του Αγαθώνικου
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Η συμμαχία Φαρισαίων και Ρώμης που οδήγησε τον Χριστό στον Γολγοθά, έγινε το υπόδειγμα της αιώνιας ανίερης συμμαχίας αίρεσης και κοσμικής εξουσίας.

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Η συμμαχία των Ιουδαίων με τη μισητή Ρωμαϊκή εξουσία

Αγαθώνικος

Το έτος 63 π.Χ οι λεγεώνες του Πομπήιου πολιόρκησαν και κατέλαβαν τα  Ιεροσόλυμα καταλύοντας το ανεξάρτητο κράτος του Ισραήλ που για έναν αιώνα αντιστάθηκε σθεναρά, υπό την ηγεσία των Μακκαβαίων, στους Μακεδόνες του κράτους του Σελεύκου. Από τη στιγμή εκείνη η Παλαιστίνη πέρασε στη σφαίρα επιρροής της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το 37 π.Χ η Ρωμαϊκή Σύγκλητος, ασκώντας την κυριαρχική εξουσία της, όρισε ως υποτελή βασιλιά της Ιουδαίας τον Ηρώδη, τον επονομαζόμενο Μεγάλο. Ο Ηρώδης παρά τη μεγαλομανία του, ποτέ δεν αμφισβήτησε την υποταγή του στη Ρώμη. Όταν ο Οκταβιανός Αύγουστος διέταξε την απογραφή των κατοίκων του ρωμαϊκού κράτους, οι Ιουδαίοι ως κάτοικοι της Ρωμαϊκής επικράτειας συμμετείχαν κανονικά σε αυτήν. Δύο φτωχοί Ισραηλίτες της γενιάς του Δαβίδ, ο μεσήλικας Ιωσήφ και η έγκυος νεαρή μνηστή του, η Μαρία, μετέβησαν στον τόπο καταγωγής τους για να απογραφούν. Η ρωμαϊκή εξουσία στάθηκε η αιτία ώστε ο Θεάνθρωπος να γεννηθεί σε ένα ταπεινό στάβλο έξω από τη Βηθλεέμ. 

Η δυναστεία της γενιάς του Ηρώδη τερματίστηκε το 18 μ.Χ όταν η Παλαιστίνη πέρασε στον άμεσο έλεγχο της Ρώμης. Οι υπερήφανοι και ανυπότακτοι Ισραηλίτες έφεραν βαρέως τη ρωμαϊκή κατοχή και την παρουσία των Ρωμαϊκών λεγεώνων στην ιερή γη τους. Ο πόθος τους για εθνική ελευθερία περιόρισε σε τόσο στενά πλαίσια το διανοητικό, συναισθηματικό και πνευματικό τους ορίζοντα που γι’ αυτούς ο αναμενόμενος Μεσσίας ήταν ο εθνικός ηγέτης που θα αποτίναζε τον Ρωμαϊκό ζυγό. Αναπολούσαν τις ένδοξες μέρες του Δαβίδ και του Σολομώντα σε τέτοιο βαθμό που, όταν ο Χριστός άρχισε το κηρυκτικό του έργο συνοδευόμενο από αμέτρητα θαύματα, ελάχιστοι ήταν αυτοί που κατανόησαν το πνευματικό του περιεχόμενο. Οι ηγέτες του λαού, οι γραμματείς, οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι, είδαν στο πρόσωπό του έναν επικίνδυνο εχθρό και γεμάτοι με φθόνο επεδίωξαν με πάθος τον θάνατό του. Για να το πετύχουν χρησιμοποίησαν τον πέμπτο κατά σειρά Ρωμαίο Επίτροπο της Ιουδαίας και της Σαμάρειας, τον Πόντιο Πιλάτο. Τα Ιεροσόλυμα υπήρξαν ο ηθικός αυτουργός και η Ρώμη ο φυσικός αυτουργός της Σταύρωσης του Θεανθρώπου. 

Η επάνοδος των αποστόλων μετά την Πεντηκοστή και το δημόσιο κήρυγμά τους για την ανάσταση του Χριστού θορύβησε τους άρχοντες του λαού που είχαν πιστέψει ότι ξεμπέρδεψαν με τον ενοχλητικό Ιησού. Οι άρχοντες των Ιουδαίων θεωρούσαν τους Χριστιανούς αθέους, προδότες του Νόμου και των προφητών, ενώ η Ρώμη αρχικά θεωρούσε τον Χριστιανισμό μια ιουδαϊκή αίρεση. Στην πραγματικότητα ο ιουδαϊσμός είναι αίρεση του Χριστιανισμού, ο οποίος είναι ο κληρονόμος των επαγγελιών και κατά πνεύμα απόγονος των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, ο νέος Ισραήλ. Οι απόστολοι, εκ καταγωγής Ιουδαίοι, πολέμησαν τον ιουδαϊσμό ως ιερατείο και, κυρίως, το ιουδαϊκο πνεύμα που έφεραν μαζί τους οι εξ Ιουδαίων χριστιανοί. Ο Ιουδαϊσμός ήταν η πρώτη αίρεση που αντιμετώπισε η Εκκλησία. 

Οι Ιουδαίοι, από τη μεριά τους, που δε δέχτηκαν το Ευαγγέλιο, χρησιμοποίησαν την κοσμική εξουσία της εποχής τους για να διώξουν την Εκκλησία, όπως ακριβώς την χρησιμοποίησαν για να σταυρώσουν τον Ιησού στον Γολγοθά. Η συμμαχία Φαρισαίων και Ρώμης, αίρεσης και κοσμικής εξουσίας, που οδήγησε τον Χριστό στον Γολγοθά, κατέστη το υπόδειγμα κάθε διωγμού κατά της Εκκλησίας. Οι ιουδαίοι όπως ακριβώς απαίτησαν από τον Πιλάτο να σταυρώσει τον Χριστό, έτσι από πόλη σε πόλη τον ακολουθούσαν Παύλο και τον καταγγέλλαν στις τοπικές ρωμαϊκές αρχές, στους Φιλίππους, στη Θεσσαλονίκη, στην Κόρινθο ενώπιον του ανθύπατου της Αχαΐας Γαλλίωνα, στα Ιεροσόλυμα ενώπιον του Ρωμαίου χιλιάρχου Κλαύδιου Λυσία, στην Καισάρεια ενώπιον του Ρωμαίου διοικητή Φήλικα και του διαδόχου του Πόρκιου Φήστου, από τον οποίο απαίτησαν να τους τον παραδώσει για να τον δικάσουν στα Ιεροσόλυμα. Τότε ο Παύλος ζήτησε να δικαστεί, ως ρωμαίος πολίτης που ήταν, προ του βήματος του καίσαρα. Ο πόλεμος ανάμεσα στην  Εκκλησία, από τη μια πλευρά, και στην συμμαχία αίρεσης – κοσμικής εξουσίας, από την άλλη, που ξεκίνησε στον Γολγοθά συνεχίζεται αμείωτος μέχρι σήμερα.