Άρθρο της Σοφίας Μακεδονοπούλου
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Ον αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγεί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Με πολλή συγκίνηση και θαυμασμό παρακολουθήσαμε στα μέσα την ιστορία του Γιάννη, ο οποίος πέρσι, ανήμερα των Θεοφανείων έπεσε στη θάλασσα στην Εύβοια, για να πιάσει τον Τίμιο Σταυρό. Δυστυχώς όμως χτύπησε στο κεφάλι και έμεινε τετραπληγικός. Είναι μάθημα αδερφικής αλλά και χριστιανικής αγάπης και διαγωγής η ιστορία του, στους δύσκολους και μπερδεμένους καιρούς που ζούμε.

Αλλά και μάθημα Αγίας ανυπακοής η στάση του, καθώς ως γνωστόν πέρσι η τελετή του αγιασμού των υδάτων, με την αντίχριστη απόφαση Εκκλησίας και Πολιτείας, δεν επιτρεπόταν εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. Το περσινό δωδεκαήμερο ήταν ομολογουμένως το πιο παράξενο δωδεκαήμερο που βίωσε ο χριστιανικός κόσμος, ίσως από καταβολής του, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο π. Νικόλαος Μανώλης στο περσινό σχετικό του κήρυγμα που συγκλονίζει. Μεμονωμένοι πιστοί σαν τον Γιάννη και τον Στέργιο χαράκωσαν κάπως το ζοφερό τοπίο των αφώτιστων φώτων… Ας έχουν την ευχή του…

Το περιστατικό συνέβη στην Αμάρυνθο Εύβοιας. Ο νεαρός μαζί με τον πατέρα του ξεκίνησαν από την Δροσιά Ευβοίας για την Αμάρυνθο, προκειμένου να ρίξουν μόνοι τους τον Τίμιο Σταυρό. Ήθελαν με αυτό τον τρόπο να εκπληρώσουν το τάμα για τον αδερφό του Στέργιο, ο οποίος πάσχει από λευχαιμία. Λίγες μέρες νωρίτερα, τα Χριστούγεννα, ο 24χρονος είχε γίνει δότης μυελού των οστών με σκοπό να βοηθήσει τον μεγαλύτερο αδερφό του.

Στάθηκε για όλους μας κήρυγμα δυνατό, ορθόδοξο και θεολογικό η μαρτυρία του Γιάννη και του αδελφού του Στέργιου, κατάλληλο για την ημέρα των Θεοφανείων περισσότερο από τα κηρύγματα των περισσοτέρων Επισκόπων που ακούσαμε αυτές τις ημέρες. Πόσο φτωχή και τραγική είναι η εικόνα των Ιεραρχών, που περισσότερο σαν ιατρικοί επισκέπτες συμπεριφέρονται και δε ζουν Χριστό!

Τα δύο αδέρφια μιλούν με τρόπο που δείχνει ότι βιώνουν την ορθόδοξη πίστη, μια πίστη που “έξω βάλλει το φόβο”. Δε φοβήθηκε και δε φοβάται τίποτα ο Στέργιος που έχει λευχαιμία. Έχει, λέει, ανίκητο φάρμακο τη Θεία Κοινωνία. Δε φοβάται τίποτα ο Γιάννης που έμεινε ανάπηρος από τους ώμους και κάτω, λόγω της πτώσης. Με το ίδιο σθεναρό φρόνημα στάθηκαν και οι δύο, και όλη η οικογένεια, και απέναντι στον κορωνοϊό, με τσακισμένη την υγεία του σώματος αλλά όχι και της ψυχής, και τον νίκησαν・με όπλο και πάλι την πίστη, την απλότητα της αγάπης και τη φροντίδα του ενός για τον άλλον!

Μάλιστα το γεγονός ότι ο Γιάννης τραυματίστηκε τόσο σοβαρά, καθώς έπεφτε για να πιάσει τον Τίμιο Σταυρό, δεν κλόνισε την πίστη του, ούτε την πίστη όλης της οικογένειας. Αντιθέτως αυτό το γεγονός στάθηκε αφορμή να λαμπικάρει η πίστη τους και να διατρανωθεί! Απόδειξη το γεγονός ότι ένα χρόνο αργότερα, ο αδερφός του Γιάννη βούτηξε και αυτός με τη σειρά του να πιάσει τον Σταυρό, για να εκπληρώσει το δικό του τάμα για τον αδερφό του. Ο ένας για τον άλλον!

«Ον αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγεί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται. Οι δε ασθένειες και δοκιμασίες είναι δώρα Θεού.»

Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Γιάννης είδε τον τραυματισμό του σαν απόκριση του Θεού στις προσευχές του. Από ανιδιοτελή αγάπη για τον αδερφό του Στέργιο ζήτησε από τον Θεό ο ίδιος να υποφέρει στην θέση του, μόλις πληροφορήθηκε τη διάγνωση λευχαιμίας. Ναι, ο Γιάννης ζήτησε από το Θεό αυτός να υποφέρει στη θέση του αδερφού του, θυμίζοντάς μας την τελεία αγάπη των Αγίων! Και βούτηξε στη θάλασσα την ημέρα των Θεοφανείων σαν τάμα, για να γίνει καλά ο αδελφός του! Και ο Θεός ανταποκρίθηκε στο τάμα με αυτό τον παράδοξο τρόπο! «Ον αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγεί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται. Οι δε ασθένειες και δοκιμασίες είναι δώρα Θεού.»

Ο Στέργιος από την άλλη, όταν πληροφορήθηκε τον τραυματισμό του αδερφού του, για πέντε λεπτά απόρησε με τον Θεό. “Γιατί να το παραχωρήσει αυτό ο Θεός στο Γιάννη, αφού, όταν ο ίδιος διαγνώστηκα με λευχαιμία, με ευχαριστία το δέχτηκα”, διαλογίστηκε. Δέχτηκε τότε με ευχαριστία την δοκιμασία, αρκεί να είναι η οικογένειά του καλά! Τα βάσανα είναι η κοινή μοίρα όλων των ανθρώπων, παραδεχόταν η τεταπεινωμένη του καρδιά.

Δεν άργησε όμως να πει το “να ΄ναι ευλογημένο” και να ριχτεί στην προσευχή για τον πολύτιμο αδερφό του, που είναι λέει το δώρο της ζωής του! Αλήθεια, πόσοι από μας βλέπουμε σαν δώρα του Θεού τα μέλη της οικογένειάς μας! Κι όμως αυτό είναι το χριστιανικό και το ορθόδοξο! Ο Γιάννης μάλιστα, όντας τραυματισμένος, στο φορείο, στην πορεία του για το χειρουργείο, ψιθύρισε στον αδερφό του: “Αδερφέ, προσευχήθηκα γι΄αυτό…”

Σημειωτέον ο Στέργιος όντως πάει καλύτερα στην υγεία του! Προς το παρόν είναι καλά….

Ευλογημένη οικογένεια

Ιστορία από σύγχρονο γεροντικό μας θυμίζει η βιοτή όλης της οικογένειας του Γιάννη και του Στέργιου. Σημερινοί άνθρωποι, της διπλανής πόρτας, επικαιροποιούν το ευαγγέλιο στη ζωή τους. Ο μικρότερος, ο Γιάννης, ανέλαβε να συντηρήσει οικονομικά την οικογένεια, συνεχίζοντας το επάγγελμα του πατέρα (οδηγός φορτηγού). Ο μεγάλος, ο Στέργιος, σπουδάζει αυτό που αγαπά, φυσιοθεραπευτής και μάλιστα αριστούχος, με την στήριξη του αδερφού του. Ειδικότητα που αποδείχτηκε σωτήρια για τη διακονία του αδερφού του! Η μητέρα ψύχραιμη, γλυκιά, με τρυφερή δύναμη είναι εκεί για όλους. Η Μαρία, η κοπέλα του Γιάννη, πιστή, αφοσιωμένη, σπάνια…. Σεβασμός στα τάλαντα, στα χαρίσματα και στην προσωπικότητα του ενός στον άλλο・αγάπη, αφοσίωση, τρυφερότητα, υπομονή, δοξολογία… τα γνωρίσματά τους.

Είναι μια πρόταση ζωής αυτή που καταθέτουν στο σύγχρονο κοινωνικό- πνευματικό γίγνεσθαι. Είναι ο τρόπος με τον οποίο η ορθόδοξη, γλυκειά, παρηγορητική και σωστική μας πίστη μπορεί να συμπορευτεί με τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Τα αδέρφια ομολογούν: “είμαστε προνομιούχοι που μας επισκέφτηκαν αυτά τα δεινά. Τί είναι αυτή η ζωή μπροστά στην αιωνιότητα!” Πολλές φορές τα λόγια απομειώνουν, αδυνατούν να φανερώσουν το βίωμα….

Με άλλα λόγια το έχει διατυπώσει και ο γέροντάς μας, π. Νικόλαος Μανώλης: “Γνωρίζει ο χριστιανός ότι εκεί, στον σταυρό που κουβαλάει, θα τον σκεπάσει η θεία παρηγοριά, θα πλησιάσει την σταυρωμένη του αγάπη, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό! … Λέει ο Απόστολος Παύλος: “εν τω σταυρώ του Κυρίου καυχώμαι”… Εμείς καυχόμαστε για τα μαρτύρια του Χριστού, δε θέλουμε έναν Χριστό που δεν έχει πάθει, θέλουμε έναν Χριστό που έχει πάθει, που έχει μαρτυρήσει για εμάς, γι’ αυτό τον ερωτευτήκαμε, γι’ αυτό τον ερωτευόμαστε τον Χριστό. Γιατί μας έχει αποδείξει με το που έχυσε το αίμα Του, πόσο μας αγαπάει. Ο Θεός δίνει τα μαρτύρια, ο Θεός δίνει και την απόλαυση. Δηλαδή ουσιαστικά οι μάρτυρες απολαμβάνουν”.

Ευχόμαστε σε αυτά τα αδέρφια να εξακολουθήσουν να βιώνουν την ορθόδοξη πίστη τους απροσκύνητη, αμόλυντη, ακραιφνή, μέσα στη σύγχρονη δαιδαλώδη οικουμενιστική εποχή που ζούμε! Να μην την μπερδέψουν, να μην την μολύνουν με σύγχρονα οικουμενιστικά κτερίσματα. Η αγάπη τους να μην εκτραπεί σε αγαπολογία! Να μη μπερδευτούν και πέσουν σε καμία παγίδα που στήνει ο μισόκαλος περί την πίστη! Να μη χάσουν ποτέ την παρουσία και την ενίσχυση των Αγίων! Να γεύονται τις ευωδίες της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας, πλάι σε ορθόδοξους παραδοσιακούς απλανείς πνευματικούς οδηγούς! Η ορθόδοξη ομολογία πάντα να τους συντροφεύει, γιατί αι ημέραι πονηραί εισί …!

Αμήν!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Λόγοι π. Νικολάου Μανώλη «Οι χριστιανοί βρίσκουμε παρηγοριά στην πίστη»
– Να είμαστε άνθρωποι της Πίστης για να ζούμε τα θαύματά της [ΒΙΝΤΕΟ 2018]