Ποίημα της Χριστίνας Τράντζα

…Μην πιστεύεις κάθε λογισμό υπερήφανο, βγάλε την ταυτότητά σου και δες, τι είσαι;…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Η πολυ-κομματιασμένη “βιτρίνα”

Χριστίνα Τράντζα

Πως να θελήσει και πάλι, να με εξαπατήσει
και πως να τολμήσει να με καταπιεί ο εχθρός,
με δυνατό πειρασμό, να προσβάλλει την ψυχή
και τον νού μου, με υπερήφανο λογισμό;
Βγάλε την ταυτότητά σου ψυχή μου και δες τι γράφει
και δείξε σε όλους, ποιός είσαι σε τούτη τη γη.

Μόλις πω, το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με
ξεπροβάλλει η ‘’βιτρίνα’’ ολοζώντανη εμπρός μου
στη θύμησή μου είναι ζωντανή η στιγμή της συντριβής,
του κρυστάλλινου καθρέφτη της που βρισκόταν εντός μου
κι απ’ τα όμορφα στολίδια του, απέμειναν μόνο
τα θρύψαλα της πολυκομματιασμένης “βιτρίνας” μου.

Πόσες φορές με γέμισε δάκρυα πόνου και πίκρα
πίσω απ΄το τζάμι το αστραφτερό, τοπίο υπήρχε θολό,
στο βάθος όμως κρυβόταν μόνο ψέμα απατηλό.
Απ΄την νεανική φιλοδοξία σωρεύτηκαν τα πάθη
κι απ΄ την κενοδοξία, εδραιώθηκε η ψεύτικη εικόνα
αναμενόμενα όσα ακολούθησαν, απ΄ τα αμέτρητα λάθη.

Ήρθε κι η θλιβερή στιγμή, μόνο βαθύ σκοτάδι
υπάρχει εκεί στην καρδιά, όταν σε εγκαταλείπει η χάρη
κατρακυλά η ψυχή, βγαίνει κραυγή απ΄τον άδη,
χωρίς νόημα η ζωή, σε ακηδία είσαι, δεν θα σωθείς
σπαρταράει σαν το ψάρι, παθαίνει, της κόβεται η αναπνοή
ακούγεται η φωνή της απελπισίας, μην προσπαθείς.

Τροχάδην προχωρά η ζωή, μονόδρομος η μοναξιά
στην πολύβουη πόλη, τι να το κάνεις κι αν είσαι επώνυμος
έρημη από χαρά η ζωή, βιώνεις του εαυτού σου την αιχμαλωσία
δεν σε συγκινεί καμία ευτυχία, όταν μέσα σου γίνεται πόλεμος
ριζώνουν τα πάθη, στυφή η γεύση απ΄τα ξυλοκέρατα της ασωτίας,
θέλεις να κλάψεις, μα δεν μπορείς, το νιώθεις πως είσαι σε αφασία.

Ποιο κήρυγμα σε έκανε να αναθαρρύσεις και ποια φωνή;
την συνείδηση να αφουγκραστείς, έστω λίγο πριν διαλυθείς;
Της Αλήθειας τον δρόμο να ακολουθήσεις, μην αργείς
να μετανοήσεις για τα χρόνια της αποστασίας σου.
Ήρθε η ώρα της συντριβής, η στιγμή της καταλλαγής
το μονοπάτι που ξεπροβάλλει ακολούθησε, που άραγε θα οδηγηθείς;

Θεέ μου φώτισέ μου το σκότος, έτσι σώζει τους ανθρώπους,
η φωνή η θεϊκή, τους αρπάζει από τον βούρκο της αμαρτίας
και της πλάνης το δρόμο, απ’ το κομποσκοίνι του ασκητή έρχεται, ελπίδα ζωής.
Μην πιστεύεις κάθε λογισμό υπερήφανο, βγάλε την ταυτότητά σου και δες, τι είσαι;
Μια πολυ-κομματιασμένη βιτρίνα, που ακόμη μαζεύει τα συντρίμμια της, είμαι.
Μην με πλησιάσει κανείς και κοπεί και κινδυνεύσει, να πληγωθεί.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra