Κήρυγμα του μακαριστού π. Νικολάου Μανώλη

“Εμείς είμαστε διαλεγμένοι από τον Κύριο, γεννηθήκαμε χριστιανοί ορθόδοξοι. Αισθανόμαστε αυτή την ειδική τιμή, αυτή την ειδική ευλογία;”

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Αναδημοσιεύουμε από το Ιστολόγιο Κατάνυξη

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Το κείμενο και βίντεο που ακολουθεί είναι το κήρυγμα του π. Νικολάου Μανώλη που εκφώνησε στον Ιερό Ναό του Αγ. Παντελεήμονα (οδός Ιασωνίδου) της Ι.Μ. Θεσσαλονίκης, την Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά (14/12/2014), στην παραβολή του μεγάλου Δείπνου.

Ο π. Νικόλαος ξεκινά το κήρυγμά του από την τελευταία φράση του Ευαγγελίου της ημέρας, όπου ο Κύριος μας λέγει ότι απ’ όλους όσους καλέστηκαν στο Δείπνο, κανένας δεν παρεβρέθηκε.

Ας αναλογιστούμε τη δική μας κατάσταση, πόσο ταυτιζόμαστε με αυτούς τους καλεσμένους. Οι άνθρωποι της παραβολής είχαν αυτή τη μεγάλη τιμή, την ειδική πρόσκληση, και όμως δεν παραβρέθηκαν. Εμείς είμαστε διαλεγμένοι από τον Κύριο, γεννηθήκαμε χριστιανοί ορθόδοξοι. Αισθανόμαστε αυτή την ειδική τιμή, αυτή την ειδική ευλογία;

Ποια είναι η ειδική πρόσκληση για εμάς; Μας εξηγεί ο π. Νικόλαος τι σημαίνει πρακτικά αυτός ο Δείπνος για εμάς τους ορθοδόξους χριστιανούς και γιατί ενώ είμαστε ευλογημένοι, μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, πάρα πολλοί δεν θα πετύχουμε συμμετοχή σ’ αυτή τη χαρά του Κυρίου μας.

Μας φέρνει το παράδειγμα των δώδεκα Αποστόλων. Δώδεκα εκλεκτοί προσκεκλημένοι που με το όνομα του Κυρίου έκαναν θαύματα. Μέσα στους δώδεκα όμως ήταν και ένας ο οποίος αν και εκλεκτός, αν και έκανε θαύματα, Τον πρόδωσε.

Από αυτό το παράδειγμα μας λέγει ο π. Νικόλαος πρέπει από την σχέση μας με τον Θεό να καταλάβουμε την κλήση που μας έχει κάνει, την τιμή που μας έχει δώσει, και να την διατηρήσουμε αυτήν την τιμή ώστε στο τέλος να απολαύσουμε.

Μας μιλά ο π. Νικόλαος για το μυστήριο της θείας κλήσεως. Πρέπει να ενεργήσει μέσα μας η κλήση. Να έχουμε κι εμείς τη διάθεση να ανταποκριθούμε στην κλήση του Θεού.

Το κήρυγμα αυτό είναι ένα πνευματικό εγερτήριο. Πρέπει να αισθανόμαστε ότι είμαστε διαλεχτοί από τον Θεό, να παίρνουμε δύναμη από αυτό, να Τον ευχαριστούμε γι’ αυτή την κλήση. Και μας δείχνει ο π. Νικόλαος πρακτικά τον τρόπο για να μην αποτύχουμε στο τέλος να παρεβρεθούμε στο Δείπνο που παραθέτει. Μας μιλά για την Θεία Κοινωνία, μας λέγει ότι μόνο ο πνευματικός μπορεί να μας δώσει ευλογία να μεταλάβουμε και πόσο σημαντικό είναι αυτό. Δεν αρκεί να νηστεύουμε για να κοινωνήσουμε. Αυτό που πραγματικά πρέπει να γίνει είναι η υπακοή μας και η ταπείνωσή μας στο θέλημα του πνευματικού. Να γνωρίζουμε ότι η Θεία Κοινωνία δεν είναι δικό μας θέλημα, δεν είναι δική μας υπόθεση, είναι υπόθεση του πνευματικού μας. Είναι ένα θέμα που θέλει μεγάλη προσοχή.

Μας θυμίζει τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος λέει μην αναρωτιώμαστε γιατί έχουμε αιφνιδίους θανάτους και συμβαίνουνε πολύ βαριές ασθένειες, η αιτία είναι ότι αδιακρίτως μεταλαμβάνουμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Αυτός είναι ο Μεγάλος Δείπνος που μας παρέχει ο Κύριος και εδώ μπορούμε να μάθουμε τις προϋποθέσεις ώστε τελικά να ζήσουμε ευλογημένα, απολαμβάνοντας τον Χριστό. Αμήν.

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Η παραβολή του μεγάλου Δείπνου  [ΚΕΙΜΕΝΟ 2014]

ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

Είναι πραγματικά αξιομνημόνευτη η τελευταία φράση του σημερινού Ευαγγελίου. Εκεί μας λέγει ο Κύριός μας, από αυτή την παραβολή που είπε, του μεγάλου Δείπνου, ότι από όλους όσους καλέστηκαν, κανένας δεν παρεβρέθηκε. Δηλαδή κάλεσε όλους τους ανθρώπους  που ήθελε Εκείνος, και απ’ όλους που κάλεσε ο Κύριος, που τους έκανε την τιμή να παρεβρεθούνε στο μεγάλο αυτό Δείπνο, δεν βρέθηκε κανένας.

Είναι πραγματικά, πώς να το πω, πρέπει να εμβαθύνουμε στο συγκεκριμένο, στη συγκεκριμένη φράση για να αναλογιστούμε τα δικά μας τα χάλια. Ότι είμαστε ευλογημένοι άνθρωποι, διαλεγμένοι πραγματικά από τον Κύριο, και όπως έλεγε ο παππούς Ιωσήφ ο Ησυχαστής, να ευχαριστούμε τον Θεό διότι δεν γεννηθήκαμε μουσουλμάνοι, δεν γεννηθήκαμε ινδουιστές, δεν γεννηθήκαμε ειδωλολάτρες, γεννηθήκαμε χριστιανοί ορθόδοξοι. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός αυτό το φώναζε, ότι γεννηθήκαμε χριστιανοί ορθόδοξοι και θα πρέπει να αισθανόμαστε αυτή την ειδική τιμή, την ειδική ευλογία που μας έκανε ο Θεός και σήμερα και κάθε φορά μας καλεί στο μεγάλο Του Δείπνο, είτε αυτός ο Δείπνος χρωματίζεται με όλη την αίσθηση της αγάπης του Κυρίου στην καθημερινότητά μας, είτε παίρνει ειδική αποστολή και έννοια με την έννοια της Θείας Κοινωνίας. Και ενώ είμαστε ευλογημένοι, κεκλημμένοι, βαπτισμένοι, χρισμένοι, κατηχημένοι, από τα λόγια της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, πολλοί, πάρα πολλοί από μας, δεν θα πετύχουμε συμμετοχή σ’ αυτή τη χαρά του Κυρίου. Διότι η χαρά του Κυρίου είναι έκδηλη. Από τι φανερώνεται στο σημερινό Ευαγγέλιο πώς περιμένει τους ανθρώπους; Ετοίμασε ένα πλούσιο δείπνο. Σ’ αυτό το βασιλικό δείπνο δεν έλειπε τίποτε. Πάνω από τα τραπέζια αυτού του δείπνου, πάνω στα τραπέζια ήταν στρωμένα τα πάντα. Όλα τα εδέσματα τα οποία μπορεί να κανείς να σκεφτεί, να βάλει με το μυαλό του, ήταν εκεί. Το νέκταρ της αγάπης του Κυρίου μας, το κρασί του γάμου της Κανά ήταν εκεί. Το γλυκό κρασί του γάμου της Κανά.

Αδελφοί μου, και όλοι αυτοί οι οποίοι είμαστε κεκλημμένοι, λέγει το Ευαγγέλιο την φοβερά έκφραση: Κανείς απ’ αυτούς δεν παρεβρέθη. Κι αυτοί ήταν έτσι σαν εμάς. Υπάρχει μία χαρακτηριστική κατάσταση ανάμεσα στους Αποστόλους, τους πρώτους, τους 12, η οποία πάλι έχει να πει πολλά για μας, για αυτή την κλήση και την αποτυχία κάποιων να φανούν άξιοι της κλήσης.

Ξέρετε ότι όταν ο Κύριος έστειλε στα πέρατα της οικουμένης τους 12 Αποστόλους να διδάξουν, πριν ακόμα ο Κύριος αναληφθεί, πριν ακόμα σταυρωθεί, πριν να περάσει από τα Πάθη, αυτοί πήγαν και μάλιστα με το όνομα του Κυρίου, έκαναν θαύματα. Τόσο ευλογημένοι ήτανε. Όταν γύρισαν δε είπαν πως είδαν τον διάβολο σαν αστραπή να κατεβαίνει απ’ τον Ουρανό. Και γινότανε θαύματα. Θαύματα πάσης φύσεως. Ακόμα και αναστάσεις λένε οι Πατέρες. Και αναστάσεις ακόμα κάνανε. Και απ’ τους 12 που έκαναν τις αναστάσεις, μέσα στους 12 που ήταν κεκλημμένοι, ειδική κλήση είχανε απ’ τον Κύριο, ήτανε και ένας ο οποίος Τον πρόδωσε. Ο Ιούδας. Κι εκείνος έκανε θαύματα. Κι εκείνος γεύτηκε τη χαρά του Κυρίου και την κλήση του Κυρίου. Απόλαυσε, αλλά δεν μπόρεσε να κρατήσει την απόλαυση. Ένα στοιχείο λοιπόν από τη σχέση μας με τον Θεό είναι να καταλάβουμε την κλήση που μας έχει κάνει, την τιμή που μας έχει δώσει, και να την διατηρήσουμε αυτήν την τιμή. Να τη διατηρήσουμε ώστε στο τέλος να απολαύσουμε.

Αυτό το μυστήριο της θείας κλήσεως, που η κλήση αυτή είναι ένα κάλεσμα, δεν είναι η κλήση που γράφεται με γιώτα το «κλι», είναι η κλήση που γράφεται με ήτα, το κάλεσμα. Μας καλεί ο Κύριος. Πρέπει να ενεργήσει μέσα μας η κλήση αυτή, να ενεργήσει με την προθυμία μας, τη θέλησή μας, να ανταποκριθούμε. Να γεννηθεί η άλλη κλίση, με γιώτα. Να έχουμε κι εμείς τη διάθεση να ανταποκριθούμε στην κλήση του Θεού.

Αυτήν η αίσθηση ότι είμαστε διαλεχτοί από τον Θεό, πρέπει να μας συγκροτεί, πρέπει να μας δίνει δύναμη, να μας εμψυχώνει, να ευχαριστούμε Τον Θεό γι’ αυτή την κλήση. Να μην αποτύχουμε στο τέλος να παρεβρεθούμε στο Δείπνο που παραθέτει.

Λίγο πρακτικά θα πω μερικά ακόμα και θα ολοκληρώσω το κήρυγμα. Πρακτικά. Πρακτικά που μπορούμε να πούμε σήμερα, όπως αναφέρουν οι Πατέρες μας, είναι η μεγάλη ευλογία που δίνει ο Θεός να παρέχει στους ανθρώπους το Σώμα Του και το Αίμα Του. Μεγαλύτερο Δείπνο, σπουδαιότερο απ’ αυτό, δεν υπάρχει. Για μας τους πραγματικά ανάξιους, που μας διάλεξε μέσα από την αναξιότητά μας, και μας αξιώνει να γευτούμε τα Θεία Δώρα κι εμείς οι χοϊκοί, οι άνθρωποι οι σαρκικοί, να βάλουμε μέσα μας τη φωτιά, το πυρ. Το πυρ το οποίο είναι καταναλίσκον, είναι αυτό που μπαίνει και μπορεί να διαλύσει κάθε τι ανάξιο που θα βρει.

Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για το μεγάλο γεγονός της Θείας Κοινωνίας, ώστε όσο το δυνατόν αξιότερα να μπορέσουμε να απολαύσουμε την επίσκεψη του Χριστού μέσα μας. Πολλοί από μας τους χριστιανούς, αν κι έχουμε όλα τα εφόδια, στις φλέβες μας δεν τρέχει Χριστός. Δεν τρέχει Χριστός. Μπορεί να τρέχουν άλλες ουσίες, μπορεί να τρέχουνε άλλα πράγματα, που δημιουργούν οι κακοί λογισμοί, αλλά Χριστός δεν τρέχει και αν τρέξει Χριστός, θα είναι μια προσβολή προς το πρόσωπό Του.

Οι άνθρωποι, οι περισσότεροι χριστιανοί ορθόδοξοι, μοιάζουμε περισσότερο με τους ανθρώπους που αρνήθηκαν την κλήση, αυτούς που βρήκαν προφάσεις, παρά με αυτούς που στο τέλος παρεβρέθηκαν. Τι είπαν αυτοί που βρήκαν προφάσεις; Ένας είπε παντρεύτηκα, άσε με, μ’ έχεις παρατημένο, άλλος είπε αγόρασα ένα ζευγάρι βόδια, θέλω να τα δοκιμάσω στο όργωμα, άλλος είπε δεν μπορώ για άλλους, ο καθένας από μας βρίσκει δικαιολογίες για να μην οδηγηθεί στο μέγα μυστήριο της Θείας Κοινωνίας.

Και ερχόμαστε πολλές φορές εδώ, όχι με την ευλογία του Θεού, να ανοίξουμε το στόμα μας και να πάρουμε όπως λέγει ο Κύριος, πάντες  να φάγωμε και να πίωμε από το Σώμα κι απ’ το Αίμα του Κυρίου, αλλά αναξίως. Ενώ υπάρχει μια προϋπόθεση, δεν την εφαρμόζουμε. Μοιάζουμε περισσότερο μ’ εκείνον που παρεβρέθηκε, μην έχοντας, την κατάλληλη ενδυμασία, παρά έχοντας κατάλληλη ενδυμασία.

Η προϋπόθεση για τη Θεία Κοινωνία δεν είναι η ευλογία του πατέρα και της μάνας, δεν είναι η ευλογία της γιαγιάς και του παππού, δεν είναι η σκέψη μας και η προθυμία μας, είναι η ευλογία του πνευματικού. Εκείνος θα σου πει αν μπορείς και πότε μπορείς να προσέλθεις στο Δείπνο του Κυρίου, όχι επειδή έρχονται Χριστούγεννα και νηστεύουμε και καλώς νηστεύουμε, έχουμε καταφέρει να ετοιμαστεί καταλλήλως ώστε να γευματίσουμε, να δειπνήσουμε με τον Κύριο. Όχι. Πρέπει αυτό να το διακρίνει ο πνευματικός ο έμπειρος, που θα μας δώσει την ανάλογη ευλογία.

Πολλοί χριστιανοί τρέχουν αυτές τις ημέρες στο πετραχήλι των Πνευματικών για να αφήσουνε τις αμαρτίες τους και να φύγουν ξελαφρωμένοι. Μερικοί απ’ αυτούς, σε μερικούς απ’ αυτούς ο πνευματικός δίνει την ευλογία να μεταλάβουν. Σε μερικούς δεν τη δίνει. Αυτό που πραγματικά πρέπει να γίνει, θα πρέπει να εφαρμοστεί, είναι η υπακοή μας και η ταπείνωσή μας στο θέλημα του πνευματικού.

Μου συνέβη κάποτε μία αναπάντεχη, ένα αναπάντεχο γεγονός, το οποίο μ’ έφερε σε πολύ δύσκολη θέση γιατί δεν έχουμε ξεκαθαρίσει καλά τη σχέση μας με τον πνευματικό και πως αυτήν η σχέση βοηθάει να δούμε στα μάτια τον Κύριο. Ήρθε κάποτε ένας να εξομολογηθεί και λόγω κάποιον αμαρτημάτων, του είπα δεν μπορώ να σου αφήσω να μεταλάβεις τα Χριστούγεννα, θα ‘ρθεις μετά τα Χριστούγεννα να δούμε αν μπορούμε για το Πάσχα. Εντάξει πάτερ λέει, τον είδα όμως, λίγο παρεξηγήθηκε. Λίγο αναστατώθηκε. Δεν του άρεσε η απόφασή μου. Δεν είδε ξεκάθαρα ότι δεν είναι δικό του θέλημα, δεν είναι δικιά του υπόθεση η Θεία Κοινωνία, είναι υπόθεση του πνευματικού του. Δεν το είδε. Τα Χριστούγεννα βγαίνω «Μετά φόβου Θεού, πίστεως», τον βλέπω πρώτο – πρώτο ήρθε. Λέω τι έγινε; Μου λέει πήγα σε άλλο πνευματικό και μου είπε να κοινωνήσω. Του είπες του πνευματικού σου ότι είχες κανόνα; Όχι. Λέω πάνε να σε κοινωνήσει ο πνευματικός σου του λέω. Πάνε να σε κοινωνήσει ο πνευματικός σου που σου είπε. Θέλει προσοχή. Διότι εκείνη τη στιγμή δεν θα μεταλάβει, θα κολαστεί. Και είναι πραγματικότητα αυτό.

Θέλετε να σας το αποδείξω; Δώδεκα Απόστολοι δεν μετάλαβαν στο Μυστικό Δείπνο; Δώδεκα μετάλαβαν. Ο ένας δαιμονίστηκε. Και πήγε Τον πρόδωσε και μετά αυτοκτόνησε. Μετάλαβε. Τι βοήθεια πήρε; Καμμία. Αναξίως μετάλαβε. Θα πρέπει να προσέχουμε να μην προσέλθουμε στο Μυστήριο ανάξια. Πρέπει να ετοιμαστούμε. Να τακτοποιήσουμε τα λάθη μας, τις αστοχίες μας, τις αμαρτίες μας, να τις εξαγορεύσουμε, να πάρουμε την ειδική χάρη από τον Πνευματικό μας, και μετά, όταν θα μεταλάβεις, θα πετάς.

Γιατί πολλοί από μας προσερχόμαστε στη Θεία Κοινωνία και φεύγουμε πιο βαρείς απ’ ό,τι προσήλθαμε, με πιο βάρος. Γιατί είναι πολλοί χριστιανοί οι οποίοι έχοντας ένα σωρό αμαρτήματα, εκτρώσεις, φόνους, βλασφημίες, πορνείες, μοιχείες, ένα σωρό, δεν τα ‘χουν ακουμπήσει πουθενά και έρχονται μεταλαμβάνουν, ως ανάξιοι μεταλαμβάνουν και η ανάξια Θεία Κοινωνία, το λέει ο Απόστολος Παύλος, δεν το λέγει ο παπα – Νικόλας, ο Απόστολος Παύλος το λέγει, μην αναρωτιέστε γιατί έχουμε αιφνιδίους θανάτους και συμβαίνουνε πολύ βαριές ασθένειες, η αιτία είναι ότι αδιακρίτως μεταλαμβάνουμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Πρέπει να προσέχουμε. Πρέπει να έχουμε μέσα μας ειδική κατάσταση για να προσέλθουμε στο Άγιο Ποτήριο.

Να αυτός είναι ο Μεγάλος Δείπνος που μας παρέχει ο Κύριος, θέλει κάποιες προϋποθέσεις, τελικά να ζήσουμε ευλογημένα κι απολαμβάνοντας τον Χριστό, κι όχι με άλλον τρόπο και να στενοχωριόμαστε μετά και να μην απολαμβάνουμε τίποτε.

Αδελφοί μου αυτά ήθελα περίπου έτσι να σας πω. Μετά στον χώρο των Κατηχητικών στον Προφήτη Ηλία, θα αναλύσουμε λίγο την έννοια του Μεγάλου Δείπνου όσον αφορά με την οικογενειακή ζωή, τις σχέσεις των συζύγων και των παιδιών, αν πραγματικά οι οικογένειές μας είναι Εκκλησία Χριστού και απολαμβάνει όλη η οικογένεια τα δώρα της Χάριτος, τα δώρα της Ορθοδοξίας. Αμήν.

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ (ΟΔΟΣ ΙΑΣΩΝΙΔΟΥ) ΤΗΣ Ι.Μ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά (14/12/2014)

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra