Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοί παρακληθήσονται» (Ματθ. 5, 4)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Γ΄ Μέρος

Ὁ Φώτης Κόντογλου, μᾶς πληροφορεῖ ταπεινά καί μέ ἁπλᾶ λόγια μᾶς λέγει πῶς βιώνει ὁ ἴδιος τήν πνευματική χαρά, ὡς ὀρθόδοξος πιστός τῆς Ἁγίας Ἐκλησίας μας: «Μέσα στήν Παλαιά Διαθήκη, πού εἶναι ὁ ἴσκιος τῆς Καινῆς Διαθήκης, εἶναι παραστημένα ὅλα σάν σκεπασμένα, συμβολικά, ὅπως εἶναι ἡ θυσία τοῦ Ἀβραάμ, τύπος τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἱ δώδεκα υἱοί τοῦ Ἰακώβ τύπος τῶν δώδεκα Ἀποστόλων, κλπ. (3).

Ἔτσι καί τό πικρό νερό τῆς Μερρᾶς πού τό ἔκανε γλυκό ὁ Μωυσῆς μέ τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, παριστάνει τήν λύπη τῆς ἁμαρτίας πού τήν ἄλλαξε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός σέ πνευματική Χαρά, «εἰς ὕδωρ ἀλλόμενον εἰς ζωήν αἰώνιον».

Τούτη τήν πνευματική Χαρά πού γεννιέται ἀπό τά δάκρυα, ἔνοιωσε μέσα του κι’ ὁ Δαυῒδ ὁ Ψαλμωδός κι᾿ ἔλεγε: “Κύριε ὁ Θεός μου μέ τή λύπη ἄνοιξες τήν καρδιά.

«Ἐν τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσάς μου, ὁ Θεός τῆς δικαιοσύνης μου· ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς με. Οἰκτείρησόν με καί εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου» (Ψαλμός 4, 2).

Κι᾿ ἀλλοῦ ὁ Δαυῒδ ὁ Ψαλμωδός, μᾶς λέγει: «ὅτι ὀργή ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ, καί ζωή ἐν τῷ θελήματι αὐτοῦ· τό ἑσπέρας αὐλισθήσεται κλαυθμός καί εἰς τό πρωΐ ἀγαλλίασις» (Ψαλμός 29, 6).

Καί πάλι ὁ Δαυῒδ ὁ Ψαλμωδός, μᾶς λέγει ὅτι: «ἤκουσε Κύριος, καί ἠλέησέ με, Κύριος ἐγεννήθη βοηθός μου· ἔστρεψας τόν κοπετόν μου εἰς χαράν ἐμοί, διέῤῥηξας τόν σάκκον μου καί περιέζωσάς με εὐφροσύνην, ὅπως ἄν ψάλῃ σοι ἡ δόξα μου καί οὐ μή κατανυγῶ. Κύριε ὁ Θεός μου, εἰς τόν αἰῶνα ἐξομολογήσομαί σοι» (Ψαλμός 29, 11-13).

Καί ὁ Δαυῒδ ὁ Ψαλμωδός, ἔλεγε: «Ὅτι ὀργή ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ, καί ζωή ἐν τῷ θελήματι αὐτοῦ· τό ἑσπέρας αὐλισθήσεται κλαυθμός καί εἰς τό πρωΐ ἀγαλλίασις» (Ψαλμός 29, 6).

Κι᾿ ἀλλοῦ πάλι ὁ Δαυῒδ ὁ Ψαλμωδός, λέγει: «γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος· μακάριος ἀνήρ, ὅς ἐλπίζει ἐπ᾿ αὐτόν» (Ψαλμός 33, 9).

Καί ἀλλοῦ ὁ Δαυῒδ ὁ Ψαλμωδός, μᾶς γράφει ὅτι: «Πολλαί αἱ θλίψεις τῶν δικαίων, καί ἐκ πασῶν αὐτῶν ῥύσεται αὐτούς ὁ Κύριος» (Ψαλμός 33, 20)”.

Ἀληθινή καί ὄχι ψεύτικη χαρά νοιώθει μονάχα ὅποιος ἔχει τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό μέσα του, καί εἶναι ταπεινός, πρᾶος, γεμάτος ἀπό ἀγάπη.

Ἀληθινή χαρά ἔχει μονάχα ἐκεῖνος πού ξαναγεννήθηκε στήν ἀληθινή ζωή τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Καί αὐτή ἡ ἀληθινή χαρά βγαίνει ἀπό καρδιά πού πονᾶ πολύ καί θλίβεται γιά τόν Νυμφίο Ἰησοῦ Χριστό, καί βρέχεται ἀπό τό παρηγορητικό δάκρυο τό ὁποῖο δέν τό γνωρίζουνε οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, κατά τόν Ἅγιο λόγο πού εἶπε τό Ἅγιο στόμα τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοί παρακληθήσονται» (Ματθ. 5, 4).

Ἔλεγε ὁ Κύριος ὅτι θά εἶναι: “Καλότυχοι ὅσοι εἶναι λυπημένοι, γιατί αὐτοί θά παρηγορηθοῦνε”.

Κι᾿ ἀλλοῦ ὁ Κύριος, λέγει: “Καλότυχοι ὅσοι κλαῖτε τώρα, γιατί θά γελάσετε”. «Μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε, μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε» (Λουκ. 6, 21).

Ὅποιος λυπᾶται καί ὑποφέρνει γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό, παίρνει παρηγοριά οὐράνια καί εἰρήνη ἀθόλωτη.

Παράκληση δέν θά πεῖ παρακάλεσμα, ἀλλά παρηγοριά.

Γι᾿ αὐτό καί τό Ἅγιον Πνεῦμα λέγεται Παράκλητος, δηλαδή Παρηγορητής, ἐπειδή ὅποιος τό πάρει, παρηγοριέται σέ κάθε θλίψη του καί βεβαιώνεται καί δέν φοβᾶται τίποτα.

Κι᾿ αὐτή ἡ βεβαιότητα πού δέχεται μυστικά, τόν κάνει νά χαίρεται πνευματικά. Καί πάλι λέγει ὁ Κύριος παρακάτω στήν ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία: «Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Μακάριοι ἐστέ ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καί διώξωσι, καί εἴπωσι πᾶν πονηρόν ρῆμα ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ. Χαίρετε καί ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθός ὑμῶν πολύς ἐν τοῖς οὐρανοῖς· οὕτω γάρ ἐδίωξαν τούς Προφήτας τούς πρό ὑμῶν» (Ματθ. 5, 10-12).

Καί πάλι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός κατά τόν Μυστικό Δεῖπνο εἶπε στούς Ἁγίους Ἀποστόλους Του: «Ἀμήν, Ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καί θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δέ κόσμος χαρήσεται· ὑμεῖς δέ λυπηθήσεσθε, ἀλλ᾿ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαράν γενήσεται» (Ἰωάν. 16, 20).

“Ὅλα τά ἄλλα πού τά λένε χαρές οἱ ἄνθρωποι, δέν εἶναι ἀληθινές χαρές· μιά εἶναι ἡ ἀληθινή χαρά, τούτη ἡ πονεμένη χαρά τοῦ Χριστοῦ, πού ξαγοράζεται μέ τή θλίψη, γιά τοῦτο κι᾿ ὁ Κύριος τή λέγει «πεπληρωμένη».

“Διότι ἕως τώρα δέν ζητήσατε τίποτε στό ὄνομά μου.

Ζητεῖτε καί θά λάβετε, γιά νά εἶναι ἡ χαρά σας πλήρης· «ἵνα ἡ χαρά ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη», δηλαδή τέλεια, ἀληθινή, σίγουρη:

«Καί ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐμέ οὐκ ἐρωτήσετε οὐδέν· ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι ὅσα ἄν αἰτήσητε τόν Πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου, δώσει ὑμῖν· ἕως ἄρτι οὐκ ᾐτήσατε οὐδέν ἐν τῷ ὀνόματί μου· αἰτεῖτε καί λήψεσθε, ἵνα ἡ χαρά ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη.

Ταῦτα ἐν παροιμίαις λελάληκα ὑμῖν· ἀλλ᾿ ἔρχεται ὥρα ὅτε οὐκ έτι ἐν Παροιμίαις λαλήσω ὑμῖν, ἀλλά παῤῥησίᾳ περί τοῦ Πατρός ἀναγγελῶ ὑμῖν» (Ἰωάν. 16, 23-25).

Κι᾿ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος στίς Ἐπιστολές του, μᾶς λέγει πολλά γιά αὐτή τή βλογημένη θλίψη πού εἶναι συμπλεγμένη μέ τή χαρά:

“Ἡ λύπη γιά τόν Θεό, λέγει, φέρνει ἀμετάνοιωτη μετάνοια γιά τήν σωτηρία μας, -διότι ἡ λύπη πού αἰσθάνεται ὅποιος πιστεύει στόν Θεό, κάνει ὥστε ἐκεῖνος ὁ πιστός ἄνθρωπος νά μετανοιώσει καί νά σωθεῖ, χωρίς νά ἀλλάξει γνώμη καί νά γυρίσει πίσω στήν ἁμαρτία- ἐνῶ ἡ λύπη τοῦ κόσμου φέρνει τόν θάνατο”.

«Ἡ γάρ κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται· ἡ δέ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται» (Β´ Κορ. 7, 10).

Κι᾿ ἀλλοῦ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, λέγει ὅτι οἱ (Ὀρθόδοξοι) Χριστιανοί φαίνονται στούς ἀσεβεῖς πώς εἶναι λυπημένοι, μά στ᾿ ἀληθινά χαίρουνται: «ὡς λυπούμενοι ἀεί δέ χαίροντες, ὡς πτωχοί πολλούς δέ πλουτίζοντες, ὡς μηδέν ἔχοντες καί πάντα κατέχοντες» (Β´ Κορ. 6, 10).

Ἀπ᾿ αὐτή τήν παντοτινή χαρά φτερωμένος ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, γράφει ὁλοένα στούς μαθητάδες του: “Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!”. «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε» (Πρός Φιλιπ. 4, 4).

Καί “ ἵνα ἰδόντες αὐτόν πάλιν χαρῆτε!” «Καί γάρ ἠσθένησε παραπλήσιον θανάτου· ἀλλ᾿ ὁ Θεός αὐτόν ἠλέησεν, οὐκ αὐτόν δέ μόνον, ἀλλά καί ἐμέ, ἵνα μή λύπην ἐπί λύπην σχῶ.

Σπουδαιοτέρως οὖν ἔπεμψα αὐτόν, ἵνα ἰδόντες αὐτόν πάλιν χαρῆτε, κἀγώ ἀλυπότερος ὦ. Προσδέχεσθε οὖν αὐτόν ἐν Κυρίῳ μετά πάσης χαρᾶς, καί τούς τοιούτους ἐντίμους ἔχετε» (Πρός Φιλιπ. 2, 27-29).

«Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντί εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γάρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς» (Πρός Θεσσαλ. 5, 16).

Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε!!! «Χαίρω ὅτι ἐν παντί θαῤῥῶ ἐν ὑμῖν». “Χαίρω, διότι σέ κάθε τι δύναμαι νά βασίζομαι σέ σᾶς” ( Β´ Κορ. 7, 16).

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν»!!!

Συνεχίζεται…

• 3. Φώτης Κόντογλου. Ἡ χαρμολύπη ἤ τό χαροποιόν πένθος. Μυστικά Ἄνθη, σελ.323-326 καί Ἑλληνική Δημιουργία, τ.61, 1950.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Η μακάρια χαρμολύπη και η αγιασμένη κατάνυξη (Α΄ Μέρος)
– Η μακάρια χαρμολύπη και η αγιασμένη κατάνυξη (Β΄ Μέρος)