Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ μ ο ν α δ ι κ ό ς χῶρος τῆς θεώσεως» (Ἱερομονάχου π. Γεωργίου Καψάνη Γρηγοριάτου)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Η΄ Μέρος

Ὅπως μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος:«μέλη ἐσμέν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκός αὐτοῦ καί ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ» (Ἐφεσ. 5, 30). “Διότι πράγματι ἡμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί, πού ἀποτελοῦμε τήν Ἁγία Ἐκκλησίαν, εἵμεθα μέλη ἀπό τήν σάρκα του καί ἀπό τά ὀστᾶ του, κατά τόν τύπον τῆς Εὔας, πού ἦτο ἀπό τά ὀστᾶ καί τήν σάρκα τοῦ Ἀδάμ”.

Ὁ μακαριστός π. Γεώργιος Καψάνης, μᾶς ἀναφέρει μέ ἀπόλυτη π ί σ τ η καί βεβαιότητα ὅτι: “Βεβαίως ἀνάλογα μέ τήν πνευματική κατάσταση πού ἔχουν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἄλλοτε εἶναι ζωντανά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί ἄλλοτε νεκρά. (9)

Ἀλλά καί νεκρά δέν παύουν νά εἶναι μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

– Ἕνας ἄνθρωπος ποῦ εἶναι βαπτισμένος, ἔχει γίνει μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Ἄν δέν ἐξομολογεῖται, δέν κοινωνεῖ, δέν ζεῖ πνευματική ζωή, εἶναι νεκρό μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Ὅταν ὅμως μετανοήσει, ἀμέσως δέχεται τήν Θ ε ί α ζωή.

Αὐτή τόν διαποτίζει καί γίνεται ζωντανό μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Αὐτός δέν χρειάζεται νά ἀναβαπτιστεῖ.

Ὁ ἀβάπτιστος ὅμως δέν εἶναι μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀκόμη καί ἄν ζεῖ ἠθική κατ᾿ ἄνθρωπον ζωή.

Χρειάζεται νά βαπτιστεῖ, γιά νά γίνει μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, γιά νά ἐνσωματωθεῖ στόν Χριστό.

Ἐπειδή λοιπόν εἴμεθα μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, προσφέρεται ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ καί γίνεται δική μας ζωή.

Καί ἔτσι ζωοποιούμαστε καί σωζόμαστε καί θεωνόμαστε.

Δέν θά μπορούσαμε νά θεωθοῦμε, ἄν ὁ Χριστός δέν μᾶς ἔκανε μέλη τοῦ Ἁγίου Σώματός Του.

Δέν θά μπορούσαμε νά σωθοῦμε, ἐάν δέν ὑπῆρχαν τά Ἅγια Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, τά ὁποῖα μᾶς συσσωματώνουν μέ τόν Χριστό καί μᾶς κάνουν, κατά τούς Ἁγίους Πατέρες, σύσσωμους καί ὅμαιμους Χριστοῦ.

Νά εἴμαστε δηλαδή ἕνα Σῶμα καί ἕνα Αἷμα μέ τόν Χριστό.

– Τί μεγάλη εὐλογία, νά κοινωνοῦμε τά ἄ χ ρ α ν τ α Μυστήρια!

Ὁ Χριστός γίνεται δικός μας, ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ γίνεται δική μας, τό Αἷμα Του γίνεται αἷμα μας.

Γι᾿ αὐτό τό λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅτι ὁ Θεός δέν ἔχει νά δώσει τίποτε περισσότερο ἀπ᾿ αὐτό πού τοῦ δίδει στήν Θεία Κοινωνία.

Οὔτε ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ζητήσει ἀπό τόν Θεό τίποτε περισσότερο ἀπ᾿ αὐτό πού λαμβάνει ἀπό τόν Χριστό στήν Θεία Κοινωνία.

Ἔτσι λοιπόν βαπτισμένοι, χρισμένοι, ἐξομολογούμενοι, κοινωνοῦμε τό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου καί γινόμαστε καί ἐμεῖς θεοί κατά Χάριν, ἑνωνόμαστε μέ τόν Θεό, δέν εἴμαστε πλέον ξένοι, ἀλλά οἰκεῖοι Του.

Μέσα στήν Ἐκκλησία, στήν ὁποία ἑνωνόμαστε μέ τόν Θεό, ζοῦμε αὐτή τήν νέα πραγματικότητα πού ἔφερε ὁ Χριστός στόν κόσμο: τήν καινή κτίση.

Αὐτή εἶναι ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Χριστοῦ, πού γίνεται καί δική μας ὡς δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὅλα μέσα στήν Ἐκκλησία ὁδηγοῦν στήν θ έ ω σ η:

– Ἡ Θεία Λειτουργία, τά Μυστήρια, ἡ Θεία Λατρεία, τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ νηστεία, ὅλα ἐκεῖ ὁδηγοῦν.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ μ ο ν α δ ι κ ό ς χῶρος τῆς θεώσεως.

Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἕνα κοινωνικό, πολιτιστικό ἤ ἱστορικό ἵδρυμα πού μπορεῖ νά ὁμοιάζει μέ ἄλλα ἱδρύματα στόν κόσμο.

Δέν εἶναι ὅπως οἱ διάφοροι θεσμοί τοῦ κόσμου.

Ὁ κόσμος ἴσως ἔχει ὡραίους θεσμούς, ὡραῖες ὀργανώσεις, ὡραῖα ἱδρύματα, καί ἄλλα πράγματα.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ὅμως εἶναι ὁ ἀνεπανάληπτος, μοναδικός χῶρος τῆς κοινωνίας τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο, τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου.

Μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά γίνει θεός, πουθενά ἀλλοῦ.

Οὔτε στά Πανεπιστήμια, οὔτε στά ἱδρύματα κοινωνικῶν ὑπηρεσιῶν, οὔτε σέ ὁτιδήποτε ἄλλο ὡραῖο καί καλό ἔχει ὁ κόσμος.

Ὅλα αὐτά, ὅσο καλά καί ἄν εἶναι, ὅμως δέν μποροῦν νά προσφέρουν αὐτό πού προσφέρει ἡ Ἐκκλησία.

Γι᾿ αὐτό ὅσο καί ἄν προοδεύσουν οἱ κοσμικοί θεσμοί καί τά συστήματα, δέν μποροῦν ποτέ νά ἀ ν τ ι κ α τ α σ τ ή σ ο υ ν τήν Ἐκκλησία.

Εἶναι δυνατόν, ἐμεῖς οἱ ἀδύνατοι καί ἁμαρτωλοί ἄνθρωποι, νά περνοῦμε κρίσεις καί δυσκολίες κατά καιρούς, μέσα στήν Ἐκκλησία.

Εἶναι δυνατόν νά συμβαίνουν καί σκάνδαλα μέσα στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας.

Καί αὐτά γίνονται, διότι στήν Ἐκκλησία εἴμαστε σέ πορεία πρός τήν θέωση καί εἶναι πολύ φυσικό νά ὑπάρχουν οἱ ἀνθρώπινες ἀδυναμίες.

– Γινόμαστε, ἀλλά δέν εἴμαστε θεοί.

Ὅσο ὅμως καί νά συμβαίνουν αὐτά, ἐμεῖς ποτέ δέν θά φύγουμε ἀπό τήν Ἐκκλησία, διότι στήν Ἐκκλησία ἔχουμε τήν μοναδική δυνατότητα νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Θεό.

– Ὅταν πράγματι πηγαίνουμε στόν Ἱερό Ναό γιά νά ἐκκλησιασθοῦμε, καί συναντοῦμε ἐκεῖ ἴσως μερικούς πού δέν προσέχουν στή ἱερά ἀκολουθία καί συζητοῦν μάλιστα μεταξύ τους – ἔτσι ὥστε καί νά ἀποσποῦν πρός στιγμήν τήν προσοχή μας ἀπ᾿ αὐτή– ἔρχεται ἕνας, εὔλογος τάχα, λογισμός πού μᾶς λέγει:

–«Τί κερδίζεις τελικά πού ἔρχεσαι στήν Ἐκκλησία;

– Δέν κάθεσαι καλύτερα στό σπίτι σου, ὅπου θά ἔχεις καί περισσότερη ἡσυχία καί ἄνεση γιά νά κάνεις προσευχή;».

Ἐμεῖς ὅμως πρέπει μέ σύνεση νά ἀντιλέξουμε στόν πονηρό αὐτόν λογισμό:

– «Ναί μέν, θά ἔχω ἴσως περισσότερη ἐξωτερική ἡσυχία στό σπίτι μου, ἀλλά δέν θά ἔχω τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ, νά μέ θεώνει καί νά μέ ἁγιάζει.

Δέν θά ἔχω τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι παρών στήν Ἐκκλησία Του.

Δέν θά ἔχω τό Ἅγιο Σῶμα Του καί τό Τίμιο Αἷμα Του, πού εὑρίσκονται στόν Ἱερό Ναό Του, ἐπάνω στήν Ἁγία Τράπεζα.

Δέν θά συμμετέχω στόν Μυστικό Δεῖπνο τῆς Θείας Λειτουργίας.

Θά εἶμαι ἀποκομμένος ἀπό τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς μου, μέ τούς ὁποίους μαζί συναποτελοῦμε τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ».

Ἔτσι λοιπόν ὅ,τι κι ἄν συμβεῖ, ἐμεῖς δέν θά φύγουμε ἀπό τήν Ἐκκλησία, διότι σ᾿ αὐτήν μόνο εὑρίσκουμε τόν δρόμο τῆς θεώσεως”.

Ἔτσι πάντοτε θά ζοῦμε τήν Λειτουργική ζωή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἀκόμη καί μέσα ἀπό τίς σύγχρονες κατακόμβες μαζί μέ ὅλους τούς Ἁγίους καί μέ τούς Ἁγίους Πατέρες τῆς ἐποχῆς μας!

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 9. Ἡ θέωσις, ὡς σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. Ἀρχιμ. Γεωργίου Καψάνη Καθηγουμένου Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους.Ἔκδοσις Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου, Ἅγιον Ὄρος.
  https://www.imaik.gr/?p=6627

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Η βιωματική «Θεία Χάρις» (Μέρος, Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄, Ζ΄)