π. Νικόλαος Μανώλης

Η Θεία συγχώρεση είναι απροϋπόθετη;

εικόνα άρθρου: Η Θεία συγχώρεση είναι απροϋπόθετη;
Άρθρο τοῦ μακαριστοῦ π. Νικολάου Μανώλη

Η συγχωρητικότητα αποτελεί βασική προϋπόθεση μετοχής στη Θεία Κοινωνία

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
Ἀναδημοσιεύουμε ἀπό τό Ἰστολόγιο Κατάνυξη

Από το Αγιογραφικό κείμενο του Ευαγγελιστή Ματθαίου διαβάζουμε: «Ἐάν γάρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καί ὑμῖν ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐάν δέ μή ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τά παραπτώματα αὐτῶν, οὐδέ ὁ πατήρ ὑμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν»1.

«Εάν συγχωρήσετε δέ στούς ανθρώπους τά αμαρτήματά τους (προς εσάς), θά συγχωρήση καί σ΄ εσάς ο πατέρας σας ο ουράνιος. Αλλ΄ εάν δέν συγχωρήσετε στούς ανθρώπους τά αμαρτήματά τους, ούτε ο πατέρας σας θά συγχωρήση τά αμαρτήματά σας». (Η μετάφραση του κειμένου είναι από τον μακαριστό Νικόλαο Σωτηρόπουλο).

Μεγάλο κεφάλαιο είναι για εμάς τους ανθρώπους η Θεία συγχώρεση. Όλοι την επιζητούμε και τη θέλουμε πάντα δωρεάν, χωρίς να αγωνιστούμε έστω και λίγο για να νιώσουμε τη Θεία Χάρη να εισέρχεται μέσα μας και να μας γεμίζει με ουράνια χαρά. Νομίζουμε ότι την έχουμε εξασφαλισμένη, επειδή έχουμε τον αληθινό Θεό της αγάπης, της αλήθειας και του ελέους, τον πιο συμπονετικό Πατέρα στους Ουρανούς.

Ο άγιος Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης, μας έλεγε σε μία ομιλία του: «Κάθε Χριστιανός λογικά σκεπτόμενος για τη σωτηρία του, επιποθεί την καταλλαγή του με το Θεό. Επιθυμεί να συγχωρεθεί και να αγαπηθεί από το Θεό δια της μετανοίας. Αλλά για να το πετύχει αυτό, να πετύχει την συγγνώμη υπό του Θεού, να πετύχει την συμφιλίωση μαζί Του, πρέπει να τηρήσει τον όρο, που ο Χριστός μας μας έθεσε στο Ευαγγέλιό Του: “Εάν συγχωρήσουμε, θα συγχωρηθούμε”. Εάν όμως θελήσουμε να αρνηθούμε την συγγνώμη στον πλησίον μας, στον συγγενή μας, στον συνάνθρωπό μας, που ενδεχομένως κάπου μας έφταιξε, εάν αποφεύγουμε να του την δώσουμε, διότι δεν θέλουμε να ταπεινωθούμε, δεν πρόκειται να πάρουμε την συγγνώμη σε καμία περίπτωση από τον Θεό. Όταν φερ’ ειπείν μας ζητάει κάποιος συγγνώμη, εμείς να μη τον αποστραφούμε γυρνώντας αλλού τα μάτια μας, επειδή δεν μπορούμε να τον αντικρίσουμε. Βέβαια, επειδή εμείς είμεθα εμπαθείς και αδύναμοι, τη δύναμη της συγχωρητικοτητας πρέπει να τη ζητήσουμε από τον Θεό με την προσευχή, και τότε θα την πάρουμε θετικά… Επιθυμούμε τα μάτια του Χριστού να μας κοιτάζουν κατάματα με πατρική αγάπη, με τρυφερότητα, ευμενέστατα και να εκφράζουν την επιείκεια, την συγγνώμη και την είσοδο στη Βασιλεία των ουρανών. Αν θέλουμε να επιτύχουμε αυτή την ασύλληπτη σε πνευματική αξία επιτυχία και να δεχθούμε από το πρόσωπο του Θεού σε μας αυτά, τα οποία επιθυμούμε, όταν θα βρεθούμε μπροστά στο φοβερό δικαστήριο, στην κρίση τη μεγάλη, πρέπει κι εμείς να προσφέρουμε στον πλησίον αυτά τα λίγα πράγματα»2.

Αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι να βάλουμε αρχή από αυτή τη στιγμή, από σήμερα, και να  πούμε: «Αδελφέ μου σε συγχωρώ και ο Χριστός ας σε συγχωρέσει και ας συγχωρέσει κι εμένα». Στην εξομολόγηση ο Χριστός, μας δίνει την άφεση όλων των αμαρτιών μας. Όπως θέλουμε να μας αγαπάει ο Θεός, να μας συγχωρεί πάντοτε, να παραβλέπει τα σφάλματά μας, να μας προστατεύει και να μας ευεργετεί με τη Θεία Πρόνοιά Του, έτσι κι εμείς μπορούμε να προσφέρουμε ακριβώς τα ίδια πράγματα στον αδελφό μας. Η συγχωρητικότητα δεν έχει ούτε κόπο, ούτε δυσκολία, διότι ένα μόνο χρειάζεται: την αληθινή ταπείνωση. Δίνοντας με την καρδιά μας τη συγχώρεση στον άλλο, θα πάρουμε τη συγχώρεση των αναρίθμητων αμαρτημάτων μας, θα εξασφαλίσουμε την προϋπόθεση της δικής μας συγχώρεσης και θα μπορούμε να πούμε στον Θεό: «Κύριε, σε ό,τι μου έκαναν οι συνάνθρωποί μου τους συγχώρεσα, σύμφωνα με το δικό Σου παράδειγμα και κατά το Ευαγγέλιό Σου, όπως με δίδαξες. Τώρα, ας συγχωρήσεις τον αδελφό μου, αλλά και τα δικά μου αμαρτήματα».

«Τι μας δίδαξε ο Κύριος στην Κυριακή προσευχή, το «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς… και ἄφες ἡμῖν τα ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς και ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν»3. Ζητούμε από τον Κύριο να μας χαρίσει τα χρέη μας που είναι τα αμαρτήματά μας, όπως και εμείς τα χαρίζουμε στους χρεώστες μας, σε όσους αμάρτησαν σε εμάς. Με τη Σταύρωσή Του ο Χριστός, μας έδωσε το αγιότερο παράδειγμα συγχωρητικότητας. Πάνω στον πόνο, στη μεγάλη εγκατάλειψη που βίωσε από κάθε ανθρώπινη βοήθεια, δεν εξέφρασε κανένα παράπονο, δεν είπε κανένα κακό λόγο για τους σταυρωτές Του που τον βασάνισαν. Μόνον έστρεψε τα μάτια Του προς τον Ουράνιο Πατέρα Του και είπε: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι»4. Συγχώρησέ τους Πατέρα μου, αυτό το μέγιστο έγκλημα, που κάνουν. Δεν ξέρουν τι κάνουν. Είναι έρημοι και φτωχοί και το κάνουν από άγνοια». Τι άγιο και αναμάρτητο Κύριο έχουμε!

Τι μας διδάσκει ο Κύριος: «Ἐγώ δε λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τούς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καί προσεύχεσθε ὑπέρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καί διωκόντων ὑμᾶς. ὅπως γένησθε υἱοί τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τόν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπί πονηρούς καί ἀγαθούς και βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους. ἐάν γάρ ἀγαπήσητε τούς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, τίνα μισθόν ἔχετε; οὐχί καί οἱ τελῶναι τό αὐτό ποιοῦσι; καί ἐάν ἀσπάσησθε τούς φίλους ὑμῶν μόνον, τί περισσόν ποιεῖτε; οὐχί και οἱ τελῶναι οὕτω ποιοῦσιν; ῎Εσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν»5.

Ο Θεός είναι απέραντη αγάπη, απέραντη ευσπλαχνία, απέραντη συγχωρητικότητα! Κι έρχεται τώρα ο άθλιος άνθρωπος, ο χωματένιος, να μη θέλει να συγχωρήσει τον συνάνθρωπό του λόγω του χρέους απέναντί του, ενώ ζητάει από τον Θεό να τον συγχωρέσει για πλήθος παραπτωμάτων. Εκείνο που πρόσεξαν πολύ και προσπάθησαν όλοι οι Άγιοί μας και οι Πατέρες της Εκκλησίας, ήταν να αγαπήσουν τον πλησίον τους, διότι εφάρμοσαν με ακρίβεια και με όλη την αγάπη τους το Ευαγγέλιο. Η συγχωρητικότητα αποτελεί βασική προϋπόθεση μετοχής στη Θεία Κοινωνία, επειδή πλησιάζουμε να ενωθούμε με τον Κύριο με καθαρή εξομολόγηση και καθαρή συνείδηση, με ταπείνωση, με αυτογνωσία και συναίσθηση των αμαρτιών, των αδυναμιών μας και της αναξιότητάς μας και πάντα με την ευχή του Πνευματικού πατρός μας. Γι’ αυτό παιδιά μου, έλεγε και πάλι ο άγιος Γέροντας Εφραίμ: «Όταν μας κατηγορούν, όταν μας συκοφαντούν, όταν μας πειράζουν, όταν μας ταπεινώνουν, όταν μας αδικούν, πρέπει κι εμείς να συγχωρούμε. Με όποια καρδιά, με όποια δύναμη, με όποια διάθεση προσφέρουμε τη συγχωρητικότητά μας, όχι εκατονταπλάσια, άλλα μυριοπλάσια θα είναι τα αντίστοιχα αγαθά, που θα λάβουμε από τον Θεό. Να ο δρόμος! Να, πώς ακριβώς μπορούμε να σωθούμε! Να, η πύλη από την οποία θα εισέλθουμε στη Βασιλεία των ουρανών!»6. Αμήν, γένοιτο!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Σχετικά άρθρα

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Συνεχίζοντας την περιήγηση στην ιστοσελίδα, συναινείτε με την χρήση αυτών.
Μπορείτε να επισκεφθείτε τους Όρους χρήσης και την Πολιτική προστασίας απορρήτου.