π.Νικόλαος Μανώλης: «Ακόμη και ο ίδιος o Κύριος μπορεί να μας επισκεφτεί, οι Άγιοί του, ο Άγγελός μας. Όλα είναι δυνατά»

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ζούμε σε μία εποχή που να γεγονότα τρέχουν γρηγορότερα από τη σκέψη και τα συναισθήματά μας. Η σκέψη πως θα ζήσουμε μία ζωή ήσυχη και αμέριμνη, έχει προ πολλού καταρριφθεί, είτε σε προσωπικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο. Ποιανού ο νους μπορούσε να φανταστεί ότι θα βιώσουμε μία οικονομική και εκκλησιαστική κρίση, μία πανδημία και σχεδόν έξω απ’ το κατώφλι μας θα εκτυλίσσεται ένας πόλεμος; Μοιάζει με ανέκδοτο αλλά δεν είναι.

Στην εποχή που υπερπλεόνασαν οι έγνοιες και τα κακά, οι στεναχώριες, εμείς καλούμαστε να ζήσουμε ότι «η Ορθοδοξία βιώνεται να ψηλαφείς, να ζεις, να είσαι ήρεμος, γεμάτος, καλυμμένος, αναπαυμένος, χαρούμενος, ευτυχισμένος, να ζεις από εδώ τον Παράδεισο», όπως ακριβώς το περιέγραψε ο γέρων Αγάθων Κωνσταμονίτης! Ο χοϊκός άνθρωπος όμως αλλοιώνεται πνευματικά, απογοητεύεται, απελπίζεται και τελικά νικημένος έναν πνευματικό πόλεμο, παρατάει τον σημαντικότερο αγώνα, που δεν είναι άλλος από τον προσωπικό, πνευματικό αγώνα.

Ο μακαριστός π.Νικόλαος Μανώλης, στο βιβλίο του Βίωμα Ορθοδοξίας, έγραψε στο κεφάλαιο πνευματικές αλλοιώσεις: «Αλλά, αν μας πιάσει αυτή η δαιμονική κατάσταση και μας βρει ο διάβολος εκεί, μας απογοητεύει εντελώς. Μας φέρνει τέτοιους λογισμούς απελπισίας, ώστε να μας έχει καθηλωμένους εκεί και να μην μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Όμως και σ αυτή την κατάσταση να βρεθούμε, ο Χριστός μάς δίνει την ελπίδα ότι μπορεί κι εκεί να μας επισκεφτεί. Να έρθει να φωτίσει το σκοτάδι μας Εκείνος, επειδή μας αγαπάει! Ίσως μας στείλει έναν άνθρωπο που θα μας πει μία κουβέντα και μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Ακόμη και ο ίδιος Κύριος μπορεί να μας επισκεφτεί, οι Άγιοί του, ο Άγγελός μας. Όλα είναι δυνατά… Η συνείδησή μας μπορεί να λειτουργήσει ξαφνικά και να μας σηκώσει από το πνευματικό τέλμα! Να γίνει επανεκκίνηση. Οτιδήποτε μπορεί να γίνει, δεν πρέπει μόνο να χάνουμε την ελπίδα μας! Δε χωρεί απελπισία, δε χωρεί απαισιοδοξία και αυτοκτονία. Τίποτα δε χωρεί από αυτά στην Ορθοδοξία μας!»

Πολλοί από εμάς, ξεχνάμε το «καιροί ου μενετοί» του Θουκυδίδη και αμελούμε να κάνουμε το θέλημα του Θεού στο εδώ και στο τώρα. Ο πνευματικός μας πατέρας, στην ομιλία του «Αγώνας να κάνουμε το ”Τώρα” κατά Θεόν», είπε τα εξής: «Το παρελθόν είναι ένα πράγμα το οποίο έχει περάσει, δεν μας ανήκει, έχει φύγει. Το μέλλον δεν ήρθε ακόμα, δεν μας ανήκει. Μπορεί να μην ζούμε καν. Το παρόν να βιώνουμε, το παρόν να ζούμε. Να είμαστε ρεαλιστές, να ζούμε το παρόν και να μην το χάνουμε. Εμείς με τον φόβο του παρελθόντος, με την αγωνία του μέλλοντος, δεν ζούμε το παρόν και ουσιαστικά δεν ζούμε. Ζούμε σε ένα παρόν στο οποίο κλαίμε για το παρελθόν και αγωνιούμε για το μέλλον.

Εμείς κάνουμε πολλά σχέδια για το μέλλον, αλλά τίποτα από αυτά δεν θα γίνει αν ο Θεός θέλει να μας πάρει σήμερα. Δεν μπορείς να πεις στον Θεό δικαιολογίες: Θεέ μου, έχω δουλειές ανοιχτές, έχω υποχρεώσεις… Παράταση δεν έχει. Βέβαια ο Θεός πολλές φορές δίνει παρατάσεις. Οι μισοί από εμάς, μην σας πω όλοι, ζούμε σε χρόνια παράτασης. Σε προσωπικό επίπεδο από τα τρακαρίσματα που έχω κάνει στη ζωή μου, εγώ πιστεύω ότι ζω σε παράταση.

Ανά πάσα στιγμή μπορεί να μας πάρει ο Θεός. Δεν είναι πεσιμιστικό αυτό. Δεν μας απογοητεύει. Όχι! Απλώς μας κάνει ρεαλιστές, να βλέπουμε το παρόν, να μην χάνουμε το τώρα. Να φτιάχνουμε το τώρα μας όμορφο, να το κάνουμε ωραίο, να το εμπλουτίζουμε, να το περιποιούμαστε. Το τώρα που είναι μία στιγμή, να μην το χάνουμε. Αν πετύχουμε το τώρα, θα είμαστε ευτυχισμένοι άνθρωποι. Αν πετύχουμε να ζήσουμε το τώρα, θα ζήσουμε και το θαύμα. Το θαύμα δεν το ζούμε στο παρελθόν ή στο μέλλον. Τη Χάρη του Θεού στο τώρα, τη σχέση με τον Θεό στο τώρα, τη σχέση με τη γυναίκα μας, με τον άνδρα μας, με τα παιδιά μας στο τώρα. Όλα στο τώρα γίνονται».

Γρηγορείτε! Να βάλουμε αρχή να ευαρεστήσουμε τον Κύριό μας σήμερα, αυτό το λεπτό, αυτό το δευτερόλεπτο. Η πραγματικότητα γύρω μας είναι άγρια, αλλά μήπως είναι η ευκαιρία για να κάνουμε το τώρα κατά Θεόν;

«Ο άνθρωπος ως βρέφος που ψελλίζει ζητά από τον Θεό το άγιο θέλημά του. Ο Θεός, ως Πατέρας υπεράγαθος, του δίνει την χάρη, αλλά του δίνει και πειρασμούς. Εάν υπομένει αγογγύστως τους πειρασμούς λαμβάνει προσθήκη της χάριτος. Όση περισσότερη χάρη λαμβάνει, τόση και η προσθήκη των πειρασμών. Μόνον τότε στέλνει θλίψεις ο Κύριος, όταν κάνει ο άνθρωπος το θέλημα του Θεού. Καθότι οι θλίψεις είναι χάρις και δώρο παρά Κυρίου». (Σταχυολογήματα από επιστολές του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού)

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra