Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Καλότυχος ἐκεῖνος πού μέ γνώση θά ἐπιθυμήσει νά κλαίγει, καί πού θά χύσει δάκρυα μέ κ α τ ά ν υ ξ η ἀπάνω στή γῆ σάν καλά μαργαριτάρια μπροστά στόν Κύριο» (Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ε΄ Μέρος

Ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος, ὅταν διαβάζουμε καί τόν μελετοῦμε μέσα ἀπό τά θαυμάσια κείμενά του, ἀντιλαμβανόμαστε τό πνευματικό καί πηγαῖο χάρισμα τῶν δακρύων του. Διότι μᾶς πληροφορεῖ σχετικά μέ τήν «μακάρια χαρμολύπη καί τήν ἁγιασμένη κατάνυξη» τῶν ἁγίων μας καί μᾶς λέγει ὅτι: «Ὅλοι οἱ Ἅγιοι θλιμμένοι μισέψανε ἀπό τοῦτη τή ζωή· κι᾿ ἄν οἱ Ἅγιοι πενθούσανε καί τά μάτια τους γεμίζανε πάντα δάκρυα, ὥσπου φύγανε ἀπό τούτη τή ζωή, ποιός δέν θά κλάψει; (5)

Ἡ παρηγοριά τοῦ (Ὀρθόδοξου) Χριστιανοῦ γεννιέται ἀπό τό κλάψιμο· κι᾿ ἄν οἱ τέλειοι κι᾿ οἱ νικηφόροι κλάψανε ἐδῶ κάτω, πῶς θά παραδεχτεῖ νά ἡσυχάσει ἀπό τό κλάψιμο αὐτός πού εἶναι γεμάτος πληγές;

Αὐτός πού ἔχει μπροστά του κειτάμενο τό κουφάρι του, καί πού βλέπει ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του νεκρωμένον ἀπό τίς ἁμαρτίες, χρειάζεται καί διδασκαλία μέ ποιόν λογισμό θά μεταχειρισθεῖ τά δάκρυα;».

Κι᾿ ἀλλοῦ ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος, γράφει: «Καλότυχοι ὅσοι εἶναι καθαροί στήν καρδιά, γιατί δέν περνᾶ ὥρα πού δέν νοιώθουνε τούτη τή χαρά τῶν δακρύων, καί μέσα σ᾿ αὐτή βλέπουνε τόν Θεάνθρωπο Κύριο.

Κι᾿ ἑνῶ ἀκόμα τά δάκρυα εἶναι στά μάτια τους, ἀξιώνουνται νά θωροῦνε τά Μυστήριά Του μέ τό ὕψος τῆς προσευχῆς τους, καί δέν κάνουνε ποτέ προσευχή πού νά μήν εἶναι βρεγμένη μέ δάκρυα.

Κι᾿ αὐτό εἶναι πού λέγει ὁ Κύριος Ἰησοῦ Χριστός: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοί παρακληθήσονται» (Ματθ. 5, 4).

Γιατί ἀπό τό πένθος ἔρχεται ὁ καθένας «πού πενθεῖ» στήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς, γιά τοῦτο εἶπε μέν ὁ Κύριος πώς αὐτοί θά παρηγορηθοῦνε, μά δέν ἐξήγησε ποιά παρηγοριά θά πάρουνε…

Γιατί σάν ἀξιωθεῖ ὁ πιστός ὀρθόδοξος Χριστιανός μέ τά δάκρυα νά περάσει τή χώρα τῶν παθῶν καί νά φτάξει στόν κάμπο τῆς ἁγνότητας καί καθαρότητας τῆς ψυχῆς, τότε τόν βρίσκει αὐτή ἡ π α ρ η γ ο ρ ι ά πού δέν βρίσκεται σέ τοῦτον τόν κόσμο!!!

Τότε καταλαβαίνει ποιά παρηγοριά βρίσκει στό τέλος τῆς λύπης, πού τήν δίνει ὁ Θεός μέ τήν καθαρότητα σ᾿ ὅσους θλίβουνται· γιατί δέν γίνεται νά θλίβεται κανένας ἀδιάκοπα καί νά πειράζεται κι᾿ ἀπό τά πάθη, ἐπειδή αὐτό τό χάρισμα δίνεται σέ κείνους πού δέν ἔχουνε πάθη, τό νά κλαῖνε καί νά θλίβουνται.

Τή βοήθεια πού γίνεται ἀπό τό κλάψιμο, κανένας δέν τή γνωρίζει, παρά μονάχα ἐκεῖνοι πού παραδώσανε τίς ψυχές τους σ᾿ αὐτό τό ἔργο».

Κι᾿ ἀλλοῦ ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος, μᾶς λέγει ὅτι: «Ὁ πλοῦτος τοῦ Ὀρθόδοξου Χριστιανοῦ εἶναι παρηγοριά πού γίνεται ἀπό τό πένθος, καί ἡ χαρά πού βγαίνει ἀπό τήν πίστη καί πού λάμπει στά κατάβαθα τῆς διανοίας».

Καί σέ ἄλλο μέρος ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος, γράφει: «Οἱ καλές πράξεις πού γίνουνται χωρίς τή λύπη τῆς διάνοιας, εἶναι σάν ἕνα σῶμα ἄψυχο».

Κι᾿ ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος, ἀκόμη γράφει:

«Οἱ καλές πράξεις πού γίνουνται χωρίς τή λύπη τῆς διάνοιας, εἶναι σάν ἕνα σῶμα ἄψυχο», μᾶς λέγει:

«Καλότυχος ἐκεῖνος πού μέ γνώση θά ἐπιθυμήσει νά κλαίγει, καί πού θά χύσει δάκρυα μέ κ α τ ά ν υ ξ η ἀπάνω στή γῆ σάν καλά μαργαριτάρια μπροστά στόν Κύριο».

Μέ τήν «μακάρια τοῦτη χαρμολύπη καί τήν ἁγιασμένη κ α τ ά ν υ ξ η»!!!

Πολλά γράφει γιά τό χαροποιό πένθος κι᾿ ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος:

«Ἄς ποθήσουμε, λέγει, μέ ὅλη τήν ψυχή μας ἐκεῖνα πού μᾶς προστάζει ὁ Θεός, φτώχεια πνευματική, ἤγουν ταπείνωση, παντοτινή θλίψη, νύχτα καί μέρα, ἀπ᾿ ὅπου ἀναβρύζει κάθε ὥρα ἡ χαρά τῆς ψυχῆς κι᾿ ἡ παρηγοριά σέ κείνους πού ἀγαπᾶνε τόν Θεό.

Γιατί ἀπ᾿ αὐτή τή θλίψη ἀποκτιέται κι᾿ ἡ πραότητα σέ ὅλους ἐκείνους πού ἀγωνίζονται ἀληθινά. Ἀπό τό πένθος “πεινοῦνε καί διψοῦνε τήν δικαιοσύνη”, ἤγουν ὅλες τες ἀρετές, καί ζητᾶνε πάντα τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ πού ξεπερνᾶ κάθε νοῦ ἀνθρώπινον.

Ἀπό τήν παντοτινή θλίψη γίνουνται κι᾿ ἐλεήμονες καί καθαροί στήν καρδιά καί γεμάτοι ἀπό εἰρήνη κι᾿ εἰρηνοποιοί κι᾿ ἀνδρεῖοι στούς πειρασμούς.

Ἀπό τό πένθος μισεῖ κανένας τά κακά. Ἀπό τό πένθος ἀνάβει στήν ψυχή ὁ θεϊκός ζῆλος πού δέν τήν ἀφήνει πιά νά ἡσυχάσει ὁλότελα, εἴτε νά γυρίσει στό κακό μαζί μέ τούς κακούς.

Ἀλλά τήν γεμίζει ἀπό ἀνδρεία καί δύναμη στό νά κάνει ὑπομονή μέχρι τέλος στούς πειρασμούς».

Καί σ᾿ ἄλλο μέρος ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, λέγει ὅτι: «Πρωτήτερα ἀπό τό πένθος γιά τόν Θεό, εἶναι ἡ ταπείνωση, κι᾿ ὕστερα ἀπ᾿ αὐτό ἀκολουθεῖ χαρά καί εὐφροσύνη ἀνέκφραστη.

Κι᾿ ὁλόγυρα στήν ταπείνωση πού γίνεται γιά τόν Θεό φυτρώνει ἡ ἐλπίδα τῆς σωτηρίας· γιατί ὅσο νομίζει κανένας μέ ὅλη τήν ψυχή του τόν ἑαυτό του πιό ἁμαρτωλόν ἀπ᾿ ὅλους τούς ἀνθρώπους, τόσο πληθαίνει μαζί μέ τήν ταπείνωση ἡ ἐλπίδα, κι᾿ ἀνθίζει μέσα στήν καρδιά του, καί τήν πληροφορεῖ πώς μέλλει νά σωθεῖ μέ τήν ταπείνωση.

Ὅσο κατεβαίνει ὁ καθένας σέ βάθος ταπείνωσης καί καταδικάζει καί κατακρίνει τόν ἑαυτό του γιά ἀνάξιο νά σωθεῖ, τόσο πικραίνεται καί βγάζει πηγές ἀπό δάκρυα… !

Καί κατ᾿ ἀναλογία μέ τά δάκρυα καί μέ τή θλίψη του ἀναβρύζει στήν καρδιά του ἡ πνευματική χαρά, καί μαζί μ᾿ αὐτή ἀναβρύζει ἡ ἐλπίδα καί μεγαλώνει μαζί της καί δίνει τήν πληροφορία βεβαιότερη».

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν»!!!

Συνεχίζεται…

• 5. Φώτης Κόντογλου. Ἡ χαρμολύπη ἤ τό χαροποιόν πένθος. Μυστικά Ἄνθη, σελ.323-326 καί Ἑλληνική Δημιουργία, τ.61, 1950.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Η μακάρια χαρμολύπη και η αγιασμένη κατάνυξη (Α΄ Μέρος)
– Η μακάρια χαρμολύπη και η αγιασμένη κατάνυξη (Β΄ Μέρος)
– Η μακάρια χαρμολύπη και η αγιασμένη κατάνυξη (Γ΄ Μέρος)
– Η μακάρια χαρμολύπη και η αγιασμένη κατάνυξη (Δ΄ Μέρος)