Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

…Ἡ Θεία Χάρη παραμένει στήν ψυχή μας μέ τήν ἀγωνιστικότητα, τήν νήψη, τήν προσευχή καί κυρίως μέ τήν ταπείνωση, πού εἶναι “στολή θεότητος”…

Λάβαμε προς δημοσίευση στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση infokatanixis@gmail.com από την Ι.Μ Κυθήρων και Αντικυθήρων το ακόλουθο Μήνυμα της Κυριακής (ηχητικό μήνυμα) του σεβασμιωτάτου μητροπολίτου Κυθήρων και Αντικυθήρων κ. Σεραφείμ καθώς και το Κήρυγμα της Κυριακής μετά τα Φώτα του Πρωτ.π.Θεολόγου Παντελή. 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ (12-01-2020)

Τό Μήνυμα τῆς Κυριακῆς (ἠχητικό μήνυμα) ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυθήρων & Ἀντικυθήρων κ.ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Θεία Χάρη καί μετάνοια

Πρωτ. π.Θεολόγος Παντελῆς

“Μετανοεῖτε. Ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν” (Ματθ. δ’,17)

Ὁ Χριστός ἄρχισε τό κήρυγμα Του προσκαλώντας μας σέ μετάνοια. Μέ τήν πρόσκληση αὐτή συνεχίζει τόν διάλογο πού εἶχε μέ τόν Ἀδάμ στόν Παράδεισο. Τήν μετάνοια ἐκήρυτταν οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί μάλιστα ὁ μείζων τῶν Προφητῶν, ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής. Μέ τό κήρυγμα τῆς μετανοίας ἄρχισε καί ὁ Χριστός τήν διδασκαλία Του, τό κοσμοσωτήριο ἔργο Του.

Τί εἶναι ὅμως ἡ μετάνοια, αὐτός ὁ ἀσφαλής δρόμος πού ὁδηγεῖ στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν; Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναϊτης γράφει τά ἑξῆς στό πέμπτο κεφάλαιο τῆς Κλίμακος (Περί Μετανοίας):

“Μετάνοια σημαίνει ἀνανέωση τοῦ βαπτίσματος. Μετάνοια σημαίνει συμφωνία μέ τόν Θεό γιά νέα ζωή. Μετανοῶν εἶναι ὁ ἀγοραστής τῆς ταπεινώσεως. Μετάνοια σημαίνει σκέψη αὐτοκατακρίσεως καί ἀμεριμνησία γιά ὅλα τά ἄλλα καί μέριμνα γιά τήν σωτηρία τοῦ ἑαυτοῦ μας. Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα τῆς ἐλπίδος καί ἀποκήρυξη τῆς ἀπελπισίας.”

Καί συνεχίζει ὁ ἴδιος ἅγιος: “Μετάνοια σημαίνει συμφιλίωση μέ τόν Κύριο, μέ ἔργα ἀρετῆς ἀντίθετα μέ τά παραπτώματα μας. Μετάνοια σημαίνει καθαρισμός τῆς συνειδήσεως μας. Μετάνοια σημαίνει θεληματική ὑπομονή ὅλων τῶν θλιβερῶν πραγμάτων. Μετάνοια σημαίνει ὑπερβολική ταλαιπωρία τῆς κοιλίας (μέ τήν νηστεία) καί χτύπημα τῆς ψυχῆς μέ βαθειά συναίσθηση.”

Ἡ ἁμαρτία μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τήν Ζωή, πού εἶναι ὁ Χριστός, ὁπότε ἔρχεται ἡ ἔκπτωση ἀπό τήν Θεία Χάρη καί στήν συνέχεια ὁ σκοτασμός καί ἡ νέκρωση. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ ἁμαρτία δέν εἶναι ἁπλῶς μία ἀστοχία πού ἐπανορθώνεται μέ μία ἁπλή συγγνώμη, ἀλλά εἶναι ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό καί γι’ αὐτό ἀπαιτεῖται ἡ ὁλοκληρωτική μεταστροφή καί ἀλλαγή μας. Ἀπαιτεῖται νά βιώσουμε τήν μετάνοια, πού ζωοποιεῖ καί χαριτώνει. Τήν μετάνοια πού ἑλκύει τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ στήν ψυχή μας.

Ὅμως, ἀπό τήν πεῖρα τῶν Ἁγίων μας γνωρίζουμε ὅτι ἡ Θεία Χάρη παραμένει στήν ψυχή μας μέ τήν ἀγωνιστικότητα, τήν νήψη, τήν προσευχή καί κυρίως μέ τήν ταπείνωση, πού εἶναι “στολή θεότητος”. Ἡ ἀκάθαρτη ψυχή, πού εἶναι γεμάτη ἀπό τά πάθη, δέν μπορεῖ νά συγκρατήσει τήν Θεία Χάρη, ὅσο πλούσια κι ἄν τῆς εἶχε προηγουμένως χορηγηθεῖ. Γι’ αὐτό καί δέν ὑπάρχει τέλος μετανοίας. Ἐφ’ ὅσον σέ ὅλη τήν ζωή μας ἀναζητοῦμε τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο ἡ μετάνοια εἶναι μία διαρκής κατάσταση. Αὐτή εἶναι ἡ “ἀρχή, μεσότης καί τέλος τῆς κατά Χριστόν πολιτείας” (Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς).