Συνεργατες
Η μακάρια χαρμολύπη και η αγιασμένη κατάνυξη (Η΄ Μέρος)
18 Ιούν 2021
Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr
«Ὁ καί σφραγισάμενος ἡμᾶς καί δούς τόν ἀῤῥαβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν» (Β´ Κορ. 1, 22)
Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
Η΄ Μέρος
«Τῇ γάρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη, οὐχ ἑκοῦσα, ἀλλά διά τόν ὑποτάξαντα, ἐπ᾿ ἐλπίδι, ὅτι καί αὐτή ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπό τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τήν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. Οἴδαμεν γάρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καί συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν·
Οὐ μόνον δέ, ἀλλά καί αὐτοί τήν ἀπαρχήν τοῦ Πνεύματος ἔχοντες καί ἡμεῖς αὐτοί ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι, τήν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν» (Ρωμ. 8, 15, 23). (9)
«Ὁ καί σφραγισάμενος ἡμᾶς καί δούς τόν ἀῤῥαβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν» (Β´ Κορ. 1, 22).
«Ὁ δέ κατεργασάμενος ἡμᾶς εἰς αὐτό τοῦτο Θεός, ὁ καί δούς ἡμῖν τόν ἀῤῥαβῶνα τοῦ Πνεύματος. Θαῤῥοῦντες οὖν πάντοτε καί εἰδότες ὅτι ἐνδημοῦντες ἐν τῷ σώματι ἐκδημοῦμεν ἀπό τοῦ Κυρίου· διά πίστεως γάρ περιπατοῦμεν, οὐ διά εἴδους» (Β´ Κορ. 5, 5).
«Ἐν ᾧ καί ὑμεῖς ἀκούσαντες τόν λόγον τῆς ἀληθείας, τό εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας ὑμῶν, ἐν ᾧ καί πιστεύσαντες ἐσφραγίσθητε τῷ Πνεύματι τῆς ἐπαγγελίας τῷ Ἁγίῳ, ὅς ἐστιν ἀῤῥαβών τῆς κληρονομίας ἡμῶν, εἰς ἀπολύτρωσιν τῆς περιποιήσεως, εἰς ἔπαινον τῆς δόξης αὐτοῦ» (Ἐφεσ. 1, 13-14).
Γιατί ὁ Κύριός μας εἶναι ἐλεήμων καί θέλει τήν ἐπιστροφή τοῦ ἀνθρώπου, καθώς εἶπε:
«Ἀμήν, ἀμήν λέγω ὑμῖν, χαρά γίνεται ἐν τῷ οὐρανῷ, ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτω χαρά ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἤ ἐπί ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις, οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσι μετανοίας» (Λουκ. 15, 7).
Ἀφοῦ λοιπόν, ἀδελφοί, ἔχουμε τό τόσο μεγάλο ἔλεός Του καί τόν πλοῦτο τῆς εὐσπλαγχνίας Του, ἄς ἐπιστρέψουμε κοντά Του μ᾿ ὅλη μας τήν καρδιά.
Κι’ Αὐτός θά μᾶς δεχθεῖ φιλάνθρωπα καί θά μᾶς κάνει κοινωνούς τῆς αἰώνιας ζωῆς.
Ἀφοῦ ὅμως ἐπιστρέψεις, νά κυριαρχεῖς στήν καρδιά σου καί νά μήν πέσεις σέ ἀκηδία, δηλαδή σέ πνευματική χαυνότητα, λέγοντας:
– «Πῶς μπορῶ ἐγώ, ἕνας ἁμαρτωλός ἄνθρωπος, νά φυλάξω ὅλες τίς ἀρετές;».
– Ὁ Ἀββᾶς Ἡσαΐας: “Ἡ μετάνοια ὅμως δέν σοῦ ζητάει κάτι τέτοιο… ! (10)
Γιατί ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀφήσει τίς ἁμαρτίες του καί ἐπιστρέψει στό Θεό, ἀμέσως ἡ μετάνοιά του τόν ἀναγεννάει καί τοῦ δίνει, σάν σέ βρέφος, γάλα ἀπό τούς ἅγιους μαστούς της, καί τόν ἀνατρέφει σάν στοργική μάνα.
Γιατί ὅσο τό βρέφος βρίσκεται στήν ἀγκαλιά τῆς μητέρας του, ἐκείνη τό φυλάει κάθε στιγμή ἀπό κάθε κακό.
Κι ὅταν κλάψει, τοῦ δίνει ἀμέσως τό μαστό της. Μετά, ἀνάλογα μέ τήν ἀντοχή του, τό χτυπάει λίγο-λίγο καί τό φοβερίζει, γιά νά δεχθεῖ ἔστω κι ἀπό φόβο τό γάλα της καί νά μήν ἔχει καρδιά ἀνυπότακτη.
Ἄν ὅμως βάλει τά κλάματα, τό σπλαγχνίζεται –γιατί ἀπό τά σπλάγχνα της βγῆκε– καί ἀρχίζει νά τό παρηγορεῖ καί νά τό φιλάει καί νά τό καλοπιάνει, ὥσπου νά δεχθεῖ τό μαστό της.
Ἄν κάποιος δείξει στό βρέφος χρυσάφι ἤ ἀσῆμι ἤ μαργαριτάρια ἤ ἄλλα πράγματα τοῦ κόσμου τοῦτου, ἐκεῖνο τά παρατηρεῖ βέβαια μέ προσοχή, ὅσο ὅμως βρίσκεται στήν ἀγκαλιά τῆς μάνας του, ὅλα τά παραβλέπει προκειμένου νά θηλάσει… !”
– Ὁ Ἀββᾶς Ἡσαΐας: “Κι ἐμεῖς λοιπόν, ἀδελφοί, ἄς φροντίσουμε γιά τούς ἑαυτούς μας.
Ἄς μείνουμε κάτω ἀπό τή σκέπη τῆς μετάνοιας καί ἄς θηλάσουμε γάλα ἀπό τούς ἅγιους μαστούς της.
Ἄς τήν ἀφήσουμε νά μᾶς θρέψει κι ἄς σηκώσουμε τόν παιδευτικό ζυγό της, ὥσπου ν᾿ ἀναγεννηθοῦμε ἀπό τό Θεό, γιά νά κάνουμε πιά τό Θείο θέλημά Του.
Καί νά φτάσουμε, «πρός τόν καταρτισμόν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ, ἵνα μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καί περιφερόμενοι παντί ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας, ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, ἐν πανουργίᾳ πρός τήν μεθοδείαν τῆς πλάνης, ἀληθεύοντες δέ ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτόν τά πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός» (Ἐφεσ. 4, 12-15)”.
Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ, λέγει σέ ἐμᾶς ὅτι: «Ἡ πίστη εἶναι ἡ μητέρα τῆς ὑπομονῆς, ἡ γεννήτρια τῆς ἀνδρείας, ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς, ἡ δασκάλα τῆς ταπεινοφροσύνης, ἡ δωρήτρια τῆς ἐλπίδας, ἡ σκάλα πού μᾶς ἀνεβάζει στόν θρόνο τῆς Θεϊκῆς Ἀγάπης.
Ὅσοι ἀπέκτησαν τόν θησαυρό τῆς ζωντανῆς πίστεως στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ἀξιολογοῦν διαφορετικά τόν ὁρατό κόσμο καί τήν ἐπίγεια ζωή.
Τά καθαρά τους μάτια βλέπουν σ’ ὅλη του τήν ἔκταση καί σ’ ὅλο του τό βάθος τόν παγκόσμιο νόμο τῆς φθορᾶς, τή γενική καταδίκη τῶν κτιστῶν ὄντων σέ θάνατο.
Μπροστά σ’ αὐτά τά μάτια τά ἐπίγεια ἀγαθά, ὡς πρόσκαιρα καί μάταια, δέν ἔχουν καμιάν ἀξία.
Πάμπλουτοι μέ τή ζωντανή Πίστη στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, πετοῦν σάν τά πουλιά πάνω ἀπ’ ὅλες τίς θλίψεις, πάνω ἀπ’ ὅλες τίς δυσκολίες τῆς ἐπίγειας ζωῆς.
Πιστεύοντας ἀκλόνητα στόν Παντοδύναμο Τριαδικό Θεό, δέν καταβάλλονται ἀπό τόν σωματικό κόπο, ὅταν κοπιάζουν, καί δέν αἰσθάνονται τίς ἀρρώστιες, ὅταν ἀρρωσταίνουν.
«Οἰκειώθηκαν τόν Θεό, μέ τή ζωντανή τους Πίστη σ’ Αὐτόν, καί γνωρίζουν πιά:
Ποιός εἶναι ὁ Κυβερνήτης τῆς οἰκουμένης!».
Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό ὑπόδειγμα τῆς Χριστιανικῆς ἀγωγῆς, ὁ διδούς «τήν μακάρια χαρμολύπη καί τήν ἁγιασμένη κατάνυξη».
«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν»!!!
Συνεχίζεται…
- 9. Φώτης Κόντογλου. Ἡ χαρμολύπη ἤ τό χαροποιόν πένθος. Μυστικά Ἄνθη, σελ.323-326 καί Ἑλληνική Δημιουργία, τ.61, 1950.
- 10. Τοῦ ἀββᾶ Ἡσαΐα. Πρόσεχε, ἀδελφέ. Ὁ Ἀββᾶς Ἡσαΐας. http://users.uoa.gr/
- 11. Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ. Ἡ μητέρα τῆς ὑπομονῆς http://www.dourachani.gr/
Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra
Δείτε σχετικά:
– Η μακάρια χαρμολύπη και η αγιασμένη κατάνυξη (Α΄ Μέρος)
– Η μακάρια χαρμολύπη και η αγιασμένη κατάνυξη (Β΄ Μέρος)
– Η μακάρια χαρμολύπη και η αγιασμένη κατάνυξη (Γ΄ Μέρος)
– Η μακάρια χαρμολύπη και η αγιασμένη κατάνυξη (Δ΄ Μέρος)
– Η μακάρια χαρμολύπη και η αγιασμένη κατάνυξη (Ε΄ Μέρος)
– Η μακάρια χαρμολύπη και η αγιασμένη κατάνυξη (ΣΤ΄ Μέρος)
– Η μακάρια χαρμολύπη και η αγιασμένη κατάνυξη (Ζ΄ Μέρος)