Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Ποιος θα κατηχήσει το λαό, όταν ο Επίσκοπος του είναι ακατήχητος και αγράμματος στα της πίστεως, ως φαίνεται!

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Η μάστιγα στη Σύρο δεν είναι η παπική “εκκλησία” αλλά ο Ορθόδοξος Επίσκοπος του νησιού

Της Ελένης Παπασταματἀκη

Αποτελεί κοινή παραδοχή το πόσο καθαρότερα και διαυγέστερα βλέπει η παιδική ψυχή τα θέματα της πίστης μας. Η άδολη αγνή καρδιά του βαπτισμένου ορθόδοξου παιδιού ελκύεται γλυκά και αυθόρμητα από το Χριστό μας, ενώ στον αντίποδα κάθε τι ξένο προς την Αγία πίστη μας το απωθεί με πείσμα άγιο. 

Τέτοια συναισθήματα γεννιόντουσταν μέσα στην ψυχή ενός μικρού παιδιού από το περίεργο και πρωτόγνωρο θέαμα που αντίκρυζε κατά τη διάρκεια καλοκαιρινών διακοπών στο νησί της Σύρου. Έτσι, κάθε φορά που συναντούσε διερχόμενο έναν παράξενο ποδηλάτη, μέσα του πάγωνε και ένιωθε μια αποστροφή… Ρωτώντας συγγενικό του πρόσωπο έμαθε πως αυτός ήταν ο καθολικός ιερέας του νησιού.Δεν μπορούσε να καταλάβει το λόγο της παρουσίας του στο νησί, αφού υπήρχαν οι δικοί μας παπάδες ντυμένοι με τα μαύρα τους τα ράσα, το καλυμαύχι, τα μακριά γένια τους.

Και όσο ρώταγε τόσο δεν του άρεσαν αυτά που άκουγε. Δεν μπορούσε να βολέψει μέσα του ότι και οι καθολικοί έχουν δικούς τους ναούς στο νησί και μοναστήρι και πως πολλοί Συριανοί ήταν καθολικοί. Στενάχωρα πράγματα. Ήταν αταίριαστη στην παιδική ψυχή του η μορφή του παπικού ιερέα, καθώς τον έβλεπε να περιφέρεται και να γίνεται ένα με τους ντόπιους και να τους καλεί στον παπικό ναό του. Και το χειρότερο ήταν πως ένιωθε να θεωρούνται όλα αυτά φυσιολογικά…. Όχι όμως και στη δική του άδολη παιδική ψυχή… Κανείς τότε δεν μπόρεσε να εξηγήσει και να τακτοποιήσει μέσα του αυτά που ένιωθε… 

Χρειάστηκαν να περάσουν πολλά χρόνια, για να οδηγήσει ο Θεός το μικρό αυτό παιδί, που είχε πλέον μεγαλώσει, κοντά στον ευλογημένο Γέροντά του, κοντά σε ιερέα με βαθιά αγάπη για την Ορθοδοξία και τη θερμουργό πίστη, και τότε να λάβει όλες τις εξηγήσεις. Τότε κατάλαβε τι ήταν αυτό που μέσα του αντιδρούσε, γιατί δεν μπορούσε να εξοικειωθεί με το χάλι που υπήρχε και συνεχίζει… χρόνια τώρα στο νησί της Σύρου. Σε ένα νησί που ζει και κινείται δυστυχώς σε ρυθμούς ακραίους οικουμενιστικούς, με συνεορτασμούς και συμπροσευχές και με απόλυτο κλίμα αδερφών Εκκλησιών. 

Πόσο τραγική είναι η εικόνα των συνεορτασμών στο νησί από τον Ορθόδοξο Επίσκοπο και τον παπικό αντάμα, παρεούλα σαν να μην τους χωρίζει τίποτα! Ο οικουμενιστικός αχταρμάς πρυτανεύει σε όλο του το μεγαλείο. Εκεί όλες τους οι ακολουθίες μολύνονται από την παρουσία παπικού ιερέα, αλλά και οι πιστοί μπερδεύονται σε ένα κουβάρι και εκκλησιάζονται Ορθόδοξοι σε παπικούς ναούς και καθολικοί σε Ορθόδοξες εκκλησιές. Τι να καταλάβει ο ταλαίπωρος κόσμος και τι να ξεχωρίσει με τα λίγα πνευματικά γράμματα που κατέχει ως συνήθως, και μάλιστα βλέποντας το παράδειγμα του Δεσπότη, το συγκεκριμένο υπέρμαχο και προωθητή του Οικουμενισμού;

Ποιος θα κατηχήσει το λαό, όταν ο Επίσκοπος του είναι ακατήχητος και αγράμματος στα της πίστεως, ως φαίνεται! Όταν αντιβαίνει σε κάθε ακολουθία τα δόγματα της πίστης μας, συναποδέχεται τους παπικούς εντός του Ναού, τελουμένης της Ιερής Ακολουθίας! Αλλά και όταν ο ίδιος παραβρίσκεται σε ακολουθίες που τελούν οι καθολικοί ιερείς του νησιού! Πόσο μεγάλη σύγχυση και σκανδαλισμό προκαλεί κάθε φορά που ο ίδιος προσκαλεί τους παπικούς να συμμετάσχουν σε εκδηλώσεις με δυνατούς εθιμοτυπικούς συμβολισμούς της τοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας! 

Για τον Επίσκοπο Σύρου η λέξη αίρεση και αιρετικός έχουν αφαιρεθεί από το λεξιλόγιο, ενώ αντίθετα έχουν υιοθετηθεί ο προοδευτισμός, η συναλληλία, ο αλληλοσεβασμός, και άλλες μεταπατερικές κουτοπονηριές, εφευρήματα των προωθητών της πανθρησκείας.

Και φυσικά κινητήριος μοχλός όπως ισχυρίζεται ο Μητροπολίτης Σύρου είναι η αδελφική αγάπη, η αγάπη προς όλους, στο όνομα της οποίας έχει αναπτυχθεί μια εξαιρετική σχέση και συμπόρευση του με τον Καθολικό Επίσκοπο Σύρου, όπως υποστηρίζει ο ίδιος. Ευκαιρία δε χάνουν να διαφημίζουν την ψευτοαγάπη του διαβόλου, πηγαίνοντας μαζί σε ιδρύματα, σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις και αλλού. Και απορούμε για το πόσο πορωμένη ψυχή μπορεί να έχει, ώστε να αγκαλιάζει απροκάλυπτα την αίρεση. Για ποια αγάπη μιλά ο άνους Επίσκοπος; Είναι δυνατόν να αγνοεί ότι οι παπικοί είναι καταδικασμένοι από Συνόδους της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας; Ότι δεν πρόκειται για Εκκλησία, αλλά για κακοδοξία και αίρεση; Βοάνε τα αίματα πλήθους μαρτύρων της πίστης μας που μαρτύρησαν με διαταγή του τρισκατάρατου πάπα. Οι Ζωγραφίτες Πατέρες μαρτύρησαν, γιατί δε δέχτηκαν τους παπικούς επί Λατινόφρονα Πατριάρχη Βέκκου, χιλιάδες νεομάρτυρες σφαγιάστηκαν με εντολή του δαιμονιώδους Καρδιναλίου Στέπινατς και τόσοι άλλοι Άγιοι ομολόγησαν και πλήρωσαν με τη ζωή τους την Αγία Ορθοδοξία μας και αρνήθηκαν την αίρεση. 

Πόσο τα έχει μπερδέψει ο κ. Δωρόθεος ο οποίος μάλλον θαρρεί πως ανέλαβε πολιτικό αξίωμα. Γι’ αυτό η μόνη έγνοια του είναι η δήθεν φιλαδέλφια και η ομόνοια στο νησί. Απορρίπτει ο ίδιος την ιδιότητά του ως Μητροπολίτης με αυτές του τις κινήσεις, γι΄αυτό και αδιαφορεί παντελώς για την κύρια αποστολή του που είναι η διαποίμανση των ψυχών με τελικό σκοπό τη σωτηρία τους. Αυτή είναι η αποστολή του και δυστυχώς την αποποιείται με το χειρότερο τρόπο. Και αν όντως είχε αγάπη αληθινή, την αγάπη του Χριστού, τότε θα γινόταν ο ίδιος ένας διαπρύσιος κήρυκας της Αληθείας και θα ποίμαινε θεαρέστως τα πρόβατα της ποίμνης του, αλλά και θα προσευχόταν και θα κατηχούσε προκειμένου και τα άλλα πρόβατα, τα πλανημένα, ώστε να επιστρέψουν στον Αληθινό Ποιμένα, στο Χριστό της Ορθοδοξίας μας, της μόνης πίστης που σώζει! 

Αλλοίμονο όμως, πού έχουν οδηγήσει το Μητροπολίτη Σύρου αυτές οι έκτροπες του συμπεριφορές; Από την πολλή συναναστροφή με τους παπικούς στο νησί και τη λαχτάρα του να αρέσει και να αναπαύει την πλανεμένη τους συνείδηση, έχει υιοθετήσει νοοτροπίες νόθες και άρρωστες. Και το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι, εξαιτίας όλων αυτών των εκπτώσεων της πίστης, των εναγκαλισμών με την αίρεση και την καταπάτηση των Συνοδικών αποφάσεων, έχει απεκδυθεί τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και έχει απωλέσει τη δύναμη της πίστης μας, αυτής της πίστης που δε φοβάται τίποτα, γιατί έχει τον Κύριο της δόξης υπερασπιστή. Δυστυχώς αφού βασίστηκε στα ανθρώπινα και όχι στα θεϊκά και πίστεψε σε μια άλλη πίστη παρόμοια με αυτή των παπικών, σίγουρα πάντως όχι της Ορθοδοξίας, πάσχει και φοβάται τώρα ο κ. Δωρόθεος. 

Προς μεγάλη λύπη μας αλλά και αγανάκτηση τον βλέπουμε να υιοθετεί παπικά τραγελαφικά παράδοξα, προκειμένου να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της «πανδημίας» του κορωνοϊού μέσα στο Ναό… Τόσος είναι ο φόβος του, ώστε πέρα από τις γνωστές υγειονομικές πρακτικές των πάλαι ποτέ καθαρτηρίων, που μετά βαθιάς λύπης μας είδαμε να υιοθετούνται από τους Ιεράρχες και Ιερείς εντός των Ιερών Ναών, ο Μητροπολίτης Σύρου κάνει ένα βήμα παραπέρα προς την κόλαση και εν ώρα της Θείας Λειτουργίας. Συγκεκριμένα τη στιγμή που μοιράζει το αντίδωρο στους πιστούς, θεωρεί σωστό να περιβάλλει το χέρι του με ένα υφασμάτινο περιτύλιγμα, ώστε να αποφευχθεί η επαφή με τους πιστούς. Τι πλάνη οικτρά, και τι βλασφημία, ώστε να δίνει πίστη στο ύφασμα παρά στον Ίδιο τον Κύριο που είναι Παρών στο Μέγα αυτό Μυστήριο! Σκεπάζει με ένα απλό ύφασμα το χέρι που λίγο πριν το δάνεισε στο Χριστό μας προκειμένου να τελεστεί η Θεία Ευχαριστία. Δεν το χωράει ο νους μας, Ιεράρχης Ορθόδοξος να μην πιστεύει αυτά που νωρίτερα είπε κατά την τέλεση της Ακολουθίας, να μην εμπιστεύεται τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος που τον καθιστά φορέα Του! 

Να λοιπόν πού καταλήγουν οι συναναστροφές με την αίρεση. Τρανό παράδειγμα προς αποφυγή ο Μητροπολίτης Σύρου, ο οποίος από τους πολλούς εναγκαλισμούς με τους παπικούς ενστερνίστηκε την κούφια και κενή κατά πάντα πίστη τους. 

Να λοιπόν πόσο δίκαιο έχουν οι Άγιοί μας, όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος που βροντοφωνάζει “ουδέν ωφελεί βίος ορθός, δογμάτων διεστραμμένων!!!”