Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

… βασικὴ ἀρχὴ ποὺ διέπει τὴν λειτουργίαν τῶν συλλογικῶν διοικητικῶν ὀργάνων, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τῆς Ἱ. Συνόδου, εἶναι ἡ λῆψις ἀποφάσεως κατόπιν διεξαγωγῆς ψηφοφορίας…

Τη στιγμή που η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας μας φλομώνει με ψέμματα λέγοντας ότι …Η Εκκλησία της Ελλάδος ελεύθερα και αβίαστα και στα πλαίσια της συνοδικότητός της απεφάσισε την αποδοχή της υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ουκρανίας…, είναι φυσική και επιβεβλημένη η κίνηση της “Πανελλήνιας Ορθόδοξης Ένωσης” (ΠΟΕ), να καταφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ζητώντας την ακύρωση αυτής της γελοίας απόφασης για το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο. Σαν Κατάνυξη στηρίζουμε την προσφυγή και ευελπιστούμε για την απόφαση.

Διαβάζουμε στο orthodoxostypos.gr:

Η ΠΟΕ ΠΡΟΣΕΦΥΓΕΝ ΕΙΣ ΤΟ ΣτΕ, ΔΙΑ ΝΑ ΑΚΥΡΩΘΗ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ

Μετὰ τὴν ἀντιτιθεμένην εἰς τοὺς Ἱ. Κανόνας ὡς πρὸς τὴν οὐσίαν καὶ ἀντικειμένην εἰς τὸν Κανονισμὸν τῆς Ἱεραρχίας ὡς πρὸς τὸν τρόπον, ἀπόφασιν τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ΠΟΕ ἀκολουθοῦσα τὰς παρακαταθήκας τοῦ ἱδρυτοῦ αὐτῆς μακαριστοῦ π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου καὶ τοῦ πνευματικοῦ της μακαριστοῦ π. Μάρκου Μανώλη καὶ μὴ εὑροῦ­σα εὐήκοα ὦτα εἰς τὴν Διοίκησιν τῆς Ἐκκλησίας, ἐνεργοῦσα νομίμως καὶ ἔχουσα ἐμπιστοσύνην εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Δικαιοσύνην προσέφυγε, μετὰ ἀπὸ πολλὴν περίσκεψιν ἀλλὰ καὶ ἔντονον ἀγωνίαν εἰς τὸ ΣτΕ μὲ αἴτημα τὴν ἀκύρωσιν τῆς ἀποφάσεως, ἡ ὁποία θέτει εἰς κίνδυνον τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ἄμεσος κινητοποίησις
τῆς Δικαιοσύνης

Ἡ Πρόεδρος τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας ἐν ὄψει τῆς αἰτήσεως τοῦ σωματείου μὲ τὴν ἐπωνυμίαν «ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ» κ.λπ. περὶ ἀκυρώσεως τῆς ἀποφάσεως ποὺ ἐλήφθη κατὰ τὴν συνεδρίασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τήν 12.10.2019, εἰσάγει  τὴν ἀνωτέρω αἴτησιν εἰς τὴν Ὁλομέλειαν τοῦ Δικαστηρίου, μὲ μείζονα σύνθεσιν, συμφώνως πρός τὰ ἄρθρα 14 παρ. 2, ἐδ. α΄ καὶ γ΄, 20 καὶ 21 τοῦ Π.Δ. 18/1989, λόγῳ τῆς ὅλως ἐξαιρετικῆς σπουδαιότητός της ὁρίζει δικάσιμον τὴν 6ην Μαρτίου 2020, ἡμέραν Παρασκευὴν καὶ ὥραν 9.30 π.μ., καὶ εἰσηγητὴν τὸν Σύμβουλον κ. Βασίλειον Ἀνδρουλάκην.

Παραγγέλλει νὰ ἀνακοινωθῆ εἰς τὸν εἰσηγητὴν ἡ δικογραφία καὶ νὰ κοινοποιηθῆ ἀντίγραφον τῆς αἰτήσεως αὐτῆς τῆς πράξεως εἰς τὴν ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, μὲ τὴν παράκλησιν νὰ διαβιβάση ἐντός 30 ἡμερῶν, εἰς τὸν εἰσηγητήν, ἀπευθείας ὅλα τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ὑπόθεσιν ἔγγραφα, συνοπτικὴν ἔκθεσιν τῆς ἁρμοδίας ὑπηρεσίας, καθὼς καὶ τὰ ἔγγραφα ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀποδεικνύεται ὅτι ἔγινεν ἡ κοινοποίησις εἰς τοὺς αἰτοῦντας ἢ ὅτι οἱ αἰτοῦντες ἔλαβον γνῶσιν τοῦ περιεχομένου τῶν προσβαλλομένων πράξεων.

Αἰτιολόγησις τοῦ αἰτήματος

Μία ἀπὸ τάς θεμελιώδεις ἀρχάς ποὺ διέπουν τὴν δρᾶσιν τῆς Διοικήσεως εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς νομιμότητος. Συμφώνως πρός τὴν ἀρχὴν αὐτὴν ἡ Διοίκησις, εἰς τὴν ὁποίαν συμπεριλαμβάνεται καὶ ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Διοίκησις, πρέπει νὰ δρᾶ συμφώνως πρός τοὺς συγκεκριμένους ὁρισμοὺς τῶν νόμων. Οἱ νόμοι αὐτοὶ διέπουν ἀφενὸς τοὺς «τύπους», τὴν διαδικασίαν δηλαδὴ ποὺ πρέπει νὰ τηρηθῆ διὰ τὴν λῆψιν τῶν διοικητικῶν ἀποφάσεων καὶ ἀφετέρου τὸ περιεχόμενον τῶν ἀποφάσεων αὐτῶν. Ἂν οἱ νόμοι αὐτοὶ παραβιασθοῦν, τότε ἡ διοικητικὴ ἀπόφασις εἶναι «ἐλαττωματικὴ» καὶ εἶναι δυνατὸν νὰ ἀκυρωθῆ κατόπιν προσφυγῆς εἰς τὰ ἁρμόδια δικαστήρια.

Μία βασικὴ διαδικαστικὴ ἀρχὴ ποὺ διέπει τὴν λειτουργίαν τῶν συλλογικῶν διοικητικῶν ὀργάνων, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ποὺ εἶναι ἀνώτατον συλλογικὸν διοικητικὸν ὄργανον, εἶναι ἡ λῆψις ἀποφάσεως κατόπιν διεξαγωγῆς ψηφοφορίας. Συγκεκριμένως, εἰς τὸ ἄρθρον 19 τοῦ Κανονισμοῦ ὑπ’ ἀριθ. 1/1977 («Περὶ ἐργασιῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος») ὁρίζεται ὅτι «Μετὰ τὸ πέρας τῆς ἐπὶ ἑκάστου θέματος συζητήσεως, ἐφ’ ὅσον ὑφίσταται ἀνάγκη λήψεως ἀποφάσεων, αὗται ἐξαγγέλλονται ὑπὸ τοῦ Προέδρου εἰς πρότασιν ἢ προτάσεις, ἐπὶ τῶν ὁποίων καλεῖται ἕκαστος τῶν Συνέδρων νὰ ψηφίση μὴ ἐπιτρεπομένης αἰτιολογήσεως τῆς ψήφου…». Καθιερώνεται δηλαδὴ ὡς «οὐσιώδης τύπος» διὰ τὴν λῆψιν ἐγκύρου ἀποφάσεως ἀπὸ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον ἡ προηγουμένη διεξαγωγὴ ψηφοφορίας. Ὁ τύπος δὲ αὐτὸς ἀξιολογεῖται ὡς «οὐσιώδης», διότι ἡ παράλειψίς του ἢ ἔστω ἡ πλημμελὴς τήρησίς του συνεπάγεται ὅτι ἡ ἀπόφασις ποὺ ἐνδεχομένως «ληφθῆ» μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον δὲν θὰ εἶναι νόμιμος.

Διαβάστε περισσότερα εδώ