορθόδοξης ομολογίας πίστεως σε χαλεπούς καιρούς.

Εἰ ὁ Θεὸς μεθ‘ ἡμῶν οὐδεὶς καθ‘ ἡμῶν

Καλή Μετάνοια

Ζήτω η Ορθοδοξία

Ζήτω το Έθνος

• [1] https://agonasax.blogspot.com
• [2] https://tasthyras.wordpress.com
• [3] https://flamis.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI