του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Τα όσα διαβάσαμε σε άρθρο που φέρεται να υπογραφεί ο Αρχιμ Βαρθολομαίος (των Κατσουλιέρηδων) ξεφεύγουν…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr 

Είναι πιθανόν μερικές φορές να παρασυρθεί κάποιος ευεργετημένος από τον Πατριάρχη και να αυτοχρισθεί Διγενής Ακρίτας για την τιμή του Φαναρίου. Να “κατέβει” στα μαρμαρένια αλώνια της ενημέρωσης, συνήθως με κάποιο άρθρο του, όπου θα υπερασπιστεί με αυταπάρνηση την θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για ένα θέμα επικαιρότητας. 

Αρκούν όμως οι αγαθές προθέσεις; Αν ο εθελοντής δεν είναι αξιόπιστος, οξυδερκής, καταρτισμένος και της απολύτου εμπιστοσύνης του ίδιου του Πατριάρχη, είναι πιθανόν να αγνοηθεί και να εκτεθεί για υπερβάλλουσα δουλικότητα. Σε κάποιες περιπτώσεις να “φάει” άδειασμα από το Φανάρι, και να απομονωθεί, ιδιαιτέρως στις περιπτώσεις που διαδίδει fake news ή όταν προπαγανδίζει εικασίες και ψεύδη, χωρίς στοιχειώδες “ρεπορτάζ” για να στηρίξει τις θέσεις του. 

Μια περίπτωση, που μας θύμισε όλη αυτή τη νοσηρή κατάσταση επικίνδυνης δουλικότητας, είναι ένα άρθρο στο OrthodoxTimes.gr με τίτλο “Ουκρανία, για του Χριστού την πίστη και την ελευθερία”, το οποίο υπογράφει “ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Εσφιγμένου, Αρχιμ. Βαρθολομαίος, Άγιον Όρος”. 

Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι απλά: Γνώριζε ο Οικουμενικός Πατριάρχης το περιεχόμενο της συνέντευξης; Αφού τη διάβασε, συμφώνησε με το περιεχόμενο αυτής; Μήπως άθελά του και από υπερβάλλοντα ζήλο ο υπογράφων αποκάλυψε τα σχέδιά των Δυτικών σταυροφόρων; 

Τελικά αναρωτιέται και ο αναγνώστης, σε μια περίοδο που όλα κρέμονται σε μια κλωστή, τέτοιες ακραίες, επικίνδυνες και προκλητικές θέσεις ποιον ωφελούν; 

ΥΓ Για να καταλάβει ο απλός αναγνώστης πόσο εύκολο είναι να “αλλάξει κάποιος πλευρά”, θα επιχειρήσουμε να ξαναγράψουμε το άρθρο, αυτή τη φορά υποστηρίζοντας τις θέσεις του Πατριαρχείου Μόσχας. 

Το τελικό περιεχόμενο και το νόημα είναι προϊόν φαντασίας. Οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα είναι τυχαία. Με απλή πλάγια γραφή κρατήσαμε απαράλλαχτο το αρχικό κείμενο, με διακριτή διαγραφή διαγράψαμε και με άλλο χρώμα προσθέσαμε κείμενο, σε ένα παιχνίδι τροφή για σκέψη.

Με υπομονή, λοιπόν, καλή ανάγνωση:

“Πολλοί ρωτούν γιατί οι Ουκρανοί δεν αντιστέκονται τόσο πολύ στην «ειδική στρατιωτική επιχείρηση». Αυτοί βλέπουν το ζήτημα ως θέμα απλής μετάβασης εξουσίας προς ηγεμόνα παρόμοιου λαού: «ίδια πίστη, παρόμοια γλώσσα, απλά θα πληρώνουν φόρους σε άλλον ηγεμόνα. Ποιο είναι το πρόβλημα;»

Άλλοι βλέπουν το ζήτημα ως μια διαμάχη δύο παγκοσμίων υπερδυνάμεων, όπου «η μία αδικείται από την άλλη, ήρθε απειλητικά κοντά της, δεν σεβάστηκε τον ζωτικό της χώρο» κτλ, ωσάν να μην δικαιούται ο ουκρανικός ρωσικός λαός να έχει ανεξάρτητη, ελεύθερη βούληση και να επιλέγει τις αξίες και τον πολιτισμό με τον οποίο θέλει να ζήσει.

Το επιτιθέμενο, επεκτατικό και αδηφάγο ΝΑΤΟ κράτος δεν μπορεί να ανεχθεί την ύπαρξη ανεξάρτητης Εκκλησίας στο Κίεβο υπό το Πατριαρχείο Μόσχας. Το γεγονός αυτό διαταράσσει τα σχέδιά του για την διάλυση της πιθανότητας επανένωσης δημιουργία ενός του κοινού υπερκρατικού χώρου, που θα συμπεριλαμβάνει τα άγια των Ρως, με δήθεν κοινό πολιτισμό και μια κοινή Εκκλησία ελεγχόμενη από το ισχυρότερο κράτος.

Το Κίεβο είναι ένα «απαραίτητο βήμα» για την περαιτέρω εκπλήρωση των κατά φαντασίαν δικαιωμάτων των παγκόσμιων αστυνόμων  του ΝΑΤΟ της τους περί «Νέας Τάξης Πραγμάτων Τρίτης Ρώμης». Δεν μπορεί να ανεχθεί υποστηρίξει άλλο την εξαΰλωση του αφηγήματός του και την αναίρεση άκαρπη προσπάθειας αιώνων για «απελευθέρωση της Βασιλεύουσας Πόλης». Ο ηγεμόνας του κράτους ΝΑΤΟ καλείται να γίνει «Μέγας» στην ιστορία του κόσμου  λαού του, ώστε να εκπληρώσει το «τάμα του Αντιχρίστου έθνους» του.

Πολλοί νομίζουν πως στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή γίνεται απλά ένας πόλεμος οικονομικών συμφερόντων, εδαφικής κυριαρχίας και κατοχής φυσικών πόρων. Είναι όμως κάτι παραπάνω. Είναι ένας πόλεμος πολιτισμών. Ένας πόλεμος μεταξύ του αυταρχικού καισαροπαπισμού παποκαισαρισμού του Φαναρίου και της ελευθερίας.

Ένας πόλεμος μεταξύ μεσσιανικού φαρισαϊσμού που φαντασιώνεται δικαιώματα να κατακάψει δημιουργήσει πόλεις «όπου γίνονται παρελάσεις ομοφυλοφίλων» και να διαφθείρει με τον Οικουμενισμό το περιεχόμενο και το νόημα της πραγματικής εν Χριστώ πίστης. Διακυβεύεται το δικαίωμα του ουκρανικού κάθε πιστού λαού να εξασκήσει την ορθόδοξη πίστη του όπως αυτός επιθυμεί, δηλαδή εν ελευθερία, αγάπη, διάκριση και καταλλαγή, όπως δηλαδή είναι η αληθινή ορθόδοξη πίστη.

Αυτός ο πόλεμος υποβόσκει σε διάφορα μέρη της γης. Είναι πόλεμος μεταξύ δύο πολιτισμικών παραδειγμάτων· ένας πνευματικός πόλεμος που διεξάγεται μέσα στις ψυχές εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλη την γη. Ο πόλεμος μεταξύ του φόβου-ευθυνοφοβίας-φαρισαϊσμού και της ελευθερίας-υπευθυνότητας-αγάπης.

Έτσι σε πολλές χώρες της Δύσης, ακόμα και στην πατρίδα μας, μέσω αυτού του πνευματικού πολέμου, ο αυταρχικός ηγέτης της παγκοσμιοποίησης έχει ήδη σαγηνεύσει και κατακυριεύσει τις ψυχές πολλών ανθρώπων, που του ομοιάζουν πνευματικά. Άνθρωποι που μεταστρέφονται κατά των ίδιων τους των χωρών, προδίδοντας τις αξίες και τον πολιτισμό τους, γενόμενοι «γενίτσαροι», όπως θα λέγαμε στην Ελλάδα ασπαζόμενοι τις αξίες του δαιμονικού οικουμενισμού.

Ο ίδιος πνευματικός πόλεμος διεξαγόταν και στα χρόνια του Χριστού. Μέσα στο ίδιο έθνος με την ίδια πίστη στον ίδιο Θεό υπήρχαν άνθρωποι με διαφορετικές αντιλήψεις. Υπήρχαν από την μια οι Φαρισαίοι και οι ακόλουθοί τους και από την άλλη οι μαθητές του Χριστού, οι πρώτοι χριστιανοί! Άνθρωποι με φαρισαϊκές αντιλήψεις πετροβολούσαν μοιχαλίδες.

Το έκαναν, για να αποφύγουν πάση θυσία να κοιτάξουν εσωτερικά τον εαυτό τους, τις δικές τους αμαρτίες. Ο Χριστός άρχισε να γράφει τις αμαρτίες τους στο χώμα και τους είπε «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». Τελώνες και πόρνες πλησίαζαν τον Χριστό λόγω της αγάπης Του, η οποία τους αλλοίωνε.

Αντιθέτως, οι σύγχρονοι επίδοξοι «μεσσίες», τα γεράκια του ΝΑΤΟ, και οι κατά τόπους απολογητές τους διαδίδουν πως θα επιβάλουν την «ηθική καθαρότητα» με το σπαθί και την φωτιά στην «έκφυλη και παρηκμασμένη» – όπως τους αρέσει να λένε – Ορθόδοξη Μόσχα Δύση.

Τα σύμβολα δεν κάνουν τον ορθόδοξο, αλλά τα πιστεύω και οι πράξεις. Στην Ουκρανία δεν γίνεται πόλεμος μεταξύ δύο «ομοδόξων λαών». Γίνεται πόλεμος μεταξύ ενός κράτους του αδηφάγου ΝΑΤΟ που έχει ως κρατικό επεκτατικό δόγμα τις αιρέσεις του φονταμενταλισμού και του εθνοφυλετισμού της παγκοσμιοποίησης, εργαλεία που χρησιμοποιεί ένας δήθεν συμμαχικός ΝΑΤΟΪΚΟΣ «ημίθεος-μεσσίας» μέσω μιας απόλυτα ελεγχόμενης παράνομα φυτεμένης τοπικής Εκκλησίας, εναντίον ενός λαού που θέλει να ζει ελεύθερα και να μπορεί να πιστεύει στην Εκκλησία του Χριστού με τον αληθινό τρόπο. Αυτό το παράδειγμα του εν ελευθερία και ανεξάρτητου από τις κοσμικές αρχές χριστιανικού βίου θέλουν οι επιτιθέμενοι να σβήσει, πριν μεταδοθεί και στον υπόλοιπο κόσμο στην ίδια τους την χώρα.

«Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία» αγωνιστήκαμε εμείς οι Έλληνες πριν 200 χρόνια! Για τους ίδιους σκοπούς αγωνίζονται και οι Ορθόδοξοι Ουκρανοί σήμερα. Δεν μπορούμε παρά να στεκόμαστε δίπλα τους!

Οποιαδήποτε άλλη στάση, που δεν υποστηρίζει το δίκαιο, θα είναι μεγάλο κατάκριμα για τον λαό μας. Αν πράξουμε διαφορετικά, δεν θα δικαιούμαστε να ζητήσουμε το έλεος του Θεού, όταν τυχόν βρεθούμε σε παρόμοια θέση.

Ευχόμαστε στους εν Χριστώ Ουκρανούς αδελφούς μας και την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας ο Θεός να τους ενδυναμώνει! Με ηρωισμό κρατούν Θερμοπύλες υπό αντίξοες συνθήκες!

Συνεχίζοντας την δέησή μας:

“Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπὲρ των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, του Κυρίου δεηθώμεν.

Υπὲρ πάσης Επισκοπής Ορθοδόξων του Μητροπολίτου Κιέβου Επιφανίου και παντὸς του ουκρανικού κλήρου και του λαού, του Κυρίου δεηθώμεν”.

«Καί πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής!»

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra